"არ მინდა, ჩემმა ბიჭმა სხვისი შვილი გააუბედუროს"
2 001 ნახვა
მინდა, ყველამ სწორად გაიგოს ის, რასაც ახლა დავწერ. წინასწარ ვიტყვი, რომ აბსოლუტურად გულწრფელი ვარ და ჩემი სიტყვების უკან არაფერი იმალება.
ძალიან ძნელია, საკუთარ შვილზე აუგი ილაპარაკო, მაგრამ მისი საქციელის ატანა უკვე აღარ შემიძლია. დიდი ხანია 30 წელს გადააბიჯა. სულ მეგონა, რომ ასაკის მატებასთან ერთად მისი ხასიათი შერბილდებოდა, ცხოვრებას სხვანაირად შეხედავდა, ადამიანებთან ურთიერთობებს დაალაგებდა, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. ჩემი ქმარი სულ ამბობდა, მისგან კაცი არ დადგებაო. ამის გამო ვეჩხუბებოდი. დედა ვარ და მასზე გადაფარებული ვიყავი, მის ცუდ საქციელს გამართლებას ვუძებნიდი, მაგრამ მერე მეც დავიღალე. ჩემი ქმარი მასზე ნერვიულობამ შეიწირა. ახალგაზრდა კაცი გულის შეტევით გარდაიცვალა. პირველი ინფარქტის შემდეგ შვილს ვეხვეწებოდი, მამაშენს გაუფრთხილდი–მეთქი, მაგრამ ცხოვრების წესი არ შეიცვალა. განაგრძობდა სმას, ჩხუბს, თაღლითობას. მის გამო პოლიციასა და სასამართლოებში გვიხდებოდა სიარული.
ჩემი ქმრის დაკრძალვაზე ატირებული რომ ვნახე, მაშინ კიდევ ერთხელ ვიფიქრე, იქნებ გონს მოვიდეს–მეთქი, მაგრამ ისევ ძველებურად გააგრძელა ცხოვრება.
პირველად 20 წლის ასაკში მოეკიდა ოჯახს. ცოლმა ტყუპი ქალ–ვაჟი გაუჩინა, მაგრამ მამის პასუხისმგებლობა ვერ იგრძნო. ცოლ–ქმარს მუდმივად ჩხუბი ჰქონდათ. ის გოგო მალევე გაშორდა და წავიდა. მაშინ ვფიქრობდი, ქორწინებისთვის პატარა იყო და ასე იმიტომ დაემართა–მეთქი. მეორედ 29 წლის ასაკში დაქორწინდა. ისევ შესანიშნავი ცოლი შეხვდა. მასთან ერთი შვილი ეყოლა, მაგრამ იმ გოგოსაც სიცოცხლე გაუმწარა. ბოლოს მისი ძმა დაჭრა ჩხუბისას. მართალია, არ უჩივლეს და ციხეში არ ჩასვეს, მაგრამ ცოლი გაშორდა. ბავშვს, არათუ მას, მეც კი არ მაჩვენებენ.
ახლა ერთ გოგოს შეუჩნდა. ჩემს შვილზე ბევრად პატარაა და ალბათ ამით დაახვია თავბრუ. ჩემი შვილი თავდავიწყებით უყვარს და მზად არის, მისი ცოლი გახდეს. გავიკითხე და ყველამ მიქო, შესანიშნავი ოჯახი აქვს, თვითონაც თითით საჩვენებელია, იმდენად კარგიაო. ვიცი, ჩემი შვილი მასაც გააუბედურებს, ამიტომ არ მინდა, ის გოგო ჩვენს ოჯახში შემოვიდეს. შეიძლება დედისგან ეს დაუჯერებლად მოგეჩვენოთ, მაგრამ ასეა. არ მინდა, სხვისი შვილი გააუბედუროს. ვიცი, ოჯახს მაინც ვერ შეინარჩუნებს და ცოლს ისევ გააქცევს.
გოგონას დედას შევუთვალე, თქვენს შვილს აუხსენით, ცოლად ვის მოყვება–მეთქი. იმ ქალმა არასწორად გამიგო. შემომიტია, აქეთ უნდა მეხვეწებოდე და მიწუნებო. ვერ გავაგებინე, რომ მისთვის კარგი მსურდა. ვთვლი, რომ სწორად მოვიქეცი, რადგან ღვთის წინაშეც მართალი ვარ და კაცისაც. ვერავინ მისაყვედურებს, იცოდი და არ მითხარიო.
