ვის სძინავს ლენუკა ყიფშიძის საძინებელში
1 655 ნახვა
სხვადასხვა დროს ყიფშიძეების ოჯახში სულ ჰყავდათ ძაღლი. ეს ცხოველი ლენუკა ყიფშიძეს გამორჩეულად უყვარს და მიუხედავად იმ სტრესისა, რაც ძაღლების სიკვდილს ახლავს თან, მაინც ვერ ელევა და ყოველთვის აქვს სურვილი, მის გვერდით ძაღლი იყოს. ახლა ბაგის უვლის, რომელსაც წელს აპრილში ოთხი წელი შეუსრულდება...
- ჩვენი ოჯახის ყველა წევრს უყვარს ძაღლი და თითქმის ყოველთვის გვყავდა სხვადასხვა ჯიშის. ძაღლი ჩვენთვის ადამიანივითაა. ზოგჯერ ეს არსებები ადამიანზე მეტად მგრძნობიარენი არიან. ტყუილად არ არის ნათქვამი, ძაღლი ადამიანის მეგობარიაო. მართლაც ასეა, ის არასდროს ღალატობს პატრონს, სუფთა და ერთგულია. ძაღლის წელში ვარ დაბადებული და ზოგადად, ცხოველები ძალიან მიყვარს, მაგრამ ვერ მოგატყუებთ და გულწრფელად გეტყვით, რომ კატას ვერ ვეგუები. თუმცა ძაღლსა და თუთიყუშთან ერთად კატებიც სულ გვყავდა ოჯახში. პატარაობისას შინ ბევრი ცხოველი ჩემთვის მისაღები იყო, მაგრამ რაც ბავშვი აღარ ვარ და, ასე ვთქვათ, ასაკში შევედი, მივხვდი, რომ საკუთარი სახლი თუ არ გაქვს, შინ რამდენიმე ცხოველის ყოლა ძალიან ძნელია. დიდი სახლი რომ მქონდეს, ორი ძაღლი მეყოლებოდა, რადგან ვგიჟდები ცხოველებზე და თან კანე კორსო განსაკუთრებულად ჭკვიანი ჯიშია. ოჯახის მცველებად მიიჩნევიან.
- კანე კორსომდე რა ჯიშის ძაღლები გყავდათ?
- ბაბუაჩემი დოგს უვლიდა, მის გარდა, მახსოვს გვყავდა: დრადხარი, ნაგაზი, პუდელი... მცირე ხანს კოკერსპანიელიც გვყავდა, რომელიც ვიპოვეთ, მაგრამ მერე პატრონი გამოჩნდა და წაიყვანა. შემდეგ მამაჩემს აჩუქეს კანე კორსო, რომელიც აპრილში ოთხი წლის ხდება. დღემდე გვყავს და ჩვენთვის შვილივით არის. მამას ასევე აჩუქეს თეთრი, ცისფერთვალება ლაიკა. ერთ სახლში ჩვენ, ორი ბავშვი და კიდევ ორი ძაღლი ძალიან რთულია და რომ მივხვდით, უკვე მარაზმში გადადიოდა, მამაჩემმა და ძმამ ლაიკა ბათუმში გააჩუქეს. ახლა გვყავს მხოლოდ კანე კორსო ბაგირა. იტალიური ჯიშის ძაღლია. ბაგის მოფერებით ბაგი-ბუგას ვეძახით. ეს სახელი ყველამ ერთად შევურჩიეთ, შავია და ბაგირას მართლა ჰგავს.
- ვინ უვლის?
- ძაღლს მთლიანად მამაჩემი უვლის, მაგრამ ღამით ჩემს საძინებელშია და ერთად გვძინავს. სანამ თვალს არ გავახელ, ხმას არ იღებს, მელოდება. ეზოში გასვლა თუ უნდა, მოვა, თათს დამადებს და ასე ვხვდები, რომ გარეთ გასვლა უნდა.
- თქვენი ძაღლებიდან კიდევ რომელი ჯიშის ძაღლი გამოირჩეოდა ასეთივე მონაცემებით?
- ასეთივე ჭკვიანი იყო ნაგაზი. მისი სიკვდილი მე და მამაჩემმა ძალიან განვიცადეთ. ეზოში რაღაც ჭამა და ცუდად გახდა. მამაჩემი უვლიდა და მკურნალობდა, ნემსებსაც უკეთებდა, მერე გადაღებებზე რუსეთში გაემგზავრა. ერთხელაც რომ დარეკა და ვუთხარი, მაქსი აღარ არის ცოცხალი-მეთქი, ძალიან განიცადა. ტელეფონში ორივე მოვთქვამდით. წლების განმავლობაში ძაღლი შენთან რომ ცხოვრობს და უვლი, ოჯახის წევრივით ხდება. ამას ისინი ვერ გაიგებენ, ვისაც ცხოველები არ უყვარს.
- ლენუკა, ბებიას როგორი დამოკიდებულება ჰქონდა ძაღლებთან?
- ელენეს ცხოველები უყვარდა, მაგრამ მიაჩნდა, რომ ძაღლი შინ არ უნდა ყოფილიყო. დიდი ძაღლი ბინის პირობებში მართლაც ცოდოა. ჩვენ აივანი გვაქვს, სადაც ბაგი დიდ დროს ატარებს და ამ მხრივ ეს პლუსია. რა თქმა უნდა, როდესაც სახლში ძაღლია, უფრო მეტი ყურადღება უნდა მიაქციო სისუფთავეს. სულ ვაკონტროლებ და ვალაგებ, რომ სადმე ბეწვი არ იყოს. მით უმეტეს, როცა ბავშვები არიან სახლში, რთულია.
- ბაგის მამა უვლისო, თქვი...
- კი, მამა ასეირნებს. მამა და ძაღლი შეყვარებულებივით დადიან (იღიმის). …
- ალბათ, ბაგი შენც გაგყავს გარეთ. ხშირად გამხდარა ქუჩაში უცხო ადამიანების გამოლაპარაკების მიზეზი?
- რა თქმა უნდა, მეკითხებიან, რა ჯიშია, რა ასაკის, ზოგს მოფერების სურვილიც უჩნდება. ბაგი ძუა. მოგეხსენებათ, დედალი ძაღლის გაზრდა ცოტა რთულია, მაგრამ როგორღაც ვუმკლავ-დებით (იღიმის)... ქუჩაში რომ გამყავს, გვერდიდან არ მშორდება. არ არსებობს ჩამომრჩეს, ან გამასწროს. ბაგი რომ მოვიყვანეთ, მაშინ ეს ჯიში არ იყო ძალიან გავრცელებული, ახლა უკვე მომრავლდა და თბილისში ბევრგან შეხვდებით. ასე ვთქვათ, დღეს კანე კორსოების ბუმია. ბაგიმდეც მყავდა კანე კორსო, მაგრამ ის ხვადი იყო. რუხი ფერის, მეგობარმა მაჩუქა. შვიდ თვემდე გავზარდე და მერე დაქალს ვაჩუქე, რომელსაც სოფელ დიღომში საკუთარი სახლი აქვს, ხეხილის ბაღით და ახლა იმ ეზოში ნავარდობს!..
- შენს მეგობრებს როგორი დამოკიდებულება აქვთ ბაგისადმი?
- ყველას ძალიან უყვარს და ესეც ხალხზე გიჟდება. მეგობრები რომ მოდიან, დავსხდებით და ვსაუბრობთ, ბაგიც ჩამოგვიჯდება და გვისმენს. რომ გავხედავ, ისეთი სახე აქვს, ცოტა შემრ-ცხვება ხოლმე. `შრეკში~ ერთ-ერთ კადრში კატა ქუდს რომ იხდის და საოცარი თვალებით იყურება, ასე სასწაულად იქცევა ბაგიც, როცა უნდა, შენი ყურადღება მიიქციოს და მაგიჟებს ხოლმე.
