მაკა ზამბახიძე: "ჩემი და ვახოს ცხოვრებაში ყველაფერი იდეალურად არ არის, მაგრამ ერთად ვართ"
1 611 ნახვა
დუეტ "ჯორჯიას" დაშლის შემდეგ მომღერალ მაკა ზამბახიძეს ბევრი რამის თავიდან კეთება უწევს. ყოფილ მეწყვილესთან, მომღერალ რატი დურგლიშვილთან ერთად შექმნილი საბავშვო სტუდია დაიშალა, ამიტომ სტუდიის ახლიდან აწყობა მოუწია. სოლო კარიერისთვის რეპერტუარსაც თავიდან ქმნის. ამაში ქალიშვილი, სალომე ჩიტაძეც ეხმარება, რომელიც დედისთვის სიმღერებს წერს. მაკა ახლა სწორედ მის ერთ–ერთ სიმღერაზე მუშაობს.
– მაკა, პირველ რიგში, სტუდიაზე გკითხავთ. თქვენ და რატი დურგლიშვილს ერთად გქონდათ საბავშვო სტუდია. რატომ მოინდომეთ ახლიდან გაკეთება?
– ის სტუდია დუეტ "ჯორჯიას" ეკუთვნოდა და რაღაც მიზეზების გამო დაიშალა. მირეკავდნენ და მთავაზობდნენ, რომ ბავშვები ინდივიდუალურად მომემზადებინა, მაგრამ ამისი დრო არ მაქვს, ამიტომ ჩემი სტუდია გავხსენი.
– პატარებთან მუშაობის დროს ალბათ თქვენც ბრუნდებით ხოლმე ბავშვობაში. იმ დროიდან ყველაზე მეტად რა გახსენდებათ?
– მართლაც ვბრუნდები იმ წლებში. მთელი ბავშვობა სცენაზე გავატარე. ვიკერავდით კოსტიუმებს, ვწერდით სიმღერებს, გასტროლებზე დავდიოდით, კონცერტები გვქონდა. ეს ყველაფერი გამოვლილი მაქვს და ვიცი, რა ტკბილია ბავშვობის წლები. სკოლაში საშუალო დონის მოსწავლე ვიყავი. თუ გაკვეთილს ისე ვერ ვყვებოდი, როგორც საჭირო იყო, მასწავლებელი მეუბნებოდა, ზამბახიძე, გაკვეთილი სიმღერით განაგრძეო. ეს საქმე ყოველთვის ძალიან მიყვარდა.
– თქვენი გოგონა, სალომე, სიმღერებს წერს, მღერის. რამდენიმე ხნის წინ კლიპიც გადაიღეთ ერთად. თქვენგან ალბათ დიდი ხელშეწყობა აქვს.
– სალომე აქამდეც სულ რაღაცეებს მღეროდა, მაგრამ ვერ ვატყობდი მუსიკისადმი დიდ სიყვარულს. ახლა კი მთელი არსებით არის ამ საქმეში ჩაბმული და როგორ არ უნდა შევუწყო ხელი? რაც შემეძლება ყველაფერს გავუკეთებ, მაგრამ ჯერჯერობით კონკურსებში არ მიიღებს მონაწილეობას. ამისთვის დრო სჭირდება. ახლა სალომეს სიმღერაზე ვმუშაობ, რომელიც ძალიან რომანტიკულია. რა თქმა უნდა, ჩემი წვლილიც არის ამ სიმღერაში, მას მთლად ასე ვერ ვანდობ. სალომე სულ თვალებში შემომციცინებს, რას ვეტყვი. მიუხედავად იმისა, რომ შეუპოვარი ხასიათი აქვს, შენიშვნებს ყოველთვის ითვალისწინებს.
– კარგად იცით, რა ტკივილებთან, იმედგაცრუებებთან არის დაკავშირებული თქვენი პროფესია. შვილი ამისთვის გემეტებათ?
