ნიკო ბერიძე: "პრინცესა ქალები" საწოლშიც დებილები არიან"
1 612 ნახვა
მომღერალი ნიკო ბერიძე ამერიკული გასტროლებისთვის ემზადება. ბავშვობის მეგობრებისგან შემდგარი კვარტეტით ოკეანის გაღმა რამდენიმე კონცერტს გამართავს. პერსპექტივაში საკუთარ თავსაც უცხოურ შოუბიზნესში ხედავს და არა – ქართულ სცენაზე. ფიქრობს, რომ მისი გემოვნების მუსიკას დღეს საქართველოში ცოტა მსმენელი ჰყავს. მშვენიერ სქესთან მიმართებაშიც თამასა ძალიან მაღლა აქვს აწეული. "პრინცესა" გოგონები სასაცილოდ მიაჩნია, არც მეტი და არც ნაკლები, დედოფალივით ქალს ეძებს და დარწმუნებულია, რომ ოდესმე აუცილებლად შეხვდება.
– ნიკო, შევიტყვეთ, რომ საზღვარგარეთ მიდიხართ. უფრო კონკრეტულად, სად და რა მიზნით?
– ამერიკისკენ მაქვს გეზი, საიდანაც მოწვევა მივიღე. ბავშვობის ოთხი მეგობარი შევიკრიბეთ, ერთ–ერთი ჩემი ძმაა. ოთხივე ერთად ვმღეროდით საბავშვო ოპერის თეატრში და ამერიკაში ჩვენს პროექტს წავიღებთ. აჩიკო გოგიტიძე საოპერო მომღერალია, აჩიკო ბერიძე ქალაქურის უბადლო შემსრულებელი. ჩვენი კვარტეტი მოდერნკლასიკს ასრულებს. ეს ჟანრი ოთხივეს ძალიან მოგვწონს.
– როდის მიემგზავრებით?
– ახალი წლის შემდეგ ან შეიძლება მანამდეც. იქ რამდენ ხანს გავჩერდებით, ჯერ არ ვიცი. ის კი ვიცი, რომ ათწლიანი ვიზა მექნება. სიტუაციას თუ მოვერგები, შეიძლება დავრჩე და კარიერა იქ გავაგრძელო, თუმცა არ მგონია, პირველივე ჩასვლაზე ვიფიქრო დარჩენაზე. უცხოეთში კარიერის აწყობა ადვილი ნამდვილად არ არის, მაგრამ ყველაფერს გავაკეთებ იმისათვის, რომ უფრო წარმატებული მომღერალი გავხდე.
– მანამდე აქ, საქართველოში, რას საქმიანობთ? კონცერტებსა და ტელეეკრანებზე ნაკლებად ჩანხართ.
– აჭარის ტელევიზიის მუსიკალური პროდიუსერი და რედაქტორი გახლავართ, რაც საკმაოდ დიდ შრომას მოითხოვს. რა თქმა უნდა, მუსიკალურ კარიერაზეც აქტიურად ვზრუნავ. ახლა მეორე საავტორო სიმღერაზე ვმუშაობ. თვის ბოლოს კი რუსეთში მცხოვრებ უნიჭიერეს ქართველ მომღერალ თამრო დუდუნიასთან დუეტის ჩაწერას ვგეგმავ. თამრო წარმოშობით აფხაზია. ქართველ მომღერლებთან ერთად ალბომს წერს და ერთ–ერთი ჩვენი დუეტიც იქნება. ჩემს ძმა გიორგისთან ერთადაც ვწერ დუეტს. ერთ–ერთ დიჯეისთან ვთანამშრომლობ და ვფიქრობ, ელექტრონული როკმუსიკა კარგი გამოვა. გარდა ამისა, თბილისსა და ბათუმში უამრავ კონცერტში ვმონაწილეობ, თუმცა არსებობს საღამოები, სადაც არ მივდივარ და არ ვმღერი.
– ეს თქვენი პრინციპული პოზიცააა თუ სხვა მიზეზით ამბობთ უარს?
