გოგონა ვარდისფერი შარფით (სრულად)

შენს თვალებში ხელმეორედ ვიბადები, მიყვარდები და თანდათან ვბერდები… მინდა, რომ სულ ჩემთან ერთად იყოს შენი სუნთქვა ... ხელს, რომ მომკიდებ, მინდა სისხლმა ჩქეფა დაიწყოს და სიამოვნების ჟრუანტელმა შემაგრძნობინოს, რომ ცოცხალი ვარ და მიყვარხარ...
- ეს რა შეტყობინებაა ?
- მაჩვენე აბა სალ ...
- ესეთი რაღაც არავის არასდროს მოუწერია ჩემთვის...
- პირველად ვხედავ, რა ლამაზი სიტყვებია...
- მარა ვინმე სულელი იქნება, წაშალე და დაივიწყე რა...
- არ წავშლი, მაგრამ დავივიწყებ...
- მარ წავედი მე... და აბა შენ იცი kiss emoticon
- მიდი სალი... და ხვალ გამოგივლი, ის შარფი ერთი ცალიღაა დარჩა და, რომ გაიყიდოს გავაფრენ : (( ესე არაფერი მომწონებია ცხოვრებაში...
- კაი მარი?? kiss emoticon ხვალ წავალთ და ვიყიდით მაგ შენს ოცნების შარფს ...
სალო წავიდა, მე კი ისევ იმ შეტყობინებას დავჩერებოდი და ვფიქრობდი დამერეკა ამ ნომერზე, თუ არა : (( საშინელი დილემის წინაშე დავდექი, მაგრამ საბოლოოდ თავი შევიკავე და ამ sms-ს ყოველ 5 წუთში ვკითხულობდი... ცნობისმოყვარეობა მკლავდა ...
იშვიათად, თუ გადახდება თავს, ჩვეულებრივ გოგონას არაჩვეულებრივი თავგადასავალი, მაგრამ მე მხვდა წილად ასეთი ბედნიერება... მიყვარს მხიარული ფერები და მზეც მიყვარს, წვიმიან ამინდში ფანჯარასთან კითხვა მიყვარს და ცუდ ხასიათზე ყოფნისას უზომოდ ბევრი შოკოლადის ჭამაც მიყვარს.... მოკლედ ჩვეულებრივი ვარ...
მეორე დღეს წავედით მე და სალო ჩემი ოცნების შარფის საყიდლად… მაღაზიაში შევვარდი და ძალიან დიდი სიხარულით მოვიხვიე ყელზე, ისე ვეპყრობოდი თითქოს ეს შარფი ჩემი ოცნება ყოფილიყო, ან იქნებ იყო კიდეც : )) ორი დღე ყელიდან არ მომიხსნია, მალევე ჩემი სურნელით გაიჟღინთა და მსიამოვნებდა მისი ტარება... მას, რომ მოვიხსნიდი ფერი მეკარგებოდა, თითქოს მისთვის ვიყავი შექმნილი, რომ ის მეყიდა ოდესმე....
„ გიხდება... ულამაზესი ხარ როგორც ყოველთვის...“
- სალ ნახე კიდე მისგანაა ეს შეტყობინება...
- ოოჰ გხედავს ესეიგი...
- მივწერო მეც ?
- კი მიდი აბა...
“ მადლობა „
- რა მიწერე ?
-მადლობა მოვუხადე..
- კაია : ))
- სალ გიოსთან რა ხდება ?
- ნუ მახსენებ : (( რა საყვარელია ; (( მაგრამ არ ვიცი რა მოხდება..
- ერთად იქნებიი?ით, დარწმუნებული ვარ kiss emoticon
- შენ პირს შაქარი? მარ :დდ
- აუუჰ : ((
- რა არის ?
- რატო არაფერს მწერს ?
- აცადე მოიფიქროს რამე ..
- ისე რა უცნაურია არა ?
- კი?.. რაღაცნაირად მოგწერა თავიდანვე დაგვაინტრიგა..
- ყველა უცნაურობა მე რატო მხვდება ?
- თავადაც მასეთი ბრძანდები და იმიტო...
- რაა ? მეე ? ერთი უცნაური საქციელი მითხარი აბა ?
- ცუდად, რომ ხარ იმდენ შოკოლადს ჭამ, მეშინია მეც არ მიმაყოლო ხოლმე
- ეგ ყველას ჭირს
- არა ყველას არა.. მარტო უცნაურებს :))
- ოოო frown emoticon
- რა ოოო ? თუნდაც ეს შარფი ავიღოთ, ესე როგორ შეიძლება შეგიყვარდეს უსულო საგანი ?
- კარგი შენ არ გახსოვს ? პატარა, რომ იყავი ერთი კაბა, როგორ გიყვარდა ? დედაშენი ღამრამობით გირეცხავდა, რომ დილით ისევ იმას იცმევდი ხოლმე :დდ
- ეგ პატარაობაში.. შენ კი ამხელა გოგო ხარ :დ მოდი სანაძლეო, ეს შარფი, რომ გადავაგდო ფანჯრიდან გადაყვები...
- გადავყვები აბა რა.. :დ მეზარება დაბლა ჩასვლა
- ესეიგი არ ჩაყვები ?
- არაა :დ
ფანჯარა გამოაღო და მოისროლა ; ((
- გააფრინეეე ?
ეგრევე გარეთ გავვარდი სახლის ტანსაცმლით.. სალო სიცილით კვდებოდა : ( არადა ღირსი ვიყავი, მასე არ უნდა მეთქვა, ჩემს ოცნებაზე... დაბლა ჩავედი და ვერსად დავინახე ; (( რამის გავაფრინე ; (( ცრემლები მომადგა... გიჟივით ვიყურებოდი გარშემო ; (( ფერი დამეკარგა მის გარეშე... სახლში ავბრუნდი...
- შარფი სად წაიღე ?
