''ნიჭიერი'' აკრობატის რთული და ტკივილით სავსე ცხოვრება - ''იმედია, ქვეყნიდან გაქცევა ისევ არ მომიწევს...''

27 წლის აკრობატმა გიორგი გოგობერიშვილმა ორჯერ გააოცა მთელი საქართველო. ''ნიჭიერში'' დადგმულმა ექსტრემალურმა ნომრებმა, განსაკუთრებულად ნახევარფინალში, ყველა მონაწილე დაჩრდილა.

გუდაუთაში დაიბადა, მაგრამ ომის გამო მშობლიური ქალაქის დატოვებამ მოუხდა. მანამდე გარდაიცვალა მამაც და ობლად დარჩენილი სამი შვილი დედამ მარტომ გაზარდა. დღეს გიორგი წარმატებული აკრობატია და იმედი აქვს, ამ სპორტს საქართველოში სათანადო ყურადღება მიექცევა.

- აფხაზეთში, ქალაქ გუდაუთაში დავიბადე და 5 წლამდე იქ ვცხოვრობდი. ომის შემდეგ ოჯახთან ერთად ქუთაისში მოგვიწია გადმოსვლამ. ომამდე ერთი თვით ადრე, მამა გარდაიცვალა. დედა მაშინ ფეხმძიმედ იყო ჩემს ძმაზე. ქუთაისში დევნილის სტატუსით ვცხოვრობდით, მაგრამ ბებია-ბაბუასთან დავსახლდით. კიდევ ერთი დედმამიშვილი მყავს – და. ძალიან მძიმედ მახსენდება ომის წლები და შემდგომი პერიოდი. დედა სამი შვილით დაქვრივდა. ოჯახის სარჩენად საზღვარგარეთ წავიდა სამსახურის საძიებლად. ახლაც თურქეთში მუშაობს და ოჯახს გვეხმარება.
- აკრობატიკაზე რა ასაკში შეგიყვანეს?
- 6 წლის ვიყავი, როდესაც დედამ ქუთაისში აკრობატიკის სპორტულ დარბაზში მიმიყვანა. ჯანმრთელობის კუთხით ძალიან კარგი სპორტია და მისი მიზანიც ის იყო, რომ ჯანსაღი ცხოვრების წესით მეცხოვრა. საქმეს სერიოზულად მოვეკიდე. საქართველოს ნაკრებში ვიყავი და კარგი შედეგები მქონდა. 12 წლის ვიყავი, როდესაც ქუთაისში ცირკი ''შაპიტო'' ჩამოვიდა და მათგან შეთავაზება მივიღე. რამდენიმე თვე ერთად ვმუშაობდით. შემდეგ რუსულმა ცირკმა გამიფორმა კონტრაქტი, რომელიც საზღვარგარეთ მოღვაწეობდა და ორი წლის განმავლობაში ჰოლანდიაში, ბელგიასა და გერმანიაში ვმართავდით წარმოდგენებს. გამორჩეული ბავშვი ვიყავი და მათი შეთავაზება გამოწვევად მივიღე. ყველაზე პატარა გახლდით, რადგან ჩემ გარშემო გამოცდილი აკრობატები მუშაობდნენ. ბავშვი ვიყავი და ძალიან მიჭირდა ოჯახის, დედის გარეშე.
- კონტრაქტის დამთავრების შემდეგ ქუთაისში დაბრუნდი?
- კი, თუმცა მალე მივიღე შემოთავაზება კრასნოდარიდან. კასტინგებზე ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, ძალიან მოეწონათ ჩემი შესაძლებლობები, მაგრამ ბოლოს ასაკის გამო დამიწუნეს, მაშინ 14 წლის ვიყავი. ორ წელიწადში ისევ დამირეკეს, კონტრაქტის გაფორმება უნდოდათ, მაგრამ მე უკვე ამერიკაში ვიყავი.
- შტატებში როგორ მოხვდი?
- მიწვევა მქონდა ცირკიდან, მაგრამ ვერ ავეწყვეთ. რამედენიმეთვიანი მუშაობის შემდეგ ჯგუფი დაიშალა და სხვა პროფესიის ძებნა დამჭირდა. ერთი ქართველი გავიცანი და მის კომპანიაში მძღოლად ვმუშაობდი. იმ ბიჭმა შემიფარა და ყველანაირად დამეხმარა. ექვსი წელი ვცხოვრობდი შტატებში. აქედან სამი წელი ლეგალურად და სამი არალეგალურად, ბოლოს ისევ საქართველოში მომიწია დაბრუნებამ.
