სად შეესწრო გოდერძი შარაშია თევზის უფლებების დასაცავ აქციას აქციას
1 524 ნახვა
ჟურნალისტ გოდერძი შარაშიას შინ ძაღლი და კატა ჰყავს. სიამის კატა და იორკშირული ტერიერი ერთ ჭერქვეშ მეგობრულად ცხოვრობენ, მეტიც - ერთმანეთზე დედა-შვილივით ზრუნავენ...
- ჩემმა შვილმა ანდრიამ პირველი სიტყვა, რაც თქვა, იყო ''გადუნგა''. არც ჩვენ და არც თავად მან არ იცის მისი მნიშვნელობა, მაგრამ ეს სიტყვა არ დავკარგეთ, ცოტა გადავაკეთეთ და კატას ''გადუნა'' დავარქვით. რაც შეეხება ძაღლს, ''ენდი'' ჰქვია. შინ რომ მოვიყვანეთ, მის სახელზე კონკურსი გამოვაცხადეთ. ''ფეისბუქის'' გამოკითხვების შედეგად, ჩემი მეუღლის მიერ მოფიქრებულ სახელზე შეჩერდა არჩევანი (იღიმის). ხუთი წელია, კატა გვყავს, ხოლო რვა თვე გავიდა, რაც ორი თვის ძაღლი სახლში მოვიყვანეთ.
- როგორც წესი, ცხოველებისადმი სიყვარული ბავშვობის ასაკიდან იწყება...…
- ძაღლი და კატა ყოველთვის გვყავდა, თუმცა ისეთი დამოკიდებულება მათ მიმართ არ მქონია, როგორიც ახლა ამ ორი ბინადრის მიმართ მაქვს. ერთი ჩემი თანამშრომელი თავის კატაზე გამუდმებით ლაპარაკობდა და როცა ცხოველი გარდაიცვალა, ძალიან განიცადა. მაშინ ვერ მივხვდი მის მდგომარეობას და ვუთხარი, კარგი რა, რა გააჭირე საქმე ამ შენი კატის გარდაცვალებით-მეთქი. მოგვიანებით, ''ფეისბუქზე'' ენდის პირველი ფოტო რომ გამოვაქვეყნე და მასზე ''საყვარელი'' და რამდენიმე თბილი სიტყვა დავწერე, სწორედ ის თანამშრომელი გამომეხმაურა და ჩემი სიტყვები შემახსენა - ახლა ხომ ხვდები, მაშინ როგორც ვიყავიო. დღეს ვინმემ რომ ჩემს შინაურ ცხოველზე რამე მსგავსი მითხრას, შეიძლება, ხმა აღარასოდეს გავცე.
- ოჯახში როგორ გაქვთ განაწილებული ცხოველების მოვლა?
- ოჯახში სამნი ვართ: მეუღლე, ბავშვი და მე. დროს სამივე შეძლებისდაგვარად ვუთმობთ. გამიგია, რომ ცხოველი ოჯახის რომელიმე ერთ წევრს ირჩევს და როგორც ჩანს, ჩვენებს ჩემი მეუღლე ჰყავთ ამოჩემებული. ალბათ იმიტომ, რომ ის უფრო მეტად ზრუნავს მათ ჰიგიენასა და გამოკვებაზე. ენდი ხელოვნურად შექმნილი ჯიშია, მისი ბეწვი ადამიანის თმის ხარისხისაა. შესაბამისად, მას არ ვბანთ ცხოველური საპნითა თუ შამპუნით, არამედ კვირაში სამ-ოთხჯერ ადამიანისთვის განკუთვნილი საშუალებებით სუფთავდება. ორივეს თავისი სახლი, აბაზანა, ჭურჭელი, სავარცხელი აქვს. ენდის აქვს თავისი გარდერობი. მარტო ჩვენ არ ვზრუნავთ მათ სამოსზე, არამედ მთელი ჩემი სამეგობრო - ამერიკა თუ ევროპა (იღიმის). ერთი თვის წინ მეგობარმა კვიპროსიდან კაბები და თათმანები გამოგვიგზავნა. ენდის გარდერობშია ფრანგული კაბები და ბეწვიანი ქურთუკებიც. მკითხველს შეიძლება გაუკვირდეს ეს, მგონი, მე არ მაქვს იმდენი ტანსაცმელი და თან ისეთი ხარისხიანი, რაც ენდის, მაგრამ ეს ასეა (იცინის). ღამით, დასაძინებლად რომ ვწვებით, ენდი და გადუნა დერეფანში დგებიან და ვერ წყვეტენ, ვისთან გაათიონ ღამე.
