გიორგი უშიკიშვილი: ''ოჯახი გვერდზე დამრჩა...''

წარმატებას ყველა ინდივიდუალურად აღიქვამს, ვიღაცისთვის ის შემოიფარგლება მაღალი ანაზღაურებით, ზოგისთვის - ადამიანების სიყვარულით. როგორი წარმატებისკენაც უნდა ისწრაფოდეთ, მისი მიღწევის ერთ-ერთი საუკეთესო გზა სხვისი გამოცდილების გათვალისწინებაა.

ჩვენი რუბრიკის რესპონდენტი გიორგი უშიკიშვილი საკუთარი წარმატების გზაზე საუბრობს.

- ადამიანი წარმატებულად მაშინ ჩაითვლება, როდესაც იგი დასახულ მიზანს მიაღწევს და თავის შესაძლებლობებს ძირფესვიანად ამოწურავს.

- ბედისწერის გჯერათ?
- სანამ ამ შეკითხვაზე გიპასუხებთ, ვიტყვი, რომ ჩვენ ცრურწმენებით ვართ შემოსაზღვრული. ხალხი ყველა მოვლენას რაღაცასთან აკავშირებს და არა პირად გამარჯვებასთან ან ფიასკოსთან. მათი რწმენა, რა თქმა უნდა, გავლენას ახდენს ჩვენზე. მე ბედისწერის არ მჯერა, თუ რაიმე არ გამოგვდის, ე.ი. მონდომება დავაკელით.

- რა სირთულე გამოიარეთ?
- ბევრი წინააღმდეგობის გადალახვამ მომიწია. უსამართლოდ მექცეოდნენ. მაგალითად, არ მიშვებდნენ მუსიკის მოსასმენად. მიბარებდნენ, მაგიდაზე ხელებს მიბრახუნებდნენ და მემუქრებოდნენ, რომ ეს სფერო უნდა დამეტოვებინა. დაუცველი ვიყავი, არავინ მედგა მხარში. ეს იყო ჩემთვის სასარგებლო გაკვეთილი. არასდროს გავიმეორებ მათ შეცდომებს. ადამიანი თუ ფოლკლორით დაინტერესდება, ხელის გულზე უნდა ატარონ.

- რა შემთხვევაში შეიძლება, ვუწოდოთ მუსიკას ხარისხიანი?
- ეს თემა ძალიან საკამათოა. პირველ რიგში, იგი უნდა აკმაყოფილებდეს დადგენილ სტანდარტებს. ამის შემდეგ უკვე გააჩნია, ადამიანის ყურს როგორ ხვდება. ჩემთვის ხარისხიანია მუსიკა, რომელიც უძლებს დროსა და თაობებს. მაგალითად, მაიკლ ჯეკსონი დღესაც აქტუალურია.
ხანდახან ხალხური მუსიკა მოძველებული ჰქონიათ. ამ მოსაზრებას კატეგორიულად ვეწინააღმდეგები. მართალია, ჩვენი ქვეყნის ფოლკლორმა საუკუნეები გამოიარა და დაიხვეწა, მაგრამ ეს ფაქტორი მოძველებულს სულაც არ ხდის. პირიქით, ორმაგად დასაფასებელია. თანამედროვეა თუ არა? კი, რადგან ახალგაზრდები მღერიან და საზოგადოება სიამოვნებით უსმენს.

- რა არის წარმატების დადებითი და უარყოფითი მხარეები?
- წარმატებულად ჩავლილი კონცერტის შემდეგ რომ მოდუნდები, ნამუშევარს გადახედავ და სიამაყის გრძნობა დაგეუ-ფლება. ეს არის უდიდესი პლუსი.
უარყოფითი არის ის, რომ ადამიანებს შენზე არასწორი წარმოდგენა ექმნებათ. მათ ჰგონიათ, რომ ყველა წარმატებული
პიროვნება ამპარტავანია. ასეა ჩემს შემთხვევაშიც. ხშირად ვამბობ, როცა ვინმე ნაბიჯ-ნაბიჯ მიიწევს წარმატებისკენ, მწვერვალზე ასული სნობივით არ იქცევა.
თუ თავად ინდივიდს ჩავუღრმავდებით და არა გარემომცველი საზოგადოების მისადმი დამოკიდებულებას, მეორე მინუსს წავაწყდებით. შეიძლება, წარმატებამ კაცში მართლაც წარმოშვას მოჭარბებული ამბიციები. მე ყველა პრო-ფესიონალს პატივს ვცემ, მნიშვნელობა არ აქვს, რომელ სფეროში მოღვაწეობს იგი.

- ოჯახსა და კარიერას როგორ უთავსებთ ერთმანეთს?
- ჩემი ასაკის მამაკაცებს თუ გადახედავთ, დაინახავთ, რომ ყველას რამდენიმე შვილი ჰყავს. მე ოჯახი გვერდზე დამრჩა, მუსიკას მივუძღვენი თავი. სინამდვილეში შენი კერის შექმნა აუცილებელია.
ოჯახში არსებული მდგომარეობა უდიდეს გავლენას ახდენს შემოქმედებაზე, ამიტომ ხელოვანებმა განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა შეარჩიონ მეორე ნახევარი. ჩემი ცოლი მიქმნის მყუდრო გარემოსა და არაჩვეულებრივ სამუშაო პირობებს. ჩემს ოჯახში არ განიხილავენ პოლიტიკას, ჩვენთან მუდამ ტაშ-ფანდურია. მუსიკა ადამიანის სულიერი სამყაროს განვითარებას უწყობს ხელს. ვფქრობ, რომ ტაშ-ფანდურში ცხოვრება სჯობს ყოველი დღის დაძაბულობაში გატარებას.