– თუ საქმე ქველმოქმედებას არ ეხება, რესტორანში გამართულ საღამოებზე არ ვმღერი, ოღონდ აქ ანაზღაურება არაფერ შუაშია. ბევრ კონცერტზე მიმღერია ყოველგვარი ჰონორარის გარეშე. რესტორანში გაფუჭებული ბევრი მომღერალი მინახავს. მთვრალი საზოგადოების მიერ დაკრული ტაში და შეძახილები – "ჯიგარი ხარ, "ბრატ!" ან "სესტრა!" – ბევრ მომღერალს მოსწონს და ფიქრობენ, რომ მაგრები არიან.
არ იფიქროთ, ვინმეს ვაკრიტიკებდე, ყველას თავისი ცხოვრება აქვს და სადაც უნდათ, იქ იმღერონ, უბრალოდ ჩემი მოსაზრებები გითხარით. რესტორნის ტაში არასოდეს დამაკმაყოფილებს. მირჩევნია, ათასკაციან დარბაზში ერთმა ადამიანმა დამიკრას ტაში, ვიდრე მთელმა რესტორანმა. რესტორანში ქეიფი და მოლხენა მიყვარს და არა – სიმღერა.
– ბევრი ნიჭიერი მომღერლისთვის რესტორანი საარსებო წყაროა. საქართველოში შოუბიზნესისთვის არ არის ისეთი დიდ ბაზარი, რომ კონცერტებით შეძლონ თავის რჩენა.
– ჩემი აზრით, თუ ნაკლებად გაიყრიან "პეროს" და, მუსიკოსი იქნება თუ მსახიობი, თავის სათქმელს იტყვის და არა – ვიღაცის დაწერილს, მაშინ შეიძლება ე.წ. შოუბიზნესი გამყარდეს. სამწუხაროდ, დღეს სიმართლე არც ერთი სფეროს წარმომადგენლისგან მოდის. კამერის წინ კი "მარიაჟობენ", რაც ძალიან სასაცილოა. რასაკვირველია, ამ სიტყვებში ყველას არ ვგულისხმობ. ჩემს სამეგობრო წრეში ბევრია მსახიობი, მუსიკოსი, მხატვარი, რომლებთანაც ხშირად მიწევს ამ მტკივნეულ საკითხზე საუბარი.
– იმედგაცრუებული ხართ?
– არა, ეს არც იფიქროთ! იმედები არასოდეს გამიცრუვდება! ჩემი რეალური სამყარო მაქვს და იმ სამყაროს მივუყვები. საქართველოში გლობალური შოუბიზნესი არც არასდროს მაინტერესებდა.
– უცნაურია, რომ შოუბიზნესის წარმომადგენელს შოუბიზნესი არ გაინტერესებთ.
– ჩემს საქმეს ვაკეთებ და ჩემს ინტერესებში მხოლოდ კარგი მუსიკა შედის და არა – ფანოღი. გემოვნებიან მუსიკასაც ჰყავს თავისი მსმენელი. ასე რომ, საქართველოში ფანოღი რომ ბობოქრობს, ეს არ მაღელვებს. ყველა ჟანრს თავისი მსმენელი ჰყავს.
– ტელეეკრანზე არაერთი მუსიკალური პროექტი გადის. თქვენ კი არსად გამოჩენილხართ. არც ასეთი შოუები გაინტერესებთ?
– ბოლოს პროექტ "ბრავოში" მიმიწვიეს, მე და ჩემს ძმას უნდა მიგვეღო მონაწილეობა, მაგრამ სამსახურს დიდხანს ვერ მივატოვებდი, ამიტომ უარი ვთქვი. ისე კი საინტერესო იქნებოდა. ერთმანეთის კონკურენტები ვიქნებოდით და მაგარი "კაიფი" იქნებოდა, რომელი ძმა უფრო მეტ ესემეს–ს მივიღებდით.
– თქვენმა ძმამ, გიორგიმ, პროექტში კონკურენტთან წააგო. საზოგადოების ნაწილმა ჩათვალა, რომ კონკურსიდან მისი გაშვება უსამართლობა იყო. თქვენ რას ფიქრობთ ამაზე?
