თბილისელი, რომელმაც ლუჟკოვისა და პუტინის ცოლებს "გადაუარა"

ანუ დედოფალი 100 ევროდ

გვიან მივხვდი, რომ ქალი, რომელსაც თმა გადავპარსე, დემი მური იყო

ევროპის საუკეთესო დიზაინერი, სტილისტი, იმიჯმეიკერი და შოუმენი ჯორჯ როვალსი თმის შეჭრასთან ერთად შოუს მოწყობასა და ხალხის გაოცებას კი მართლაც კარგად ახერხებს. როდესაც საკუთარი თვალით ვუყურე, როგორ ჭრიდა ჩემი რესპონდენტი თმას, პირველი, რაც კლიენტზე გავიფიქრე, ის იყო, ამ საცოდავმა საკუთარი თავი ამას როგორ ჩაუგდო ხელში-მეთქი. ჯორჯი თან ცეკვავდა, თან მღეროდა, თან ლაპარაკობდა, თან სკამზე მჯდომს აქეთ-იქით აბზრიალებდა და მაკრატელს ისე სწრაფად ატრიალებდა წაღმა-უკუღმა, ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ამ "შოუს" შედეგი მართლაც საოცარი იქნებოდა. როდესაც თმის შეჭრა დაამთავრა, სხვა რაღა დამრჩენოდა? გაოცებულს წამომცდა: რომელი ქალიც ამას ნახავს, ვინ არ ინატრებს, ნეტავ, შენს ხელში ჩემი "თავი" ჩააგდოო?! ჯორჯი ერთადერთია ყოფილ საბჭოთა კავშირში, ვინც ჰოლივუდში ,,ოქროს მაკრატელი" მოიპოვა. არაერთი ჯილდო აქვს მიღებული მოდის სხვადასხვა ფესტივალზეც და არც არის გასაკვირი, რადგან მის კლიენტთა შორის დემი მური, ტინა ტერნერი და ძალიან ბევრი რუსი თუ ქართველი ვარსკვლავია. გარდა ამისა, ჯორჯი პოლიტიკურ ელიტასაც "მიადგა" და თავის დროზე საკუთარი მაკრატლით ელცინის, ლუჟკოვისა და პუტინის ცოლებსაც "გადაუარა". ასე რომ, ჩვენი ექსკლუზიური ინტერვიუდან საქართველოში ჯორჯის გეგმების შესახებაც შეიტყობთ და იმასაც, თუ რატომ არის მისი ტანსაცმელი პრეზიდენტ სააკაშვილის ფოტოთი "დამშვენებული" ან რა სკანდალში გახვია რუსეთში პუტინის სიყვარულმა და მისი გამოსახულებიანი მაისურით სიარულმა... როგორც მივხვდი, ჯორჯს საქართველოში ცხოვრების დროს ერთი კარგი ანდაზა მეტისმეტად გაუთავისებია - სადაც წახვალ, იქაური ქუდი უნდა დაიხურო. თუ რატომ, თვითონაც მიხვდებით.

- ჯორჯ, საფრანგეთში, გერმანიაში, ჩეხეთში, სინგაპურსა თუ რუსეთში, ყველგან დიდი წარმატება გქონდა, თუმცა 20-წლიანი განშორების შემდეგ მაინც საქართველოში დაბრუნება გადაწყვიტე. გეგმებზე მოგვიანებით ვისაუბროთ, ახლა კი შენი თბილისელობის შესახებ მიამბე - აქ ბევრი ნათესავი გყავს?