- ბევრი ჰყვება ამბებს ძაღლების წინათგრძნობაზე, ან როცა ოჯახის რომელიმე წევრი ავადაა, ისინიც სევდიანდებიან...…
- ჯვარი გვწერია და ასეთი რამ არ ყოფილა. შარშან ოპერაციის გასაკეთებლად საქართველოდან რომ მივდიოდით, გამთენიის პერიოდი იყო. ბაგი მეხუთე სართულის ფანჯრიდან იყურებოდა. რომ ავხედე, ადამიანივით ეწყო თათები რაფაზე და ადგილიდან არ ინძრეოდა, ავტირდი. ოპერაცია რომ გავიკეთე და დავბრუნდი, გვერდიდან არ მშორდებოდა. ვთქვათ, რამეზე ვუბრაზდები, ეს რა გააკეთე-მეთქი, მიბრუნდება და დაჯდება კუთხეში ჩუმად. ფაქტია, რომ ესმის, ხომ?! დავაკვირდი, რამდენიმე საათი სახლში რომ არ ვარ, სპეციალურად ადის ჩემი შვილის ლოგინზე, გადასაფარებელს მოჯუჯღნის და იძულებულს მხდის, ყოველდღე ვრეცხო. სახლში თუ ვარ, ასეთ რამეს ვერ ბედავს, მაგრამ თუ ვერ მხედავს, გადასაფარებელზე გადაკოტრიალდება-გადმოკოტრალდება, დამახვედრებს ყველაფერს არეულს და მე ვკივი (იცი-ნის).
- ცხოველებისადმი სასტიკი დამოკიდებულების ამსახველი კადრები ხშირად ვრცელდება ინტერნეტითა თუ ტელევიზიით. ასეთ ფაქტებზე რა რეაქცია გაქვს?
- ასეთ კადრებს რომ ვუყურებ, ხასიათი მიფუჭდება, ამიტომ ტელევიზორს აღარ ვუყურებ. ირგვლივ ისედაც იმდენი უარყოფითია. დილა რომ თენდება, ტელევიზორს რთავ და ისმის: ის იქ მოკლეს, ის აქ, ძაღლები ამოხოცეს, ამის მოსმენის შემდეგ როგორი განწყობა უნდა გქონდეს?! ამიტომ დილაობით ოჯახში ტელევიზორს არ ვრთავთ და გვირჩევნია, პოზიტიურად და მშვიდად ვიყოთ.
წყარო: reitingi.ge
- ჩვენი ოჯახის ყველა წევრს უყვარს ძაღლი და თითქმის ყოველთვის გვყავდა სხვადასხვა ჯიშის. ძაღლი ჩვენთვის ადამიანივითაა. ზოგჯერ ეს არსებები ადამიანზე მეტად მგრძნობიარენი არიან. ტყუილად არ არის ნათქვამი, ძაღლი ადამიანის მეგობარიაო. მართლაც ასეა, ის არასდროს ღალატობს პატრონს, სუფთა და ერთგულია. ძაღლის წელში ვარ დაბადებული და ზოგადად, ცხოველები ძალიან მიყვარს, მაგრამ ვერ მოგატყუებთ და გულწრფელად გეტყვით, რომ კატას ვერ ვეგუები. თუმცა ძაღლსა და თუთიყუშთან ერთად კატებიც სულ გვყავდა ოჯახში. პატარაობისას შინ ბევრი ცხოველი ჩემთვის მისაღები იყო, მაგრამ რაც ბავშვი აღარ ვარ და, ასე ვთქვათ, ასაკში შევედი, მივხვდი, რომ საკუთარი სახლი თუ არ გაქვს, შინ რამდენიმე ცხოველის ყოლა ძალიან ძნელია. დიდი სახლი რომ მქონდეს, ორი ძაღლი მეყოლებოდა, რადგან ვგიჟდები ცხოველებზე და თან კანე კორსო განსაკუთრებულად ჭკვიანი ჯიშია. ოჯახის მცველებად მიიჩნევიან.
- კანე კორსომდე რა ჯიშის ძაღლები გყავდათ?