– ვფიქრობ, ყველა პროფესიაშია პრობლემები, კონკურენცია. თუ მუშაობ და შრომისმოყვარე ხარ, ეს ყველაფერი მხოლოდ გაგზრდის. რა თქმა უნდა, ისეც ხდება, რომ ვიღაც ვიღაცის ხარჯზე აღწევს წარმატებებს, მაგრამ თუ შენი საქმის პროფესიონალი ხარ, ვერაფერი მოგერევა. ბევრი ნიჭიერი ადამიანი მინახავს გულნატკენი, რომლებსაც არ გაუმართლათ, მაგრამ ალბათ თავად მათშიც არის პრობლემები. არ უნდა იფიქრო, რომ ვინმე დაგჩაგრავს, უბრალოდ შენი საქმე უნდა აკეთო.
– სალომე უკვე დიდი გოგოა, 13 წლის. შეიცვალა თქვენი ურთიერთობები?
– სიმკაცრე მაინც დამრჩა, მაგრამ დედაჩემივით მკაცრი არ ვარ. მე თუ სალომესთან კონკრეტულ საკითხებში ვიჩენ პრინციპულობას, დედაჩემი ყველაფერში მკაცრი იყო. დედის ერთი საქებარი სიტყვა არ მახსენდება. ასეც არ შეიძლება, მაგრამ არც ის შეიძლება შვილს უთხრა, შენ საუკეთესო ხარო. რაშიც ქებას იმსახურებს, უნდა შეაქო და რაშიც ცდება, უნდა მიუთითო, რომ გამოასწოროს. სალომეს ზოგჯერ თავისი გაფრენები აქვს. ჩვენ აბსოლუტურად განსხვავებული ხასიათები გვაქვს. ის სულ სხვა ადამიანია, სულ სხვა თვისებებით.
– აუცილებლად უნდა გკითხოთ ჭორზე, რომ თითქოს ქმარს დაშორდით. ცოტა ხნის წინ თავად შევესწარი ფაქტს, როგორ ამტკიცებდნენ, მაკა ზამბახიძე ვახო ჭუმბურიძეს გაეყარაო.
– ვისაც როგორ უნდა, ისე ამბობს. არც კი ვეძიები, არც მაინტერესებს, საიდან მოდის ასეთი ჭორები, რადგან ჩვენ გარშემო ეს მითქმა–მოთქმა სულ არის. თავს არაფერზე ვდებ და არ ვამბობ, რომ ყველაფერი იდეალურადაა, მაგრამ მე და ვახო ერთად ვართ, ერთად!
– მეექვსე წელია ცოლ–ქმარი ხართ. ახლა რა ეტაპია თქვენს ურთიერთობაში?
– ჩვენს ურთიერთობაში თამაშია, ზოგჯერ რომანტიკა შემოიჭრება, ზოგჯერ ძალიან ჩვეულებრივი დღეები მიჰყვება ერთმანეთს. ჩვენ შორის კამათიც არის, უთანხმოებაც... ვახოს თუ ყველაფერი კარგად აქვს და არანაირი პრობლემა არ აწუხებს, ძალიან რომანტიკულია. თუ პრობლემები აქვს და ცუდ ხასიათზეა, ერთი თბილი საქებარი სიტყვა საკმარისია და უცებ ძალიან კარგ განწყობაზე დგება. ვახო ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია, მაგრამ თავისი სირთულეებიც აქვს, რასაც ხანდახან ვერ ვეგუები, მაგრამ ხანდახან დათმობაც მიწევს. როცა ორ ადამიანს გრძნობა აკავშირებს, ორივეს უწევს დათმობაზე წასვლა. მჯერა, რომ არსებობს პირველი და უკანასკნელი სიყვარული, რადგან ჩემ გვერდით არიან ადამიანები, რომლებსაც ასე უყვართ ერთმანეთი.
