''ვეცადეთ, ინდური ფილმის ჩხუბი არ გამოგვსვლოდა''
1 737 ნახვა
ახლახან ''ჯიდიესზე'' ახალი სერიალი ''ტიფლისი'' დაიწყო. რეჟისორების ლევან დაბრუნდაშვილისა და ნოდარ მარშანიშვილის კრიმინალური დრამა XIX საუკუნის საქართველოში ხდება. სერიალი თბილისში, ეპოქისთვის დამახასიათებელ გარემოში ვითარდება, სადაც თავადები, ყმები, ფალავნები, ხელოსნები და ბევრი სხვა ფენისა და წოდების ადამიანია ''თავმოყრილი''.
ამირან ქაჩიბაია ''ტიფლისის'' ერთ-ერთი მთავარი პერსონაჟია. მეტსახელად ''ცხვირა'' მჭედელია, იმავდროულად კარგი მოკრივეა და ყოველკვირა სხვადასხვა ფალავანთან ჩხუბობს. ''ცხვირა'' პირველივე სერიაში გაება შარში და როგორ განვითარდება მოვლენები, ამას მაყურე-ბელი მომდევნო სერიებიდან შეიტყობს...
- პირველ რიგში, მომიყევით, კახა ბაკურაძის მოძრაობის თეატრში რა ხდება? ახალი შენობა გაქვთ...
- ახალი შენობის მშენებლობაში, რომელიც მუშთაიდის ბაღშია, მთელი გული და სული, დიდი ენერგიაა ჩადებული. ძალიან მაგარი თეატრია, არა იმიტომ, რომ მშენებლობაში ვმონაწილეობდით, არამედ ეს არის სივრცე, რომელიც ფართო შესაძლებლობებს იძლევა სხვადასხვა სანახაობის წარმოსადგენად. გარდა ამისა, ვარ გორის თეატრშიც, სადაც რეჟისორი სოსო ნემსაძე მუშაობს. ის ჩემი პედაგოგი იყო, მან მასწავლა მსახიობის პროფესია და სწავლის პროცესი დღემდე გრძელდება. გორში ვთამაშობთ საფრანგეთის რევოლუციის თემაზე აგებულ სპექტაკლს ''დანტონი''. რაც შეეხება მოძრაობის თეატრს, კარგა ხანია არ ვყოფილვარ, იმედი მაქვს, იქ კიდევ არაერთ სპექტაკლში მომიწევს მონაწილეობა. მომენატრა იქაურობა. სერიალის გადაღებები რომ დაიწყო, ამ ეტაპზე აქეთ ვარ გადმორთული.
- კამერასთან მუშაობის გამოცდილება ''ტიფლისამდეც'' გქონდათ...
- კი, სამწუხაროდ, ჩვენთან მიიღებ რაღაც პროექტში მონაწილეობას და მერე ისე გადის არაერთი წელი, რომ არც კი გახსოვს მომხდარი. არადა, ამ პროფესია ში მთავარია პრაქტიკა, მუშაობის დროს იზრდები, ეჩვევი კამერას და ა.შ. 5-6 წლიანი პაუზები ძალიან ხელისშემშლელია. ''კლინიკა'' იყო სერიალი, რომელშიც ვმონაწილეობდი, მაგრამ, ჩემდა სამწუხაროდ და ალბათ ეს სხვებსაც ეწყინათ, სერიალი შეწყდა. კიდევ იყო გიგა ბაინდურაშვილის ერთი მოკლემეტრაჟიანი ფილმი ''ფეხშიშველი'', რომელიც 90-იანების თემაზე აიგო.
- ''ტიფლისის'' გადაღებებს, ალბათ, დიდი მოსამზადებელი სამუშაო უძღოდა წინ. რა ადგილებში იღებთ და აქვე გვითხარით, ვის წარმოადგენთ სერიალში?
- რუსთავის გზაზე არის ტყე, რომელსაც საპატრიარქოს ტყეს ეძახიან. იქ ძალიან ბევრი ლოკაციის ადგილია აწყობილი. მშენებლობაში გვერდში დაგვიდგა ერთ-ერთი სამშენებლო კომპანია. იქ ვათენ-ვაღამებთ და შეიძლება ითქვას, ეს ტყე გავაპავილიონეთ და გავიოჯახეთ. ძველი თბილისის რამდენიმე უბანშიც არაერთი სცენაა გადაღებული, მაგრამ უმთავრესი ნაწილი - ტყეში. ჩემი პერსონაჟი მჭედელია, მაგრამ, როგორც ჩანს, ენერგიას ბოლომდე ვერ ხარჯავს და ჩხუბი მისთვის დამატებითი ''სამსახურია''. ცხვირა ღამღამობით ვერაზე ადის და ჩხუბობს. ''სამსახურს'' იმიტომ ვეძახი, რომ ბრძოლებს ხან იგებს და ზოგჯერ თანხის გამო ''ყიდის''. ჩემი პერსონაჟი გაჭირვებული ოჯახის შვილია, ბავშვი რომ იყო, ერთ-ერთი ოჯახის კართან დატოვეს, სწორედ მჭედელმა იპოვა, გაზარდა ეს ბიჭი და რა თქმა უნდა, ხელობაც შეასწავლა.
