როგორ შეცვალა ვანიკო თარხნიშვილმა გიორგი ყიფშიძის ცხოვრება

მსახიობ გიორგი ყიფშიძეს ბევრი არ უფიქრია, როცა პროექტ "ნიჭიერის" წაყვანა შესთავაზეს, რადგან იცოდა, რომ შოუში მისი პარტნიორი მსახიობი ვანიკო თარხნიშვილი უნდა ყოფილიყო. სხვა შემთხვევაში შეიძლებოდა უარიც კი ეთქვა. ვანიკო ამ საქმეში უკვე გამოცდილია, გიორგისთვის კი ეს ექსპერიმენტის ტოლფასია. მათი ტანდემი პირველად მიხეილ თუმანიშვილის სახელობის კინომსახიობთა თეატრში შედგა. გარდა ამისა, მეგობრები არიან და ნათელმირონობაც აკავშირებთ. ასე რომ, ერთმანეთის უსიტყვოდ ესმით, რაც სცენაზე იმპროვიზაციისთვის გადამწყვეტია.
მეგობრებმა "სარკესთან" ამ ახალ გამოწვევაზე ისაუბრეს, რომელიც მათ "ნიჭიერმა" შესთავაზა.
ვანიკო: ჩვენი ტანდემი დიდი ხნის წინ შედგა თეატრსა და კინოში, ამჯერად კი ტელევიზიასაც შევეჭიდეთ. ვნახოთ, რა გამოვა. მუშაობაში ხელს გვიწყობს ის, რომ დიდი ხნის მეგობრები ვართ, ამიტომ კამერების წინ იმპროვიზაცია არ გვიჭირს.
გიორგი: გაფაციცებით ველოდები, რა შეფასებებს მივიღებთ. გვეუბნებიან, რომ ჩვენი ტანდემი წამყვანების ამპლუაშიც შედგა. ტელეწამყვანობა ძალიან აზარტულია, თავისი "მუღამი" აქვს.
– როცა მეწყვილე მამაკაცია, ეს კომფორტია თუ პირიქით, გარკვეული მინუსებიც ახლავს?
გიორგი: ვანიკოსთან ერთად მუშაობა ჩემთვის კომფორტია, რადგან მასთან შეთამაშებული ვარ. მეგობრობა მეხმარება, სცენაზე თავისუფალი ვიყო. ნახევარი სიტყვის თქმის შემდეგ ვხვდები, რის თქმას აპირებს და მზად ვარ ამისთვის. წინასწარ არაფერს ვდგამთ, ჩვენი ტანდემი სრულ იმპროვიზაციას გულისხმობს. სხვა მეწყვილე რომ მყოლოდა, მერწმუნეთ, თანამშრომლობაზე უარს ვიტყოდი. წამყვანის დიდი გამოცდილება არ მაქვს, ამას ცალკე ნიჭი სჭირდება. ასეთ შემოთავაზებებზე უარს ვამბობდი, გავურბოდი. ამჯერად მხოლოდ ვანიკოს გვერდში დგომამ მათქმევინა თანხმობა. რომ არა შენ, ვანიკო, ამ წინადადებას არ დავთანხმდებოდი!
– რას ფიქრობთ ამ შოუზე, თავად თუ მიიღებდით მასში მონაწილეობას, როგორც კონკურსანტები?
ვანიკო: რაღაც ნიჭი თუ მექნებოდა, რომლის გამოვლენასაც ამ შოუს დახმარებით შევძლებდი, რატომაც არა, უარს არ ვიტყოდი.
გიორგი: მგონი, არც მე ვიტყოდი უარს. თუ დასამტკიცებელი მექნებოდა ხალხისთვის, რომ რაღაცაში ვარ ნიჭიერი და ვიღაცაზე მაგარი, ვცდიდი.
ვანიკო: ქართველები ნიჭიერი ხალხი ვართ, მაგრამ ზარმაცები.
გიორგი: ქართველი მონაწილეები ცოტა ჩამოუყალიბებლები არიან. უცხოელ მონაწილეებს, რომლებიც მრავლად არიან შოუში, უფრო სრულყოფილი ნომრები ჰქონდათ. ამით იმის თქმა მინდა, რომ მათ გამოსვლას ჰქონდა დასაწყისი, განვითარება და ბოლო. ქართველების ნომრებს კი ეს ცოტა აკლია. რატომღაც მარილს ვერ ვაყრით ბოლომდე. ბუნებრივია, ეს ყველა მონაწილეს არ ეხება, ერთეულებზე ვამბობ.
– გიორგი, პროექტ "ნიჭიერში" მეხუთე სეზონიდან ჩაებით. მანამდე უყურებდით ამ შოუს?