– თქვენ რას აკეთებთ იმისათვის, რომ თქვენი სიყვარული წლებმა არ გაახუნოს და ურთიერთობაში ბევრი რომანტიკა იყოს?
– ხანდახან იმდენი საქმე მაქვს, რომ რომანტიკისთვის ვერ ვიცლი. უფრო ვახოსგან არის ხოლმე ასეთი ინიციატივები. მას ერთი კონკრეტული სამსახური აქვს, მე კი – მრავალფეროვანი. ამიტომ ვახოს ინიციატივით უფრო ვიწყობთ განტვირთვის დღეებს. ვნახოთ, რა იქნება. ცხოვრება წინაა.
– ვარცხნილობა რატომ შეიცვალეთ?
– უცებ მომინდა, ჩემი დალალები შემეჭრა. ვარცხნილობამ გარეგნობა ძალიან შემიცვალა. სადაც მივდივარ, ყველა ოვაციით მხვდება. შეიძლება კიდევ უფრო მოკლედაც შევიჭრა.
– საპარიკმახეროდან დაბრუნებულს ქმარიც ასეთი ოვაციებით შეგხვდათ?
– ვახოსაც მოსწონს. ყოველდღე მეუბნება, როგორ გიხდებაო. ცოტა ხნის წინ ინტერნეტში ჩემს გამოსვლებს ვუყურებდით. ვახომ მითხრა, არ მჯერა, რომ შენ ის ხარ, ვისაც ახლა ვუყურებთ, სცენაზე სულ სხვანაირი ხარ, რეალურ ცხოვრებაში რაღაცნაირი, უბრალოდ ბავშვიო. ამდენი წელია ცოლ–ქმარი ვართ და ასეთი რაღაც რამდენიმე დღის წინ პირველად მითხრა.
– რატი დურგლიშვილთან დუეტში სიმღერა არ გენატრებათ?
– ჩვენს ცხოვრებაში ყოველთვის დარჩება დუეტი "ჯორჯია". ის ჩემთვის უმნიშვნელოვანესია, რადგან ჩემი და რატის აღმასვლა, ფეიერვერკები და ფერადი ცხოვრება ამით დაიწყო. ახლა სხვა ეტაპი, სხვა ვალდებულებები გვაქვს. თუ ისე გავიხდით საქმეს, რომ დუეტი "ჯორჯია" მოგვენატროს, მოგვენატრება. ყველაფერი ჩვენზეა დამოკიდებული, ახლა ჩემი საქმეებით ვარ დაკავებული.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
– მაკა, პირველ რიგში, სტუდიაზე გკითხავთ. თქვენ და რატი დურგლიშვილს ერთად გქონდათ საბავშვო სტუდია. რატომ მოინდომეთ ახლიდან გაკეთება?
– ის სტუდია დუეტ "ჯორჯიას" ეკუთვნოდა და რაღაც მიზეზების გამო დაიშალა. მირეკავდნენ და მთავაზობდნენ, რომ ბავშვები ინდივიდუალურად მომემზადებინა, მაგრამ ამისი დრო არ მაქვს, ამიტომ ჩემი სტუდია გავხსენი.
– პატარებთან მუშაობის დროს ალბათ თქვენც ბრუნდებით ხოლმე ბავშვობაში. იმ დროიდან ყველაზე მეტად რა გახსენდებათ?
– მართლაც ვბრუნდები იმ წლებში. მთელი ბავშვობა სცენაზე გავატარე. ვიკერავდით კოსტიუმებს, ვწერდით სიმღერებს, გასტროლებზე დავდიოდით, კონცერტები გვქონდა. ეს ყველაფერი გამოვლილი მაქვს და ვიცი, რა ტკბილია ბავშვობის წლები. სკოლაში საშუალო დონის მოსწავლე ვიყავი. თუ გაკვეთილს ისე ვერ ვყვებოდი, როგორც საჭირო იყო, მასწავლებელი მეუბნებოდა, ზამბახიძე, გაკვეთილი სიმღერით განაგრძეო. ეს საქმე ყოველთვის ძალიან მიყვარდა.
