ცნობილი დედები და ახალი წელი - ანი გიუნტერს საახალწლო საჩუქარს დღემდე ბალიშის ქვეშ უტოვებენ

დადგა დეკემბერი და დაიწყო წინასაახალწლო ფუსფუსი. ამ დღესასწაულის მოსვლა განსაკუთრებით ბავშვებს უხარიათ, რომელნიც დიდი გულისყურით ელიან ახალი წლის ღამეს თოვლის ბაბუის მოსვლას და მის დანატოვარ საჩუქრებს. ცნობილ დედებს ახალი წლის, თოვლის ბაბუის, მათი შვილების სურვილების შესახებ ვკითხეთ. სხვათა შორის, ანის სწორედ იმ დროს დავურეკე, როცა შვილებთან ერთად ნაძვის ხეს აწყობდა, მისმა უფროსმა შვილმა, მაშომ კი, თავად გვითხრა, რა დააბარა წელს თოვლის ბაბუას.

ანი გიუნტერი: "ვცდილობ, თორმეტი საათი შევიგრძნო და გავიხარო ოჯახის წევრებთან ერთად"
- დღეს ქალაქში ვსეირნებოდი ბავშვებთან ერთად. ირგვლივ მორთული შენობები, ფიფქები და ნაძვის ხეები რომ დაინახეს, თავადაც გაუჩნდათ სურვილი, მოგვერთო ნაძვის ხე, დამაძალეს და ახლა ზუსტად მაგ პროცესში ვართ. ზოგადად, ნაძვის ხეს თვის ბოლოს, დასვენების დღეებში ვაწყობდი, ასე ადრე არასდროს მომიკიდია ამ საქმისთვის ხელი. რაც უფრო მეტი მიზეზი გვექნება ადამიანებს, რომ განსაკუთრებული განწყობა შევიქმნათ, მით უეკეთესი. არ მივეკუთვნები იმ ადამიანებს, რომლებიც ამბობენ, რა საჭიროა სიყვარულის დღე, ყოველი დღე სიყვარულიაო... ვფიქრობ, რომ საჭიროა ადამიანებისთვის რაღაც მიზეზი ერთამენთთან შესახვედრად, ამაღლებული განწყობის შესაქმნელად, ახალი წელი კი ამისთვის ყველაზე კარგი "საშუალებაა".
- ახალი წლის ღამეს სურვილის ჩაფიქრების რიტუალი თუ გაქვს? იმასაც ამბობენ, სურვილი უნდა დაწერო, შემდეგ ფურცელი დაწვა, შამპანურში ჩაყარო და თუ დალევ, აუცილებლად აგისრულდებაო, მსგავსი რამ ხომ არ გაგიკეთებია ოდესმე?
- არა, ასეთი რამ არ გამიკეთებია, მაგრამ იმდენად ამაღელვებელი მომენტია, რომ ვცდილობ, თორმეტი საათი შევიგრძნო და გავიხარო ოჯახის წევრებთან ერთად. წელს სად შევხვდები, არ ვიცი, ამ წამს დამპატიჟა ერთ-ერთმა რესტორანმა და შესაძლებელია იქ წავიდე.
- თქვენს ოჯახში თოვლის ბაბუის საკითხი როგორ დგას? უკვე შეკვეთილი აქვთ სურვილები?
- დაახლოებით 10 წლის ვიყავი, დედამ მკითხა, რა გინდა თოვლის ბაბუმ მოგიტანოსო და დავიწყე ტირილი, ასე პირდაპირ როგორ მეკითხები და როგორ მიკლავ ზღაპარს-მეთქი. რასაკვირველია, ყველაფერი ვიცოდი, მაგრამ ის ტრადიცია, რომ ბალიშის ქვეშ უნდა დამხვედროდა საჩუქარი, მინდოდა, შენარჩუნებულიყო და სხვათა შორის დღემდე, დედა როცა ახალი წლის დღეებში მოდის ჩემთან, ბალიშის ქვეშ მიტოვებს საჩუქარს და მეც მეორე დილამდე ვერ ვნახულობ, რა არის.
- შენს შვილებთანაც აგრძელებ ამ ტრადიციას და ბალიშის ქვეშ ახვედრებ საჩუქრებს?
- არა, ჩვენ შარშან თოვლის ბაბუამ თვითონ მოგვიტანა, შემოვიდა და დაასაჩუქრა ბავშვები.
- წელს რისი მოტანა სთხოვეს ბავშვებმა? წერილი მისწერეს თუ როგორ მიაწვდინეს ხმა?
- მაშო ოთხწლინახევრისაა, მაგრამ წერა მგონი თოვლის ბაბუსთვის ისწავლა და დაუწერა სურვილი... თავად მაშო გეტყვის რაც უნდა.
მაშო:
- მე მინდა ექიმის ფორმები, ექიმის რაღაცები და ისეთი თოჯინა, რომელიც ცუდააა, რომ მოვუარო.
- შენს ძამიკოს რა უნდა?
- თოფი.
ანი:
- მე ჯერ არ ვიცი, რა მინდა, მაგრამ საჩუქრების გაკეთების ტრადიცია უფროსებშიც გვაქვს.
- ანი, გასნაკუთრებულად რომელი ახალი წელი გახსენდება?
- პირველი ახალ წელი მაშოსთან ერთად. მაშინ ძალიან პატარა იყო, ვერ აცნობიერებდა რა ხდებოდა, მაგრამ 12 საათისთვის გავაღვიძეთ, ჩავაცვით ფიფქიას ფორმა და ერთად შევხვდით ახალი წლის დადგომას, ძალიან მინდოდა, ჩემთან ერთად ყოფილიყო.