გიორგი: კი და ყოველთვის მაინტერესებდა შიდა სამზარეულო. ძალიან მაგარია, საინტერესო შოუა.
– რას ელით ამ შოუდან, რას შეგმატებთ პროფესიულად?
გიორგი: გამოცდილებას. თავდაჯერება შემმატა. პასუხისმგებლობა უფრო მეტი მაქვს, ვიდრე მქონდა.
ვანიკო: ამ პროექტმა გამოცდილების გარდა, დიდი პოპულარობა მომიტანა, რომელიც ჩემი ცხოვრების გამარტივებაზე ადეკვატურად აისახა. პირველად ეს შოუ წავიყვანე. უმაღლესი ხარისხის პროექტია და უპირობო ლიდერია არამარტო ქართულ ტელესივრცეში, არამედ ამიერკავკასიაშიც. ამ შოუში თავს კარგად ვგრძნობ.
– ვის აძლევთ იმის უფლებას, რომ ღიად გაგაკრიტიკოთ?
გიორგი: მამას (მსახიობი ზურა ყიფშიძე. ავტ.), თუმცა ყველას შეუძლია გამაკრიტიკოს, ზოგის კრიტიკას მივიღებ, ზოგიერთისას – არა. საკუთარი თავის მიმართ კრიტიკული ვარ, ჩემი ხმა არასოდეს მომწონს.
ვანიკო: თეატრისგან განსხვავებით, ტელევიზიას ის პლუსი აქვს, რომ საკუთარ თავს კრიტიკული თვალით უყურებ. ტელევიზიაში ყოველდღე შეგიძლია უყურო საკუთარ ნამუშევარს და ბევრი შესწორება შეიტანო. თუ შეცდომებს აღიარებ, ეს პროფესიულ ზრდაში შეგიწყობს ხელს.
– სახალხო პროექტია და ალბათ გაინტერესებთ ხალხის აზრი, ვინ რას იტყვის თქვენზე.
გიორგი: რა თქმა უნდა, ხალხის აზრი მნიშვნელოვანია. სცენაზე როცა დგახარ, ტაშს თუ არ დაგიკრავენ და პომიდვრებს გესვრიან, ესე იგი ცუდად გამოგივიდა. მაყურებელი რომ არ მყავდეს, ვისთვის რა უნდა ვაკეთო? უმთავრესი მათი შეფასებაა. ირიბ შეფასებებს ისე განვიცდი ხოლმე, რომ შეიძლება დეპრესია დამემართოს, ცუდად გავხდე და მორიგ შემოთავაზებაზე უარი ვთქვა.
– ამ კონკურსში თქვენი ფავორიტები გყავთ?
გიორგი: ფავორიტები – არა, მაგრამ გამაოცა ამერიკელმა ქალმა, რომელმაც ძუძუებით დალეწა ყველაფერი. ბეისბოლის ჯოხი გადატეხა, საზამთრო, მეთლახის ფილები შუაზე გადახეთქა, ლუდის ქილები დაჭეჭყა. ერთი მომენტი ვიფიქრე, რაღაცეები აქვს ჩალაგებული–მეთქი, მაგრამ შევცდი.
ძალიან მომეწონა უცხოელი აკრობატი. საბავშვო ბაღის მასწავლებელი გვყავდა, რომელმაც ისე კარგად იმღერა, გავგიჟდი! ამ სეზონის "ნიჭიერს" ბევრი უცხოელი მონაწილე ჰყავს.
ვანიკო: ჩემი მხრიდან სწორი არ იქნება, ფავორიტები დავასახელო, თუმცა ერთს გეტყვით, რომ ყოველი სეზონი უფრო და უფრო კარგი და ხარისხიანია, შესაბამისად მეხუთე სეზონი ყველაზე მაგარი იქნება. მაყურებელი ბევრ სიურპრიზს უნდა ელოდოს.
– გიორგი, ოჯახის წევრებმა მოგიწონეს ეს გადაწყვეტილება?
გიორგი: ოჯახის ყველა წევრი, განსაკუთრებით დედა, სულ მსაყვედურობდა, როცა ასეთ შემოთავაზებაზე უარს ვამბობდი. პირველი გადაღებიდან სახლში რომ მივედი და ვთქვი, ძალიან მომეწონა, უფრო მარტივი ყოფილა, ვიდრე მეგონა–მეთქი, დედამ მითხრა, აი, ხომ გეუბნებოდი, რომ მოგეწონებოდაო.
– რამდენი ხანია, რაც ერთმანეთს იცნობთ, როგორ დამეგობრდით?
