"ქმარს ვერ გავუმხელ, რომ სუროგატი დედა ვარ"
1 938 ნახვა
მოგესალმებით! მინდა, ჩემი გულისტკივილის შესახებ გიამბოთ. 5 წლის წინ ძალიან დიდი სიყვარულით გავთხოვდი. ქორწინების დღიდან შვილის გაჩენაზე ვოცნებობდი, მაგრამ ისე გაირბინა წლებმა, დედა ვერ გავხდი. დედამთილმა ექიმთან წამიყვანა, ჩემი შვილი არ იქნება უშვილო და გამოკვლევები უნდა ჩაგიტაროო. ექიმების თქმით, ფეხმძიმედ მხოლოდ სერიოზული მკურნალობის შემდეგ დავრჩებოდი, რაც საკმაოდ დიდ თანხებთან იყო დაკავშირებული.
ამის შემდეგ დედამთილთან მუდმივი კონფლიქტები დაიწყო. მეუბნებოდა, დედაშენმა გიმკურნალოს, მე რატომ უნდა დავხარჯო ფული, ავადმყოფი შენ ხარო. ჩემს მშობლებს კი იმის საშუალება არ ჰქონდათ, ამხელა თანხა გადაეხადათ. დედამთილის ლანძღვა–გინებას ვეღარ ვუძლებდი. ყოველ წუთში საშინელ სიტყვებს მეუბნებოდა.
ამდენი ვეღარ ავიტანე და ქმარს მოვთხოვე, რომ ცალკე გადავსულიყავით საცხოვრებლად, თუ არა და, მისგან წავიდოდი. თავიდან ჩემს მხარეს დადგა, ბინა ვიქირავეთ და ცალკე ცხოვრება დავიწყეთ, თუმცა დედამთილი იქაც მოგვწვდა. ჩემს ქმარს ტვინი აურია, იმდენი ცუდი რამ ელაპარაკა, რომ მასთან დამაპარისპირა. ქმართან მუდმივად ჩხუბი მქონდა. ერთ დღეს კი ჩემგან წავიდა.
სასოწარკვეთილებაში ჩავვარდი. ჯერ ერთი, ქმარი დამშორდა, მეორეც, არ ვმუშაობდი და ბინის ქირას ვერ გადავიხდიდი. მშობლების სახლში დაბრუნება კი გამორიცხული იყო, რადგან ჩემი ძმა უკვე დაქორწინებული იყო, ჩვილიც ჰყავდა და ოროთახიან ბინაში თვითონაც ვეღარ ეტეოდნენ. სამსახურის ძებნა დავიწყე, მაგრამ, მოგეხსენებათ, საქართველოში სამუშაოს ასე ადვილად ვერ იშოვი. ყველა ჩემს ნაცნობს შევატყობინე, რომ ნებისმიერ სამუშაოზე ვიყავი თანახმა. ბინის მეპატრონეს ვთხოვე, ერთი თვე მაინც დავეტოვებინე სახლში, იქნებ სამუშაო მეშოვნა. ჩემი ამბავიც მოვუყევი. ჩემდა გასაკვირად, მითხრა, არ ინერვიულო, სახლიდან არ გაგაგდებო.
ერთ საღამოს ბინის მეპატრონე ვიღაც ქალთან და მამაკაცთან ერთად მოვიდა. მითხრა, ასეთი მდგომარეობიდან რომ გამოგიყვანო, შენთან ამისთვის მოვედი და ყურადღებით მომისმინეო. ის ქალი და კაცი მისი ნათესავი ცოლ–ქმარი აღმოჩნდნენ. შემომთავაზეს, რომ მათი შვილის სუროგატი დედა გავმხდარიყავი. ვუთხარი, რომ ეს შეუძლებელი იყო, რადგან ჯანმრთელობის პრობლემა მქონდა. ბინის მეპატრონემ დამითანხმა, რომ მეორე დღეს ექიმთან გავყოლოდი. კარგად ვერ ვაცნობიერებდი, ჩემს თავს რა ხდებოდა, რადგან ამდენი ტანჯვის შემდეგ თავის მოკვლაზეც კი ვფიქრობდი.
