მე და შენ... მთვარის შუქზე...(ნაწილი 13)

დილას ადრე გამომეღვიძა... აქეთ-იქით გავიხედე ზურას ვეძებდი მაგრამ ის არსად ჩანდა... მე საწოლზე ვიწექი და საბანი კისრამდე მქონდა აფარებული...

„ეტყობა ზურა რომ წავიდა მაშინ გადამაფარა"-გავიფიქრე მე და წამოვდექი... ტანსაცმელი სულ დაკუჭული მქონდა გუშინ არც გამომიცვლია ისე დავიძინე... აბაზანაში შევედი და თავი მოვიწესრიგე... სახეზე წყალი შევისხი და კბილები გავიხეხე... სარკეში ჩავიხედე და დავინახე თვალები დასიებული მქონდა... მერე გამახსენდა გუშინ ხომ ვიტირე... ჩანთიდან თვალის ფანქარი ამოვიღე და რომ დამემალა ჩემი თვალები  გემრიელად წავისვი კოსმეტიკა... არაფერი დამიზოგავს...

მერე ჩემს ოთახში დაბრუნდი და ტანსაცმელებიდნ მოკლე შორტი და ზედა რომელიც შორტის ქვემოთ ჩამოდიოდა გადმოვიღე და საწოლზე დავაგდე. კარადის ქვემოთ ნაცრისფერი კედები გადმოვიღე და ისინიც საწოლთან დავაგდე. ეს ყველაფერი რომ ჩავიცვი მერე სამკაულებს მივუბრუნდი... საერთოდ ძალიან მიყვარდა ერთ ფერებში ყველა სამაჯურის გაკეთება და მეც თუ რამე ერთი ფერის ვიპოვე ჩემს უჯრაში ყველაფერი ხელზე ავისხი...

ცოტახანში კი ქვედა სართულზე ჩავედი...

-ეკა მოდი მომეხმარე...-ჯერ ჩასულიც არ ვიყავი დედაჩემმა ამომძახა... მე დედას გავხედე და დავინახე მისი მეგობრის მანქანაში როგორ ალაგებდა ჩანთებს...

-უკვე მიდიხარ?-ვკითხე გაკვირვებულმა...

-არა დე ჯერ ჩანთებს ვალაგებთ... მერე ცოტას დავისვენებ და შენ საქმეზეც მოვიცლი და გვიან ღამით წავალთ... რეისი 11 ზეა დაგეგმილი და...-თქვა დედამ და ხელში საშვალო ზომის ყუთი მომაჩეჩა... მე ყუთი გარეთ გავიტანე და მანქანაში ჩავდე...

-გამარჯობა... შენ მარის შვილი ხარ არა?-იკითხა ვიღაც ქალმა და მანქანას მოუახლოვდა...

-დიახ...-მცირედი პაუზის შემდეგ ვუპასუხე დაბნეულმა...

-ხოო მე თამარი მქვია... დედაშენის მეგობარი ვარ... ერთად მივფრინავთ...

-ააა... ხოო... კარგია...-ძალით გავიღიმე და დაბნეულმა სახლისაკენ წავედი...

-იცი ძალიან გავხარ დედას... მასსავით ლამაზი ხარ...-თქვა მან და გამიღიმა...

-მადლობა...

-რატომ არ მოფრინავ ჩვენთან ერთად?-იკითხა მაცდური ღიმილით... ამ დროს გვერდით ვიღაც ვიგრძენი... გავიხედე და ზურა დავინახე...

-დილამშვიდობისა ძილისგუდავ...-თქვა მან სიცილით და ხელები მომხვია...

-აჰაა... ეხლა გასაგებია რატომაც არ მოდიხარ...-თქვა თამარმა სიცილით...-ახალგაზრდები... ეჰ... კარგი დრო იყო...-თქვა მან და ჩაფიქრდა... მე და ზურამ ორივემ გავიცინეთ.

-თამარ... უფროო სწორად ქალბატონო თამარ რამდენი წლის ხართ??-მან გაიცინა და თქვა...

-37-ის... დავბერდი უკვე...

-არაფერიც...  ძალიან ახლაგაზრდა კი ხართ...

-ხო ხო რა ვიცი...-თითქოს და კმაყოფილი სახით შეტრიალდა თავისი მანქანისკენ და საბარგულშ ჩანთები გაასწორა... მერე კი ყუთებს მიუბრუნდა...

მე და ზურა სახლში შევედით და დედას დანარჩენი ჩანთების ჩალაგებაში დავეხმარეთ... ბოლოს კი როცა დავამთავრეთ მისაღებში დავჯექით და ლაპარაკი დავიწყეთ...

-ზურა შვილო ეკა შენთან გადმოდის ხომ იცი?-თქვა დედაჩემმა...

-კი ვიცი და ოთახი უკვე მზადაა... ჩემი დის ოთახში დაიძინებს... იქ უკვე დიდი ხანია არავინ შედის თანაც გოგოს ფერებშია ყველაფერი და იმედია ძალიან მოეწონება ეკას...-თქვა ზურამ და გამიღიმა... სანაცვლოდ მეც გავუღიმე და დედას შევხედე...

-კარგი დიდი მადლობა... ვიცი ძალიან გაწუხებთ მაგრამ ეს დროებითი იქნება... შევეცდები მალე ჩამოვიდე უკან... შესაბამისად ფულით მოგეხმარებით... ყველას სათითაოდ გამოგიგზავნით ფულს და იმედია ამით მაინც გადაგიხდით მადლობას...