– პროექტებში ასეთი მითქმა–მოთქმა ყოველთვის იქნება. რა თქმა უნდა, მეც მინდოდა, გიორგი შემდეგ ტურში გადასულიყო და სხვანაირად არც უნდა მომხდარიყო, თუმცა ამ საკითხთან დაკავშირებით სხვა მოსაზრების დაფიქსირება არ მინდა.
– პირად ცხოვრებაზე საუბარს ყოველთვის თავს არიდებთ. ეს საკითხი გვერდით გაქვთ გადადებული თუ ვერავინ შეძლო თქვენი გულის მოგება?
– არ მაქვს სურვილი, რომ შეყვარებული მყავდეს. გულს რომ ვუბრძანო, ეს არ არის ადვილი საქმე, მაგრამ ჯერჯერობით მემორჩილება. სიმართლე გითხრათ, სერიოზული ურთიერთობისთვის არც ვარ მზად. შეყვარებული სულ რაღაც 3 წლის წინ ვიყავი და ის ურთიერთობა მხოლოდ და მხოლოდ ტკბილ მოგონებად დამრჩა.
– თუ სიყვარულისთვის მოიცლიდით, როგორი გოგონა მოგეწონებოდათ?
– პრინცესები – არა! მძულს და მეცინება ასეთ გოგონებზე.
– პრინცესებს როგორ გოგონებს უწოდებთ?
– ზედმეტად გადაპრანჭულები რომ დადიან და "ფეისბუქზე" უნიჭოდ გადაღებულ ვიდეოებს რომ დებენ ბიჭების ყურადღების მისაქცევად. ასეთები მასას აყოლილი "ნაშები" არიან. ჯაზს იმიტომ კი არ უსმენენ, რომ მოსწონთ, არამედ იმიტომ, რომ თბილისში მოდაშია. ჯაზის ორ შემსრულებელს დაიმახსოვრებენ და იმას "ჩაიხვევენ". სხვათა შორის, ასეთ გოგონებს ყოველთვის პირდაპირ ვეუბნები ხოლმე, მათზე რასაც ვფიქრობ.
არ მესმის, კაცებს რატომ მოსწონთ ასეთი "პრინცესა ქალები". გასაგებია, რომ ადვილად "დასაკერები" არიან, მაგრამ ისინი საწოლშიც დებილები არიან. ჩემი რჩეული პრინცესა კი არა, დედოფალი უნდა იყოს და ასეთი გოგო გამოჩნდება კიდეც. მთავარია, დედოფლის ხარისხი ჰქონდეს, მერე კი მე ვაქცევ მას დედოფლად.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
– ნიკო, შევიტყვეთ, რომ საზღვარგარეთ მიდიხართ. უფრო კონკრეტულად, სად და რა მიზნით?
– ამერიკისკენ მაქვს გეზი, საიდანაც მოწვევა მივიღე. ბავშვობის ოთხი მეგობარი შევიკრიბეთ, ერთ–ერთი ჩემი ძმაა. ოთხივე ერთად ვმღეროდით საბავშვო ოპერის თეატრში და ამერიკაში ჩვენს პროექტს წავიღებთ. აჩიკო გოგიტიძე საოპერო მომღერალია, აჩიკო ბერიძე ქალაქურის უბადლო შემსრულებელი. ჩვენი კვარტეტი მოდერნკლასიკს ასრულებს. ეს ჟანრი ოთხივეს ძალიან მოგვწონს.
– როდის მიემგზავრებით?
– ახალი წლის შემდეგ ან შეიძლება მანამდეც. იქ რამდენ ხანს გავჩერდებით, ჯერ არ ვიცი. ის კი ვიცი, რომ ათწლიანი ვიზა მექნება. სიტუაციას თუ მოვერგები, შეიძლება დავრჩე და კარიერა იქ გავაგრძელო, თუმცა არ მგონია, პირველივე ჩასვლაზე ვიფიქრო დარჩენაზე. უცხოეთში კარიერის აწყობა ადვილი ნამდვილად არ არის, მაგრამ ყველაფერს გავაკეთებ იმისათვის, რომ უფრო წარმატებული მომღერალი გავხდე.