- კასტინგის შედეგად აგიყვანათ თუ პირდაპირ დაგამტკიცათ როლზე?
- ცხვირის გამო გადაწყვიტა ალბათ, ან მერე დაარქვეს პერსონაჟს ''ცხვირა'', ზუსტად არ ვიცი. ძალიან ადრე მითხრა ლევანმა ამ პროექტის შესახებ, მაგრამ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, ბოლოს დაფინანსდა, შეიკრა ეს ''ბანდა'' და გადაღებებიც დაიწყო.
- ყურში ძალიან მომხვდა სერიალის არაერთი პერსონაჟის მეტყველება, მგონია, რომ იმ დროს ყოველდღიურ ყოფაში ასე არ ლაპარაკობდნენ...
- ჰოო?! მე პირიქით მეგონა. სერიალი სიზუსტით არ ასახავს წარსულს, რომ ''წკაპ-წკაპ'' - ყველაფერი და მათ შორის სიტყვები ზუსტად მოარგო იმ ეპოქას, ამიტომ, ჩემი აზრით, რაღაცებს ''იტანს''. რა თქმა უნდა, იმას არა, რომ კადრში ვიღაც მოტოციკლით შემოვარდეს და არა ცხენით, მაგრამ სხვა შემთხვევაში არა მგონია, ეს უზუსტობად ჩაითვალოს.
Rating
- სპორტდარბაზში თუ იარეთ, ან ვისთან გაიარეთ კონსულტაცია ჩხუბის ილეთების დასახვეწად?
- დიახ, დავდიოდით. ძველი ქართული საბრძოლო ხელოვნების, ხრიდოლის ფედერაციის ერთ-ერთი წარმომადგენელმა ლაზარემ გაგვაცნო ის პერიოდი. ჩვენ არ გვეგონა და მან გვითხრა, რომ თურმე არსებობდა თბილისური კრივი, რომელიც ვერაზე იმართებოდა. ეს ფაქტი არაა გასაკვირი, ვამართლებ ამას, ენერგია რომ გერჩის, ცუდი არაა, თუ მას დახარჯავ. ჰოდა, მაშინ არსებობდნენ ასეთი ''დამრტყმელი'' ტიპები და ურახუნებდნენ ერთმანეთს. ლაზარესთან ''რეპეტიციების'' გავლის შემდეგ ვეცადეთ, ინდური ფილმის ჩხუბი არ გამოგვსვლოდა, სადაც ძალიან შორიდან მოქნეული მუშტი ჩანს და ისმის: ''დგიშ, დგიშ''. ამიტომ მე და ჩემმა პარტნიორმა ნიაზ ხუციანიძემ ჩხუბი რომ დავიწყეთ, თავიდან ერთი დღე სულ ბოდიშს ვუხდიდით ერთმანეთს, მერე ნელ-ნელა შევეჩვიეთ.
- სამჭედლოშიც იყავით?
- არა, ლევანმა კარგად ''გაგვაბაგაჟა'', თუმცა მარტივად და ზერელედ არ მოუყოლია ეს ამბავი. ჩანს, ის წინასწარ ბევრ დეტალს გაეცნო. მჭედლებზე მომიყვა, მათ ცხოვრებაზე, ოსტატად კურთხევის წესზე და ა.შ. რაც შეეხება უროს, ჩაქუჩსა და სხვა იარაღების მოხმარებას, დიდად შორს არ ვარ მაგ ამბისგან. მართალია, ხმალი და ხანჯალი არ გამომიჭედავს, მაგრამ რკინაზე მიმუშავია, მოძრაობის თეატრის მშენებლობის პროცესშიც გვიწევდა ჩაქუჩის, ''სვარკის'' და ''ბალგარკის'' ხმარებაც. საერთოდ, ისტორიული შინაარსის ფილმები მომწონს, ასევე, სადაც ბატალური სცენებია. ეს ჩემი სუსტი წერტილია. ეს პროექტიც იმიტომ მიხარია, რომ აქაც ბევრი მსგავსი ნიუანსია, ''ბახ-ბუხ'', სროლა და სხვა. სერიალში არაერთი თემა გაიშლება კიდევ და მგონია, რომ მაყურებლის დაინტერესება დიდი იქნება. ძველ თბილისზე ხალხმა ბევრი დეტალი არ იცის, ზოგი მხოლოდ დადებითი კუთხით უყურებს: ფაეტონი, ტივი, კინტოები და ჯიგრობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ძველ თბილისში ცუდიც ბევრი ხდებოდა.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
ამირან ქაჩიბაია ''ტიფლისის'' ერთ-ერთი მთავარი პერსონაჟია. მეტსახელად ''ცხვირა'' მჭედელია, იმავდროულად კარგი მოკრივეა და ყოველკვირა სხვადასხვა ფალავანთან ჩხუბობს. ''ცხვირა'' პირველივე სერიაში გაება შარში და როგორ განვითარდება მოვლენები, ამას მაყურე-ბელი მომდევნო სერიებიდან შეიტყობს...