- თბილისში დავიბადე და გავიზარდე, მთელი ჩემი ბავშვობა აქ გავატარე, მამაჩემის დედა ქართველი, თავადის ქალი გახლდათ, დედაჩემი ფრანგი იყო, მაგრამ ჩემს ნათესავებსა და წარმომავლობაზე საერთოდ არ მინდა საუბარი. მათთან დღემდე ურთიერთობა არც მაქვს. ბებიაჩემი მზრდიდა, 147-ე სკოლა დავამთავრე. სწავლა მაინცდამაინც არ მომწონდა, განსაკუთრებით ქიმიას და ფიზიკას ვერ ვიტანდი და "სამიანის" გულისთვის, მასწავლებლები კაბინეტებს მალაგებინებდნენ ხოლმე. თავიდანვე მაინტერესებდა თმის შეჭრის ხელოვნება. იცით, რატომ? ყოველთვის, როდესაც საპარიკმახეროდან გამოვდიოდი, გული მწყდებოდა, რომ ისეთ "პრიჩოსკას" ვერ მიკეთებდნენ, როგორიც მინდოდა, ეს კი გუნებას მიფუჭებდა. რაკი ინტერესი მქონდა, თვითონ ვისწავლე. გამოვიჭერდი ჩემს მეგობრებს - უფასო კლიენტებს და ვჭრიდი თმას. თან ვთხოვდი, რამე თუ ისე არ გამომივიდა, არ გეწყინოთ-მეთქი, მაგრამ როდესაც ტალანტი გაქვს, ყველაფერი გამოგივა. სკოლის დამთავრების შემდეგ მოსკოვში, თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარე, მაგრამ სწავლას მალევე დავანებე თავი და ქუთაისში სილამაზის სალონი გავხსენი. იქაური ნათლია მყავს და ძალიან დამეხმარა. აქედან დაიწყო ჩემი კარიერული წინსვლაც. მალევე გავითქვი სახელი და კლიენტები უკვე თბილისიდანაც ჩამოდიოდნენ. მერე გაჭირვებისა და ომიანობის წლები დაიწყო და მივხვდი, ბარგი-ბარხანა უნდა შემეკრა და სადმე წავსულიყავი. მოსკოვში ჩავედი.
- ალბათ ძნელი იყო უცხო ქვეყანაში გზის გაკვლევა. არ გაგიჭირდა?
რა თქმა უნდა, ძნელი იყო. მე ხომ არავის ვიცნობდი იქ. თუ წევხარ და ოცნებობ, ხვალ ვარსკვლავი გავხდები და უკვე მილიონი მექნებაო, ასე არაფერი გამოვა. ბევრი უნდა იშრომო, რამეს რომ მიაღწიო. ერთ სალონში მივედი, არ მიმიღეს; მეორიდანაც უარით გამომისტუმრეს, მესამიდანაც და ბოლოს გამიმართლა, ერთ-ერთ სალონში დავიწყე მუშაობა. პირველი ვარსკვლავიც გამოჩნდა - ტატიანა სუდეცი. ვეუბნებოდი, ტანიჩკა, მთელი ცხოვრება უფასოდ გაგიკეთებ ვარცხნილობებს, ოღონდ ვარსკვლავები მომიყვანე-მეთქი. მართლაც, მან მოიყვანა ალექსანდრ პისკოვი, მერე მოვიდა ლოლიტა, შემდეგ კი ვალერია, დოლინა, თამარ გვერდწითელი, სოსო პავლიაშვილი, დიანა ღურწკაია, კირკოროვი და პუგაჩოვაც გამოჩნდნენ და ჩემი ამბიცია - ვარსკვლავებთან მემუშავა, ნაწილობრივ დავიკმაყოფილე, თუმცა ამ ყველაფერს წლები დასჭირდა.
- როგორც ვიცი, კირკოროვმა "რეაქტიული პარიკმახერი" გიწოდა. რატომ?
- ზუსტად 45 წამში შევჭერი თმა და შემაქო: "რეაქტიული პარიკმახერი" ხარო, მითხრა. 5-10 წუთში შემიძლია, კლიენტს მოვემსახურო, ეს კი ძალიან მნიშვნელოვანია მათთვის, ვისთვისაც დრო ფასობს.
- ამის შემდეგ შენი ამბიცია კიდევ უფრო შორს წავიდა, ხომ?