- ვერ ვიპოვე ; (
- ნუ მატყუებ ეხლა...
- არა სალ მართლა ვერსად ვნახე ; (
- აუუ.. მაპატიეე : ( არ მინდოდა მასე გამოსულიყო : ( ხვალვე წავიდეთ და ვიყიდოთ სადმე ვიპოვით : (( ბოდიში რა...
- არა ვერსად ვნახავთ, დარწმუნებული ვარ... გაპატიებ აბა რას ვიზავ : (( მარა მენატრებააა ; ((
- ; (( რა სულელი ვარ : (
- ეეჰ kiss emoticon
- ამანაც არაფერი მოგწერა რაა :@ ცოტა გაგახალისებდა :დ
-ამის ნერვები არ მაქ ეხლა... ვინაა საერთოდ...
ამ დროს შეტყობინება მოვიდა ...
“ არ ვიცოდი, კომპლიმენტი ასე თუ გეწყინებოდა :დ საცოდავი შარფი, მაინც როგორ გაიმეტე ასე ? არადა გიხდებოდა ; )) კარგი შორტები გეცვა :დ მაიკა უკომენტაროდ „
მოკლე ჯინსის შორტები მეცვა ::დ მაინა კიდე წარწერით „ DaDY“s Girl “
- ვაიმეე მარი?? :დ შენი სირცხვილი
- სალო დამამშვიდე : ( ვჰაიმეეეე ; ( საქონელი?? : @ როგორ გამიბედა :დ
- შარფი მაგას აქვს ?
- ალბათ ....
***
შუაზე გავჭრი მაგ დამპალს :@
- მარ წავე გიო მირეკავს,მითხრა, სალაპარაკო მაქვსო : (( ნეტა რა უნდა ?
- ვჰაიმეე რა საქმე ექნება ნეტაა ???
- წავედი და შარფს არ გადაყვე ხვალე გიყიდი kiss emoticon
- რა დროს შარფია მიდი გიოსთან და მომწერე ყველაფერი იცოდე kiss emoticon
- საღამოს დაგირეკავ kiss emoticon
- მიდი მიდი დროზეეე !!
სალო წავიდა და მისთვის ეს დღე უბედნიერესი გამოდგა : ))
- გამარჯობა სალომე : ))
- გიო : ))
- საქმე მაქვს მოკლედ რა..
- და რა საქმე ?...
- ამას ვეღარ დავმალავ... მოკლედ მიყვარხარ და იმედი მაქვს შენც იგივეს გრძნობ ჩემდამი ..
- გიო...
- რა სალ ?
- მეეეც : ((
- ჩემი ლამაზიი? kiss emoticon (ჩახუტება ;დ)
სალომ დამირეკა და სიხარულით რამის ტიროდა... 3 წელი ელოდებოდნენ ერთმანეთისგან ამის გაგებას და აი... დრო დადგა მათი ბედნიერებისაც : )) მეც კარგ ხასიათზე ვიყავი რადგან ჩემი საუკეთესო მეგობარი ასეთი ბედნიერი იყო : )) მაგრამ ერთ სულიერზე ფიქრები თვინს მიღრღნიდა :@
- ვინაა ? რა უნდა ? შარფი მას აქვს ? მივწერო ? რა ბოროტია : ((
ასეთი კითხვები დაფრინავდნენ თავში ... გაზაფხულია შარფი მჭირდება... თორემ ზაფხულშიც არ მოვიხსნი : (( ბოლოს დავწყნარდი და მივწერე :
- „ შარფი შენ გაქვს ? „
- „კი“
- „დამიბრუნებ ?“
-„ვიპოვე და ჩემია „
-„ მე დავკარგე „
- „ არა ფანჯრიდან გადმოაგდე, ძალადობას ანხორციელებ საკუთარ შარფებზე ? „
- „ შენ რა არი შარფების დაცვის სამინისტროდან ხარ ?“
- „ არა მე ლამაზი გოგო მიყვარს „
- „ მე ჩემი შარფის დაბრუნება მინდა „
- „ დრო მოვა და დაიბრუნებ : ) „
- „ ნერვებს მიშლი :@“
- „ გაბრაზებულიც ლამაზი ხარ ..“
- „ დაუნდობელიც :@ „
- „ გინდა ვითამაშოთ ? „
- „ სათამაშო დრო არ მაქვს „
- „ არც მე მაგრამ, შენთან საინტერესო იქნება : ) „
- „ მე არ მგონია შენთან თამაში საინტერესო „
- „ მაგაში ცდები „
- „ ჰაჰ...“
- „ ჰაჰ << ამას ყველაზე მეტად ვერ ვიტან :@ „
- „ ჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰ „
- „ აი უკვე მეთამაშები „
- „ ვჰაიმე შარფს მომცემ ? „
- „ რა კაი სუნი აქვს შენს შარფს „
- „ ეჭვიც არ მეპარება ; ) „
- „ ეხლა ჩემს სუნამოს დავასხავ „
- „ მაგას ვერ იზამ ; ) „
- „ ვითამაშოთ, თორემ მართლა დავასხავ : ) „
- „ აბა რა თამაში ამიხსენი... „
- „ მოვიფიქრებ და მოგწერ კარგი ? „
ისე გავბრაზდი არაფერი მიმიწერია :@ აშკარად აკლია :@ მთელი საღამო ვფიქრობდი რა თამაში მოუნდებოდა იმ დამპალს :@ ერთი ვიცოდი, რომ იმ შარფის გამო ყველაფერზე წავიდოდი, შეიძლება სიგიჟედ მოგეჩვენოთ, მაგრამ მართლა მასე იყო ; (( 12 საათი ხდებოდა და ამ დროს კვლავ მოდის შეტყობინება :
“ ის რაც სენ ყველაზე მეტად გინდა, კორპუსის წინ დევს სკამზე, თუ გინდა ფანჯრიდან შეამოწმე ;)) „
ეგრევე გადავიხედე და რაღაც იდო მართლა, მოვარდისფრო შესაფუთ ქაღალდს წააგავდა და დავფიქრდი ჩავსულიყავი თუ არა... ჟაკეტი მოვიცვი და წასვლელად მოვემზადე...
- დე დაბლა ჩავდივარ შოკოლადს ვიყიდი რა...
- მარი ნახე რომელი საათია, გააფრინე ?
- დე გთხოვ წავალ მალე ამოვალ kiss emoticon
- მიდი და არ მანერვიულო დროზე ამოდი !
- კი??? kiss emoticon
კიბეებზე მივფრინავდი, შარფი მენატრებოდაა.. შარფი რომელსაც ჩემი ოცნების სუნი ჰქონდა... სკამთან მივედი და ..... რამის გავაფრინე :@ ან არც გავაფრინე :დ უზარმაზარი ვარდების თაიგული დამხვდა... ვადისფერ შესაფუთ ქაღალდში გახვეული და წარწერით „ გილოცავ ! თამაშის პირველი ტური წარმატებით დაძლიე...“ ვარდები ხელში მეჭირა და თან გარშემო ვიყურებოდი... რომ გითხრათ არ მომეწონა მეთქი მოგატყუებთ :დდ მაგრამ შარფი, რომ არ დამხვდა მეწყინა... იმედია თამაშის ფინალში დავიბრუნებ ჩემს ოცნებას ; (( ვარდებთან ერთად გაჩნდა ახალი პრობლემა ;დ სახლში, როგორ შემეტანა :დ მაგრამ, კარგი იდეა მომივიდა ... სალოს დავაბრალე ყველაფერი...
- დეე ნახე გიომ სალოს რამაგარი ვარდები აჩუქა...
- რა ლამაზიაა .. შენ რად გინდა ?
- სალომ სახლში ვერ შეიტანა მამამისის გაუტყდა და... მე გამომატანა ;დ
- ოოხ ეგ სულელი, ამისთანა თაიგული გოგოს რომ აჩუქოს ბიჭმა, ნმადვილი საბუთია ...
- რისი საბუთი დე ?
- ალბათ ძაან უყვარს : ))
- ჰოო... ძალიან უყვარს...
ამ სიტყვებმა ჩამაფიქრა... ვხვდებოდი, რომ ეს ყველაფერი თამაში იყო, მაგრამ ყველაზე სახიფათო გრძნობებისთვის... სიყვარულთან თამაში ხომ ძალიან იშვიათად მთავრდება კარგად
მეორე დღეს სალო დილით ამოვიდა ჩემთან, მე კიდე მეძინა... როგორც კი მაგის ხმა გავიგე სირბილით გავვარდი სამზარეულოში... ზუსტად მაგ დროს დედაჩემი ელაპარაკებოდა გიოს საჩუქარზე... სალო გაოცებული იდგა მე რითი აღარ ვანიშნე, რომ დათანხმებულიყო და საბოლოოდ გამომივიდა...
- მარ ესეიგი უყვვარხარ ?
- არ ვიცი სალო : ( საერთოდ ვინაა ისიც არ ვიცი, ასე როგორ შეიძლება ?
- მართალი ხარ იქნებ ბომჟია ?
- ეეე გაჩე სალო ნუღარ მიმატებ რა...
- ხოო მაპატიე kiss emoticon
- რატომ ვფიქრობ იმაზე ? ; (
- მგონი გიყვარდება : ))
- სალოო დამამშვიდე კი ნუ მთრგუნავ ; (
- სიმართლეს გეუბნები გოგო kiss emoticon
- ;(;(;( ეეეჰ ...
- გიომ მოგიკითხა და დღეს საღამოს სასეირნოდ ხო წამოხვალ ?
- ჩემგანაც მოიკითხე kiss emoticon სად მიდიხართ ?
- რავი გავიაროთ სადმე... წამო გთხოვ რა..
- კაი წამოვალ : ))
- მოკლედ 6 საათისთვის მზად იყავი ... გამოგივლი და წავიდეთ გიოც გზაში შეგვხვდება : ))
- კაი სალ მიდი kiss emoticon
მალევე მოსაღამოვდა... სალო ულამაზესად გამოპრანჭული მომადგა სახლში :დ მე განსაკუთრებულად არ ჩამიცვია... ყელზე აშკარად შარფი მეკლდა, ამას სალოც კი მიხვდა... დაბლა ჩავედით... მას არაფერი ქონდა მოწერილი მთელი დღის განმავლობაში და ცოტა არ იყოს მენატრებოდა... გიოც მალევე შემოგვხვდა გზაზე.. ჩავჯექით მანქანაში... სალო წინ დაჯდა მე უკან დავჯექი თან ფიქრებს ვებრძვოდი...
- მარი რა არის შენსკენ ახალი ?
- არაფერი ისეთი გიო...
- გუშინ ვარდისფერი შარფი გადავუგდე ფანჯრიდან და...
- ვერ ამოიტანეთ მერე ?
- ჩავედი, მაგრამ არ დამხვდა...
- ხოო ვერ ნახა, მაგრამ ვიცით ვისაც აქვს...
- და ვის აქვს ?
- ვიღაც ბიჭი წერს ტელეზე და იმას აქვს თურმე...
- გაჩე სალო... რა მოსაყოლი ეგაა ?
- არა მოყევი... შენი უბნელია ეგ ვიღაც ? რა ქვია ?
- არაფერი ვიცით გიო... თორე მე დ მარი აქამდე ვცემდით ;დ
- ჩემო ლამაზო შენ ვისი მცემელი ხარ ?
- შენ არ მიცნობ მე ?
- კი გიცნობ მარა დაუნდობელი არ ხარ ...
- გააჩნია ვისთან ვარ..
- რაღაც უნდა გითხრა სალ ..
- რა გიო ?
- მიყვარხარ შტერო kiss emoticon
- მე არა...
- არაა ?
- არა ...
- კაი გასაგებია :დ
- მიყვარხარ !
ასე ეკამათებოდნენ ერთმანეთს ჩემი ბარტყები ;დ მე ხელს არ ვუშლიდი, თან არ მქონდა განწყობა... შეტყობინება მომივიდა და ძნელი გამოსაცნობი არ იყო ვისგან იქნებოდა : ))
„ იცი მეორე ტურს ვერ ვიფიქრებ... მგონი თამაშის შეწყვეტა მოგვიწევს“
გამაცოფა ამ მონაწერმა : ||
“ კარგი გასაგებია, შარფს ისე დამიბრუნებ ესეიგი ? „
“ შარფი ისე შევიყვარე, რომ ვეღარ განვშორდები „
“ რატომ გინდა, რომ მოთმინება დავკარგო ?“
“რა იცი, რომ ეგ მინდა ?“
“ ძნელი მისახვედრი არაა ! „
“ კარგი ვაღიარებ მასე იყო, მაგრამ ეხლა აღარაა : ) „
“ ეხლა როგორაა ?“
“ შემიყვარდი „
“რაა ? „
“ აქამდე ვერ მიხვდი ამას ? „
“ ძალიან ძნელი დასაჯერებელია“
“ ხოო.. ეხლა ფიქრობ, რა ვიცი ვინააოი იქნებ მახინჯიაო, ან სულაც გიჯიო :დ“
“ რა მიხვედრილი ხარ...“
“ ჰოდა დაგამშვიდებ.. ლამაზი ვარ და სრულ ჭკუაზეც : ) „
“ რა პატარა წარმოდგენა გაქ საკუთარ თავზე, პირდაპირ გამაოცე“
- მააააარ გოგო გეძახით სად დაიკარგე ?
- მაპატიე სალ ვერ გავიგე : ((
-გადმო გარეთ ამ კაფეში ვჯდებით, გიოს ორი ძმაკაციც მოვა...
- ვინ ორი ძმაკაცი ?
- არ ვიცი ეხლა მითხრა ...
მანქანაში კარგად ვიყავი მოკალათებული, თან მას ვწერდი და... მაინც გადავედი : )) დავსხედით ჩვენ სამნი და ელოდებოდით იმ ვიღაც ორს... აშკარად აგვიანებდნენ, მე და სალომ 2 ნაჭერი ნამცხვარი შევჭამეთ სიბრაზით... და სანამ მოვიდოდნე მანამდე შევიძულეთ :დდ და აი მოვიდა ორი ბიჭი, ერთ ერთმა ჩემი ყურადღება განსაკუთრებით მიიპყრო.... ძალიან სიმპათიური იყო, მაგრამ შემთხვევით შევამჩნიე, რომ ჩემი შარფი ეკეთა ყელზე :@ გავაფრინე : @@ გავშტერდი... სალოს ვანიშნე და სალოც გაშრა გაოცებით... გიოსთან ლაპარაკობდნენ და ალბათ ახლოს რო მოსულიყო ყელში ვწვდებოდი და გამოვტაცებდი ჩემს ვარდისფერ ოცნებას ... და აი ახლოსაც მოვიდნენ...
- გაიცანით გოგოებო , ირაკლი და ნიკა...
- სასიამოვნოა...
- ჰოო ჩემთვისაც : ))|
თავი შევიკავე არაფერი ვთქვი... უბრალოდ ყელსახვევს მივჩერებოდი და ნიკაც აშლარად ხვდებოდა ჩემს გაოცებულ ყურადღებას ... მაგიდასთან ვისხედით და ხმას არ ვიღებდი... აი ჩვენი ვარდისფერ შარფიანი ბიჭის სახელიც გავიგე, ბატონი ნიკა :@ თან ვეჭვობდი ის იყო თუ არა... მაგრამ მონაწერმა sms-მა ჩემი ჰიპოთეზა განამტკიცა : )) „ ნახე რა ორიგინალურად გაგიცანი... ; ) „ გბრაზებული ვიყავი მაგრამ მგონი სასიამოვნოდ გაბრაზებული ...
“ ორიგინალურობით, რომ გამოირჩევი უკვე ვიცი“
ყველა ლაპარაკობდა, ჩვენ ორნი კი მოუხედავად იმისა, რომ პირისპირ ვიჯექით ერთმანეთს ვემესიჯებოდით... მანგრამ მე არ მეყო ნერვები და მივწერე :
“ აღარ დაგახარჯებ ანგარიშს ! „
“ რატომ გითავდება ? „
“ არა... უბრალოდ სისულელეა...“
“ არა ზუსტად ვიცი ანგარიში გენანება ! „
ამოვიხვნეშე ამის წაკითხვისას... მან კვლავ ტელეფონს დახედა და ჩაიღიმა... ზუსტად 3 წუთში მომივიდა შეტყობინება...
“ თქვენს ანგარიშზე ჩაირიცხა 100 ლარი“
აი აქ ჩემმა გაოცებამ პიკს მიაღწია !!! მაკვირდებოდა სახეზე, ამის წაკითხვისას... ალბათ ეგონა ძალიან გაოცებულ სახეს მივიღებდი.. მაგრამ ჯინაზე !! წარბიც არ შემიხრია... და მივწერე ...
“ არ ღირდა ამის გაკეთება : ) „
“ არ იცი ჩემი ფიქრები და ჩუ „
“ მავალდებულებ, რომ მოგწერო ? „
“არა ისედაც მომწერდი, უბრალოდ ჩავთვალოთ, რომ ეს იყო თამაშის მეორე ტური“
“ და მესამე ტურიც იქნება ? „
“ თუ ამ 100 ლარს ჩემთან ლაპარაკში დახარჯავ 3 დღის განმავლობაში, მესამე ტურიც იქნება და შარფიც დაგიბრუნდება „
“ ჰაჰაჰა : )) „
სალომ ფეხი მომარტყა გეყოო წერა :დ მეც ტელეფონი მაგიდაზე დავდე, იმის ნიშნად, რომ აღარ ვაპირებდი იქ მასთან წერას : ) მანაც იგივე გააკეთა... მისმა მზერამ ისე შემაწუხა, რომ 15 წუთში საპირფარეშოში გავედი... სარკის წინ ვიდექი და ვცდილობდი საკუთარი ფიქრების ანარეკლი მაინც გამეგო... მაგრამ დავიბენი... მისმა საქციელმა დამაბნია !... უკან დავბრუნდი და.... მისი ინტრიგანი მზერა კვლავ ჩემსკენ მობრუნდა... ერთმანეთს ალაგ-ალაგ თუ ჩავერთვებოდით ლაპარაკში , მაგრამ მალევე ვჩერდებოდით... დრო მალე გავიდა... მე ნიკასკენ ვაპარებდი თვალს ნიკა ისედაც მე მიყურებდა... სალო ყოველ წამში შემოგვხედავდა და ჩაიხითხითებდა... გიოს სახეზე ღიმილი ეკერა და... მე ვიბნეოდი... ვიბნეოდი... ვიბნეოდი, როგორც გაწყვეტილი მარგალიტის მძივი. . . შეიძლება სასიხარულო იყო, შეიძლება არც თუ ისე სასიხარულო, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში ეს გარემოება მე გაურკვეველ გზაზე მაყენებდა და ამ ყველაფერს 100 ლარი ემატებოდა, რომელიც ჩემი ტელეფონის ანგარიშზე იყო ... ის დღეც იწურებოდა... ნიკას და ირაკლის დავემშვიდობეთ : ) მანქანაში ჩაჯდნენ და წავიდნენ .. ჩვენ სამნიც ასევე მოვიქეცით და სახლისაკენ წავედით... ძალიან დაღლილი ვიყავი, ფიზიკურადა და სულიერად ხო საერთოს ... მოულოდნელად გამოჩნდა, ის ვისაც მგონი ძალიან ვუყვარდი... სულელი არ ვიქნები თუ ეს დავკარგე ? მაგრამ მზად არ ვიყავი მგონი.... ან ვიყავი და მეშინოდა... ჩემს გონებაში გაფანტულ ფიქრებს ერთად ვაგროვებდი და, ნიკაზე ფიქრების გარშემო ვალაგებდი...
- გძინავს ?
- არა ნიკა არ მძინავს ...
- მეც შენზე ვფიქრობდი..
- ვიცი...
- იცი ? დავიღალე თამაშით : (
- მეც...
- კიდე რაღაც იცი ?
- რა ?
- დაფიქრდი აბა ?
- არაფერი მომდის აზრად : (
- მ ? ყ ვ ა რ ხ ა რ ! და მინდა იცოდე...
- კი მაგრამ არ ვიცნობთ ერთმანეთს და შეუძლებელია ...
- მე 2 წელია შენზე ფიქრებს ვერ ვიმორჩილებ...
- მე კი შენი არსებობის შესახებ 5 დგეა რაც გავიგე...
- გასაგებია ...
- რა არის გასაგები ?
- ანუ არანაირი ინტერესი არ გაქვს ჩემდამი ?
- ძნელი კითხვაა...
- ვიცი...
- რო არ გიპასუხო ?
- დუმილი თანხმობის ნიშანია : )
- კარგი მაშინ ვდუმვარ !
- ანუ ? ...
- აჰაა ; )
- არ გეძინება ?
- არა.. შენ ?
- მე დიდი ხანია არარ მეძინება...
- რატომ ?
- ფიქრით ვისვენებ ხოლმე ...
- რაზე ფიქრით ?
- რაზე არა ვისზე ...
- და ვისზე ? ....
- შენზე !...
- გასაგებია...
- შენი შარფის სუნი, გემრიელია...
- ეგ ჩემი ოცნების სუნია.... ვარდისფერი კი ოცნების ფერი...
- გინდა ვარდისფერი საჩუქარი გაგიკეთო ?
- არა არ მინდა !
- რატომ ?
- არ მიყვარს ძვირფასი საჩუქრები...
- ვინ თქვა, რომ ძვირფასია ?
- ტელეფონზე 100 ლარი ჩამირიცხე....
- მერწმუნე ეგ 100 ლარი საკუთარ თავს უფრო ვაჩუქე ვიდრე შენ...
- ცინიკოსი ხარ ?
- არა მეოცნებე და სიყვარულით მთვრალი...
- : )...
- შარფი, რომ არ დაგიბრუნო გეწყინება ?
- კი...
- მე კი ის მეწყინება, რომ ორივე დაგკარგოთ : (
- მერედა ვინ თქვა, რომ დაგვკარგავ ?
- არ ვიცი....
- : )...
- ისე ასეთი წარმოგედგინე ?
- არა ... საერთოდ არ წარმომედგინე....
- არ მჯერა :დ
- არც მე :დ
- გავამართლე მოლოდინი ?
- არა : (
- სამწუხაროა : (
- ჰოო რას ვიზამთ ?
- არაფერს დრო მაქვს კიდევ ...
- დრო მიფრინავს იცი ?
- კი დაუნდობლად მიფრინავს ...
...........................................................................................
ჩვენს საუბარს ბოლო არ უჩანდა... 4 საათზე დავიძინე... და ნელ- ნელა ფიქრებსაც ვალაგებდი თავში... მგონი შარფს ვიბრუნებდი, მაგრამ არა მარტო შარფს არამედ მასაც ....
შოკოლადი უძლურია... ვნერვიულობ... დილა მოღრუბლული იყო... გარეთ გასვლა არ მინდოდა... სალოს არ ეცალა... ძილის ხასიათი მქონდა... ასე რომ, ლოგინს არ მოვცილებივარ, ხან ჩაის დავლევდი ხან რამეს გადავიკითხავდი, მაგრამ გულს ვერაფერს ვუდებდი... მე არ მინდოდა, რომ მიმეწერა. ის კი აშკარად აგვიანებდა... თავი შევიკავე... დაახლოებით დღის 4 საათზე კვლავ ჩამეძინა, საკმაოდ ტკბილად: ) ტელეფონი საწოლის გვერდზე მედო და მისმა ზარმა გამაღვიძა...
- გისმენ ...
- რა ხმა გაქვს მარი ?
- მეძინა და..
- გაგაღვიძე ?
- ჰოო ნიკა გამაღვიძე : )
- მაპატიე...
- არაუშავს , ხდება ხოლმე : )
- ისე დაგირეკე, შენი ხმის გაგონება მინდოდა : )
- მივხვდი...
- ვიცი, რომ მიხვდი : )
- მოდი მე გადმოგირეკავ : )
- რატომ ?
- 96 ლარი მაქვს და დახარჯვა მინდა, თორემ 2 დღეღა მექნება დრო, რომ გავიმარჯვო : )
- კარგი დამირეკე . . .
5 წუთში გადავურეკე და მანაც აიღო...
- მაინც რამდენი ლარის დახარჯვა გინდა ამ საუბარში ?
- არ აქვს აზრი : )
- გინდა იმდენს გელაპარაკები სულ დავხარჯავ ...
- არა ყურები ამდენს ვერ გაუძლებს : (
- მართალი ხარ...
- რაღაცნაირი ამინდია..
- კი მეც შევამჩნიე : (
- მოწყენილი ხარ ?
- არა შენ ?
- მე ამინდის შესაფერისად ..
- ანუ ცუდად ?
- შეიძლება მასეც ითქვას ...
- მომენატრე იცი ?
- არა საიდან უნდა ვიცოდე ?
- ეხლა იცი ?
- არც ეხლა ვიცი ..
- კარგი მაშინ მენატრები...
- აჰაა : )
- შენ ვინ გენატრება ეხლა ყველაზე მეთად ?
- ჩემი ზაზუნა : (
- ზაზუნა ?????
- ჰო : (
- ეხლა სადაა ?
- იქ საიდანაც არავინ ბრუნდება : (
- დაიბრიდა ტო ?
- არა თავი მოიკლა ; (
- ეგ როგორ ?
- თავი ჩამოიხრჩო ; (
- მეღადავები ?
- არა მართლა ; (
- მერე ?
- დავასაფლავეთ : (
- უცნაურია ..
- ჰო ალბათ : (
- მე ძაღლი მომიკვდა..
- როგორი ?
- დალმატინელი ...
- დიდი ხანია ?
- 6 წელია :დ
- გენატრება ?
- ყოველ დღე მახსენდება ხოლმე ; ( :დდ
- საწყალო : (
- :დდდ;დდდ
- რა გაცინებს ?
- კაი ცხოველებზე როგორ უნდა ინერვიულო ?
- რავი აბა...
- რა სიმღერა გაქ ჩართული ?
- like li – until we bleed .. უსაყვარლესია ეს სიმღერა ჩემთვის...
- დაიცა მეც ვნახავ...
- კაი მიდი : )
- საინტერესო სიმღერაა...
- ვიცი ; )
- შენ გგავს !
- მადლობა ; )
- : ))....
- ნიკა ერთი წუთით ვიღაც მირეკავს : ((
- კაი მიდი და მერე დაგირეკავ : )
- კარგიი : )
სალო მირეკავდა.. და მალევე გადავურეკე :
- რა ხდება სალ ?
- მარი მე და გიო ვიპარებით : ))))))
- რაააააააააააააააააააააააააა ?
- ხო მარ, მე მის გვერდით მინდა ყოფნა მას კი ჩემთან და ასე გადავწყვიტეთ..
- აუუ გააფრინეთ ?
- ჯერ პატარები ხართ არა რა...
- მარ უკვე მცხეტას გავცდით :დ
- აუუუჰ ; ((( მარტო მტოვებ ?
- არა გოგო kiss emoticon ისევ ისე ვიქნებით, უბრალოდ ქმარი მეყოლება :დ
- არა არ მჯერა !!მეკაიფებით ?
- არა გოგო გინდა გიოს დაგალაპარაკებ ?
- მიდი შე ცანცარა !
- მაარ ..
- გიო მითხარი რომ მატყუებთ !
- არა მარი, მოგტაცე დაქალი !!
- ბოროტებოოოო ; ( აღარ გელაპარაკებით !!!
- აბა შვილს ვინ მოგვინათლავს ?
- ჯერ ცოლქმარი ხარ ხართ ! არც შვილი გყავთ !
-მაგასაც მოესწრები :დ
- გამაგიჟეთ რა...
- კაი წავედით ეხლა ჩვენ მალე ჩავალთ ჩემ დაჩაზე :დ
- აუუუჰ წადით და თვალით არ დამენახოთ !!
- ორ კვირაში ჩამოვალთ :დ
- საქონლებო :@
- მიყვარხარ მააარ kiss emoticon
დავუკიდე ტელეფონი :@ არ მჯეროდა ; (( საუკეთესო დაქალი გამითხოვდა... მარტო მეგონა, რომ დავრჩი და თავი კოშმარში მეგონა ; (( ყველა ოცნება ცაფლადა... არადა სალო ბედნიერი იყო... ეგოისტივით ვტიროდი... ნიკასთვის არ დამირეკავს..
ტელეფონი რეკავდა…
- ბატონო ?..
- მარ გაიგე სალოზე და გიოზე ?
- კი...
- რა გატირებს ტო ?
- არ ვიცი, მგონია რომ მეგობარი დავკარგე ; (
- არა არაა მასე...
- ვიცი მაგრამ რაღაცნაირი გრძნობა მაქვს ალბათ მალე გადამივლის : )
- ხოო ბუნებრივია...
- : ))...
- არ გაისეირნებდი ?
- სად ?
- რავიცი სადმე... გაზაფხულის წვიმაში ხო გიყვარს ხეტიალი ?
- კი ძალიან : ))
- გპირდები იწვიმებს : )
- ეხლავე წავიდეთ ?
- 40 წუთში გადმოგირეკავ და შენს კორპუსთან ვიქნები : )
- კარგი გავემზადები : ))
- ადამიანურად დავილაპარაკოთ : )
- ეხლა არაადამიანურად ვლაპარაკობთ ?
- არა, მაგრამ ისე გაცილებით კარგია..
- მართალი ხარ : ) კარგი წავედი მაშინ გავემზადები : ))
- კარგი მეც : )
დაახლოებით ნახევარ საათში მზად ვიყავი და ნიკამაც მალე გადმომირეკა... დაბლა ჩავედი, მანქანით მელოდებოდა და მე გაოცებული სახე მივიღე :
- ჩვენ ხომ წვიმაში გასეირნებას ვაპირებდით ?
- მართალი ხარ დამავიწყდა...
- ცუდია : ))
- აქ დავტოვებ და ფეხით წავიდეთ კარგი ?
- მასე აჯობებს : )
- ..............................................................................................
- ჩემი შარფი გიხდება : )
- ძალიან მიყვარს, მოხსნა გამიჭირდება...
იცით ? ასეთი სიამოვნება არასდროს განმიცდია ადამიანთან ლაპარაკისას... ერთი ჩვეულებრივი ბიჭი, რომელიც არაჩვეულებრივად მეჩვენებოდა მგონი ნელ-ნელა მიყვარდებოდა.. დავდიოდით დროში დავცურავდით... წვიმის წვეთებს ვეცეკვებოდით... ერთად ვსველდებოდით... ბევრს ვიღიმებოდით და ერთმანეთის ყურებით ვერ ვძღებოდით.... გიფიქრიათ ამაზე ?... ჩვენ ყველანი ვხედავთ ერთმანეთს, მზის სხივებს ველაპარაკებით და წვიმის წვეთს ციდან მიწამდე თვალს ვაყოლებთ... აი ბრმანი კი ამ ყველაფერს მოკლებულნი არიან ... ბრმა ორგვარია... ისინი ვისაც მხედველობა დაკარგული აქვთ, ამ ყველაფერს კი ხელებით აღიქვამენ... და ისინი ვისი თვალებიც შურს და ბოღმას აქვს ავსებული... თვალი სულის სანთელია, ამაზე ორი აზრი არ არსებობს, მაგრამ გული რომ არა თვალს ფასი ექნებოდა ? არამგონია !... ჩემი თვალები გულს ისეთ გრძნობებს გადაცემდა, რომ უსაზღვრო გრძნობას მთელი სხეული ემორჩილებოდა... ბევრჯერ მიფიქრია მანამდე, ნეტა რად მინდა თვალები ? რას ვხედავ განსხვავებულს ? ცხოვრება ერთფეროვანია, მხოლოდ იმ წამს მივხვდი, რომ ბრმებს ხატვა არ შეუძლიათ მე კი ბევრს მოვაკლდებოდი მაგით... ჩემი ვარდისფერი შარფი ( ჩემი ოცნების ფერი) მას უკეთია ვინც ჩემზე მეტად იმსახურებს !...
- ნიკა მოიხსენი აბა შარფი ?
- რატო მარ ?
- რაღაც მაინტერესებს ...
- წართმევა გინდა ?
- არა არა არ მინდა !
- მართლა აღარ გინდა ?
გაოცებულმა მკითხა და თან იხსნიდა...
- არა როგორ არ მინდა, მაგრამ წართმევას არ გიპირებ : )
- კარგი...
მე მეგონა მასაც ის შარფი უნათებდა სახეს... ისევე როგორც მე, მაგრამ შევცდი... ის ბუნებით იყო ნათელი... შარფი არაფერ შუაში ყოფილა... ხელში მეჭირა და მოულოდნელად დავსუნე.... ჩემი სუნი ვიგრძენი, მაგრამ სხვა ბევრად უფრო განსვავებულ სუნთან ერთად ! ეს ნიკას სუნამო იყო... გასაოცარია... ერთი რაღაც ორი ადამიანის გრძნობებს იტევს... ნიკა უსიტყვოდ მიყურებდა, მაგრამ ყველაფერს ხვდებოდა... უკან დავუბრუნე.. მანაც უსიტყვოდ გაიკეთა და გზა გავაგრძელეთ... კვლავ წვიმდა და მციოდა...
- ჩაის დავლევდი...
- მეც...
- წამო მარ აქვე კაფეში შევიდეთ ...
- კაი აზრია...
- წავედით ...
..........................................................................................................................................
- მარტო ჩაის დალევ ?
- კი ნიკა მე წითელი ჩაი მინდა...
- მე შავს შევუკვეთავ ჩემთვის....
მალევე მოგვიტანეს ჩაი... ჩვენ კუთხეში ვიჯექით და ჩვენი მაგდიდან უშუალოდ ჩანდა სველი ქუჩები.... სასიამოვნო დასანახი იყო... ცხელ ჩაის ვსვავდი... გარეთ წვიმას ვუმზერდი გვერდით კი ერთი ადამიანის თბილი მზერით ვთბებოდი....
- რისი ყურება გიყვარს მარ ყველაზე მეტად ?
- დროის...
- ეგ როგორ ?
- აი დროს როცა დაკვირვებით უყურებ ამჩნევ თუ რა არის ცხოვრება... ცვლილებებს კი მკვეთრად განასხვავებ წარსულისაგან...
- მართლა სასიამოვნოა დროის ყურება.... მე სულ ასეთი რაკურსიდან მინდა ვუყურო დროს !..
- მაინც როგორი ?
- შენ ჩემს გვერდით და შენი ოცნების მარაგი კისერზე : *
- ჩემს შარფს ოცნების მარაგი უწოდე ?
- რა არაა მასე ?
- მართალი ხარ მასეა : )
- მგონი ჩემი ოცნებებიც ჩაიტია...
- კი როფორც ჩანს მასეა...
- მიყვარს მასე, რომ იღიმები და თვალებს, რომ ხრი...
- ანუ ხშირად გავიღიმო ?
- თვალებს გამბედაობა აკლია ხო ?
- არა გამბედაობა არაფერ შუაშია...
- აბა ?
- ხნადახან თვალებსაც უნდათ ძირს დახედვა...
- მართალი ხარ !
- სასიამოვნოა შენს გვერდით ყოფნა...
- ჩემთვისაც ...
წვიმიანი და მოწყენილი დღე ყველაზე სასიამოვნოდ იქცა... სახლში ბედნიერი მივედი... ემოციები არაფერ შუაში იყო... უბრალოდ წვიმის ყურებით იყო დაღლილი გული... ფიქრებში კი ერთი ადამიანის თბილი მზერა ტივტივებდა... მზრეა რომელიც მათბობდა !!!........
ძნელია ფიქრები სიტყვებით გადმოგცეთ... ჩემი გაზაფხულის წვიმა ნაადრევად მოვიდა, მაგრამ სასიამოვნოდ დაასველა ვარდისფერი ფიქრები... ნიკას ფიქრებში მინდოდა შეჭრა... მაგრამ ძალიან ღრმა იყო და ვერ გავბედე... ნათელია ის, რომ გრძნობა გვქონდა ერთმანეთის მიმართ... მასზე ფიქრებით ოცნებებს ვაფერადებდი... ჩემს ცხოვრებაში ვარდისფერის გარდა სხვა... ლამაზ და ნათელ ფერებსაც ვუშვებდი... თუმცა ვარდისფერი მაღალ საფეხურზე იდგა... არ ვიცი შეიძლება ერთადერთი ვარ ვინც ასეთ დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს ფერებსა და სუნებს... მაგრამ ცხოვრებაში მარტივი რამ ავიღოთ... ყვავილი- უფერო ძალიან მოსაწყენი იქნებოდა, ასევეა სუნიც ჩემთვის უსუნო ყვავილი არაფერია.... ეხლაღა ვხვდები, თუ რა კარგია როცა ემოციური ხარ... მხოლოდ ემოციებს შეუძლია ადამიანის შინაგანი გულისთქმა აალაპარაკოს და აი მეც... ვტირივარ... განა იმიტომ, რომ უბედური ვარ ? არა ბედნიერი ვარ ! ბედნიერი ემოციური გოგონა ... რომელიც მუდამ თავისი ვარდისფერი შარფით ცდილობდა გაეყარა შავთეთრი ფერები გარშემო...
დილით ვიღვიძებდი.. სუნთქვა მიჭირდა.. მზეს ვერ ვხედავდი და ვფიქრობდი იქნებ ყველაფერი მომელანდა ? მაგრამ მოდის შეტყობინება :
- როგორ გეძინა ?..
მშვენივრად... აი სიზმარი... ვითომ მზე იყავი... მე კი ყინული... სხივებით ცდილობდი გადნობას და აი დავდნი.. მგონი მიყვერდება....
- ძალიან ლამაზად : )
- მეც მარ …
- : ))...
- ხომ იცი, რომ ძალიან მიყვარხარ ?
- არა არ ვიცი...
- ხოდა გეუბნები..
- მადლობა..
- სხვა პასუხს მოველოდი...
- მაინც ?
- შერ რას გრძნობ ?
აი ისევ გრძნობები... ნუთუ ვერ ამჩნევს, რომ მეც მაქვს მისდამი „ გრძნობა“ ? ალბათ გრძნობებს ურჩევნია სიტყვებით გამოჩენა.. კარგი...
- მე ვგრძნობ, რომ მომწონხარ !
მომწონს ? არა უფრო ძლიერი გრძნობა მაქვს... მაგრამ ეგონოს ასე... დრო მოვა უფრო მეტს ვეტყვი : )
- მიხარია...
- მეც : )
- მალე ზაფხული მოვა..
ჰოო ზაფხული მოვა და გაზაფხულის ულამაზეს ვარდისფერ ყვავილებს გააქრობს ... მომენატრება გაზაფხული...
- დაცხება და მერე ზამთარი ჩაენაცვლება...
- მთავარი სითბოა...
- ჰოო სითბო, რომელიც ზაფხულს მოაქვს...
- შარფს დაგიბრუნებ !!
- მიზეზი ?
- შენ ხარ ის...
- ვინ ის ?
- გოგონა ვარდისფერი შარფით ... რომელიც მიყვარს !
- ჰმ... მომწონს ეს სახელი...
- მეც ...
- როდის დამიბრუნებ ?
- როცა გინდა...
- საღამოს შეგხვდები და...
- კარგი...
საღამოს შევხვდი... კისრიდან მოიხსნა ჩვენი ოცნებების მარაგი და მე გამიკეთა... ხელი ჩამკიდა და გზას გავუდექით... გზა ძალიან გრძელი იყო.. მთელი ცხოვრების სიგრძე ქონდა... ამ ცხოვრებაში კი იყო ბევრი ოცნება, ახდენილიც და აუხდენელიც, იყო სიყვარული , ცრემლიც იყო და ბევრი ღიმილიც, სითბო იყო და ნიკაც გვერდით იყო... ჩემი სალოც იყო ბედნიერი სახით და ძალიან ბევრი ფერი იყო, განსაკუთრებით ვარდისფერი.... უსაზღვრო სიყვარული კი მუდამ ამ გზის მთავარი მიზანი იყო...და ამ გზაზე მე
shemiyvare.net