- პირველ რიგში, მომიყევით, კახა ბაკურაძის მოძრაობის თეატრში რა ხდება? ახალი შენობა გაქვთ...
- ახალი შენობის მშენებლობაში, რომელიც მუშთაიდის ბაღშია, მთელი გული და სული, დიდი ენერგიაა ჩადებული. ძალიან მაგარი თეატრია, არა იმიტომ, რომ მშენებლობაში ვმონაწილეობდით, არამედ ეს არის სივრცე, რომელიც ფართო შესაძლებლობებს იძლევა სხვადასხვა სანახაობის წარმოსადგენად. გარდა ამისა, ვარ გორის თეატრშიც, სადაც რეჟისორი სოსო ნემსაძე მუშაობს. ის ჩემი პედაგოგი იყო, მან მასწავლა მსახიობის პროფესია და სწავლის პროცესი დღემდე გრძელდება. გორში ვთამაშობთ საფრანგეთის რევოლუციის თემაზე აგებულ სპექტაკლს ''დანტონი''. რაც შეეხება მოძრაობის თეატრს, კარგა ხანია არ ვყოფილვარ, იმედი მაქვს, იქ კიდევ არაერთ სპექტაკლში მომიწევს მონაწილეობა. მომენატრა იქაურობა. სერიალის გადაღებები რომ დაიწყო, ამ ეტაპზე აქეთ ვარ გადმორთული.
- კამერასთან მუშაობის გამოცდილება ''ტიფლისამდეც'' გქონდათ...
- კი, სამწუხაროდ, ჩვენთან მიიღებ რაღაც პროექტში მონაწილეობას და მერე ისე გადის არაერთი წელი, რომ არც კი გახსოვს მომხდარი. არადა, ამ პროფესია ში მთავარია პრაქტიკა, მუშაობის დროს იზრდები, ეჩვევი კამერას და ა.შ. 5-6 წლიანი პაუზები ძალიან ხელისშემშლელია. ''კლინიკა'' იყო სერიალი, რომელშიც ვმონაწილეობდი, მაგრამ, ჩემდა სამწუხაროდ და ალბათ ეს სხვებსაც ეწყინათ, სერიალი შეწყდა. კიდევ იყო გიგა ბაინდურაშვილის ერთი მოკლემეტრაჟიანი ფილმი ''ფეხშიშველი'', რომელიც 90-იანების თემაზე აიგო.
- ''ტიფლისის'' გადაღებებს, ალბათ, დიდი მოსამზადებელი სამუშაო უძღოდა წინ. რა ადგილებში იღებთ და აქვე გვითხარით, ვის წარმოადგენთ სერიალში?
- რუსთავის გზაზე არის ტყე, რომელსაც საპატრიარქოს ტყეს ეძახიან. იქ ძალიან ბევრი ლოკაციის ადგილია აწყობილი. მშენებლობაში გვერდში დაგვიდგა ერთ-ერთი სამშენებლო კომპანია. იქ ვათენ-ვაღამებთ და შეიძლება ითქვას, ეს ტყე გავაპავილიონეთ და გავიოჯახეთ. ძველი თბილისის რამდენიმე უბანშიც არაერთი სცენაა გადაღებული, მაგრამ უმთავრესი ნაწილი - ტყეში. ჩემი პერსონაჟი მჭედელია, მაგრამ, როგორც ჩანს, ენერგიას ბოლომდე ვერ ხარჯავს და ჩხუბი მისთვის დამატებითი ''სამსახურია''. ცხვირა ღამღამობით ვერაზე ადის და ჩხუბობს. ''სამსახურს'' იმიტომ ვეძახი, რომ ბრძოლებს ხან იგებს და ზოგჯერ თანხის გამო ''ყიდის''. ჩემი პერსონაჟი გაჭირვებული ოჯახის შვილია, ბავშვი რომ იყო, ერთ-ერთი ოჯახის კართან დატოვეს, სწორედ მჭედელმა იპოვა, გაზარდა ეს ბიჭი და რა თქმა უნდა, ხელობაც შეასწავლა.