- როგორც ჩანს, თქვენს მეუღლეს უყვარს ცხოველები...
- ძალიან. კატა როგორ მივიყვანე, მოგიყვებით. ხუთი წლის წინ სამსახურიდან გამოვდიოდი. წვიმდა. ''იმედის'' მანქანების სადგომთან ჩემი თანამშრომელი იდგა და წვიმას ემალებოდა. ხელში ძალიან პატარა კნუტი ეჭირა. ფისოს მოვეფერე და მითხრა, თანამშრომელს მოვუყვანე, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ მასთან სახლში არ უნდათ კატა, ამიტომ იძულებული ვარ, გადავაგდოო. შევშ-ფოთდი. როცა მკერდზე მიხუტებული კნუტი გადასაგდებად მოამზადა, ხელი დავუჭირე, მე წავიყვან-მეთქი. კარგიო, - შემაჩეჩა კატა, ჩახტა მანქანაში და წავიდა. ვდგავარ ასე და ვურეკავ მეუღლეს, რომელსაც ცირა ჰქვია და ცის ვეძახი. ცი, კნუტი უნდა მოვიყვანო სახლში. ის კი მპასუხობს, რა თქმა უნდა, ხუმრობ, არ მცალია, - თქვა და გამითიშა. ხელახლა დავურეკე, არ ვხუმრობ-მეთქი. არ იჯერებდა, მე კი ვეუბნები, შენნაირი თბილია, პატარა და საყვარელი-მეთქი. ბოლოს მითხრა, მაშინ ტანსაცმელს ჩაგილაგებ, ჩემოდანი ლიფტთან დაგხვდება, შენი კატიანად სადაც გინდა, იქ წადიო. ვდგავარ ასე, მაწვიმს, მათოვს და სწორედ მაშინ ჩემმა თანამშრომლებმა მანქანით ჩამოიარეს, რუსთავში ჩვენს თანამშრომელს ნათესავი გარდაეცვალა და სამძიმარზე მივდივართო. ეს ამბავი არ ვიცოდი, მეც წამოვალ-მეთქი, ვუთხარი და ასე ჩემი კნუტიანად წავედი გასვენებაში (იღიმის). ის მანქანაში დავტოვე და მივუსამძიმრე ჭირისუფლებს...
მოკლედ, დავბრუნდი სახლში, ანდრია და ცირა კართან დამხვდნენ, ჩემმა ცოლმა რომ დამინახა, გამომართვა კნუტი, ჩაიხუტა და მას შემდეგ ხელიდან აღარ გაუშვია.
- ძაღლი და კატა ერთ ჭერქვეშ როგორ ცხოვრობენ?
- ენდი ოთხი წლის იყო, როცა გადუნა მოვიყვანეთ. ორივე ''გოგონაა''. ენდიმ როგორც კი დაინახა, ეგრევე ლოკვა დაუწყო. ხშირად ოთახში სადმე ჩაიმალებიან და ერთად იძინებენ. ენდის რომ დავბანთ, გადუნა მივა და სველ ადგილებს ულოკავს, ენით უშრობს. სულ ასე ეფერება, დედაშვილურად უყვარს. საოცარი სანახავია.
