"მამინაცვლის შვილი ვერ მიტანს"
1 779 ნახვა
მერვე კლასში ვიყავი, როცა დედამ მითხრა, რომ გათხოვება სურდა. 8 წლის გოგო ვიყავი, როცა მამა ჩვენგან წავიდა. მანამდე კი ჩვენს ოჯახში გაუთავებელი ჩხუბი იყო. მამას სხვა ქალთან ჰქონდა რომანი და დედა ამის გამო მუდმივად დაძაბული იყო. საქმეს ისიც ართულებდა, რომ ბებიაჩემი, ანუ მამის დედა, შვილის პოზიციებს იცავდა. დედაჩემს შეურაცხყოფას აყენებდა, ეუბნებოდა, სარკეში ჩაიხედე, ჩემი ანგელოზივით შვილის შესაფერისი თუ ხარო.
ერთ დღესაც ყველაფერი იმით დასრულდა, რომ მამა ჩვენგან წავიდა. ცოტა ხანში კი იმ სახლიდან მე და დედაც წამოვედით. დედაჩემის მშობლების სახლში ვცხოვრობდით და ისინი არაფერს გვაკლებდნენ. მშობლების ჩხუბისგან დავისვენე, დავმშვიდდი და, როცა მეგონა, რომ ყველაფერი ცუდი დასრულდა, ახალი თავსატეხი გამიჩნდა.
ერთ დღეს დედამ გამომიცხადა, რომ გათხოვებას აპირებდა. მითხრა, შენ თუ წინააღმდეგი იქნები, ამ ნაბიჯს არ გადავდგამო, მაგრამ როგორ ვეტყოდი, რომ არ მინდოდა, სხვა კაცთან ეცხოვრა, ამის უფლება არ მქონდა. მართლაც გათხოვდა და რამდენიმე ხანში მეც იმ კაცის სახლში გადამიყვანა.
ჩემი მამინაცვალი არაჩვეულებრივი ადამიანია, უზომოდ თბილად მექცევა. ახლა მივხვდი, მამის სიყვარული და სითბო რას ნიშნავს. ამ ზაფხულში უცხოეთში წაგვიყვანა დასასვენებლად, საუკეთესო სკოლაში მიმიყვანა, დილაობით მანქანით მას მივყავარ. მოკლედ, არაფერს მაკლებს. ბებო და ბაბუ უზომოდ ბედნიერები არიან. ამბობენ, ახლა სიკვდილის აღარ გვეშინია, დედაშენს კარგი პატრონი ჰყავსო. მე კი ერთი პრობლემა მაქვს და სწორედ ამის გამო გამიჩნდა სურვილი, თქვენთვის მომეწერა.
ჩემს მამინაცვალს შვილი ჰყავს, ჩემზე 3 წლით უმცროსი ბიჭი. დედამისი უცხოეთშია გათხოვილი, ამიტომ ის მამასთან ცხოვრობს, ანუ ერთ ჭერქვეშ ვართ. ის ვერ მიტანს, მაგრამ ამას უფროსებთან არ ამჟღავნებს და ჩემგან ამის თქმას აზრიც არ აქვს. თანაც მამამისი უზომოდ კარგად მექცევა და არ მინდა, ჩათვალოს, რომ უმადური ვარ და მის შვილს ცუდად ვექცევი. ის კი დროს იხელთებს თუ არა, მაშინვე ცუდ რაღაცეებს მიკეთებს. დამცინის, ზოგჯერ უხეშად მომმართავს.
ამას წინათ მის ოთახში შევედი, მაინტერესებდა, მას ჰქონდა თუ არა ინტერნეტი, რადგან ჩემს ოთახში გათიშული იყო. რომ დამინახა, მიღრიალა, მერე ესეც არ იკმარა, მომვარდა და ოთახიდან ძალით გამომაგდო. როცა მისი ძმაკაცები მოდიან, მათთანაც მამცირებს. ჩემთვის იმ ოჯახში ცხოვრება აუტანელი გახდა. ის გათამამებული ბავშვია. მამაც ანებივრებს და დედა უცხოეთიდან ნაირ–ნაირ საჩუქრებს უგზავნის. ის ქალი ჩემ მიმართაც ყურადღებიანია. ჩემი ყურით მაქვს მოსმენილი, კომპიუტერით რომ ელაპარაკებოდა თავის შვილს, დასავით უნდა გიყვარდესო. ის კი აქედან ეუბნებოდა, ნერვებს მიშლის, მისი ატანა აღარ შემიძლია, მახინჯი გოგოო. არადა მახინჯი სულაც არ ვარ, პირიქით, სკოლაში მეუბნებიან, ლამაზი ხარო. დედაჩემის გერს კი ჩემი არაფერი მოსწონს, რადგან ვერ მიტანს. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. რა ვუთხრა, რომ შეურაცხყოფა აღარ მომაყენოს.
