''ყველაფერს ვაკეთებ, რომ საახალწლოდ ფორმაში ვიყო...''
1 586 ნახვა
ნინო გაჩეჩილაძე სულ მცირე ხანია, რაც ახალ ბინაში გადავიდა და თავისი გემოვნებით მოაწყო. ახალი წლისთვის უკვე მზადაა და ნაძვის ხეც აწყობილი აქვს. მსახიობს მივმართეთ შეკითხვებით, როგორია მისთვის ახალი წელი და რა ტრადიციები აკავშირებს ამ დღესასწაულთან.
- პირველი ახალი წელი გაიხსენე, რომელიც პატარაობიდან დაგამახსოვრდა.
- ძალიან პატარა ვიყავი, ზუსტად არ მახსოვს, რამდენი წლის, მაგრამ დედაჩემი იხსენებს, როდესაც სულ პირველად ნაძვის ხე მოვრთეთ და მამამ გირლანდები აანთო, ისეთი გაბრწყინებული სახე გქონდა, გაკვირვებული და თან გახარებული თვალებით იყურებოდიო. ეს იყო 80-იანი წლების დასაწყისში (იღიმის).
- ნინო, თოვლის ბაბუის გჯეროდა თუ თავიდანვე იცოდი, რომ საჩუქრებს მშობლები ყიდულობენ?
- თოვლის ბაბუის დიდხანს მჯეროდა, ალბათ, იმდენად მინდოდა, რომ რეალური ყოფილიყო, ვერც ვუშვებდი მის არარსებობას. 14 წლის ასაკში, როცა გავიგე, რომ საჩუქრებს თურმე მამა ყიდულობდა, ძალიან მეწყინა, რომ ამდენ ხანს მატყუებდნენ.
- როგორია შენი ოჯახის საახალწლო ტრადიციები?
- ჩვენი ოჯახის საახალწლო ტრადიცია ახალი წლის ერთად, სახლში შეხვედრაა. ოჯახის ოთხივე წევრი ვსხდებით სუფრასთან, ვაცილებთ ძველს და ვხვდებით ახალ წელს. მერე ჩემი და ან მამაჩემი გავლენ გარეთ, რადგან ორივეს კარგი ფეხი აქვს და შემოდიან, როგორც მეკვლეები. შემოყრიან კანფეტებს, ტკბილეულს, ფულს და მერე მათ ''ფეხზეა'' დამოკიდებული, როგორი იქნება შემდეგი წელი. სამწუხაროდ, წელს ეს ტრადიცია დაირღვევა, იმიტომ რომ ორივე, მამაც და თაკოც, გარეთ იქნებიან, კონცერტზე და ისე მოგვილოცავენ ახალი წლის დადგომას. მე კი ჯერჯერობით, არანაირი გეგმა არ მაქვს.
- ახლობლებისთვის საჩუქრის ჩუქების ტრადიცია თუ გაქვს?
- კი, როგორ არა. ყოველ წელს ერთმანეთს საჩუქრებს ვუძღვნით, ოღონდ წინასწარ ვიგებთ, ვის რა გვინდა და იმას ვჩუქნით. წელს მე უკვე ვიცი, რა საჩუქარს მივიღებ მშობლებისგან, თაკოს რა აქვს მოფიქრებული, ჯერ არ ვიცი (იღიმის).
- გჯერა თუ არა ბედობის? და რაიმე საინტერესო ამბავი ხომ არ შეგმთხვევია ამ დღეს?
- ბედობის არ მჯერა და არც არასდროს არაფერი დამბედებია. მგონია, რომ ეს ადამიანების მიერ მოგონილი დღესასწაულია, რომლებსაც სურთ, საახალწლო განწყობა გაიხანგრძლივონ და ქეიფისა და დროსტარების საბაბი ჰქონდეთ. საეკლესიო კალენდარში ბედობა, როგორც ასეთი, არსად წერია.
- საახალწლოდ რაიმე კარგი ან უცნაური თავგადასავალი თუ გადაგხდენია?