- ბაბუაჩემი დოგს უვლიდა, მის გარდა, მახსოვს გვყავდა: დრადხარი, ნაგაზი, პუდელი... მცირე ხანს კოკერსპანიელიც გვყავდა, რომელიც ვიპოვეთ, მაგრამ მერე პატრონი გამოჩნდა და წაიყვანა. შემდეგ მამაჩემს აჩუქეს კანე კორსო, რომელიც აპრილში ოთხი წლის ხდება. დღემდე გვყავს და ჩვენთვის შვილივით არის. მამას ასევე აჩუქეს თეთრი, ცისფერთვალება ლაიკა. ერთ სახლში ჩვენ, ორი ბავშვი და კიდევ ორი ძაღლი ძალიან რთულია და რომ მივხვდით, უკვე მარაზმში გადადიოდა, მამაჩემმა და ძმამ ლაიკა ბათუმში გააჩუქეს. ახლა გვყავს მხოლოდ კანე კორსო ბაგირა. იტალიური ჯიშის ძაღლია. ბაგის მოფერებით ბაგი-ბუგას ვეძახით. ეს სახელი ყველამ ერთად შევურჩიეთ, შავია და ბაგირას მართლა ჰგავს.
- ვინ უვლის?
- ძაღლს მთლიანად მამაჩემი უვლის, მაგრამ ღამით ჩემს საძინებელშია და ერთად გვძინავს. სანამ თვალს არ გავახელ, ხმას არ იღებს, მელოდება. ეზოში გასვლა თუ უნდა, მოვა, თათს დამადებს და ასე ვხვდები, რომ გარეთ გასვლა უნდა.
- თქვენი ძაღლებიდან კიდევ რომელი ჯიშის ძაღლი გამოირჩეოდა ასეთივე მონაცემებით?
- ასეთივე ჭკვიანი იყო ნაგაზი. მისი სიკვდილი მე და მამაჩემმა ძალიან განვიცადეთ. ეზოში რაღაც ჭამა და ცუდად გახდა. მამაჩემი უვლიდა და მკურნალობდა, ნემსებსაც უკეთებდა, მერე გადაღებებზე რუსეთში გაემგზავრა. ერთხელაც რომ დარეკა და ვუთხარი, მაქსი აღარ არის ცოცხალი-მეთქი, ძალიან განიცადა. ტელეფონში ორივე მოვთქვამდით. წლების განმავლობაში ძაღლი შენთან რომ ცხოვრობს და უვლი, ოჯახის წევრივით ხდება. ამას ისინი ვერ გაიგებენ, ვისაც ცხოველები არ უყვარს.
- ლენუკა, ბებიას როგორი დამოკიდებულება ჰქონდა ძაღლებთან?
- ელენეს ცხოველები უყვარდა, მაგრამ მიაჩნდა, რომ ძაღლი შინ არ უნდა ყოფილიყო. დიდი ძაღლი ბინის პირობებში მართლაც ცოდოა. ჩვენ აივანი გვაქვს, სადაც ბაგი დიდ დროს ატარებს და ამ მხრივ ეს პლუსია. რა თქმა უნდა, როდესაც სახლში ძაღლია, უფრო მეტი ყურადღება უნდა მიაქციო სისუფთავეს. სულ ვაკონტროლებ და ვალაგებ, რომ სადმე ბეწვი არ იყოს. მით უმეტეს, როცა ბავშვები არიან სახლში, რთულია.
- ბაგის მამა უვლისო, თქვი...
- კი, მამა ასეირნებს. მამა და ძაღლი შეყვარებულებივით დადიან (იღიმის). …
- ალბათ, ბაგი შენც გაგყავს გარეთ. ხშირად გამხდარა ქუჩაში უცხო ადამიანების გამოლაპარაკების მიზეზი?