– მანამდე აქ, საქართველოში, რას საქმიანობთ? კონცერტებსა და ტელეეკრანებზე ნაკლებად ჩანხართ.
– აჭარის ტელევიზიის მუსიკალური პროდიუსერი და რედაქტორი გახლავართ, რაც საკმაოდ დიდ შრომას მოითხოვს. რა თქმა უნდა, მუსიკალურ კარიერაზეც აქტიურად ვზრუნავ. ახლა მეორე საავტორო სიმღერაზე ვმუშაობ. თვის ბოლოს კი რუსეთში მცხოვრებ უნიჭიერეს ქართველ მომღერალ თამრო დუდუნიასთან დუეტის ჩაწერას ვგეგმავ. თამრო წარმოშობით აფხაზია. ქართველ მომღერლებთან ერთად ალბომს წერს და ერთ–ერთი ჩვენი დუეტიც იქნება. ჩემს ძმა გიორგისთან ერთადაც ვწერ დუეტს. ერთ–ერთ დიჯეისთან ვთანამშრომლობ და ვფიქრობ, ელექტრონული როკმუსიკა კარგი გამოვა. გარდა ამისა, თბილისსა და ბათუმში უამრავ კონცერტში ვმონაწილეობ, თუმცა არსებობს საღამოები, სადაც არ მივდივარ და არ ვმღერი.
– ეს თქვენი პრინციპული პოზიცააა თუ სხვა მიზეზით ამბობთ უარს?
– თუ საქმე ქველმოქმედებას არ ეხება, რესტორანში გამართულ საღამოებზე არ ვმღერი, ოღონდ აქ ანაზღაურება არაფერ შუაშია. ბევრ კონცერტზე მიმღერია ყოველგვარი ჰონორარის გარეშე. რესტორანში გაფუჭებული ბევრი მომღერალი მინახავს. მთვრალი საზოგადოების მიერ დაკრული ტაში და შეძახილები – "ჯიგარი ხარ, "ბრატ!" ან "სესტრა!" – ბევრ მომღერალს მოსწონს და ფიქრობენ, რომ მაგრები არიან.
არ იფიქროთ, ვინმეს ვაკრიტიკებდე, ყველას თავისი ცხოვრება აქვს და სადაც უნდათ, იქ იმღერონ, უბრალოდ ჩემი მოსაზრებები გითხარით. რესტორნის ტაში არასოდეს დამაკმაყოფილებს. მირჩევნია, ათასკაციან დარბაზში ერთმა ადამიანმა დამიკრას ტაში, ვიდრე მთელმა რესტორანმა. რესტორანში ქეიფი და მოლხენა მიყვარს და არა – სიმღერა.
– ბევრი ნიჭიერი მომღერლისთვის რესტორანი საარსებო წყაროა. საქართველოში შოუბიზნესისთვის არ არის ისეთი დიდ ბაზარი, რომ კონცერტებით შეძლონ თავის რჩენა.
– ჩემი აზრით, თუ ნაკლებად გაიყრიან "პეროს" და, მუსიკოსი იქნება თუ მსახიობი, თავის სათქმელს იტყვის და არა – ვიღაცის დაწერილს, მაშინ შეიძლება ე.წ. შოუბიზნესი გამყარდეს. სამწუხაროდ, დღეს სიმართლე არც ერთი სფეროს წარმომადგენლისგან მოდის. კამერის წინ კი "მარიაჟობენ", რაც ძალიან სასაცილოა. რასაკვირველია, ამ სიტყვებში ყველას არ ვგულისხმობ. ჩემს სამეგობრო წრეში ბევრია მსახიობი, მუსიკოსი, მხატვარი, რომლებთანაც ხშირად მიწევს ამ მტკივნეულ საკითხზე საუბარი.
– იმედგაცრუებული ხართ?
– არა, ეს არც იფიქროთ! იმედები არასოდეს გამიცრუვდება! ჩემი რეალური სამყარო მაქვს და იმ სამყაროს მივუყვები. საქართველოში გლობალური შოუბიზნესი არც არასდროს მაინტერესებდა.