- პროფესიიდან გამომდინარე ხშირად მოგზაურობთ, სოფელსოფელ სიარულისას ცხოველებთან დაკავშირებით რამე სახიფათო სიტუაციაში ხომ არ აღმოჩენილხართ?
- არა. ადრე ძაღლების ძალიან მეშინოდა. სხვათა შორის, ეს დღემდე გამომყვა, მაგრამ ძირითადად დიდი ზომის ძაღლებისადმი მაქვს ასეთი დამოკიდებულება. მკვდარიც რომ იყოს ეზოში, მგონია, გაცოცხლდება და მეცემა. თუმცა, თუ მოვიშინაურე, მერე არ მშორდება. ერთხელ გადაღებაზე ვიყავი და სანამ ძაღლს ორი ხაჭაპური არ ვაჭამე, არ მომიშინაურდა.
ცხოველებთან დაკავშირებით სხვა ამბავს გეტყვით. უცხო ქვეყნებში, განსაკუთრებით ევროპაში, ძალიან დაცულია ცხოველების უფლებები. ერთხელ ინგლისში ყოფნისას შევესწარი აქციას, თევზის უფლებებს იცავდნენ. იმავე საღამოს რესტორანში ინტერვიუსთვის ვხვდებოდით გელა ჩარკვიანს, რომელიც იმხანად საქართველოს ელჩი გახლდათ ბრიტანეთში. იმ დღის შთაბეჭდილებები რომ გავუზიარე, მითხრა: ''ასეა, მე კიდევ ერთ ამბავს გეტყვი. დილით, სამსახურში წასასვლელად სახლიდან რომ გამოვდივარ, ქუჩაში საპირისპირო მიმართულებით ერთი კატა გამოდის სასეირნოდ. ტროტუარზე ერთმანეთს რომ ვუახლოვდებით, კატას აზრადაც არ მოსდის, რომ გვერდით გაიწიოს, არც იმის ეშინია, რომ ფეხს ვკრავ, ან რამე მსგავსი. იმდენად იცის კატამ საკუთარი უფლებები, გზა მე უნდა დავუთმო და მან თავისუფლად გაიაროს''. ჩვენს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების დაცვაზე რა მოგახსენოთ და მით უმეტეს, ცხოველების (იცინის).
- სხვა შინაური ცხოველი გყოლიათ?
- შეყვარებული რომ ვიყავი, ორი ზაზუნა მყავდა. ცირამ პირველად რომ ნახა ისინი, თქვა, ამ სახლში არასოდეს მოვალ, თუ ეს ზაზუნები დამხვდებაო და ისინი მისი მეგობრის შვილს ვაჩუქეთ. მერე გვყავდა თუთიყუში, რომელსაც ფრთები ცოტა წავაჭერით, რომ გალიიდან გამოგვეშვა და სახლში ევლო. ერთ დღესაც აივანზე გავიდა და წამებში ჭყივილის ხმა მომესმა, უზარმაზარი ქორი ჩააფრინდა და აივნიდან წაგვართვა. საბურთალოზე ვცხოვრობ, ქორს გავეკიდეთ, იქნებ, სადმე დააგდოს ჩვენი თუთიყუში-მეთქი, მთელი ნუცუბიძის პლატო მივდევდი, მაგრამ... მერე წავედით და თუთიყუში ხელმეორედ ვიყიდეთ. პატარა იყო და მოგვიკვდა. ამის მერე გადავწყვიტეთ, აღარ მოგვეყვანა, რადგან ძალიან ვინერვიულეთ ამ ამბავზე, ისევე, როგორც ჩვენს თევზებზე. ზღვაზე დასასვენებლად გამგზავრებამდე ჩვენი თევზები მეგობარს დავუტოვეთ და ისინი მათზე დიდმა თევზებმა შეგვიჭამეს. ახლა კარგად ვართ, ბედნიერად ვცხოვრობთ ოჯახში მე და ჩემი მეუღლე - სამი შვილით.