- კარგი არა, მაგრამ უცნაური ამბავი შემიძლია გავიხსენო. 2008 წლის 31 დეკემბერს ლონდონში მარჯანიშვილის თეატრის გასტროლებზე ჩავფრინდით. არტურ შნიცელის ''ფერხული'' უნდა გვეთამაშა ''არკოლას'' თეატრში. პირველ დღეს უფროსმა მსახიობებმა პიკადილიზე გასეირნება მოისურვეს და მეც, ჩემი ფოტოაპარატით ხელში, მათ გავყევი. ყოველი ფეხის ნაბიჯზე რაღაცას ვიღებდი და ბოლოს, უკან რომ მოვიხედე, არავინ აღარ იყო, ანუ უცხო ქალაქში პირველივე დღეს დავიკარგე. თან, ტელეფონი სასტუმროში მქონდა დატოვებული დასატენად, ასე რომ, ვერც მე ვურეკავდი და ვერც ისინი მირეკავდნენ…. იმათაც ძალიან შეეშინდათ და მეც. თურმე, საათზე მეტ ხანს მეძებდნენ, მაგრამ რომ ვერ მიპოვეს, თეატრში წავიდნენ. კიდევ კარგი, ინგლისური ვიცი და პირველივე გამვლელს უახლოესი მეტროს მისამართი ვკითხე. იქ ჩავედი და ასე დავაღწიე თავი დაკარგვას. სასტუმროში რომ მივედი, ისეთი გახარებული ვიყავი, ვინ დაეძებდა ახალი წლის შეხვედრას, შხაპი მივიღე და მაშინვე დავიძინე. აი, ასეთი უცნაური ამბავი შემემთხვა 2008 წლის 31 დეკემბერს ლონდონში….
- საუკეთესო ახალი წელი გაიხსენე.
- ჩემთვის ყოველი ახალი წელი განსაკუთრებულია, იმიტომ, რომ გარშემო ადამიანთა განწყობა არის საზეიმო და ამაღლებული. ცოტა ხნით ვივიწყებთ ყოველდღიურ პრობლემებს და გვიხარია ახალი წლის მოსვლა იმ იმედით, რომ მომდევნო წელი წინაზე უკეთესი იქნება.
- როგორ ხვდები შობას?
- შობის დღესასწაული ძალიან მიყვარს და მართლა მჯერა, რომ ამ ღამეს სასწაულები ხდება. მე, როგორც წესი, ამ დროს ვმარხულობ და შესაბამისად, შობას ეკლესიაში ვხვდები, მაგრამ თუ მარხვაზე არ ვარ, მაშინ მთელი დღე სახლში ვტრიალებ. ამ დღეს ჩემთან მეგობრები მოდიან და მეც სხვადასხვა კერძით ვუმასპინძლდები, მოკლედ, საშობაოდ დიდი სამზადისი მაქვს ხოლმე.
- საახალწლო კერძებს თავად ამზადებ თუ დედა გეხმარება?
- მარტო რომ ვცხოვრობ, ჯერჯერობოთ, ყველაფერს მარტო ვუმკლავდები. დედაჩემი მიკეთებს გოზინაყს, საცივს მიგზავნის, თუმცა ამ ბოლო დროს რაღაცების გაკეთება მეც ვისწავლე.
- გოგონები რომ ფურცელზე წერენ სურვილს და შემდეგ დამწვარ ფურცელს შამპანურში ყრიან და სვამენ, ამ ტრადიციისთვის თუ მიგიმართავს როდისმე? ამბობენ, რომ სურვილები ასე სრულდება.
- ვიცი ამ ტრადიციის შესახებ, მაგრამ მე არასდროს გამიკეთებია. უბრალოდ, ვწერ სურვილებს და მერე ამ ფურცელს ვინახავ. რაღაცები მისრულდება, რაღაცები - არა (იღიმის).
- მომავალ წელს სიყვარულს და თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს ხომ არ სთხოვ?
- სიყვარული ცხენის წელს ვთხოვე და უკვე ამისრულა ეს სურვილი, ახლა სხვა რაღაცას ვთხოვ (იცინის).
- ნინო, ჰოროსკოპების თუ გჯერა და ასტროლოგების რჩევებს თუ ეცნობი ხოლმე?
- კი, სხვათა შორის, მჯერა ზოგადი დახასიათებების. პირადი ჰოროსკოპი არ გამიკეთებია, მაგრამ ვაპირებ, ასტროლოგებს შევადგენინო ცხრილი. ვფიქრობ, ასტროლოგია ბევრ საინტერესო რჩევას იძლევა, რომლის გათვალისწინებაც ნამდვილად არ გვაწყენს.
- განვლილ წელს როგორ შეაფასებ?
- ცუდად ნამდვილად ვერ შევაფასებ, პირიქით, 2014 წლის ძალიან მადლიერი ვარ. ამ წელმა ბევრი რამ მასწავლა და ბევრი ბედნიერი დღე მაჩუქა. გარდა ამისა, შემოქმედებითი კუთხით თითქმის არ გავჩერებულვარ. გამოვუშვით ორი თეატრალური და ერთი კინოპრემიერა, რამდენიმე რეკლამაში გადამიღეს. მოკლედ, კარგი წელი იყო და საწუწუნო არაფერი მაქვს. პირიქით, ცხენის მადლობელი ვარ (იღიმის).
- ახალი წლისთვის გოგონები გამორჩეულად ემზადებიან, ვარჯიშობენ, კოსმეტოლოგს სტუმრობენ, კაბას არჩევენ.
- მეც ვარ დაკავებული მსგავსი საქმიანობით. არ ვვარჯიშობ, მაგრამ დანარჩენს ყველაფერს ვაკეთებ, რომ საახალწლოდ ფორმაში ვიყო.
- მომავალ წელს რა გეგმები გაქვს?
- მომავალ წელს მარჯანიშვილის თეატრში ''ჯაყოს ხიზნების'' დადგმას ვაპირებთ, ჯერ ახლახან დავიწყეთ მუშაობა და ძალიან ვნერვიულობ. არ ვიცი, რა და როგორ იქნება, მაგრამ იმედი მაქვს, რომ კარგი სპექტაკლი გამოვა და მაყურებელი ნასიამოვნები დარჩება.
დაბოლოს, ყველას გილოცავთ დამდეგ ახალ წელს!. (იღიმის).
ნინო მურღულია
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- პირველი ახალი წელი გაიხსენე, რომელიც პატარაობიდან დაგამახსოვრდა.
- ძალიან პატარა ვიყავი, ზუსტად არ მახსოვს, რამდენი წლის, მაგრამ დედაჩემი იხსენებს, როდესაც სულ პირველად ნაძვის ხე მოვრთეთ და მამამ გირლანდები აანთო, ისეთი გაბრწყინებული სახე გქონდა, გაკვირვებული და თან გახარებული თვალებით იყურებოდიო. ეს იყო 80-იანი წლების დასაწყისში (იღიმის).
- ნინო, თოვლის ბაბუის გჯეროდა თუ თავიდანვე იცოდი, რომ საჩუქრებს მშობლები ყიდულობენ?
- თოვლის ბაბუის დიდხანს მჯეროდა, ალბათ, იმდენად მინდოდა, რომ რეალური ყოფილიყო, ვერც ვუშვებდი მის არარსებობას. 14 წლის ასაკში, როცა გავიგე, რომ საჩუქრებს თურმე მამა ყიდულობდა, ძალიან მეწყინა, რომ ამდენ ხანს მატყუებდნენ.
- როგორია შენი ოჯახის საახალწლო ტრადიციები?
- ჩვენი ოჯახის საახალწლო ტრადიცია ახალი წლის ერთად, სახლში შეხვედრაა. ოჯახის ოთხივე წევრი ვსხდებით სუფრასთან, ვაცილებთ ძველს და ვხვდებით ახალ წელს. მერე ჩემი და ან მამაჩემი გავლენ გარეთ, რადგან ორივეს კარგი ფეხი აქვს და შემოდიან, როგორც მეკვლეები. შემოყრიან კანფეტებს, ტკბილეულს, ფულს და მერე მათ ''ფეხზეა'' დამოკიდებული, როგორი იქნება შემდეგი წელი. სამწუხაროდ, წელს ეს ტრადიცია დაირღვევა, იმიტომ რომ ორივე, მამაც და თაკოც, გარეთ იქნებიან, კონცერტზე და ისე მოგვილოცავენ ახალი წლის დადგომას. მე კი ჯერჯერობით, არანაირი გეგმა არ მაქვს.
- ახლობლებისთვის საჩუქრის ჩუქების ტრადიცია თუ გაქვს?
- კი, როგორ არა. ყოველ წელს ერთმანეთს საჩუქრებს ვუძღვნით, ოღონდ წინასწარ ვიგებთ, ვის რა გვინდა და იმას ვჩუქნით. წელს მე უკვე ვიცი, რა საჩუქარს მივიღებ მშობლებისგან, თაკოს რა აქვს მოფიქრებული, ჯერ არ ვიცი (იღიმის).
- გჯერა თუ არა ბედობის? და რაიმე საინტერესო ამბავი ხომ არ შეგმთხვევია ამ დღეს?
- ბედობის არ მჯერა და არც არასდროს არაფერი დამბედებია. მგონია, რომ ეს ადამიანების მიერ მოგონილი დღესასწაულია, რომლებსაც სურთ, საახალწლო განწყობა გაიხანგრძლივონ და ქეიფისა და დროსტარების საბაბი ჰქონდეთ. საეკლესიო კალენდარში ბედობა, როგორც ასეთი, არსად წერია.
- საახალწლოდ რაიმე კარგი ან უცნაური თავგადასავალი თუ გადაგხდენია?
- კარგი არა, მაგრამ უცნაური ამბავი შემიძლია გავიხსენო. 2008 წლის 31 დეკემბერს ლონდონში მარჯანიშვილის თეატრის გასტროლებზე ჩავფრინდით. არტურ შნიცელის ''ფერხული'' უნდა გვეთამაშა ''არკოლას'' თეატრში. პირველ დღეს უფროსმა მსახიობებმა პიკადილიზე გასეირნება მოისურვეს და მეც, ჩემი ფოტოაპარატით ხელში, მათ გავყევი. ყოველი ფეხის ნაბიჯზე რაღაცას ვიღებდი და ბოლოს, უკან რომ მოვიხედე, არავინ აღარ იყო, ანუ უცხო ქალაქში პირველივე დღეს დავიკარგე. თან, ტელეფონი სასტუმროში მქონდა დატოვებული დასატენად, ასე რომ, ვერც მე ვურეკავდი და ვერც ისინი მირეკავდნენ…. იმათაც ძალიან შეეშინდათ და მეც. თურმე, საათზე მეტ ხანს მეძებდნენ, მაგრამ რომ ვერ მიპოვეს, თეატრში წავიდნენ. კიდევ კარგი, ინგლისური ვიცი და პირველივე გამვლელს უახლოესი მეტროს მისამართი ვკითხე. იქ ჩავედი და ასე დავაღწიე თავი დაკარგვას. სასტუმროში რომ მივედი, ისეთი გახარებული ვიყავი, ვინ დაეძებდა ახალი წლის შეხვედრას, შხაპი მივიღე და მაშინვე დავიძინე. აი, ასეთი უცნაური ამბავი შემემთხვა 2008 წლის 31 დეკემბერს ლონდონში….
- საუკეთესო ახალი წელი გაიხსენე.
- ჩემთვის ყოველი ახალი წელი განსაკუთრებულია, იმიტომ, რომ გარშემო ადამიანთა განწყობა არის საზეიმო და ამაღლებული. ცოტა ხნით ვივიწყებთ ყოველდღიურ პრობლემებს და გვიხარია ახალი წლის მოსვლა იმ იმედით, რომ მომდევნო წელი წინაზე უკეთესი იქნება.
- როგორ ხვდები შობას?
- შობის დღესასწაული ძალიან მიყვარს და მართლა მჯერა, რომ ამ ღამეს სასწაულები ხდება. მე, როგორც წესი, ამ დროს ვმარხულობ და შესაბამისად, შობას ეკლესიაში ვხვდები, მაგრამ თუ მარხვაზე არ ვარ, მაშინ მთელი დღე სახლში ვტრიალებ. ამ დღეს ჩემთან მეგობრები მოდიან და მეც სხვადასხვა კერძით ვუმასპინძლდები, მოკლედ, საშობაოდ დიდი სამზადისი მაქვს ხოლმე.
- საახალწლო კერძებს თავად ამზადებ თუ დედა გეხმარება?
- მარტო რომ ვცხოვრობ, ჯერჯერობოთ, ყველაფერს მარტო ვუმკლავდები. დედაჩემი მიკეთებს გოზინაყს, საცივს მიგზავნის, თუმცა ამ ბოლო დროს რაღაცების გაკეთება მეც ვისწავლე.
- გოგონები რომ ფურცელზე წერენ სურვილს და შემდეგ დამწვარ ფურცელს შამპანურში ყრიან და სვამენ, ამ ტრადიციისთვის თუ მიგიმართავს როდისმე? ამბობენ, რომ სურვილები ასე სრულდება.
- ვიცი ამ ტრადიციის შესახებ, მაგრამ მე არასდროს გამიკეთებია. უბრალოდ, ვწერ სურვილებს და მერე ამ ფურცელს ვინახავ. რაღაცები მისრულდება, რაღაცები - არა (იღიმის).
- მომავალ წელს სიყვარულს და თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს ხომ არ სთხოვ?
- სიყვარული ცხენის წელს ვთხოვე და უკვე ამისრულა ეს სურვილი, ახლა სხვა რაღაცას ვთხოვ (იცინის).
- ნინო, ჰოროსკოპების თუ გჯერა და ასტროლოგების რჩევებს თუ ეცნობი ხოლმე?
- კი, სხვათა შორის, მჯერა ზოგადი დახასიათებების. პირადი ჰოროსკოპი არ გამიკეთებია, მაგრამ ვაპირებ, ასტროლოგებს შევადგენინო ცხრილი. ვფიქრობ, ასტროლოგია ბევრ საინტერესო რჩევას იძლევა, რომლის გათვალისწინებაც ნამდვილად არ გვაწყენს.
- განვლილ წელს როგორ შეაფასებ?
- ცუდად ნამდვილად ვერ შევაფასებ, პირიქით, 2014 წლის ძალიან მადლიერი ვარ. ამ წელმა ბევრი რამ მასწავლა და ბევრი ბედნიერი დღე მაჩუქა. გარდა ამისა, შემოქმედებითი კუთხით თითქმის არ გავჩერებულვარ. გამოვუშვით ორი თეატრალური და ერთი კინოპრემიერა, რამდენიმე რეკლამაში გადამიღეს. მოკლედ, კარგი წელი იყო და საწუწუნო არაფერი მაქვს. პირიქით, ცხენის მადლობელი ვარ (იღიმის).
- ახალი წლისთვის გოგონები გამორჩეულად ემზადებიან, ვარჯიშობენ, კოსმეტოლოგს სტუმრობენ, კაბას არჩევენ.
- მეც ვარ დაკავებული მსგავსი საქმიანობით. არ ვვარჯიშობ, მაგრამ დანარჩენს ყველაფერს ვაკეთებ, რომ საახალწლოდ ფორმაში ვიყო.
- მომავალ წელს რა გეგმები გაქვს?
- მომავალ წელს მარჯანიშვილის თეატრში ''ჯაყოს ხიზნების'' დადგმას ვაპირებთ, ჯერ ახლახან დავიწყეთ მუშაობა და ძალიან ვნერვიულობ. არ ვიცი, რა და როგორ იქნება, მაგრამ იმედი მაქვს, რომ კარგი სპექტაკლი გამოვა და მაყურებელი ნასიამოვნები დარჩება.
დაბოლოს, ყველას გილოცავთ დამდეგ ახალ წელს!. (იღიმის).
ნინო მურღულია
ჟურნალი ''რეიტინგი''