- როგორი მამა ხართ?
- თუ იმას გავითვალისწინებთ, რომ ჩემი შვილი ''მამას'' გარდა არაფერს გაიძახის და ფანდურს არ უშვებს ხელიდან... კარგი.

- რა უნდა ახსოვდეს წარმატების მწვერვალზე მყოფ პიროვნებას?
- წინსვლას შეიძლება მოჰყვეს უკუსვლა, ამისთვის მზად უნდა იყოს. რთულია წარმატების მოპოვება, მაგრამ კიდევ უფრო ძნელია მისი შენარჩუნება.

- თაობებს შორის ბრძოლა...
- არსებობენ ახალგაზრდები, რომლებიც ითვალისწინებენ ძველს, მაგრამ მას უთავსებენ ახალს. ასეთ ადამიანებს თავისი კვალის დატოვება და სამშობლოსთვის სარგებლობის მოტანა სურთ, სანაცვლოდ კი კრიტიკასა და ლანძღვას იღებენ. თაობებს შორის ცხარე ბრძოლაა გამართული, ჩემი აზრით, თუ 35 წლის მუსიკოსი ისე აზროვნებს, როგორც - 80 წლის, ერი არ ვითარდება, წლები და ნიჭიერი ადამიანები კი, როგორც გამოუყენებელი რესურსი, ტყუილუბრალოდ იკარგება.

- საქართველოში ზედსართავი სახელი ''ამბიციური'' უარყოფით თვისებასთან ასოცირდება...
- ამბიცია საჭიროა წინსვლისთვის. ქართველი საზოგადოება არა მარტო ამბიციის თემას, არამედ სხვა ბევრ საკითხსაც არასწორად უდგება. როცა მე ფოლკლორის ცენტრის დირექტორი ვიყავი, დავდექი არჩევანის წინაშე: გამეკეთებინა საქმე, მაგრამ ამეტანა ჩემკენ ნასროლი ტალახი ან მევლო სხვის ჭკუაზე, მქონოდა საათობით გაბმული, ყოვლად უშედეგო სატელეფონო საუბრები და ვყოფილიყავი რეკომენდაციების მოლოდინში. ვარჩიე საქმის კეთება. ამის შემდეგ მომაკერეს ამბიციური და უზრდელი ადამიანის იარლიყი.

- რა შემთხვევაში ვერ იქნები წარმატებული?
- თუ სხვის დაკრულზე ცეკვავ და შენი აზრებიდან გამომდინარე არ მოქმედებ.

- დაასრულეთ წინადადება: ''ჩემთვის მთავარია...''

- ნიჭი და პროფესიონალიზმი. არანაირ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ გვარიშვილობასა და ნაცნობობას. ვისი შვილი ან ნათესავიც უნდა იყოს, თუ ხმა არ აქვს, ვერ ვეტყვი, რომ კარგად მღერის და როცა ნიჭიერ მომღერალს დავინახავ, მის მონაცემებზე თვალს ვერ დავხუჭავ.

- რა მიგაჩნიათ თქვენს უდიდეს მიღწევად?
- ის, რომ ჩემით დავიმკვიდრე ადგილი. არავინ დამხმარებია. ჩემს მშობლებს ბევრი ფული არ ჰქონდათ. მხარ-თეძოზე წამოწოლილი არასდროს ვყოფილვარ, დრო ნაყოფიერად გამოვიყენე.

- რაზე ოცნებობთ?
- ამჟამად ''რუსთავი 2''-ში გადაცემა ''შუადღეში'' ვმონაწილეობ. ამ კუთხით, კვირაში მხოლოდ ერთი დღე მაქვს დაკავებული. არადა, ძალიან მინდა, მეტს ვშრომობდე. ჩემსავით ბევრი ნიჭიერი ადამიანი ზის სახლში. ვოცნებობ, ჩვენს ქვეყანაში პროფესიონალები დაასაქმონ. როდესაც ქვეყნის მმართველებს მცოდნე ხალხი აკომპლექსებთ, ეს აშკარად მიუთითებს იმაზე, რომ ქვეყანას არაპროფესიონალები უდგანან სათავეში.

- საყვარელი საქმის გარდა, რა გიტაცებთ?
- მოგზაურობა. ამერიკაში ერთხელ უკვე ვიყავი ჩასული, მაგრამ კვლავ მინდა მისი ნახვა. ვფიქრობ, მრავლისმომცველი ქვეყანაა და შეუძლებელია მისი შეცნობა რამდენიმე დღეში. ასევე, მაინტერესებს თანამედროვე ტექნოლოგიები. ბევრს ვკითხულობ მათზე მეტი ინფორმაციის მისაღებად.

- რა არის წარმატების ფორმულა?
- წარმატების ფორმულაა მიზანდასახულობა და შრომა.
წყარო: reitingi.ge