წყარო: reitingi.ge
- ჩემმა შვილმა ანდრიამ პირველი სიტყვა, რაც თქვა, იყო ''გადუნგა''. არც ჩვენ და არც თავად მან არ იცის მისი მნიშვნელობა, მაგრამ ეს სიტყვა არ დავკარგეთ, ცოტა გადავაკეთეთ და კატას ''გადუნა'' დავარქვით. რაც შეეხება ძაღლს, ''ენდი'' ჰქვია. შინ რომ მოვიყვანეთ, მის სახელზე კონკურსი გამოვაცხადეთ. ''ფეისბუქის'' გამოკითხვების შედეგად, ჩემი მეუღლის მიერ მოფიქრებულ სახელზე შეჩერდა არჩევანი (იღიმის). ხუთი წელია, კატა გვყავს, ხოლო რვა თვე გავიდა, რაც ორი თვის ძაღლი სახლში მოვიყვანეთ.
- როგორც წესი, ცხოველებისადმი სიყვარული ბავშვობის ასაკიდან იწყება...…
- ძაღლი და კატა ყოველთვის გვყავდა, თუმცა ისეთი დამოკიდებულება მათ მიმართ არ მქონია, როგორიც ახლა ამ ორი ბინადრის მიმართ მაქვს. ერთი ჩემი თანამშრომელი თავის კატაზე გამუდმებით ლაპარაკობდა და როცა ცხოველი გარდაიცვალა, ძალიან განიცადა. მაშინ ვერ მივხვდი მის მდგომარეობას და ვუთხარი, კარგი რა, რა გააჭირე საქმე ამ შენი კატის გარდაცვალებით-მეთქი. მოგვიანებით, ''ფეისბუქზე'' ენდის პირველი ფოტო რომ გამოვაქვეყნე და მასზე ''საყვარელი'' და რამდენიმე თბილი სიტყვა დავწერე, სწორედ ის თანამშრომელი გამომეხმაურა და ჩემი სიტყვები შემახსენა - ახლა ხომ ხვდები, მაშინ როგორც ვიყავიო. დღეს ვინმემ რომ ჩემს შინაურ ცხოველზე რამე მსგავსი მითხრას, შეიძლება, ხმა აღარასოდეს გავცე.
- ოჯახში როგორ გაქვთ განაწილებული ცხოველების მოვლა?
- ოჯახში სამნი ვართ: მეუღლე, ბავშვი და მე. დროს სამივე შეძლებისდაგვარად ვუთმობთ. გამიგია, რომ ცხოველი ოჯახის რომელიმე ერთ წევრს ირჩევს და როგორც ჩანს, ჩვენებს ჩემი მეუღლე ჰყავთ ამოჩემებული. ალბათ იმიტომ, რომ ის უფრო მეტად ზრუნავს მათ ჰიგიენასა და გამოკვებაზე. ენდი ხელოვნურად შექმნილი ჯიშია, მისი ბეწვი ადამიანის თმის ხარისხისაა. შესაბამისად, მას არ ვბანთ ცხოველური საპნითა თუ შამპუნით, არამედ კვირაში სამ-ოთხჯერ ადამიანისთვის განკუთვნილი საშუალებებით სუფთავდება. ორივეს თავისი სახლი, აბაზანა, ჭურჭელი, სავარცხელი აქვს. ენდის აქვს თავისი გარდერობი. მარტო ჩვენ არ ვზრუნავთ მათ სამოსზე, არამედ მთელი ჩემი სამეგობრო - ამერიკა თუ ევროპა (იღიმის). ერთი თვის წინ მეგობარმა კვიპროსიდან კაბები და თათმანები გამოგვიგზავნა. ენდის გარდერობშია ფრანგული კაბები და ბეწვიანი ქურთუკებიც. მკითხველს შეიძლება გაუკვირდეს ეს, მგონი, მე არ მაქვს იმდენი ტანსაცმელი და თან ისეთი ხარისხიანი, რაც ენდის, მაგრამ ეს ასეა (იცინის). ღამით, დასაძინებლად რომ ვწვებით, ენდი და გადუნა დერეფანში დგებიან და ვერ წყვეტენ, ვისთან გაათიონ ღამე.