- ჩემი ოცნება იყო, პირველი ლედისთვის შემეჭრა თმა და მართლაც, მას საკუთარ სახლში მოვემსახურე, მაგრამ ყველაზე მეტად დასამახსოვრებელი მაინც ბორის ელცინთან შეხვედრა იყო. მისი პარიკმახერი შვებულებაში იყო და მე გამომიძახეს. დაცვამ ღამის სამ საათზე მომაკითხა. მითხრეს, არაფერი თქვათ, თქვენი ინსტრუმენტები წამოიღეთ და მანქანაში ჩაჯექითო. თავიდან, ცოტა არ იყოს, შემეშინდა, მაგრამ ინსტრუმენტები რომ ახსენეს, მივხვდი, რაშიც იყო საქმე. მკაცრად გამაფრთხილეს, რომ ელცინისთვის არაფერი მეკითხა, ალბათ უსაფრთხოების მიზნით, მაგრამ თვითონ მელაპარაკებოდა.
- საინტერესოა, მაინც რა გითხრა?
- ძალიან მოკლედ არ შემჭრაო, თავიდანვე გამაფრთხილა და დაამატა, - ერთი-ორჯერ ნაინამ გნახა (მისმა ცოლმა) და ამიტომ გადავწყვიტე შენი მოყვანაო. მერე მაცივარი გამოაღო, 100 გრამი დაისხა და მეც დამისხა. მოვუბოდიშე, არ ვსვამ-მეთქი და შემაქო, "მალადეც", დასაფასებელიაო, მითხრა. კარგად გადამიხადეს და გამომიშვეს.
- მომიყევი, როგორ გახდი ჰოლივუდში "ოქროს მაკრატლის" მფლობელი?
- ინტერნეტით გავიგე, რომ არაპროფესიონალების კონკურსი ტარდებოდა, რომელშიც მსოფლიოს 150 ქვეყნის წარმომადგენელი მონაწილეობდა. არ მაკმაყოფილებდა ის, რასაც რუსეთში მივაღწიე დაM მინდოდა, დამემტკიცებინა, რომ უფრო მაგარი ვიყავი. სპონსორი არ მყავდა, გადავიხადე 5.000 დოლარი მონაწილეობისთვის და გავემგზავრე დასასწრებად. გამარჯვების იმედი არც მქონდა. ისეთი სპონსორები ჰყავდათ, ვიფიქრე, აქ ვინ გამამარჯვებინებს-მეთქი? საათ-ნახევარში კლასიკური, ექსტრავაგანტური ან თავისუფალი სტილის ვარცხნილობა უნდა გაგეკეთებინა. მე "თავისუფალი სტილი" შემხვდა. ჩემი ჯერი რომ მოვიდა, ყურსასმენები გავიკეთე - მუსიკის გარეშე მუშაობა არ მიყვარს და დავიწყე... თავიდან ყურადღებას რომ არავინ მაქცევდა და მგონი, არც ერთი კამერა არ იყო მომართული ჩემკენ, მაშინ დავაფიქსირე, როცა წინა რიგებიდან ხალხი ფეხზე წამოდგა და ისე მიყურებდა. მივხვდი, მოეწონათ შოუ, რომელიც მათ შევთავაზე. 20 წუთში მოვრჩი ჩემს საქმეს. გამოაცხადეს მეხუთე ადგილი - მაყურებლის სიმპათია, მერე ხელოსნების სიმპათია, მერე მესამე, მეორე ადგილი და აი, მაშინ კი უკვე ხელი ჩავიქნიე, იმედი გადამეწურა და სწორედ მაშინ გავიგე: - პირველი ადგილი, რუსეთი, ჯორჯ როვალსი. ამის შემდეგ აღარაფერი მახსოვდა. თარჯიმანი ხელს მკრავდა, რა მოგივიდა, გამოფხიზლდი და სცენაზე გადიო. მოულოდნელობისგან გავითიშე, თითქოს ბურანში ვიყავი. რუსულად ვიკითხე, არ ვიცი, სად უნდა წავიდე-მეთქი. ხელოსნებმა და ხალხმა დერეფანი გააკეთეს და დავინახე ქაღალდის დიდი ჩეკი, რომელზეც ეწერა - 500 ათასი დოლარი. მეორედ შოკი სწორედ მაშინ მივიღე. იმ დროს სხვა არაფერი მახსოვდა, ლიმუზინისა და კარგი ცხოვრების გარდა. რაღაცებს კი მეუბნებოდნენ, მაგრამ არ მესმოდა. გამომიყვეს ადვოკატი და მენეჯერი, თუ დამჭირდებოდა. მოგებული თანხიდან ხელზე 355 ათასი მომცეს. ამდენი ფული რომ მქონდა, ესეც ხომ ძალიან მაგარი იყო, მაგრამ უფრო კარგი ის იყო, რომ ამ გამარჯვებით ყველას დავუმტკიცე, რაც შემეძლო.