- შენი ცხოვრება როგორ გაგრძელდა?
- ისევ ძველ პროფესიას დავუბრუნდი და აკრობატიკაში ვარჯიში დავიწყე. ის ნომერი, რომელმაც კასტინგზე აღფრთოვანება გამოიწვია, მაშინ დავდგი. ბოლოს ანტალიაში წავედი სამუშაოდ და სასტუმროებში სოლონომრებს ვმართავდი. დღემდე ასე ვარ. სეზონური სამუშაოა, მაისიდან ოქტომბრამდე.
- ნახევარფინალში რომ ნომერი აჩვენე, რამდენ ხანში მოამზადე?
- ორკვირა-ნახევარში დავდგი. დღეში 5-6 საათი ვვარჯიშობ. ჩემთვის არ არსებობს დასვენება და მოდუნება.
- ამ ურთულესი ნომრის შესრულებაში დარბაზის ხმაური ხელს არ გიშლიდა?
- კონცენტრაცია ძალიან მნიშვნელოვანია ბალანსისთვის, მაგრამ აპლოდისმენტები პირიქით დადებითად მოქმედებს ჩემზე. უფრო მამხნევებს. ამ ნომრის მომზადება ჩემი იდეა იყო. მინდოდა, რაღაც ორიგინალური და ექსტრემალური გამეკეთებინა. ახლა ფინალისთვის ვემზადები. ძალიან განსხვავებული და უფრო ექსტრემალური ნომერი მექნება. მეტად გავართულებ. დედა, ოჯახის წევრები ძალიან ნერვიულობენ, როცა ჩემს გამოსვლას უყურებენ. თვალზე ცრემლი ადგებათ. ჩემი და გათხოვილია, დიასახლისია, ძმაც აკრობატია და ყოველთვის ესწრებიან ჩემს ნომრებს.
- შენ არ ხარ დაოჯახებული, მაგრამ შეყვარებული გყავს, როგორც ვიცი.
- დიახ, არც დამიმალავს. 24 წლის კატერინა ზახარჩენკო უკრაინელი მოცეკვავეა. ჯერჯერობით დაოჯახებას არ ვგეგმავთ.
- სავარაუდოდ, ფინალში მასთან ერთად შემოგვთავაზებ ნომერს?
- (იცინის) სავარაუდოდ. ახლა ქუთაისშია, ერთად ვემზადებით. დიდი ხანია, რაც მინდოდა ''ნიჭიერში'' გამოსვლა, მაგრამ ეს პერიოდი სულ კონტრაქტი მქონდა გაფორმებული, რაც ხელს მიშლიდა. მინდა, რომ ამ პროფესიას საქართველოში სათანადო ყურადღება მიექცეს. ქუთაისი ძალიან მგულშემატკივრობს, რისთვისაც მადლობას ვუხდი ქალაქს. ქუჩაში ხალხი მცნობს და მადლობას მეუბნებიან.
- საკმაოდ რთული პროფესიული გზა გაიარე არჩეული პროფესიის გამო, ამ გადმოსახედიდან, ღირდა ამდენ წვალებად?
- რთული ცხოვრება მაქვს გავლილი, 12 წლიდან ოჯახს ვიყავი მოწყვეტილი, მაგრამ არ მწყდება გული, რომ დედამ 6 წლის ასაკში აკრობატიკაზე შემიყვანა. არ მინდა საქართველოდან წასვლა, აქ მინდა დავრჩე. იმედია, ჩემს ცხოვრებას შეცვლის ''ნიჭიერი'' და ქვეყნიდან გაქცევა ისევ არ მომიწევს.
- ამ წლების განმავლობაში აფხაზეთში თუ ყოფილხარ, იცი, რა მდგომარეობაშია შენი სახლი?
- არა, იქ გადასვლა ძალიან სახიფათოა. ჩემი სახლი დგას და სამწუხაროდ, აფხაზი ოჯახი ცხოვრობს და მათთან არანაირი კონტაქტი არ მაქვს.

ნინო გიგიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''