– უცნაურია, რომ შოუბიზნესის წარმომადგენელს შოუბიზნესი არ გაინტერესებთ.
– ჩემს საქმეს ვაკეთებ და ჩემს ინტერესებში მხოლოდ კარგი მუსიკა შედის და არა – ფანოღი. გემოვნებიან მუსიკასაც ჰყავს თავისი მსმენელი. ასე რომ, საქართველოში ფანოღი რომ ბობოქრობს, ეს არ მაღელვებს. ყველა ჟანრს თავისი მსმენელი ჰყავს.
– ტელეეკრანზე არაერთი მუსიკალური პროექტი გადის. თქვენ კი არსად გამოჩენილხართ. არც ასეთი შოუები გაინტერესებთ?
– ბოლოს პროექტ "ბრავოში" მიმიწვიეს, მე და ჩემს ძმას უნდა მიგვეღო მონაწილეობა, მაგრამ სამსახურს დიდხანს ვერ მივატოვებდი, ამიტომ უარი ვთქვი. ისე კი საინტერესო იქნებოდა. ერთმანეთის კონკურენტები ვიქნებოდით და მაგარი "კაიფი" იქნებოდა, რომელი ძმა უფრო მეტ ესემეს–ს მივიღებდით.
– თქვენმა ძმამ, გიორგიმ, პროექტში კონკურენტთან წააგო. საზოგადოების ნაწილმა ჩათვალა, რომ კონკურსიდან მისი გაშვება უსამართლობა იყო. თქვენ რას ფიქრობთ ამაზე?
– პროექტებში ასეთი მითქმა–მოთქმა ყოველთვის იქნება. რა თქმა უნდა, მეც მინდოდა, გიორგი შემდეგ ტურში გადასულიყო და სხვანაირად არც უნდა მომხდარიყო, თუმცა ამ საკითხთან დაკავშირებით სხვა მოსაზრების დაფიქსირება არ მინდა.
– პირად ცხოვრებაზე საუბარს ყოველთვის თავს არიდებთ. ეს საკითხი გვერდით გაქვთ გადადებული თუ ვერავინ შეძლო თქვენი გულის მოგება?
– არ მაქვს სურვილი, რომ შეყვარებული მყავდეს. გულს რომ ვუბრძანო, ეს არ არის ადვილი საქმე, მაგრამ ჯერჯერობით მემორჩილება. სიმართლე გითხრათ, სერიოზული ურთიერთობისთვის არც ვარ მზად. შეყვარებული სულ რაღაც 3 წლის წინ ვიყავი და ის ურთიერთობა მხოლოდ და მხოლოდ ტკბილ მოგონებად დამრჩა.
– თუ სიყვარულისთვის მოიცლიდით, როგორი გოგონა მოგეწონებოდათ?
– პრინცესები – არა! მძულს და მეცინება ასეთ გოგონებზე.
– პრინცესებს როგორ გოგონებს უწოდებთ?
– ზედმეტად გადაპრანჭულები რომ დადიან და "ფეისბუქზე" უნიჭოდ გადაღებულ ვიდეოებს რომ დებენ ბიჭების ყურადღების მისაქცევად. ასეთები მასას აყოლილი "ნაშები" არიან. ჯაზს იმიტომ კი არ უსმენენ, რომ მოსწონთ, არამედ იმიტომ, რომ თბილისში მოდაშია. ჯაზის ორ შემსრულებელს დაიმახსოვრებენ და იმას "ჩაიხვევენ". სხვათა შორის, ასეთ გოგონებს ყოველთვის პირდაპირ ვეუბნები ხოლმე, მათზე რასაც ვფიქრობ.
არ მესმის, კაცებს რატომ მოსწონთ ასეთი "პრინცესა ქალები". გასაგებია, რომ ადვილად "დასაკერები" არიან, მაგრამ ისინი საწოლშიც დებილები არიან. ჩემი რჩეული პრინცესა კი არა, დედოფალი უნდა იყოს და ასეთი გოგო გამოჩნდება კიდეც. მთავარია, დედოფლის ხარისხი ჰქონდეს, მერე კი მე ვაქცევ მას დედოფლად.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე
