თაკო აბაშიძის ბიძის სახლში სასწაული მოხდა

მსახიობი თაკო აბაშიძე მაყურებელმა სერიალ "ჩვენი ოფისიდან" გაიცნო. ის ამჟამად გორის თეატრის მსახიობი და პიარ-მენეჯერია. ასევე ცხოველთა დაცვისა და ჯიშიანი ძაღლების მოყვარულთა საზოგადოების პიარ-მენეჯერიცაა. დღეს მსახიობი განსხვავებულ ამპლუაში წარმოგიდგებათ - ის იმ სასწაულის შესახებ მოგიყვებათ, რომელიც ბიძამისის გარდაცვალების შემდეგ მის სახლში დაიწყო და დღემდე გრძელდება.

- ეს არის XXI საუკუნის საოცრება, რომელიც 1-ელ თებერვალს, ბიძაჩემის სახლში, მისი გარდაცვალების შემდეგ დაიწყო. ბიცოლაჩემმა ლოცვა დაამთავრა და მისაღები ოთახისკენ გაემართა. ამ ოთახის კარის მინაზე, მთელ სიმაღლეზე, ოქროსფერ რკალში ჩასმული ჯვარი გამოისახა. ამ ადგილამდე მზის სხივი არსაიდან აღწევს და შეუძლებელი იყო, საიდანმე არეკლილიყო. რამდენიმე დღის შემდეგ კი ჯვრის ირგვლივ, ოთხივე კუთხეში, მომცრო ზომის ჯვრებიც დაემატა.

თანდათან ჯვრები მთელ სახლში გავრცელდა - სხვა კარის მინებზე, ტელევიზორის ეკრანზე... მათი რიცხვი დღითი დღე იზრდება. ჯვრები სულ არის - დღისითაც და ღამითაც, არ ქრება. ბიძაჩემის ოთახის კარის მინაზე კი განსხვავებული ფორმისა და ფერის ჯვარი გამოისახა, რომელიც აღდგომის წინა დღეებში კვერცხის ფორმის წრეში მოექცა. თავიდან ეს სასწაული ბიძაჩემის გარდაცვალებიდან პირველ აღდგომას დავუკავშირეთ, თუმცა აღდგომამაც ჩაიარა და ჯვრები ისევაა. არავინ იცის, კიდევ რამდენ ხანს გაგრძელდება ეს სასწაული; რისი ნიშანია, რას მოასწავებს? იმედია, ყველაფერს პასუხი გაეცემა. მამაოები იყვნენ, ბევრმა ადამიანმა ნახა, მათ შორის - ფიზიკოსებმაც, ყველანაირად გადაამოწმეს და ვერანაირი ახსნა ვერ მოუძებნეს.

ვფიქრობ, რომ მეცნიერებმა და ჟურნალისტებმა ამ სასწაულის მიმართ მეტი ინტერესი უნდა გამოიჩინონ. ვისაც საკუთარ რწმენაში ეჭვი ეპარება, იმ ადამიანებს ვურჩევდი, მოვიდნენ და ნახონ. ამის შემდეგ, ჩემი აზრით, ყველაზე ურწმუნო ადამიანიც მორწმუნე გახდება.

- რატომ უკავშირებთ ამ მოვლენას ბიძის გარდაცვალებას? მოგვიყევი მასზე.
- ბიძა, გრიგოლ აბაშიძე, 25 წლის მანძილზე ვაკე-საბურთალოს რაიონის გარე განათების განყოფილების უფროსი იყო. 64 წლის ასაკში, მძიმე ავადმყოფობით გარდაიცვალა. ამ სასწაულს მე მის პიროვნულ თვისებებს ვუკავშირებ. მიუხედავად იმისა, რომ ბიძა მარხვას არ იცავდა და ეკლესიაში წირვას არ ესწრებოდა, გულითა და სულით ნამდვილი ქრისტიანი იყო - უსაზღვროდ კეთილშობილი. არ მახსოვს, ვინმე აუგად მოეხსენებინოს, განეკითხოს... ბოროტებას გულში არ გაივლებდა... ძალიან მიყვარდა, განსაკუთრებული დამოკიდებულება ჰქონდა ჩემ მიმართ. მასთან საუბარი, დიდი სიამოვნება იყო. ძალიან განვიცადე მისი დაღუპვა. დარწმუნებული ვარ, მისი სული ნათელშია. ალბათ ეს ბრწყინვალე ჯვრებიც ამის მაუწყებელია.

- შენს ცხოვრებაში სხვა სასწაულიც ყოფილა?
- ძალიან ბევრ უცნაურ დამთხვევას ჰქონდა ადგილი ჩემს ცხოვრებაში. მაგალითად, ბიძის დაღუპვამდე რამდენიმე საათით ადრე, მოულოდნელად, მეორე ბიძის მეუღლე, ახალგაზრდა ქალი გარდაიცვალა. ჩემი ბიძაშვილი, მიხეილ აბაშიძე, მსოფლიოს ორგზისა და ევროპის სამგზის ჩემპიონი ჭიდაობაში, 19 წლის ასაკში, ტრაგიკულად დაიღუპა (15 წლის წინ). ახალი გარდაცვლილი იყო, ბიცოლაჩემი სახლში მარტო გახლდათ და გარდაცვლილი შვილისთვის საკურთხს ამზადებდა.

ჭიქაში ღვინო ჩაასხა, შესანდობარი უნდა ეთქვა, რომ უცებ ჭიქაზე მოჭახუნების ხმა მოესმა. იფიქრა, მეჩვენებაო და მეზობლის ქალს უხმო. ხმა ისევ განმეორდა და მეზობელმაც ნათლად გაიგო ეს ხმა. მიხეილთან დაკავშირებით კიდევ

ასეთი რამ მოხდა: როდესაც ის დაიღუპა, მისი ფეხმძიმე და სამშობიაროში იწვა. რომ არ ენერვიულა, ძმის დაღუპვის ამბავი დავუმალეთ. როცა იმშობიარა, იმ ღამეს მიშიკო დაესიზმრა და სიზმარში უთხრა, რომ გარდაიცვალა. კიდევ იყო ასეთი რამ: 5 წლის წინ, ოჯახით, ჩვენს აგარაკზე, ქარელის რაიონის სოფელ ზღუდერში ვისვენებდით. დედამ ეზოში მისთვის განსაკუთრებულად ძვირფასი, საქორწინო ბეჭედი დაკარგა, რომელიც ძალიან უყვარდა. ეზოში ხრეში ეყარა.

იქაურობა ძირფესვიანად დავათვალიერეთ, კუთხე-კუნჭული არ დაგვიტოვებია, თითქოს მიწამ უყო პირი, ვერსად ვიპოვეთ. ერთი წლის შემდეგ ბებიასთან ერთად კვლავ ჩამოვედი აგარაკზე. ჩვენი სოფლიდან წმინდა ნიკოლოზის სახელობის, ყინწვისის სასწაულმოქმედი ეკლესია მოჩანს, სადაც ბერები ცხოვრობენ. დილით სახლის აივანზე რომ გამოვედი, წმინდა ნიკოლოზს შევთხოვე, ბეჭედი მაპოვნინე-მეთქი. შევფიცე, რომ ფეხით ავიდოდი ეკლესიაში, რომელიც მაღალ მთაზე, ძნელად მისადგომ ადგილზეა აშენებული. ფიცი შევასრულე და ეკლესიამდე 7-8 კილომეტრი ფეხით ვიარე. მეორე დღე რომ გათენდა, დარწმუნებული ვიყავი, რომ ბეჭედს ვიპოვიდი. ასე დარწმუნებული ჯერ არასდროს ვყოფილვარ.

გამოვედი თუ არა ეზოში, არც მიძებნია, მოვკარი თვალი რაღაც უცნაურ მცენარეს, რომელიც აივანთან ამოზრდილიყო. მცენარე უჩვეულოდ ბზინავდა - მის ფოთოლზე ერთი წლის წინ დაკარგული ბეჭედი იდო... ეს ნამდვილი სასწაული იყო! ეს ადგილი ხომ გულდასმით გვქონდა შემოწმებული; ამ ხნის მანძილზე აქ ძალიან ბევრი თოვლი და ნალექი მოვიდა და ბეჭედი რომც დარჩენილიყო ზედაპირზე, აუცილებლად ჩავიდოდა მიწაში. ასე რომ, ადამიანს თუ ძალიან სწამს, სჯერა, მთელი გულითა და სულით შესთხოვს, აუცილებლად მიეცემა. ძნელია, ამდენი სასწაულის მომსწრე ხიბლში არ ჩავარდე. ვცდილობ, ამ ყველაფერს, როგორც ქრისტიანი, ისე მივუდგე. ამის შემდეგ ჩემი რწმენა უფრო განმტკიცდა.

- ცრუმორწმუნე ხარ?
- მართლმადიდებელი ქრისტიანი ვარ, ეკლესიაში დავდივარ, მარხვას ვინახავ, ამიტომ ცრუმორწმუნე ვერ ვიქნები. თუმცა ვაღიარებ, ჰოროსკოპს ვკითხულობ და ძალიან ბევრი დამთხვევა აღმოვაჩინე ჩემს ხასიათთან (ჰოროსკოპით ვარ კურო). ასევე, მგონია, ციფრები გარკვეული ინფორმაციის მატარებელია. ისე კი ყველაფერს ცრურწმენას ნუ დავარქმევთ. არსებობს ღვთიური ნიშნები და სასწაულები. უფალი ხშირად გვიგზავნის მინიშნებებს. ცხოვრებაში ბევრი სასწაულის მოწმე ვყოფილვარ. მჯერა, რომ უფალი მუდამ ჩემთან არის და მეხმარება.

- ახლა შენზეც მოგვიყევი რამე. ამბობენ, რომ ცხოვრებაში ძალიან სერიოზული ხარ. მართალია?
- სერიოზული არა, უფრო ზომიერი ვარ, სიტუაციიდან გამომდინარე. დიდთან დიდი ვარ, პატარასთან - პატარა. ძალიან მიყვარს და დიდ სიამოვნებას მანიჭებს ბავშვებთან ურთიერთობა, მათგან ძალიან ბევრ რამეს ვსწავლობ. დამოუკიდებელი ადამიანი ვარ. ძნელია ჩემი მდგომარეობიდან გამოყვანა, იშვიათად ვფეთქდები. საშინლად მაღიზიანებს ტყუილი და პირფერობა...

- ცხოველთა დაცვის საზოგადოებაში ალბათ ცხოველების სიყვარულმა მიგიყვანა.
- ამას წინათ, ერთ-ერთ ჟურნალში ჩემი კარიკატურა იყო: გზაზე მიმავალ თაკო აბაშიძეს ძაღლების ხროვა მიჰყვება. ეს გამოგონილი არ არის - ფაქტია. თქვენ შეიძლება ქუჩაში მართლაც მოჰკრათ თვალი თაკო აბაშიძეს, რომელსაც უკან ძაღლები მისდევენ. ასე რომ, დაცვაც აღარ მჭირდება ხოლმე (იცინის). ცნობილია, რომ ცხოველები ძალიან მიყვარს, განსაკუთრებით კი - ძაღლები. დავალებული მაქვს და უპატრონო ძაღლებისთვის სასადილოებში ძვლებსა და საჭმლის ნარჩენებს მიგროვებენ. ქუჩაში ცხოველებისთვის განკუთვნილი საკვებით დავდივარ.

ქალაქში თითქმის ყველა უპატრონო ძაღლს ვიცნობ. სასაცილოა, მაგრამ შეიძლება ადამიანი ვერ ვიცნო, ძაღლს კი აუცილებლად ვიცნობ. ცხოველი ყოველთვის გრძნობს მათდამი ჩვენს დამოკიდებულებას. ამას წინათ, უცხო ძაღლი ამეკიდა და სახლამდე მდია. ცხოველთა დაცვისა და ჯიშიანი ძაღლების მოყვარულთა საზოგადოების ხელმძღვანელი ბექა მეტრეველი, რამდენჯერმე პირადად შეესწრო მსგავს სცენას და თანამშრომლობა შემომთავაზა. სიამოვნებით დავთანხმდი. ახლა ამ ორგანიზაციის პიარ-მენეჯერი გახლავართ. გარდა ამისა, ქუჩაში ვპოულობ უპატრონო ძაღლებს, ძირითადად, ლეკვებსა და კნუტებს და მათთვის პატრონის ძებნას ვიწყებ. რამდენჯერ პირადად, ტაქსით ჩამომიყვანია თბილისში. ხშირად მიკავშირდებიან თხოვნით, - ძაღლი ან კატა ხომ არა გყავს გასაშვილებელიო? ეს პროცესი უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. სახლში მყავს ძაღლი, 2 კატა, 3 იადონი, ზაზუნა, კუ, მთის ჩიტები, თუთიყუში, მტრედი და ბევრი თევზი.