- დემი მურს თავი რომ გადაჰპარსე, ეგეც მომიყევი.
- კონკურსიდან წამიყვანეს გადასაღებ მოედანზე და მითხრეს, რომ თმა უნდა შემეჭრა. ვის ვჭრიდი თმას, ვერ მივხვდი, ისევ ეიფორიაში ვიყავი და ლიმუზინის მეტს ვერაფერს ვხედავდი. გვიან მივხვდი, რომ ქალი, რომელსაც თმა გადავპარსე, დემი მური იყო. ჯულია რობერტსი კი თავიდანვე ვიცანი, მეგობარს გვერდით ედგა და გულშემატკივრობდა. კმაყოფილი დავრჩი, რადგან მაშინაც კარგად გადამიხადეს, ოღონდ არ მკითხოთ, რამდენი. დღემდე ვნანობ, რომ უარი ვთქვი კონტრაქტებზე, რომლებსაც მთავაზობდნენ და უკან, რუსეთში დავბრუნდი. მეგონა, რუსეთში უფრო დამაფასებდნენ, მაგრამ შევცდი.
- რატომ? შენ ხომ ორჯერ მიიღე "რუსეთის პროფესიონალის" წოდება, რომლითაც თავად ლუჟკოვმა დაგაჯილდოვა და გაღიარა? ეს არაფერს ნიშნავს?
- დიდი რამე, მაგის ცოლს რომ შევჭერი თმა, ბანკეტი გადამიხადა და მაგ წოდებითაც მაშინ დამაჯილდოვა, მაგრამ ბანკეტის გადახდას არ სჯობდა, ფული გადაეხადა?
- ამიტომაც წამოხვედი რუსეთიდან? განაწყენებული ხარ?
- 20 წლის მანძილზე მოსკოვში ერთი დღეც არ დამისვენია... აქაურობა კი მართლაც საოცრებაა. ალბათ ეს ჰაერი მაკლდა, ეს მზე მაკლდა, სითბო, ზღვისპირი და ახლა ვაპირებ დაკარგული წლების ანაზღაურებას.
- ახლა რა გეგმები გაქვს?
- ერთ თვეში უკვე საკუთარ სალონს გავხსნი, სადაც პოდიუმიც იქნება და ჩვენებებს მოვაწყობთ. გარდა ამისა, ვაპირებ ფასიანი საპარიკმახერო სკოლა და უფასო კურსები გავხსნა და ბავშვთა სახლების აღსაზრდელებს ხელობა შევასწავლო. როდესაც ისინი სრულწლოვნები ხდებიან, მათზე ხომ აღარავინ ზრუნავს. ამით ჩემს პატარა წვლილს შევიტან ქველმოქმედებაში.
- შენი მომსახურება ძალიან ძვირი სიამოვნება იქნება...
- ქართული ბაზარი შევისწავლე და გამიკვირდა, რომ მაღაზიებში, მაგალითად, სათვალე 200-300 დოლარი ღირს. არ სჯობს, 100 ევრო გადაიხადო და მთელი თვე დედოფალივით ლამაზმა იარო? ასე რომ, ქალებმა ფული გაამზადონ...