– თქვენი გოგონა, სალომე, სიმღერებს წერს, მღერის. რამდენიმე ხნის წინ კლიპიც გადაიღეთ ერთად. თქვენგან ალბათ დიდი ხელშეწყობა აქვს.
– სალომე აქამდეც სულ რაღაცეებს მღეროდა, მაგრამ ვერ ვატყობდი მუსიკისადმი დიდ სიყვარულს. ახლა კი მთელი არსებით არის ამ საქმეში ჩაბმული და როგორ არ უნდა შევუწყო ხელი? რაც შემეძლება ყველაფერს გავუკეთებ, მაგრამ ჯერჯერობით კონკურსებში არ მიიღებს მონაწილეობას. ამისთვის დრო სჭირდება. ახლა სალომეს სიმღერაზე ვმუშაობ, რომელიც ძალიან რომანტიკულია. რა თქმა უნდა, ჩემი წვლილიც არის ამ სიმღერაში, მას მთლად ასე ვერ ვანდობ. სალომე სულ თვალებში შემომციცინებს, რას ვეტყვი. მიუხედავად იმისა, რომ შეუპოვარი ხასიათი აქვს, შენიშვნებს ყოველთვის ითვალისწინებს.
– კარგად იცით, რა ტკივილებთან, იმედგაცრუებებთან არის დაკავშირებული თქვენი პროფესია. შვილი ამისთვის გემეტებათ?
– ვფიქრობ, ყველა პროფესიაშია პრობლემები, კონკურენცია. თუ მუშაობ და შრომისმოყვარე ხარ, ეს ყველაფერი მხოლოდ გაგზრდის. რა თქმა უნდა, ისეც ხდება, რომ ვიღაც ვიღაცის ხარჯზე აღწევს წარმატებებს, მაგრამ თუ შენი საქმის პროფესიონალი ხარ, ვერაფერი მოგერევა. ბევრი ნიჭიერი ადამიანი მინახავს გულნატკენი, რომლებსაც არ გაუმართლათ, მაგრამ ალბათ თავად მათშიც არის პრობლემები. არ უნდა იფიქრო, რომ ვინმე დაგჩაგრავს, უბრალოდ შენი საქმე უნდა აკეთო.
– სალომე უკვე დიდი გოგოა, 13 წლის. შეიცვალა თქვენი ურთიერთობები?
– სიმკაცრე მაინც დამრჩა, მაგრამ დედაჩემივით მკაცრი არ ვარ. მე თუ სალომესთან კონკრეტულ საკითხებში ვიჩენ პრინციპულობას, დედაჩემი ყველაფერში მკაცრი იყო. დედის ერთი საქებარი სიტყვა არ მახსენდება. ასეც არ შეიძლება, მაგრამ არც ის შეიძლება შვილს უთხრა, შენ საუკეთესო ხარო. რაშიც ქებას იმსახურებს, უნდა შეაქო და რაშიც ცდება, უნდა მიუთითო, რომ გამოასწოროს. სალომეს ზოგჯერ თავისი გაფრენები აქვს. ჩვენ აბსოლუტურად განსხვავებული ხასიათები გვაქვს. ის სულ სხვა ადამიანია, სულ სხვა თვისებებით.
– აუცილებლად უნდა გკითხოთ ჭორზე, რომ თითქოს ქმარს დაშორდით. ცოტა ხნის წინ თავად შევესწარი ფაქტს, როგორ ამტკიცებდნენ, მაკა ზამბახიძე ვახო ჭუმბურიძეს გაეყარაო.
– ვისაც როგორ უნდა, ისე ამბობს. არც კი ვეძიები, არც მაინტერესებს, საიდან მოდის ასეთი ჭორები, რადგან ჩვენ გარშემო ეს მითქმა–მოთქმა სულ არის. თავს არაფერზე ვდებ და არ ვამბობ, რომ ყველაფერი იდეალურადაა, მაგრამ მე და ვახო ერთად ვართ, ერთად!