- რა თქმა უნდა, მეკითხებიან, რა ჯიშია, რა ასაკის, ზოგს მოფერების სურვილიც უჩნდება. ბაგი ძუა. მოგეხსენებათ, დედალი ძაღლის გაზრდა ცოტა რთულია, მაგრამ როგორღაც ვუმკლავ-დებით (იღიმის)... ქუჩაში რომ გამყავს, გვერდიდან არ მშორდება. არ არსებობს ჩამომრჩეს, ან გამასწროს. ბაგი რომ მოვიყვანეთ, მაშინ ეს ჯიში არ იყო ძალიან გავრცელებული, ახლა უკვე მომრავლდა და თბილისში ბევრგან შეხვდებით. ასე ვთქვათ, დღეს კანე კორსოების ბუმია. ბაგიმდეც მყავდა კანე კორსო, მაგრამ ის ხვადი იყო. რუხი ფერის, მეგობარმა მაჩუქა. შვიდ თვემდე გავზარდე და მერე დაქალს ვაჩუქე, რომელსაც სოფელ დიღომში საკუთარი სახლი აქვს, ხეხილის ბაღით და ახლა იმ ეზოში ნავარდობს!..
- შენს მეგობრებს როგორი დამოკიდებულება აქვთ ბაგისადმი?
- ყველას ძალიან უყვარს და ესეც ხალხზე გიჟდება. მეგობრები რომ მოდიან, დავსხდებით და ვსაუბრობთ, ბაგიც ჩამოგვიჯდება და გვისმენს. რომ გავხედავ, ისეთი სახე აქვს, ცოტა შემრ-ცხვება ხოლმე. `შრეკში~ ერთ-ერთ კადრში კატა ქუდს რომ იხდის და საოცარი თვალებით იყურება, ასე სასწაულად იქცევა ბაგიც, როცა უნდა, შენი ყურადღება მიიქციოს და მაგიჟებს ხოლმე.
- ბევრი ჰყვება ამბებს ძაღლების წინათგრძნობაზე, ან როცა ოჯახის რომელიმე წევრი ავადაა, ისინიც სევდიანდებიან...…
- ჯვარი გვწერია და ასეთი რამ არ ყოფილა. შარშან ოპერაციის გასაკეთებლად საქართველოდან რომ მივდიოდით, გამთენიის პერიოდი იყო. ბაგი მეხუთე სართულის ფანჯრიდან იყურებოდა. რომ ავხედე, ადამიანივით ეწყო თათები რაფაზე და ადგილიდან არ ინძრეოდა, ავტირდი. ოპერაცია რომ გავიკეთე და დავბრუნდი, გვერდიდან არ მშორდებოდა. ვთქვათ, რამეზე ვუბრაზდები, ეს რა გააკეთე-მეთქი, მიბრუნდება და დაჯდება კუთხეში ჩუმად. ფაქტია, რომ ესმის, ხომ?! დავაკვირდი, რამდენიმე საათი სახლში რომ არ ვარ, სპეციალურად ადის ჩემი შვილის ლოგინზე, გადასაფარებელს მოჯუჯღნის და იძულებულს მხდის, ყოველდღე ვრეცხო. სახლში თუ ვარ, ასეთ რამეს ვერ ბედავს, მაგრამ თუ ვერ მხედავს, გადასაფარებელზე გადაკოტრიალდება-გადმოკოტრალდება, დამახვედრებს ყველაფერს არეულს და მე ვკივი (იცი-ნის).
- ცხოველებისადმი სასტიკი დამოკიდებულების ამსახველი კადრები ხშირად ვრცელდება ინტერნეტითა თუ ტელევიზიით. ასეთ ფაქტებზე რა რეაქცია გაქვს?
- ასეთ კადრებს რომ ვუყურებ, ხასიათი მიფუჭდება, ამიტომ ტელევიზორს აღარ ვუყურებ. ირგვლივ ისედაც იმდენი უარყოფითია. დილა რომ თენდება, ტელევიზორს რთავ და ისმის: ის იქ მოკლეს, ის აქ, ძაღლები ამოხოცეს, ამის მოსმენის შემდეგ როგორი განწყობა უნდა გქონდეს?! ამიტომ დილაობით ოჯახში ტელევიზორს არ ვრთავთ და გვირჩევნია, პოზიტიურად და მშვიდად ვიყოთ.
წყარო: reitingi.ge