"სარკის" მკითხველი, მეათეკლასელი
ერთ დღესაც ყველაფერი იმით დასრულდა, რომ მამა ჩვენგან წავიდა. ცოტა ხანში კი იმ სახლიდან მე და დედაც წამოვედით. დედაჩემის მშობლების სახლში ვცხოვრობდით და ისინი არაფერს გვაკლებდნენ. მშობლების ჩხუბისგან დავისვენე, დავმშვიდდი და, როცა მეგონა, რომ ყველაფერი ცუდი დასრულდა, ახალი თავსატეხი გამიჩნდა.
ერთ დღეს დედამ გამომიცხადა, რომ გათხოვებას აპირებდა. მითხრა, შენ თუ წინააღმდეგი იქნები, ამ ნაბიჯს არ გადავდგამო, მაგრამ როგორ ვეტყოდი, რომ არ მინდოდა, სხვა კაცთან ეცხოვრა, ამის უფლება არ მქონდა. მართლაც გათხოვდა და რამდენიმე ხანში მეც იმ კაცის სახლში გადამიყვანა.
ჩემი მამინაცვალი არაჩვეულებრივი ადამიანია, უზომოდ თბილად მექცევა. ახლა მივხვდი, მამის სიყვარული და სითბო რას ნიშნავს. ამ ზაფხულში უცხოეთში წაგვიყვანა დასასვენებლად, საუკეთესო სკოლაში მიმიყვანა, დილაობით მანქანით მას მივყავარ. მოკლედ, არაფერს მაკლებს. ბებო და ბაბუ უზომოდ ბედნიერები არიან. ამბობენ, ახლა სიკვდილის აღარ გვეშინია, დედაშენს კარგი პატრონი ჰყავსო. მე კი ერთი პრობლემა მაქვს და სწორედ ამის გამო გამიჩნდა სურვილი, თქვენთვის მომეწერა.
ჩემს მამინაცვალს შვილი ჰყავს, ჩემზე 3 წლით უმცროსი ბიჭი. დედამისი უცხოეთშია გათხოვილი, ამიტომ ის მამასთან ცხოვრობს, ანუ ერთ ჭერქვეშ ვართ. ის ვერ მიტანს, მაგრამ ამას უფროსებთან არ ამჟღავნებს და ჩემგან ამის თქმას აზრიც არ აქვს. თანაც მამამისი უზომოდ კარგად მექცევა და არ მინდა, ჩათვალოს, რომ უმადური ვარ და მის შვილს ცუდად ვექცევი. ის კი დროს იხელთებს თუ არა, მაშინვე ცუდ რაღაცეებს მიკეთებს. დამცინის, ზოგჯერ უხეშად მომმართავს.
ამას წინათ მის ოთახში შევედი, მაინტერესებდა, მას ჰქონდა თუ არა ინტერნეტი, რადგან ჩემს ოთახში გათიშული იყო. რომ დამინახა, მიღრიალა, მერე ესეც არ იკმარა, მომვარდა და ოთახიდან ძალით გამომაგდო. როცა მისი ძმაკაცები მოდიან, მათთანაც მამცირებს. ჩემთვის იმ ოჯახში ცხოვრება აუტანელი გახდა. ის გათამამებული ბავშვია. მამაც ანებივრებს და დედა უცხოეთიდან ნაირ–ნაირ საჩუქრებს უგზავნის. ის ქალი ჩემ მიმართაც ყურადღებიანია. ჩემი ყურით მაქვს მოსმენილი, კომპიუტერით რომ ელაპარაკებოდა თავის შვილს, დასავით უნდა გიყვარდესო. ის კი აქედან ეუბნებოდა, ნერვებს მიშლის, მისი ატანა აღარ შემიძლია, მახინჯი გოგოო. არადა მახინჯი სულაც არ ვარ, პირიქით, სკოლაში მეუბნებიან, ლამაზი ხარო. დედაჩემის გერს კი ჩემი არაფერი მოსწონს, რადგან ვერ მიტანს. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. რა ვუთხრა, რომ შეურაცხყოფა აღარ მომაყენოს.
"სარკის" მკითხველი, მეათეკლასელი