– მეექვსე წელია ცოლ–ქმარი ხართ. ახლა რა ეტაპია თქვენს ურთიერთობაში?
– ჩვენს ურთიერთობაში თამაშია, ზოგჯერ რომანტიკა შემოიჭრება, ზოგჯერ ძალიან ჩვეულებრივი დღეები მიჰყვება ერთმანეთს. ჩვენ შორის კამათიც არის, უთანხმოებაც... ვახოს თუ ყველაფერი კარგად აქვს და არანაირი პრობლემა არ აწუხებს, ძალიან რომანტიკულია. თუ პრობლემები აქვს და ცუდ ხასიათზეა, ერთი თბილი საქებარი სიტყვა საკმარისია და უცებ ძალიან კარგ განწყობაზე დგება. ვახო ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია, მაგრამ თავისი სირთულეებიც აქვს, რასაც ხანდახან ვერ ვეგუები, მაგრამ ხანდახან დათმობაც მიწევს. როცა ორ ადამიანს გრძნობა აკავშირებს, ორივეს უწევს დათმობაზე წასვლა. მჯერა, რომ არსებობს პირველი და უკანასკნელი სიყვარული, რადგან ჩემ გვერდით არიან ადამიანები, რომლებსაც ასე უყვართ ერთმანეთი.
– თქვენ რას აკეთებთ იმისათვის, რომ თქვენი სიყვარული წლებმა არ გაახუნოს და ურთიერთობაში ბევრი რომანტიკა იყოს?
– ხანდახან იმდენი საქმე მაქვს, რომ რომანტიკისთვის ვერ ვიცლი. უფრო ვახოსგან არის ხოლმე ასეთი ინიციატივები. მას ერთი კონკრეტული სამსახური აქვს, მე კი – მრავალფეროვანი. ამიტომ ვახოს ინიციატივით უფრო ვიწყობთ განტვირთვის დღეებს. ვნახოთ, რა იქნება. ცხოვრება წინაა.
– ვარცხნილობა რატომ შეიცვალეთ?
– უცებ მომინდა, ჩემი დალალები შემეჭრა. ვარცხნილობამ გარეგნობა ძალიან შემიცვალა. სადაც მივდივარ, ყველა ოვაციით მხვდება. შეიძლება კიდევ უფრო მოკლედაც შევიჭრა.
– საპარიკმახეროდან დაბრუნებულს ქმარიც ასეთი ოვაციებით შეგხვდათ?
– ვახოსაც მოსწონს. ყოველდღე მეუბნება, როგორ გიხდებაო. ცოტა ხნის წინ ინტერნეტში ჩემს გამოსვლებს ვუყურებდით. ვახომ მითხრა, არ მჯერა, რომ შენ ის ხარ, ვისაც ახლა ვუყურებთ, სცენაზე სულ სხვანაირი ხარ, რეალურ ცხოვრებაში რაღაცნაირი, უბრალოდ ბავშვიო. ამდენი წელია ცოლ–ქმარი ვართ და ასეთი რაღაც რამდენიმე დღის წინ პირველად მითხრა.
– რატი დურგლიშვილთან დუეტში სიმღერა არ გენატრებათ?
– ჩვენს ცხოვრებაში ყოველთვის დარჩება დუეტი "ჯორჯია". ის ჩემთვის უმნიშვნელოვანესია, რადგან ჩემი და რატის აღმასვლა, ფეიერვერკები და ფერადი ცხოვრება ამით დაიწყო. ახლა სხვა ეტაპი, სხვა ვალდებულებები გვაქვს. თუ ისე გავიხდით საქმეს, რომ დუეტი "ჯორჯია" მოგვენატროს, მოგვენატრება. ყველაფერი ჩვენზეა დამოკიდებული, ახლა ჩემი საქმეებით ვარ დაკავებული.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