სარკის ერთგული მკითხველი
ძალიან ძნელია, საკუთარ შვილზე აუგი ილაპარაკო, მაგრამ მისი საქციელის ატანა უკვე აღარ შემიძლია. დიდი ხანია 30 წელს გადააბიჯა. სულ მეგონა, რომ ასაკის მატებასთან ერთად მისი ხასიათი შერბილდებოდა, ცხოვრებას სხვანაირად შეხედავდა, ადამიანებთან ურთიერთობებს დაალაგებდა, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. ჩემი ქმარი სულ ამბობდა, მისგან კაცი არ დადგებაო. ამის გამო ვეჩხუბებოდი. დედა ვარ და მასზე გადაფარებული ვიყავი, მის ცუდ საქციელს გამართლებას ვუძებნიდი, მაგრამ მერე მეც დავიღალე. ჩემი ქმარი მასზე ნერვიულობამ შეიწირა. ახალგაზრდა კაცი გულის შეტევით გარდაიცვალა. პირველი ინფარქტის შემდეგ შვილს ვეხვეწებოდი, მამაშენს გაუფრთხილდი–მეთქი, მაგრამ ცხოვრების წესი არ შეიცვალა. განაგრძობდა სმას, ჩხუბს, თაღლითობას. მის გამო პოლიციასა და სასამართლოებში გვიხდებოდა სიარული.
ჩემი ქმრის დაკრძალვაზე ატირებული რომ ვნახე, მაშინ კიდევ ერთხელ ვიფიქრე, იქნებ გონს მოვიდეს–მეთქი, მაგრამ ისევ ძველებურად გააგრძელა ცხოვრება.
პირველად 20 წლის ასაკში მოეკიდა ოჯახს. ცოლმა ტყუპი ქალ–ვაჟი გაუჩინა, მაგრამ მამის პასუხისმგებლობა ვერ იგრძნო. ცოლ–ქმარს მუდმივად ჩხუბი ჰქონდათ. ის გოგო მალევე გაშორდა და წავიდა. მაშინ ვფიქრობდი, ქორწინებისთვის პატარა იყო და ასე იმიტომ დაემართა–მეთქი. მეორედ 29 წლის ასაკში დაქორწინდა. ისევ შესანიშნავი ცოლი შეხვდა. მასთან ერთი შვილი ეყოლა, მაგრამ იმ გოგოსაც სიცოცხლე გაუმწარა. ბოლოს მისი ძმა დაჭრა ჩხუბისას. მართალია, არ უჩივლეს და ციხეში არ ჩასვეს, მაგრამ ცოლი გაშორდა. ბავშვს, არათუ მას, მეც კი არ მაჩვენებენ.
ახლა ერთ გოგოს შეუჩნდა. ჩემს შვილზე ბევრად პატარაა და ალბათ ამით დაახვია თავბრუ. ჩემი შვილი თავდავიწყებით უყვარს და მზად არის, მისი ცოლი გახდეს. გავიკითხე და ყველამ მიქო, შესანიშნავი ოჯახი აქვს, თვითონაც თითით საჩვენებელია, იმდენად კარგიაო. ვიცი, ჩემი შვილი მასაც გააუბედურებს, ამიტომ არ მინდა, ის გოგო ჩვენს ოჯახში შემოვიდეს. შეიძლება დედისგან ეს დაუჯერებლად მოგეჩვენოთ, მაგრამ ასეა. არ მინდა, სხვისი შვილი გააუბედუროს. ვიცი, ოჯახს მაინც ვერ შეინარჩუნებს და ცოლს ისევ გააქცევს.
გოგონას დედას შევუთვალე, თქვენს შვილს აუხსენით, ცოლად ვის მოყვება–მეთქი. იმ ქალმა არასწორად გამიგო. შემომიტია, აქეთ უნდა მეხვეწებოდე და მიწუნებო. ვერ გავაგებინე, რომ მისთვის კარგი მსურდა. ვთვლი, რომ სწორად მოვიქეცი, რადგან ღვთის წინაშეც მართალი ვარ და კაცისაც. ვერავინ მისაყვედურებს, იცოდი და არ მითხარიო.
სარკის ერთგული მკითხველი