- კასტინგის შედეგად აგიყვანათ თუ პირდაპირ დაგამტკიცათ როლზე?
- ცხვირის გამო გადაწყვიტა ალბათ, ან მერე დაარქვეს პერსონაჟს ''ცხვირა'', ზუსტად არ ვიცი. ძალიან ადრე მითხრა ლევანმა ამ პროექტის შესახებ, მაგრამ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, ბოლოს დაფინანსდა, შეიკრა ეს ''ბანდა'' და გადაღებებიც დაიწყო.
- ყურში ძალიან მომხვდა სერიალის არაერთი პერსონაჟის მეტყველება, მგონია, რომ იმ დროს ყოველდღიურ ყოფაში ასე არ ლაპარაკობდნენ...
- ჰოო?! მე პირიქით მეგონა. სერიალი სიზუსტით არ ასახავს წარსულს, რომ ''წკაპ-წკაპ'' - ყველაფერი და მათ შორის სიტყვები ზუსტად მოარგო იმ ეპოქას, ამიტომ, ჩემი აზრით, რაღაცებს ''იტანს''. რა თქმა უნდა, იმას არა, რომ კადრში ვიღაც მოტოციკლით შემოვარდეს და არა ცხენით, მაგრამ სხვა შემთხვევაში არა მგონია, ეს უზუსტობად ჩაითვალოს.
Rating
- სპორტდარბაზში თუ იარეთ, ან ვისთან გაიარეთ კონსულტაცია ჩხუბის ილეთების დასახვეწად?
- დიახ, დავდიოდით. ძველი ქართული საბრძოლო ხელოვნების, ხრიდოლის ფედერაციის ერთ-ერთი წარმომადგენელმა ლაზარემ გაგვაცნო ის პერიოდი. ჩვენ არ გვეგონა და მან გვითხრა, რომ თურმე არსებობდა თბილისური კრივი, რომელიც ვერაზე იმართებოდა. ეს ფაქტი არაა გასაკვირი, ვამართლებ ამას, ენერგია რომ გერჩის, ცუდი არაა, თუ მას დახარჯავ. ჰოდა, მაშინ არსებობდნენ ასეთი ''დამრტყმელი'' ტიპები და ურახუნებდნენ ერთმანეთს. ლაზარესთან ''რეპეტიციების'' გავლის შემდეგ ვეცადეთ, ინდური ფილმის ჩხუბი არ გამოგვსვლოდა, სადაც ძალიან შორიდან მოქნეული მუშტი ჩანს და ისმის: ''დგიშ, დგიშ''. ამიტომ მე და ჩემმა პარტნიორმა ნიაზ ხუციანიძემ ჩხუბი რომ დავიწყეთ, თავიდან ერთი დღე სულ ბოდიშს ვუხდიდით ერთმანეთს, მერე ნელ-ნელა შევეჩვიეთ.
- სამჭედლოშიც იყავით?
- არა, ლევანმა კარგად ''გაგვაბაგაჟა'', თუმცა მარტივად და ზერელედ არ მოუყოლია ეს ამბავი. ჩანს, ის წინასწარ ბევრ დეტალს გაეცნო. მჭედლებზე მომიყვა, მათ ცხოვრებაზე, ოსტატად კურთხევის წესზე და ა.შ. რაც შეეხება უროს, ჩაქუჩსა და სხვა იარაღების მოხმარებას, დიდად შორს არ ვარ მაგ ამბისგან. მართალია, ხმალი და ხანჯალი არ გამომიჭედავს, მაგრამ რკინაზე მიმუშავია, მოძრაობის თეატრის მშენებლობის პროცესშიც გვიწევდა ჩაქუჩის, ''სვარკის'' და ''ბალგარკის'' ხმარებაც. საერთოდ, ისტორიული შინაარსის ფილმები მომწონს, ასევე, სადაც ბატალური სცენებია. ეს ჩემი სუსტი წერტილია. ეს პროექტიც იმიტომ მიხარია, რომ აქაც ბევრი მსგავსი ნიუანსია, ''ბახ-ბუხ'', სროლა და სხვა. სერიალში არაერთი თემა გაიშლება კიდევ და მგონია, რომ მაყურებლის დაინტერესება დიდი იქნება. ძველ თბილისზე ხალხმა ბევრი დეტალი არ იცის, ზოგი მხოლოდ დადებითი კუთხით უყურებს: ფაეტონი, ტივი, კინტოები და ჯიგრობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ძველ თბილისში ცუდიც ბევრი ხდებოდა.
ანა კალანდაძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''
