ანა კოშაძე ქმრის ნანადირევს არ მიირთმევს
1 828 ნახვა
ანა კოშაძეს ცხოველები ძალიან უყვარს. შეკითხვაზე, არსებობს თუ არა ისეთი ცხოველი, რომლისაც ეშინია, დაუფიქრებლად გვიპასუხა, რომ ამგვარი ფობია არ აქვს. განსაკუთრებით ძაღლები უყვარს. მისი შვილები მაშო და ანასტასია ძაღლებთან მეგობრობენ, მაგრამ მეძებრების ''მთავარი'' პატრონი ანას მეუღლე ტოშკაა...
- ცხოველები ბავშვობიდან ძალიან მიყვარს. განსაკუთრებით მომწონს გრძელ და ფაფუკბეწვიანი ძაღლები. მთელი ბავშვობა ვოცნებობდი, სახლში ძაღლი, კატა, ზღვის გოჭი ან ნებისმიერი სხვა ცხოველი მყოლოდა, მაგრამ დედაჩემი ამის კატეგორიული წინააღმდეგი იყო. როგორც ბევრი სხვა დედა, ისიც ბეწვისა და სისუფთავის გამო ამის უფლებას არ მრთავდა. თან, ადრე უფრო სხვა დამოკიდებულება იყო ძაღლებისადმი. ეგონათ, მისი ბეწვი ბავშვისთვის საშიში იყო, არადა, თუ დაავადებული არ არის, ძაღლი არავითარი ზიანის მომტანი არაა. პი-რიქით, ვფიქრობ, შინაური ცხოველი სახლში ბავშვის განვითარებისთვის ყოველთვის კარგია. სოფელში მყავდა გერმანული ნაგაზი ტობი, რომელიც ძალიან ჭკვიანი ძაღლი იყო. მიყვარდა და ვმეგობრობდით, სულ ერთად ვიყავით და ვესაუბრებოდი. როცა წამოვიზარდე, მივხვდი, როგორი მოვლა სჭირდება ძაღლს და ჩემი სიზარმაცის გამო, ძაღლის ყოლაზე აღარ მიფიქრია. რამდენიმე წლის წინ ჩემმა ქმარმა ნადირობა დაიწყო, როგორც წესი, ასეთ დროს აუცილებელია მონადირე ჯიშის ძაღლი და ახლა სახლში სამი ძაღლი გვყავს (იღიმის).
- ეზოში, ხომ?
- დიახ და ვინაიდან ეზოში არიან, სისუფთავის დაცვა და მათი მოვლა ჩემთვის რთული არ არის. სამივე მონადირეა. შარშან ჩვენი ერთი პოინტერი გარდაიცვალა, ბომი ძალიან ჭკვიანი იყო, არაერთი მედლის მფლობელი და მის გონიერებაზე ''ლეგენდები დადიოდა''. ბავშვებს ვუთხარი, რომ ბონი სხვაგან წაიყვანეს, პერიოდულად ახსენდებათ და დღემდე კითხულობენ, ელოდებიან, როდის მოიყვანენ შინ. ამ ეტაპზე გვყავს კუცხარები: ვესტო და ნერო, ხოლო რუნი - სეტერია. სამივე, ასე ვთქვათ, ჩამოსულია (იღიმის). თუ არ ვცდები, ჩემმა მეუღლემ ვესტო გერმანიიდან ჩამოიყვანა, რუნი რუმინეთიდან და ნერო - უკრაინიდან. ჩემი უმცროსი გოგონა, ანასტასია, სულ პატარა რომ იყო, დაახლოებით ორი წლის და მანამდეც, ვესტოს ზურგზე შემოაჯდებოდა და აჭენებდა. ექაჩებოდა კუდზე, თითებს ყურებში ურჭობდა, პირში ხელებს უდებდა და საშინელებებს უკეთებდა სხვებსაც, მაგრამ არც ერთ საწყალ ძაღლს ხმა არ ამოუღია. მოთმინებით უძლებდნენ ტასოს სადიზმს (იღიმის).
- ძაღლის სიკვდილი რთულად გადაგაქვთ?
- ძალიან. სოფელში რომ ტობი მყავდა, ძალიან პატარას მანქანამ დაარტყა. დიდი ჭრილობა ჰქონდა. მაშინ მეც პატარა ვიყავი და მახსოვს, სასწაულებრივად გადარჩა, მაგრამ იმ დღეების სტრესი არ დამავიწყდება.
- მეუღლეებიდან ერთ-ერთს ძაღლი რომ არ უყვარს, ხშირია უთანხმოება, თქვენ ორივეს გაგიმართლათ...
- დიახ, ასეთი შემთხვევა ხშირია. მაგალითად, დედაჩემს იმდენად არ შეეძლო შინ შინაური ცხოველის ატანა, მამას ძალისხმევისა და ჩემი დიდი სურვილის მიუხედავად, ვერ შევძელით მიგვეყვანა. დიასახლისების კარგად მესმის, რომ არა ეზო, სახლში ძაღლის ყოლა მეც ძალიან გამიჭირდებოდა. ელემენტარულად სეირნობის შემდეგ ფეხები აუცილებლად უნდა დაბანო. მიუხედავად იმისა, რომ ძაღლები ეზოში არიან, ჩემს ქმარს სულ ვეწუწუნები, რომ ძაღლები გალიაში მოათავსოს. ეზოს ანაგვიანებენ, ხოლო სახლში რომ გვხედავენ, ორ თათზე დგებიან და თათებს შუშებზე უსვამენ, თუ წვიმს, შუშებს ატალახებენ და ეს დღეში რამდენჯერმე მეორდება. ასეთ ამინდში აზრი არ აქვს გაწმენდას. მათ მთლიანად ჩემი მეუღლე უვლის და ის ზრუნავს მათ კვებაზეც.
- ბავშვები სასუსნავებით ხომ არ ამარაგებენ?
- არა, აკრძალული გვაქვს. ის კი არა, პურსაც რომ ვაძლევთ, ამასაც კი ტოშკას ვეკითხებით. რადგან მათ კვებას თავისი წესი აქვს, დოზებით უნდა მიაწოდო. ერთხელ, ვესტოს თავისი საკვების გარდა, რაღაც ცხიმიანი საჭმელი ვაჭამე და ცუდად გახდა. მერე ტოშკას ორი კვირა ''გადასხმებზე'' დაჰყავდა. ასე რომ, არ ვანებივრებთ. ლეკვები რომ იყვნენ, კალთაშიც კი არ გვასმევინებდა მოსაფერებლად, მკაცრად ზრდის და სანადიროდ წვრთნის, საამისოდ აღზრდის საკუთარი მეთოდები აქვს.
- ნადირობის პროცესი სიამოვნებს თუ ნანადირევის მირთმევა?
- პროცესიც სიამოვნებს და ნანადირევსაც სიამოვნებით გეახლებათ. დიდი გურმანია, ამზადებს ნაირ-ნაირ კერძს, თავისივე გამოგონილი რეცეპტით. როგორც ამბობენ, საკმაოდ გემრიელადაც. მე არ ვჭამ (იცინის).
- ვეგეტარიანელი ხარ?
- არა, ხორცს კი ვჭამ, მაგრამ ნანადირევს - არა. ჩემს ქმარს მოაქვს ხოლმე მწყერი, ტყის ქათამი, იხვი, კაკაბი. დახოცილ ფრინველს რომ ვხედავ, ცუდად ვხდები. ტოშკა სხვადასხვა ფრინველზე ნადირობს და როცა ნადირობის სეზონი მთავრდება, იწყებს ძაღლების გაწვრთნას მორიგ სეზონამდე.
- თქვენი ძაღლები სტუმრებზე როგორ რეაგირებენ?
- სტუმრებს შეიძლება შეახტნენ და მიელაქუცონ, თორემ სხვა არაფერი, აგრესიული საერთოდ არ არიან.
წყარო: reitingi.ge
- ცხოველები ბავშვობიდან ძალიან მიყვარს. განსაკუთრებით მომწონს გრძელ და ფაფუკბეწვიანი ძაღლები. მთელი ბავშვობა ვოცნებობდი, სახლში ძაღლი, კატა, ზღვის გოჭი ან ნებისმიერი სხვა ცხოველი მყოლოდა, მაგრამ დედაჩემი ამის კატეგორიული წინააღმდეგი იყო. როგორც ბევრი სხვა დედა, ისიც ბეწვისა და სისუფთავის გამო ამის უფლებას არ მრთავდა. თან, ადრე უფრო სხვა დამოკიდებულება იყო ძაღლებისადმი. ეგონათ, მისი ბეწვი ბავშვისთვის საშიში იყო, არადა, თუ დაავადებული არ არის, ძაღლი არავითარი ზიანის მომტანი არაა. პი-რიქით, ვფიქრობ, შინაური ცხოველი სახლში ბავშვის განვითარებისთვის ყოველთვის კარგია. სოფელში მყავდა გერმანული ნაგაზი ტობი, რომელიც ძალიან ჭკვიანი ძაღლი იყო. მიყვარდა და ვმეგობრობდით, სულ ერთად ვიყავით და ვესაუბრებოდი. როცა წამოვიზარდე, მივხვდი, როგორი მოვლა სჭირდება ძაღლს და ჩემი სიზარმაცის გამო, ძაღლის ყოლაზე აღარ მიფიქრია. რამდენიმე წლის წინ ჩემმა ქმარმა ნადირობა დაიწყო, როგორც წესი, ასეთ დროს აუცილებელია მონადირე ჯიშის ძაღლი და ახლა სახლში სამი ძაღლი გვყავს (იღიმის).
- ეზოში, ხომ?
- დიახ და ვინაიდან ეზოში არიან, სისუფთავის დაცვა და მათი მოვლა ჩემთვის რთული არ არის. სამივე მონადირეა. შარშან ჩვენი ერთი პოინტერი გარდაიცვალა, ბომი ძალიან ჭკვიანი იყო, არაერთი მედლის მფლობელი და მის გონიერებაზე ''ლეგენდები დადიოდა''. ბავშვებს ვუთხარი, რომ ბონი სხვაგან წაიყვანეს, პერიოდულად ახსენდებათ და დღემდე კითხულობენ, ელოდებიან, როდის მოიყვანენ შინ. ამ ეტაპზე გვყავს კუცხარები: ვესტო და ნერო, ხოლო რუნი - სეტერია. სამივე, ასე ვთქვათ, ჩამოსულია (იღიმის). თუ არ ვცდები, ჩემმა მეუღლემ ვესტო გერმანიიდან ჩამოიყვანა, რუნი რუმინეთიდან და ნერო - უკრაინიდან. ჩემი უმცროსი გოგონა, ანასტასია, სულ პატარა რომ იყო, დაახლოებით ორი წლის და მანამდეც, ვესტოს ზურგზე შემოაჯდებოდა და აჭენებდა. ექაჩებოდა კუდზე, თითებს ყურებში ურჭობდა, პირში ხელებს უდებდა და საშინელებებს უკეთებდა სხვებსაც, მაგრამ არც ერთ საწყალ ძაღლს ხმა არ ამოუღია. მოთმინებით უძლებდნენ ტასოს სადიზმს (იღიმის).
- ძაღლის სიკვდილი რთულად გადაგაქვთ?
- ძალიან. სოფელში რომ ტობი მყავდა, ძალიან პატარას მანქანამ დაარტყა. დიდი ჭრილობა ჰქონდა. მაშინ მეც პატარა ვიყავი და მახსოვს, სასწაულებრივად გადარჩა, მაგრამ იმ დღეების სტრესი არ დამავიწყდება.
- მეუღლეებიდან ერთ-ერთს ძაღლი რომ არ უყვარს, ხშირია უთანხმოება, თქვენ ორივეს გაგიმართლათ...
- დიახ, ასეთი შემთხვევა ხშირია. მაგალითად, დედაჩემს იმდენად არ შეეძლო შინ შინაური ცხოველის ატანა, მამას ძალისხმევისა და ჩემი დიდი სურვილის მიუხედავად, ვერ შევძელით მიგვეყვანა. დიასახლისების კარგად მესმის, რომ არა ეზო, სახლში ძაღლის ყოლა მეც ძალიან გამიჭირდებოდა. ელემენტარულად სეირნობის შემდეგ ფეხები აუცილებლად უნდა დაბანო. მიუხედავად იმისა, რომ ძაღლები ეზოში არიან, ჩემს ქმარს სულ ვეწუწუნები, რომ ძაღლები გალიაში მოათავსოს. ეზოს ანაგვიანებენ, ხოლო სახლში რომ გვხედავენ, ორ თათზე დგებიან და თათებს შუშებზე უსვამენ, თუ წვიმს, შუშებს ატალახებენ და ეს დღეში რამდენჯერმე მეორდება. ასეთ ამინდში აზრი არ აქვს გაწმენდას. მათ მთლიანად ჩემი მეუღლე უვლის და ის ზრუნავს მათ კვებაზეც.
- ბავშვები სასუსნავებით ხომ არ ამარაგებენ?
- არა, აკრძალული გვაქვს. ის კი არა, პურსაც რომ ვაძლევთ, ამასაც კი ტოშკას ვეკითხებით. რადგან მათ კვებას თავისი წესი აქვს, დოზებით უნდა მიაწოდო. ერთხელ, ვესტოს თავისი საკვების გარდა, რაღაც ცხიმიანი საჭმელი ვაჭამე და ცუდად გახდა. მერე ტოშკას ორი კვირა ''გადასხმებზე'' დაჰყავდა. ასე რომ, არ ვანებივრებთ. ლეკვები რომ იყვნენ, კალთაშიც კი არ გვასმევინებდა მოსაფერებლად, მკაცრად ზრდის და სანადიროდ წვრთნის, საამისოდ აღზრდის საკუთარი მეთოდები აქვს.
- ნადირობის პროცესი სიამოვნებს თუ ნანადირევის მირთმევა?
- პროცესიც სიამოვნებს და ნანადირევსაც სიამოვნებით გეახლებათ. დიდი გურმანია, ამზადებს ნაირ-ნაირ კერძს, თავისივე გამოგონილი რეცეპტით. როგორც ამბობენ, საკმაოდ გემრიელადაც. მე არ ვჭამ (იცინის).
- ვეგეტარიანელი ხარ?
- არა, ხორცს კი ვჭამ, მაგრამ ნანადირევს - არა. ჩემს ქმარს მოაქვს ხოლმე მწყერი, ტყის ქათამი, იხვი, კაკაბი. დახოცილ ფრინველს რომ ვხედავ, ცუდად ვხდები. ტოშკა სხვადასხვა ფრინველზე ნადირობს და როცა ნადირობის სეზონი მთავრდება, იწყებს ძაღლების გაწვრთნას მორიგ სეზონამდე.
- თქვენი ძაღლები სტუმრებზე როგორ რეაგირებენ?
- სტუმრებს შეიძლება შეახტნენ და მიელაქუცონ, თორემ სხვა არაფერი, აგრესიული საერთოდ არ არიან.
წყარო: reitingi.ge
