თამარის ახალი სამყარო: როგორ ჩავიდა ახალგაზრდა ქართველი გოგო გერმანიაში და როგორ იპოვა ბედნიერება
1 675 ნახვა
ეს ალბათ, საბედისწერო დამთხვევა იყო. თამარ ბულია დღესაც გაოცებულია, როგორ ჩამოვიდა შორეული საქართველოდან ფლენსბურგში, ისწავლა აქ უნივერსიტეტში და საბოლოოდ კი უმცირესობის საკითხებში ევროპის ცენტრში (ECMI) დასაქმდა, - წერს გერმანული გამოცემა ქართველი ემიგრანტის შესახებ.
“მე სულ რაღაც ერთი წელი ვიყავი ფლენსბურგში და თავს დაკარგულადაც კი ვგრძნობდი. მე არ ვიცოდი გერმანული, და ის, რომ უნივერსიტეტში სწავლას ინგლისურად თავს კარგად ვართმევდი, დიდად არ მშველოდა მცხობელთან ან თუნდაც გარეთ, ქუჩაში საკონტაქტოდ. აქ უკვე დიდ კულტურულ განსხვავებას ჰქონდა ადგილი და.... ცივი კლიმატიც“, - იხსენებს თამარი.
ასე დაიწყო თამარის ისტორია: 2011 წლის შემოდგომაზე, მისმა ევროპული სწავლების კურსმა მიიღო მოწვევა საერთაშორისო კონფერენციაზე ფლესბორგ უსში (Flensborg Hus) , რომელიც ECMI-ის მიერ იყო ორგანიზებული.
თამარისთვის ახალი სამყარო გადაიშალა. “ეს იყო ფანტასტიური. კონფერენცია ინგლისურ ენაზე მიმდინარეობდა, კონფერენციის მონაწილენი კი მთელ ევროპას წარმოადგენდნენ. მე მოვისმინე საინტერესო მოხსენებები გლობალურ მსოფლიოში, უმცირესობებთან დამოკიდებულებასთან დაკავშირებით, ცხარე დებატები ეთნიკური ჯგუფების უფლებებზე და ასევე, გვქონდა საინტერესო საუბრები შესვენებებზე, მათ შორის საქართველოს შესახებ. მე ერთდროულად ვგრძნობდი ჩემს თავს სახლშიც და სტუმრადაც“. სანამ ფლენსბურგში ჩამოვიდოდა, არასდროს გაუგია თამარს ECMI-ის შესახებ, იმ ინსტიტუტის შესახებ, რომელიც უმცირესობების უფლებებსა და პრობლემებს ამხელს და ასევე, ბრწყინვალედ არის ჩართული მსოფლიოს მასშტაბით ქსელურ მუშაობაში (NETWORKING).
ევროპული ცენტრი უმცირესობების საკითხებზე, როგორც ქსელური მუშაობის პარტნიორი
თამარი მოკვლევებს აწარმოებდა და დაადგინა, რომ ECMI-ს ოფისი თავის სამშობლოში, საქართველოშიც აქვს და სტუდენტებს პრაქტიკას ფლესენბურგში სთავაზობს. მას თავისი ბედნიერების არც კი სჯეროდა.
“პერიოდულად ყველაფერი ერთმანეთს ემთხვეოდა. მე სულ ახალი პერსპექტივები მქონდა. ჩემმა მძიმე შრომამ სწავლის პერიოდში, ბრძოლამ ვიზისთვის შედეგი გამოიღო."
მან დაამყარა კავშირი ECMI-სთან და 2012 წლის დასაწყისში სტაჟირება დაიწყო ფლესენბურგში, ECMI-ს ცენტრალურ ოფისში, სადაც 2013 წლის დასაწყისიდანვე მას მუდმივი ხელშეკრულება შესთავაზეს.
ქართველი გოგო ფლესენბურგში
ფლესენბურგი არ იყო მისი პირველი არჩევანი. სიამოვნებით გააგრძელებდა სწავლას ლუნდში, შვედეთში. მაგრამ იქ საკონკურსო ვადა უკვე გასული იყო და თამარს არ სურდა კიდევ ერთი წელი მოეცადა.“ცოტა დავგუგლე კიდეც და ფლესენბურგში ვიპოვე შესაძლებლობა, ჩემი მაგისტრატურა ინგლისურენოვან ლექციებზე გამეგრძელებინა. რუკაზე ეს ადგილი ჩრდილოეთით მდებარეობს და არც თუ ისე შორს შვედეთიდან“,-იცინის თამარი.