გიორგი: თუმანიშვილის თეატრში დავმეგობრდით, არაერთ სპექტაკლში პარტნიორები ვართ, ერთი აზრი, ერთნაირი გემოვნება გვაქვს. ვანიკო ჩემი მეორე შვილის ნათლიაა.
ვანიკო: ნათესაური კავშირი ურთიერთობაში მაინცდამაინც განმსაზღვრელი არ არის, მაგრამ კარგია, როცა ადამიანი აგირჩევს, რომ მისი ნათესავი გახდე. ეს უკვე იმის ნიშანია, რომ ნამდვილი მეგობრები ვართ. სანამ დავნათესავდებოდით, ბევრი საერთო თვისება აღმოვაჩინეთ ერთმანეთში. ყველანაირ საქმეს კარგად ვაკეთებთ ერთად. გართობა იქნება ეს თუ სამსახური, ერთმანეთს ვენდობით. ურთიერთობის დროს კი მთავარი ეს არის.
გიორგი: ვანიკო რეჟისორ ქეთი დოლიძის ჯგუფში იყო. თეატრალურშიც ვიცნობდით ერთმანეთს, მაგრამ არ ვმეგობრობდით. ჩვენი პირველი კავშირი შედგა სპექტაკლში "ჯერ დაიხოცნენ და მერე იქორწინეს". თამაშს ვერ ვახერხებდი, ამიტომ ისე მოხდა, რომ ორი დღით ადრე ვანიკომ შემცვალა. მას შემდეგ ბევრი რამ მოხდა ჩვენს ცხოვრებაში.
მიუხედავად იმისა, რომ მე 37 წლის ვარ და ვანიკო 33 წლისაა, მას ბევრი სწორი რჩევა მოუცია ჩემთვის. ამ რამდენიმე ხნის წინ ერთი თვით ვიყავით შოტლანდიაში, ედინბურგის ფესტივალზე, სადაც წაღებული გვქონდა სპექტაკლი "ცხოველთა ფერმა". მე და ვანიკო ღორებს ვთამაშობთ. გასტროლების დროს ადამიანები უკეთესად ეცნობიან ერთმანეთს – ან უფრო უახლოვდებიან, ან შორდებიან. ჩვენ მეტად დავახლოვდით.
– გიორგი, რა ისწავლეთ ვანიკოსგან?
გიორგი: რაღაც პერიოდი ბევრ რამეს ვიკიდებდი ფეხებზე, ბევრ რამეზე ვამბობდი უარს და ვანიკომ აქედან ამომათრია. ყოველთვის მეუბნებოდა, ეს ასე უნდა გააკეთო და მორჩაო. ბევრი კარგი მაგალითი მომცა. მან დამანახა, რომ შემეძლო, ყველაფერი მეკეთებინა და გამოვფხიზლდი. ვანიკოსთან ურთიერთობა მარტივია, კონფლიქტი არასდროს მოგვსვლია.

ვანიკო: ადამიანისგან ყოველდღე შეიძლება რაღაც ისწავლო. ადამიანი ხომ ამოუწურავია. გიორგიმ მასწავლა თავისუფლების აღქმა. ის უბოროტოა. "მანდრაჟი" რომ ემართება, ეს იმას ნიშნავს, რომ თავისი საქმის მიმართ ძალიან ფრთხილი დამოკიდებულება აქვს.

– ერთი თაობის მსახიობები ხართ, ერთ თეატრში თამაშობთ, ალბათ იქნება შემთხვევაც, როცა ერთის საოცნებო როლი მეორეს შეხვდება. თქვენ შორის კონკურენცია არ იგრძნობა?
ვანიკო: შეჯიბრება არ მიყვარს. როგორც კი ურთიერთობის დროს კონკურენციას დავინახავ, ბრძოლის სურვილი აღარ მიჩნდება.
გიორგი: არ მცალია კონკურენციისთვის. ყოველთვის მირჩევნია, გვერდით მაგარი ტიპი მედგას, ვიდრე სუსტი. სერიალში "ცხელი ძაღლი" რომ ვმონაწილეობდი, ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო, რადგან პარტნიორობას ჟანრი ლოლაშვილი მიწევდა. ვერ გადმოგცემთ, მისგან იმდენი რამ ვისწავლე. ეგეთი მაგარი პარტნიორი არ მყოლია.
ჩემს პარტნიორებს კონკურენტის თვალით არ ვუყურებ. ამბობენ, რომ ოდესღაც არსებობდნენ ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს ჭიკარტებს უყრიდნენ ფეხსაცმელში. ჩემთვის ასეთი რამ მიუღებელია. მსგავსი რაღაცის მსხვერპლი არასდროს ვყოფილვარ.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე