ერთ დღეს ტელეფონზე დამირეკეს და გამაგებინეს, რომ ჩემი შეყვარებული ისევ დაიჭირეს

ის პიროვნება დეიდაშვილთან გავიცანი. ახალი გამოსული იყო ციხიდან. ერთმანეთი რომ დავინახეთ, ჩვენმა გულებმა იმ წამში იგრძნეს რაღაც. ბევრი რომ არ გავაგრძელო, ერთიმეორე ძალიან შეგვიყვარდა. ერთმანეთს ვხვდებოდით, მთელ დღეებს ერთად ვატარებდით და ჩვენი სიყვარულით ვტკბებოდით.
ერთ დღეს ტელეფონზე დამირეკეს და გამაგებინეს, რომ ისევ დაიჭირეს. გავქვავდი, ხმას ვერ ვიღებდი. ამის შემდეგ საკუთარ თავში ჩავიკეტე, მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, ჩემი სიყვარულის გარეშე ცხოვრება როგორ გამეგრძელებინა. მასზე ფიქრებში ვათენებდი და ვაღამებდი. როგორღაც გადავლახე ის პერიოდი. ვფიქრობდი, ის უნდა დამევიწყებინა, მასთან კავშირი აღარ უნდა მქონოდა, რადგან მან გული მატკინა. შეცდომა არ უნდა დაეშვა. ძალიან მიყვარდა, ვაღმერთებდი და ასე არ უნდა მოქცეულიყო, ჩვენს სიყვარულზე უნდა ეფიქრა.
როგორღაც შეძლო ჩემთან დაკავშირება. ისევ მირეკავდა, მკითხულობდა, მპირდებოდა, რომ შეცდომას აღარასოდეს დაუშვებდა და სულ ერთად ვიქნებოდით. გული მომილბა, რადგან მისი სიყვარული ჩემს გულში ისევ ენთო. უკვე 3 წელია ველოდები, ციხიდან როდის გამოვა. რამდენიმე თვეში გაათავისუფლებენ. მპირდება, რაზეც ვოცნებობდით, ყველაფერს სულ მალე ავისრულებთო. იმედი მაქვს, რომ ღმერთი შეგვეწევა და ბედნიერები ვიქნებით.
"სარკის" ერთგული მკითხველი