სოფო გელოვანი: "შარშან ფანჯრიდან "შემოძვრა" თოვლის ბაბუ, მთელმა ოჯახმა "დავინახეთ"

- ძალიან მიყვარს ახალი წელი, ბავშვობაში უფრო მეტად მიყვარდა, ალბათ იმიტომ, რომ უფრო სხვანაირად ვხვდებოდით, გვჯეროდა თოვლის ბაბუის. ახლა უფრო მეტად შობას ველოდები. იქიდან გამომდინარე, რომ მთელი ოჯახი მარხვაზე ვართ, სხვანაირად ვხვდებით 31 დეკემბერს, შობას კი უფრო საზეიმო განწყობა გვაქვს. დათა ელოდება ხოლმე ნაძვის ხის აწყობას დიდი სიხარულით, სიმართლე გითხრათ, მეც განსაკუთრებული განწყობით ვრთავ ნაძვის ხეს.
- დათას თოვლის ბაბუის ჯერ კიდევ სჯერა, ალბათ?
- კი და მინდა, კიდევ დიდხანს სჯეროდეს. გუშინ დავწერეთ წერილი, ჯერ 5 წლისაა, წერა არ იცის, ამიტომ მკარნახობდა, მე კი ვწერდი, მერე მამამ წაიღო, ფოსტაში ჩააგდო და ველოდებით, როდის მოუტანს თოვლის ბაბუ საჩუქარს.
- საჩუქრის გადაცემა როგორ ხდება, თავად თოვლის ბაბუ მოდის ხოლმე თქვენთან, თუ ახვედრებს ნაძვის ხესთან?
- შარშან ფანჯრიდან "შემოძვრა" თოვლის ბაბუ, მთელმა ოჯახმა "დავინახეთ", აღვნიშნეთ ეს და დათას რაფაზე რომ დახვდა საჩუქარი, ძალიან გახარებული იყო. ჩემს ბავშვობაშიც იგივენაირად იქცეოდნენ ჩვენი მშობლები, ვწერდით სურვილებს და შემდეგ თოვლის ბაბუ გვახვედრებდა საჩუქრებს, ვიყავით ოთხნი, მეოთხე კი გვიან შემოგვემატა, მაგრამ მანამდე ორი და და ერთი ძმა დიდი ჟრიამულით ველოდებოდით ამ წუთებს. ესEყველაფერი აუცილებელია ბავშვებისთვის, კიდევ უფრო ულამაზებს ბავშვობას.
- წელს რა სთხოვა დათამ თოვლის ბაბუს?
- განსაკუთრებული მოთხოვნები არ აქვს ხოლმე, წელს ძალიან დიდი გლობუსი სთხოვა, სადაც მთელი მსოფლიოს ქვეყნები იქნება დატანილი, გატაცებულია გეოგრაფიით, და ასევე - ლეგოს დიდი ასაწყობი.
- რაიმე განსაკუთრებული რიტუალი თუ გაქვთ ამ დღესასწუალთან დაკავშირებით?
- მიყვარს, როცა ახალ წელს ყველა ერთად, ოჯახში ვხვდებით, მაგრამ მოგეხსენებათ, ამ პერიოდში კონცერტებია, ხანდახან მიწევს გარეთ შეხვედრაც. თუ მაქვს საშუალება, რომ სახლში მოვრიბინო, შევხვდე და მერე გავიქცე, ამას აუცილებლად ვაკეთებ.
- ბედობისა და მეკვლის თუ გჯერათ?
- დიდად არ მჯერა, უბრალოდ ტრადიცია და თავისი ხიბლი აქვს, მაგრამ ვერ ვიტყვი, რომ ამის მიმდევარი ვარ და ვაკვირდები, იმ წელს ვინ იყო მეკვლე და მერე როგორ წარიმართა ჩვენთვის ის წელი. რაც დათა გაჩნდა, მას შემდეგ ისაა ჩვენი მეკვლე. რაც შეეხება ბედობას, ამისიც არ მჯერა, მაგრამ მეგობრებს გვაქვს ტრადიცია, ამ დღეს ვიკრიბებით და ერთად ვატარებთ, ასე ვთქვათ, ერთმანეთს ვიბედებთ.