ექიმთან რომ მიმიყვანეს, მართლაც აღმომაჩნდა პრობლემა, მაგრამ ისეთი დიდი – არა, როგორც ჩემი დედამთილის ნაცნობმა ექიმმა მითხრა. რაღაც ორკვირიანი მკურნალობა და პროცედურები მჭირდებოდა, რომ ყველაფერი მოგვარებულიყო. აქვე ვიტყვი, რომ სერიოზული ეჭვი მაქვს, დედამთილმა და მისმა ნაცნობმა ექიმმა სპეციალურად გამიბუქეს ეს პრობლემა. ალბათ უნდოდათ, ოჯახი დამნგრეოდა.
ბევრი რომ არ გავაგრძელო, სუროგატი დედა გავხდი. ახლა იმ მდგომარეობაში ვარ, რაზეც წლების განმავლობაში ვოცნებობდი. ჩემს მკერდქვეშ პატარა არსების გული ცემს. ყველაზე დიდი უბედურება ისაა, რომ ეს პატარა სიგიჟემდე შემიყვარდა და მისი დათმობის შიში გამიჩნდა. არ ვიცი, მის ნამდვილ მშობლებს როგორ უნდა მივცე. საოცრად თბილი ადამიანები არიან, ხელისგულზე მატარებენ, ყველანაირი პირობა შემიქმნეს, რომ კარგად ვიგრძნო თავი, მაგრამ გაქცევა მინდა.
ჩემს პრობლემას ერთი ამბავიც დაერთო თან. ქმარმა დამირეკა და მითხრა, რომ ჩემთან შეხვედრა და შერიგება სურს, არადა მეგონა, აღარც ვახსოვდი. მშობლებთან და ნაცნობებთან ჯერჯერობით ჩემს ორსულობას ვმალავ. ისე გვქონდა დაგეგმილი, რომ ამას ვერც ვერასოდეს შეიტყობდნენ, მაგრამ ახლა ქმარი დაჟინებით მთხოვს შეხვედრას. ის ძალიან მიყვარს. ორსულობას ვერ დავუმალავ და ვერც სიმართლეს ვეტყვი, რომ სუროგატი დედა ვარ, ვერც იმას ვაფიქრებინებ, რომ ეს პატარა მრუშობის ნაყოფია. ალბათ ხვდებით, რა მძიმე სიტუაციაში ვარ. მეტის გაძლება აღარ შემიძლია. არ ვიცი, ასეთ უბედურ ვარსკვლავზე რატომ გავჩნდი!
"სარკის" ერთგული მკითხველი
ამის შემდეგ დედამთილთან მუდმივი კონფლიქტები დაიწყო. მეუბნებოდა, დედაშენმა გიმკურნალოს, მე რატომ უნდა დავხარჯო ფული, ავადმყოფი შენ ხარო. ჩემს მშობლებს კი იმის საშუალება არ ჰქონდათ, ამხელა თანხა გადაეხადათ. დედამთილის ლანძღვა–გინებას ვეღარ ვუძლებდი. ყოველ წუთში საშინელ სიტყვებს მეუბნებოდა.
ამდენი ვეღარ ავიტანე და ქმარს მოვთხოვე, რომ ცალკე გადავსულიყავით საცხოვრებლად, თუ არა და, მისგან წავიდოდი. თავიდან ჩემს მხარეს დადგა, ბინა ვიქირავეთ და ცალკე ცხოვრება დავიწყეთ, თუმცა დედამთილი იქაც მოგვწვდა. ჩემს ქმარს ტვინი აურია, იმდენი ცუდი რამ ელაპარაკა, რომ მასთან დამაპარისპირა. ქმართან მუდმივად ჩხუბი მქონდა. ერთ დღეს კი ჩემგან წავიდა.