-არა ფული არ არის საჭირო... ჩვენ ისეც მივიღებთ ეკას...-ზურამ შეაწყვეტინა დედას საუბარი... მე მათ ვუსმენდი და ვხედავდი როგორ  წყვიტავდნენ ისინი ჩემს ბედს... ვხედავდი და ხმას არ ვიღებდი....

-არა ფულს მაინც გამოვაგზავნი... ჩანთების ჩალაგებაში დავეხმარები დღესვე ეკას და დღესვე გადმოვა შენთან...-თქვა დედამ...-ჰოო მართლა რაც შეეხება სახლს... მგონი ჯობია სახლი გავაქირავოთ არა??

-კარგი აზრია-თქვა ზურამ...

-ხო გავაქირავებთ და კარგი იქნება მაგრამ სანამ ვინმეს ვიპოვით მანამდე სახლს უნდა მოუარო ეკა... ხომ იცი?-თქვა დედაჩემმა...

-კი ვიცი დე... ყოველდღე ვივლი აქ...

-არა ყოველდღეც არაა აუცილებელი... კარგი ახლა ჯობია შენი ნივთები ჩავალაგოთ... წამოდი მალე მოვრჩეთ...

მეც დედას უსიტყვოდ დავემორჩილე და ზემოთ ასვლა დავაპირე... მაგრამ ზურამ გამაჩერა...

-მე წავალ და ჩემთან შევხვდებით კარგი?

-იყავი... გეჩქარება?-ვთქვი მე მოწყენილმა...

-არა მაგრამ ცოტა თავს უხერხულად ვგრძნობ... ჯობია წავიდე და როცა მორჩებით დამირეკე და გამოვალ... წამოღებაში დაგეხმარები... კარგი?

-კარგი-ვთქვი და ვაკოცე... მერე კი ჩემს ოთახში ავედი... დედაჩემს უკვე გადმოეწყო ტანსაცმელები და ჩემოდანში ალაგებდა...

-იცი საერთოდ აღარ მეშინია შენი ზურასთან დატოვების...-თქვა დედამ ღიმილით...

-მართლა??-მეც ღიმილითვე ვუპასუხე...

-ჰოო... იცი ძალიან საყვარელია... სულ შენს დაცვაზე ფიქრობს და სულ რითი გაგახაროს და გასიამოვნოს იმაზე... ასე არი არის?

-კიი ეგრეა...-გამეცინა მე...

-ხოო და აღარც მამაშენის მეშინია... არამგონია შენამდე მოვიდეს...-ახლა სერიოზული გახდა...

-ხოო...-დავნეულმა ვთქვი და კედები პატარა ჩემოდანში ჩავყარე...

ჩალაგებას მალევე მოვრჩით... ზურასთვის არ დამირეკია ისე მივედით მის სახლამდე... დედამ მანქანა გააჩერა და მე შემომხედა...

-ეკა მომენატრები...

-მეც-ვთქვი და გადავეხვიე...

-აი უკვე ზურაც მოდის...-თქვა ღიმილით...-წამოდი გადავიდეთ დედამისის გაცნობა მინდა...

მანქანიდან გადავედით და საბარგულიდან ჩანთები გადმოვიღეთ... ზურა მაშინვე მოვიდა ჩემთან და ჩანთა გამომართვა.

-მეგონა დამირეკავდი... ხომ გითხარი დამირეკეთქო...

-მანქანით მოვდიოდი და რად მინდოდა დარეკვა...-თავი გავიმართლე მე...

-კარგი წამო შენს ოთახს განახებ...-თქვა და სახლისკენ წავედით... დედაჩემი და ზურას დედა, ლალი დეიდა ერთად იდგნენ და ლაპარაკობდნენ...

მე და ზურა ოთახტან მივედით.

-მოიცა-თქვა სიცილით.

-რა იყო?

-ჩანთები დადე-ისევ იცინოდა... მე ჩანთები დავდე და გაკვირვებული მივაჩერდი... ზურა მომიახლოვდა და ხელში ამიტაცა...

-აი ეხა შემოდი...-მან ხელში აყვანილი შემიყვანა ოთახში...

-რა სულელი ხარ-სიცილისგან ვიგუდებოდი...

-რატო?

-აბა ეს რა არის?

-რა ვიცი მაინც...-მანაც სიცილით თქვა... საწოლზე დამსვა და თვითონ ჩემოდნების შემოსატანად გავიდა...

ოთახი მართლაც ლამაზი იყო... იასამნისფერებში მოწყობილი და ძალიან თბილი... საწოლი უამრავი ბალიშით იყო დაფარული... იქვე სამეცადინო მაგიდა სადაც წიგნები ეწყო... მე საწოლიდან წამოვდექი და ოთახის დათვალიერება დავიწყე...

-მოგწონს?-გავიგონე ზურას ხმა... მე მისკენ შევტრიალდი და ღიმილით თავი დავუკარი...

-ძალიან ლამაზია აქაურობა... დარწმუნებული ხართ რომ მაინც და მაინც ეს ოთახი უდნა დავიკავო? ეს შენი დის ოთახია და...

-დარწმუნებული ვართ მაგაზე არ იდარდო...-თქვა და მომიახლოვდა... ჩამეხუტა და მაკოცა...

-დედასთან ჩავალ... -ვთქვი და მისი ხელებისგან თავი დავიხსენი...

-კარგი მეც წამოვალ... მერე საახლს უკეთესად დაგათვალიერებინებ... -თქვა ზურამ და ოთახიდან გამოვედით...

გაგრძელება იქნება