- ჩაცმის ასეთი ექსტრავაგანტური სტილი ხალხის ყურადღების მისაქცევად გაქვს არჩეული? როგორც ვიცი, ტანსაცმელსა და სხვადასხვა აქსესუარსაც ასევე დიდი წარმატებით ქმნი...
- დიახ, მოდის ერთ-ერთ ფესტივალზე მივიღე პრიზი ტანსაცმლის საუკეთესო კოლექციისთვის. ქუდები, ჩანთები და სხვა აქსესუარები ქალს ქალურობას ანიჭებს და მივხვდი, რომ სწორედ ეს აკლდათ ქალებს. ამან მიკარნახა კოლექციის შექმნაც. ქუჩაში მართლაც ხშირად ვგრძნობ ცნობისმოყვარე მზერას. ზოგჯერ, ჩემთან მოსული კლიენტების თვალებშიც წამიკითხავს: ვაიმე, ეს რა გიჟია, რა უცნაურად აცვია, ამას როგორ გავაკეთებინებ "პრიჩოსკასო"?! რა ვიცი, ჯერ არავის უნანია ჩემს ხელში ჩავარდნა (იცინის)... შეიძლება, უცნაურად მეცვას, მაგრამ სინამდვილეში "კლასიკა" ვარ. მიყვარს ყველაფერი კლასიკური, შავ-თეთრი. არ ვარ ისეთი გიჟი, როგორადაც ჩემი მანქანები გამოიყურებიან... ჩემი საყვარელი კომპოზიტორები ჯემალ სეფიაშვილი და ბუთხუზი ბასილაია არიან. ახლა მითხარი, როგორი ტიპი ვიქნები? თამრიკო გვერდწითელი ჩემთან რატომ გაიკეთებდა ვარცხნილობას, თუ რამე გიჟურს გავუკეთებდი? ის ხომ კლასიკური, დახვეწილი ქალია... ასე რომ, ძალიან დახვეწილი გემოვნების მქონე კლიენტები მყავს და ვიცი, მათ რა სჭირდებათ. ვიღაც "ტატუშკები" და "პიდარასტები" არ მაინტერესებს!
- ასეთი "კლასიკა" თუ ხარ, რატომ შეღებე შენი მანქანები ასე ჭრელაჭრულად? მოსკოვში დატოვე შენი ყველა ავტომობილი?
- იმიტომ შევღებე, რომ ხალხს ზეიმი ვაჩუქო, კარგ ხასიათზე დავაყენო. ჩემი მეგობარი, ია ფარულავა მეუბნება, რომ ვარ კაცი ზეიმი და რომ ჩემი ეს განწყობილება სხვებისთვისაც გადამდებია. თუ მართლა ასეა, მომწონს.
- კარგი. შენი ექსტრავაგანტურობით უნდა ავხსნათ ისიც, რომ ჩვენი პრეზიდენტის სურათი გიკიდია ოთახშიც და გულზეც? ასე ძალიან გიყვარს?
- (კითხვის დამთავრებას არ მაცდის) დიახ, მიყვარს და არ მესმის, რატომ არ უნდა დავკიდო მისი სურათი, ან რატომ არ უნდა მიყვარდეს?
- რა ვიცი, მთელი საქართველო გაიძახის, გადადექიო და შენ რატომ უნდა გიყვარდეს?
- პოლიტიკაში არ ვერევი, მაგრამ ამ ორ კვირაში საკუთარი თვალით ვნახე, რომ ყველაფერი ძალიან შეცვლილი და გალამაზებულია. შუქი გაქვთ, წყალი გაქვთ, კარგი შენობები, გზები და სხვა რაღა გინდათ? ჯერ ის რად ღირს, რომ მშვიდად გძინავს, არ გეშინია, რომ რამეს მოგპარავენ. მოსკოვში ორი დაცვა მყავდა, მანქანებს სიგნალიზაციები ეყენა და მაინც მქურდავდნენ. აქ რომ ჩამოვედი, აჩიკო მეფარიძეს ვკითხე, დაცვა ავიყვანო-მეთქი? ასე მითხრა, იმნაირ ქვეყანაში მოხვდი, რომ არ გჭირდებაო.