ბაია დვალიშვილი: "მინდა ხოლმე, რომ ჩქარა გადაგორდეს ეს ყველაფერი და ჩვეულ რეჟიმს დაუბრუნდეს ცხოვრება"

- როგორი იყო თქვენი ბავშვობის ახალი წელი. როგორ გახსენდებათ?
- არანიარად არ მახსენდება. მართალია, ჩემი მშობლები ძალიან დაკავებულები იყვნენ, მაგრამ ყოველი დღე და ყოველი წუთი დღესასწუალი იყო, ამიტომ ახალ წელზე დიდი აქცენტის გაკეთება არ ხდებოდა, ამას დიდ დროს ვერ უთმობდნენ, იმიტომ რომ ამისთვის არც ენერგია ჰქონდათ და არც მაინცდამაინც ინტერესი. ნაძვის ხის ქვეშ საჩუქრები და ასეთი თემები მე არ შემხებია. ამიტომ არც გამომყოლია განსაკუთრებული აღტკინება ამ დღესასწაულთან დაკავშირებით. მინდა ხოლმე, რომ ჩქარა გადაგორდეს ეს ყველაფერი და ჩვეულ რეჟიმს დაუბრუნდეს ცხოვრება.
- თოვლის ბაბუის საკითხი როგორ იყო თქვენს შემთხვევაში?
- არც თოვლის ბაბუა მოდიოდა ჩემთან, ოღონდ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მძიმე ბავშვობა მქონდა. არანორმალურად საინტერესო და სავსე ბავშვობა მქონდა, ნეტა შევძლო ჩემს შვილს იმდენი სიხარული მივცე, რაც მე მქონდა. არ მახსოვს თოვლის ბაბუის საჩუქრები და ვერ მოვიტყუები.
- თქვენს შვილს თუ შემოაქვს საახალწლო განწყობა სახლში, მას თუ ახარებს ეს დღესასწაული?
- კი, კი, უხარია და ჯერ კიდევ სჯერა, რომ თოვლის ბაბუა მოიტანს საჩუქრებს და მოაქვს კიდეც. რამდენ წლამდე გასტანს ეს ამბავი, არ ვიცი. სულ მინდა ხოლმე ვუთხრა სიმართლე, რომ მე დამაფასოს, მაგრამ ჯერჯერობით თოვლის ბაბუაა დაფასებული (იცინის). სანამ წერა ახალი დაწყებულ ჰქონდა და უხაროდა ეს მომენტი, წერილს სწერდა თოვლის ბაბუს მაკუსი და ისე სთხოვდა საჩუქრებს, ახლა კი ჯერჯერობით არ დაუწერია, არ ვიცი, რას სთხოვს, შეიძლება ცოტა ეჭვი შეიტანა მის არსებობაში, მაგრამ არაფერს ამბობს ჯერ და მეც არაფერს ვეკითხები.
- საჩუქარს სად ახვედრებს ხოლმე თოვლის ბაბუ მაკუსის: ბალიშის ქვეშ, ნაძვის ხესთან, ფანჯრის რაფაზე..?
- ნაძვის ხესთან.
- ძირითადად რას სთხოვს?
- ბარბი უნდოდა და მოუტანა, მერე მონსტერჰაი, წელს კი, როგორც გითხარით, ჯერ არ უთქვამს რა უნდა.
- ნაძვის ხეს როდის აწყობთ ხოლმე?
- საერთოდ, თითქმის ბოლო დღეებში ვაწყობ ხოლმე, მაგრამ წელს გარკვეული გარემოებების გამო ცოტა ადრე ავაწყობ.
- საახალწლო კერძებს თუ ამზადებთ?
- კი, კი, ისიც იმიტომ, რომ წელიწადში ერთხელ კეთდება და საჭიროა გაკეთდეს, თორემ არც მე მიყვარს და არც ჩემს შვილს.
- როგორც ვხვდები, ეს დღესასწაული დიდად არ გიყვართ...
- სიყვარულით მიყვარს, მაგრამ წლები რომ მიფრინავს და ასაკი გემატება, მაინცდამაინც გასახარი არაა. თუმცა ახალი წელი ახალ იდეებთან, იმედებთან და სიახლის მოლოდინთანაა დაკავშირებული.
- მეკვლისა და ბედობის ტრადიციის გჯერათ?
- ადრე ჩემი ძმა იყო ხოლმე ჩვენი მეკვლე, ვერავინ ასწრებდა მოსვლას, მაგრამ უკვე დიდი ხანია, ის ცოცხალი არ არის... ახლა მაკუსია შემოდის ხოლმე და, რა თქმა უნდა, უხარია. რაც შეეხება ბედობას, არ მჯერა იმის, როგორც გაატარებ, ისე იქნები მთელ წელს. უბრალოდ ვისვენებ და ვცდილობ, შევირგო, როგორც დასვენების დღე.

ციცი ომანიძე