თამარი და დანარჩენი სამყარო
როგორ მოუვა აზრად ქართველ გოგონას თავისი სამშობლო დატოვოს და მარტოდმარტო, სრულიად სხვა სამყაროში ისწავლოს? „ყოველთვის მქონდა მოთხოვნილება, კიდევ მეტად გამეცნო მსოფლიო და შესაძლებლობის ფარგლებში კარგი განათლება მიმეღო. საბედნიეროდ, ამაში მე ჩემი ოჯახი ყოველთვის მხარს მიჭერდა - ფინანსურადაც კი“, - ყვება თამარი ცოტა სევდიანად. საქართველო საკმაოდ შორსაა და მისი ოჯახიც. ამასობაში ის ფლესენბურგში თავს კარგად გრძნობს და უყვარს კიდეც, როგორც ის ამბობს, ჩრდილოეთ გერმანელების მენტალიტეტი. "სწორია, რომ ამბობენ, რომ ყოველთვის არ არის ადვილი, ჩრდილოეთ გერმანელებთან ურთიერთობა დაამყარო. მაგრამ
თუ ერთხელ მეგობრობა შეძელი, მას დაეყრდნობი!" და ზუსტადაც რომ, თამარისთვის, რომელიც სიამოვნებით თამაშობს ჭადრაკს და ამჟამად იღებს მართვის მოწმობას, მნიშვნელოვანია: ნდობა და სტაბილურობა!
მღელვარება და ომი ახლავს თამარის ბავშვობას
როდესაც, თამარი 1987 წელს ზუგდიდში, დასავლეთ საქართველოში, შავი ზღვის პირას, აფხაზეთის საზღვართან დაიბადა, საბჭოთა კავშირის დაშლის პროცესი ახლოვდებოდა. მსოფლიო იყო გარდატეხის წინაშე. მამას, სწავლულ ინჟინერს, სამუშაო არ ქონდა და დედას, რომელიც ექიმად მუშაობდა, ოჯახი უნდა ერჩინა. თამარი:“ისევ ომი და მღელვარება სუფევდა. ცუდი დრო დადგა და ქართული შიდა ეროვნული პროდუქცია აღარ არსებობდა. ძნელი იყო ყველაფერში გარკვევა. მე ჯერ კიდევ პატარა ვიყავი. ჩემმა ძმამ და დამ, რომლებიც 12 და 13 წლით უფროსნი არიან ჩემზე, მეტად იწვნიეს ეს მდგომარეობა".
გამოცდილება საზღვარგარეთ აშშ-ში
სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის შემდეგ, 1991 წელს, ბევრმა ადამიანმა დატოვა საქართველო. აგრეთვე 17 წლის თამარმა დაისახა ამგვარი გეგმები:“მე 11 წელი ვიარე სკოლაში და გავხდი სტუდენტი, როგორ ეს მაშინ საქართველოში დაწესებული იყო“. მისი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანი იყო, მათ უმცროს ქალიშვილს ინგლისური ენა ესწავლა და კარგი განათლება მიეღო. ამიტომაც მიიღო თამარმა კონკურსში მონაწილეობა საზღვარგარეთ სწავლის სტიპენდიაზე, კერძოდ, აშშ-ში, (FLEX Programme, Funded by US Department of State) რაც გამოვიდა კიდეც. ერთი წელი ცხოვრობდა ის კანზასის პატარა ქალაქში, დადიოდა იქ სკოლაში და ცხოვრობდა მასპინძელ ოჯახში. „ეს იყო პირველად ჩემს ცხოვრებაში, რომ მე მარტო, ჩემი ოჯახის გარეშე, უპირველესად კი დედაჩემის გარეშე, სხვაგან ვიყავი".
ბაკალავრის სწავლა თბილისში
თამარმა სწავლა განაგრძო თბილისში, დედაქალაქში. ის პარალელურად მუშაობდა და თანდათან მწიფდებოდა მასში აზრი, მაგისტრატურა საზღვარგარეთ გაეგრძელებინა. და ამ დროს მის ბიოგრაფიაში ფლენსბურგი გამოჩნდა.
ფლენსბურგში ჩამოსვლა
უკვე 4 წელია, რაც ახალგაზრდა ქართველი გოგონა ცხოვრობს ფორდერშტადტში. მუდმივი სამსახურის გამო ECMI-ში, შეუძლია აიღოს გერმანიაში განუსაზღვრელი ვადით ბინადრობის უფლება. მისი დავალებები მოიცავს: ფლენსბურგში ყოველწლიური საერთაშორისო საზაფხულო სკოლის მომზადებას, მეცნიერებთან ერთად პროექტების განხორციელებას, სტუმრობას ECMI -ის წარმომადგენლობაში და ადგილზე პროექტებზე დახმარების გაწევას. ის ასევე ECMI-ის დირექტორის, ტოვე მალოის პირადი ასისტენტია.
“მე სულ რაღაც ერთი წელი ვიყავი ფლენსბურგში და თავს დაკარგულადაც კი ვგრძნობდი. მე არ ვიცოდი გერმანული, და ის, რომ უნივერსიტეტში სწავლას ინგლისურად თავს კარგად ვართმევდი, დიდად არ მშველოდა მცხობელთან ან თუნდაც გარეთ, ქუჩაში საკონტაქტოდ. აქ უკვე დიდ კულტურულ განსხვავებას ჰქონდა ადგილი და.... ცივი კლიმატიც“, - იხსენებს თამარი.
ასე დაიწყო თამარის ისტორია: 2011 წლის შემოდგომაზე, მისმა ევროპული სწავლების კურსმა მიიღო მოწვევა საერთაშორისო კონფერენციაზე ფლესბორგ უსში (Flensborg Hus) , რომელიც ECMI-ის მიერ იყო ორგანიზებული.
თამარისთვის ახალი სამყარო გადაიშალა. “ეს იყო ფანტასტიური. კონფერენცია ინგლისურ ენაზე მიმდინარეობდა, კონფერენციის მონაწილენი კი მთელ ევროპას წარმოადგენდნენ. მე მოვისმინე საინტერესო მოხსენებები გლობალურ მსოფლიოში, უმცირესობებთან დამოკიდებულებასთან დაკავშირებით, ცხარე დებატები ეთნიკური ჯგუფების უფლებებზე და ასევე, გვქონდა საინტერესო საუბრები შესვენებებზე, მათ შორის საქართველოს შესახებ. მე ერთდროულად ვგრძნობდი ჩემს თავს სახლშიც და სტუმრადაც“. სანამ ფლენსბურგში ჩამოვიდოდა, არასდროს გაუგია თამარს ECMI-ის შესახებ, იმ ინსტიტუტის შესახებ, რომელიც უმცირესობების უფლებებსა და პრობლემებს ამხელს და ასევე, ბრწყინვალედ არის ჩართული მსოფლიოს მასშტაბით ქსელურ მუშაობაში (NETWORKING).
ევროპული ცენტრი უმცირესობების საკითხებზე, როგორც ქსელური მუშაობის პარტნიორი
თამარი მოკვლევებს აწარმოებდა და დაადგინა, რომ ECMI-ს ოფისი თავის სამშობლოში, საქართველოშიც აქვს და სტუდენტებს პრაქტიკას ფლესენბურგში სთავაზობს. მას თავისი ბედნიერების არც კი სჯეროდა.
“პერიოდულად ყველაფერი ერთმანეთს ემთხვეოდა. მე სულ ახალი პერსპექტივები მქონდა. ჩემმა მძიმე შრომამ სწავლის პერიოდში, ბრძოლამ ვიზისთვის შედეგი გამოიღო."
მან დაამყარა კავშირი ECMI-სთან და 2012 წლის დასაწყისში სტაჟირება დაიწყო ფლესენბურგში, ECMI-ს ცენტრალურ ოფისში, სადაც 2013 წლის დასაწყისიდანვე მას მუდმივი ხელშეკრულება შესთავაზეს.
ქართველი გოგო ფლესენბურგში
ფლესენბურგი არ იყო მისი პირველი არჩევანი. სიამოვნებით გააგრძელებდა სწავლას ლუნდში, შვედეთში. მაგრამ იქ საკონკურსო ვადა უკვე გასული იყო და თამარს არ სურდა კიდევ ერთი წელი მოეცადა.“ცოტა დავგუგლე კიდეც და ფლესენბურგში ვიპოვე შესაძლებლობა, ჩემი მაგისტრატურა ინგლისურენოვან ლექციებზე გამეგრძელებინა. რუკაზე ეს ადგილი ჩრდილოეთით მდებარეობს და არც თუ ისე შორს შვედეთიდან“,-იცინის თამარი.
თამარი და დანარჩენი სამყარო
როგორ მოუვა აზრად ქართველ გოგონას თავისი სამშობლო დატოვოს და მარტოდმარტო, სრულიად სხვა სამყაროში ისწავლოს? „ყოველთვის მქონდა მოთხოვნილება, კიდევ მეტად გამეცნო მსოფლიო და შესაძლებლობის ფარგლებში კარგი განათლება მიმეღო. საბედნიეროდ, ამაში მე ჩემი ოჯახი ყოველთვის მხარს მიჭერდა - ფინანსურადაც კი“, - ყვება თამარი ცოტა სევდიანად. საქართველო საკმაოდ შორსაა და მისი ოჯახიც. ამასობაში ის ფლესენბურგში თავს კარგად გრძნობს და უყვარს კიდეც, როგორც ის ამბობს, ჩრდილოეთ გერმანელების მენტალიტეტი. "სწორია, რომ ამბობენ, რომ ყოველთვის არ არის ადვილი, ჩრდილოეთ გერმანელებთან ურთიერთობა დაამყარო. მაგრამ
თუ ერთხელ მეგობრობა შეძელი, მას დაეყრდნობი!" და ზუსტადაც რომ, თამარისთვის, რომელიც სიამოვნებით თამაშობს ჭადრაკს და ამჟამად იღებს მართვის მოწმობას, მნიშვნელოვანია: ნდობა და სტაბილურობა!
მღელვარება და ომი ახლავს თამარის ბავშვობას
როდესაც, თამარი 1987 წელს ზუგდიდში, დასავლეთ საქართველოში, შავი ზღვის პირას, აფხაზეთის საზღვართან დაიბადა, საბჭოთა კავშირის დაშლის პროცესი ახლოვდებოდა. მსოფლიო იყო გარდატეხის წინაშე. მამას, სწავლულ ინჟინერს, სამუშაო არ ქონდა და დედას, რომელიც ექიმად მუშაობდა, ოჯახი უნდა ერჩინა. თამარი:“ისევ ომი და მღელვარება სუფევდა. ცუდი დრო დადგა და ქართული შიდა ეროვნული პროდუქცია აღარ არსებობდა. ძნელი იყო ყველაფერში გარკვევა. მე ჯერ კიდევ პატარა ვიყავი. ჩემმა ძმამ და დამ, რომლებიც 12 და 13 წლით უფროსნი არიან ჩემზე, მეტად იწვნიეს ეს მდგომარეობა".
გამოცდილება საზღვარგარეთ აშშ-ში
სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის შემდეგ, 1991 წელს, ბევრმა ადამიანმა დატოვა საქართველო. აგრეთვე 17 წლის თამარმა დაისახა ამგვარი გეგმები:“მე 11 წელი ვიარე სკოლაში და გავხდი სტუდენტი, როგორ ეს მაშინ საქართველოში დაწესებული იყო“. მისი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანი იყო, მათ უმცროს ქალიშვილს ინგლისური ენა ესწავლა და კარგი განათლება მიეღო. ამიტომაც მიიღო თამარმა კონკურსში მონაწილეობა საზღვარგარეთ სწავლის სტიპენდიაზე, კერძოდ, აშშ-ში, (FLEX Programme, Funded by US Department of State) რაც გამოვიდა კიდეც. ერთი წელი ცხოვრობდა ის კანზასის პატარა ქალაქში, დადიოდა იქ სკოლაში და ცხოვრობდა მასპინძელ ოჯახში. „ეს იყო პირველად ჩემს ცხოვრებაში, რომ მე მარტო, ჩემი ოჯახის გარეშე, უპირველესად კი დედაჩემის გარეშე, სხვაგან ვიყავი".
ბაკალავრის სწავლა თბილისში
თამარმა სწავლა განაგრძო თბილისში, დედაქალაქში. ის პარალელურად მუშაობდა და თანდათან მწიფდებოდა მასში აზრი, მაგისტრატურა საზღვარგარეთ გაეგრძელებინა. და ამ დროს მის ბიოგრაფიაში ფლენსბურგი გამოჩნდა.
ფლენსბურგში ჩამოსვლა
უკვე 4 წელია, რაც ახალგაზრდა ქართველი გოგონა ცხოვრობს ფორდერშტადტში. მუდმივი სამსახურის გამო ECMI-ში, შეუძლია აიღოს გერმანიაში განუსაზღვრელი ვადით ბინადრობის უფლება. მისი დავალებები მოიცავს: ფლენსბურგში ყოველწლიური საერთაშორისო საზაფხულო სკოლის მომზადებას, მეცნიერებთან ერთად პროექტების განხორციელებას, სტუმრობას ECMI -ის წარმომადგენლობაში და ადგილზე პროექტებზე დახმარების გაწევას. ის ასევე ECMI-ის დირექტორის, ტოვე მალოის პირადი ასისტენტია.