- კარგი, დავიჯერე, რომ გიყვარს ჩვენი პრეზიდენტი, მაგრამ როგორც გავიგე, მოსკოვში პუტინისსურათიანი მაისურით რომ მიხვედი ერთ-ერთი გადაცემის ჩაწერაზე, ამას დიდი სკანდალი მოჰყვა. აღშფოთებულს წერილიც კი მიგიწერია პუტინისთვის და გითხოვია, რომ ზომები მიეღო... ისე, საინტერესოა, პასუხი თუ მიიღე?
- ეგ ამბავი 28 აგვისტოს იყო და პირველ სექტემბერს ბესლანის ტრაგედია მოხდა. ჩემთვის ნამდვილად არ ეცალა, თუმცა, ზუსტად ვიცი, რომ ჩემი წერილი მიიღო და წაიკითხა კიდეც. ტელევიზიაში რომ გამომიცხადეს, მონაწილეობას ვერ მიიღებ, თუ მაგ სურათს არ მოიშორებო, რა თქმა უნდა, გავბრაზდი.Y ყველა მოქალაქეს აქვს უფლება, სურვილის შემთხვევაში, ატარებდეს პრეზიდენტის სურათს. ამაში ცუდს ვერაფერს ვხედავ.
- როგორც იტყვიან, გემოვნებაზე არ დაობენ. საუბრის ბოლოს, შენს პირად ცხოვრებაზეც მინდა გკითხო. ყოფილი ცოლი "მის ჩეხეთი 2005" იყო. როგორ გაიცანი?
- ყოფილი არ არის, ჯერ არ დავშორებულვართ, დღემდე მეგობრული ურთიერთობა გვაქვს ერთმანეთთან. 2005 წლის სილამაზის კონკურსზე ჟიურის წევრად მიმიწვიეს და მაშინ ვნახე პირველად. ძალიან მომეწონა. გადამწყვეტი სიტყვა ჩემზე იყო - თუ მივცემდი ხმას, გაიმარჯვებდა. საბოლოო გადაწყვეტილებამდე ცოტა ხნით კაფეში გავედით და მაშინ ვუთხარი, იცი, შენი ბედი ჩემს ხელშია-მეთქი. ვაიმე, მომეხმარე, რა, ჯორჯოო, მთხოვა. კარგი, ოღონდ ცოლად გამომყევი-მეთქი, "ნაგლად" ვაჯახე. ტელეფონის ნომერიც გამოვართვი და მალევე გადავიხადეთ მოკრძალებული ქორწილი ჩეხეთში.
- შვილი გყავს მასთან?
- მასთან არა, სხვასთან მყავს, მაგრამ ამაზე არ გვინდა საუბარი...
- ნება შენია, ახალ ცხოვრებას იწყებ და როგორც ვატყობ, ახალი ურთიერთობებისთვისაც მზად ხარ...
- რატომაც არა?! გამორიცხული არაფერია. ქართველი ქალები ძალიან ლამაზები და ეშხიანები არიან. თუმცა ცოტა ხელის შევლება კი უნდათ. ვარდი ხომ ლამაზია, მაგრამ თუ არ მოუვლი, დაჭკნება. ასეა ქალიც. ამიტომაც ვამბობ, რომ კაცები "მებაღეები" ვართ, უნდა მოვუაროთ ქალებს. საქართველოს მამაკაცებსაც ვურჩევ: გაუფრთხილდით საქართველოს დედოფლებს და მაშინ დაიწყებენ ისინი ღიმილს...
- წარმატებებს გისურვებ!

ნინო ჯავახიშვილი