სასოწარკვეთილებაში ჩავვარდი. ჯერ ერთი, ქმარი დამშორდა, მეორეც, არ ვმუშაობდი და ბინის ქირას ვერ გადავიხდიდი. მშობლების სახლში დაბრუნება კი გამორიცხული იყო, რადგან ჩემი ძმა უკვე დაქორწინებული იყო, ჩვილიც ჰყავდა და ოროთახიან ბინაში თვითონაც ვეღარ ეტეოდნენ. სამსახურის ძებნა დავიწყე, მაგრამ, მოგეხსენებათ, საქართველოში სამუშაოს ასე ადვილად ვერ იშოვი. ყველა ჩემს ნაცნობს შევატყობინე, რომ ნებისმიერ სამუშაოზე ვიყავი თანახმა. ბინის მეპატრონეს ვთხოვე, ერთი თვე მაინც დავეტოვებინე სახლში, იქნებ სამუშაო მეშოვნა. ჩემი ამბავიც მოვუყევი. ჩემდა გასაკვირად, მითხრა, არ ინერვიულო, სახლიდან არ გაგაგდებო.
ერთ საღამოს ბინის მეპატრონე ვიღაც ქალთან და მამაკაცთან ერთად მოვიდა. მითხრა, ასეთი მდგომარეობიდან რომ გამოგიყვანო, შენთან ამისთვის მოვედი და ყურადღებით მომისმინეო. ის ქალი და კაცი მისი ნათესავი ცოლ–ქმარი აღმოჩნდნენ. შემომთავაზეს, რომ მათი შვილის სუროგატი დედა გავმხდარიყავი. ვუთხარი, რომ ეს შეუძლებელი იყო, რადგან ჯანმრთელობის პრობლემა მქონდა. ბინის მეპატრონემ დამითანხმა, რომ მეორე დღეს ექიმთან გავყოლოდი. კარგად ვერ ვაცნობიერებდი, ჩემს თავს რა ხდებოდა, რადგან ამდენი ტანჯვის შემდეგ თავის მოკვლაზეც კი ვფიქრობდი.
ექიმთან რომ მიმიყვანეს, მართლაც აღმომაჩნდა პრობლემა, მაგრამ ისეთი დიდი – არა, როგორც ჩემი დედამთილის ნაცნობმა ექიმმა მითხრა. რაღაც ორკვირიანი მკურნალობა და პროცედურები მჭირდებოდა, რომ ყველაფერი მოგვარებულიყო. აქვე ვიტყვი, რომ სერიოზული ეჭვი მაქვს, დედამთილმა და მისმა ნაცნობმა ექიმმა სპეციალურად გამიბუქეს ეს პრობლემა. ალბათ უნდოდათ, ოჯახი დამნგრეოდა.
ბევრი რომ არ გავაგრძელო, სუროგატი დედა გავხდი. ახლა იმ მდგომარეობაში ვარ, რაზეც წლების განმავლობაში ვოცნებობდი. ჩემს მკერდქვეშ პატარა არსების გული ცემს. ყველაზე დიდი უბედურება ისაა, რომ ეს პატარა სიგიჟემდე შემიყვარდა და მისი დათმობის შიში გამიჩნდა. არ ვიცი, მის ნამდვილ მშობლებს როგორ უნდა მივცე. საოცრად თბილი ადამიანები არიან, ხელისგულზე მატარებენ, ყველანაირი პირობა შემიქმნეს, რომ კარგად ვიგრძნო თავი, მაგრამ გაქცევა მინდა.
ჩემს პრობლემას ერთი ამბავიც დაერთო თან. ქმარმა დამირეკა და მითხრა, რომ ჩემთან შეხვედრა და შერიგება სურს, არადა მეგონა, აღარც ვახსოვდი. მშობლებთან და ნაცნობებთან ჯერჯერობით ჩემს ორსულობას ვმალავ. ისე გვქონდა დაგეგმილი, რომ ამას ვერც ვერასოდეს შეიტყობდნენ, მაგრამ ახლა ქმარი დაჟინებით მთხოვს შეხვედრას. ის ძალიან მიყვარს. ორსულობას ვერ დავუმალავ და ვერც სიმართლეს ვეტყვი, რომ სუროგატი დედა ვარ, ვერც იმას ვაფიქრებინებ, რომ ეს პატარა მრუშობის ნაყოფია. ალბათ ხვდებით, რა მძიმე სიტუაციაში ვარ. მეტის გაძლება აღარ შემიძლია. არ ვიცი, ასეთ უბედურ ვარსკვლავზე რატომ გავჩნდი!
"სარკის" ერთგული მკითხველი