- როგორც ჩანს, თქვენს მეუღლეს უყვარს ცხოველები...
- ძალიან. კატა როგორ მივიყვანე, მოგიყვებით. ხუთი წლის წინ სამსახურიდან გამოვდიოდი. წვიმდა. ''იმედის'' მანქანების სადგომთან ჩემი თანამშრომელი იდგა და წვიმას ემალებოდა. ხელში ძალიან პატარა კნუტი ეჭირა. ფისოს მოვეფერე და მითხრა, თანამშრომელს მოვუყვანე, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ მასთან სახლში არ უნდათ კატა, ამიტომ იძულებული ვარ, გადავაგდოო. შევშ-ფოთდი. როცა მკერდზე მიხუტებული კნუტი გადასაგდებად მოამზადა, ხელი დავუჭირე, მე წავიყვან-მეთქი. კარგიო, - შემაჩეჩა კატა, ჩახტა მანქანაში და წავიდა. ვდგავარ ასე და ვურეკავ მეუღლეს, რომელსაც ცირა ჰქვია და ცის ვეძახი. ცი, კნუტი უნდა მოვიყვანო სახლში. ის კი მპასუხობს, რა თქმა უნდა, ხუმრობ, არ მცალია, - თქვა და გამითიშა. ხელახლა დავურეკე, არ ვხუმრობ-მეთქი. არ იჯერებდა, მე კი ვეუბნები, შენნაირი თბილია, პატარა და საყვარელი-მეთქი. ბოლოს მითხრა, მაშინ ტანსაცმელს ჩაგილაგებ, ჩემოდანი ლიფტთან დაგხვდება, შენი კატიანად სადაც გინდა, იქ წადიო. ვდგავარ ასე, მაწვიმს, მათოვს და სწორედ მაშინ ჩემმა თანამშრომლებმა მანქანით ჩამოიარეს, რუსთავში ჩვენს თანამშრომელს ნათესავი გარდაეცვალა და სამძიმარზე მივდივართო. ეს ამბავი არ ვიცოდი, მეც წამოვალ-მეთქი, ვუთხარი და ასე ჩემი კნუტიანად წავედი გასვენებაში (იღიმის). ის მანქანაში დავტოვე და მივუსამძიმრე ჭირისუფლებს...
მოკლედ, დავბრუნდი სახლში, ანდრია და ცირა კართან დამხვდნენ, ჩემმა ცოლმა რომ დამინახა, გამომართვა კნუტი, ჩაიხუტა და მას შემდეგ ხელიდან აღარ გაუშვია.
- ძაღლი და კატა ერთ ჭერქვეშ როგორ ცხოვრობენ?
- ენდი ოთხი წლის იყო, როცა გადუნა მოვიყვანეთ. ორივე ''გოგონაა''. ენდიმ როგორც კი დაინახა, ეგრევე ლოკვა დაუწყო. ხშირად ოთახში სადმე ჩაიმალებიან და ერთად იძინებენ. ენდის რომ დავბანთ, გადუნა მივა და სველ ადგილებს ულოკავს, ენით უშრობს. სულ ასე ეფერება, დედაშვილურად უყვარს. საოცარი სანახავია.
- პროფესიიდან გამომდინარე ხშირად მოგზაურობთ, სოფელსოფელ სიარულისას ცხოველებთან დაკავშირებით რამე სახიფათო სიტუაციაში ხომ არ აღმოჩენილხართ?
- არა. ადრე ძაღლების ძალიან მეშინოდა. სხვათა შორის, ეს დღემდე გამომყვა, მაგრამ ძირითადად დიდი ზომის ძაღლებისადმი მაქვს ასეთი დამოკიდებულება. მკვდარიც რომ იყოს ეზოში, მგონია, გაცოცხლდება და მეცემა. თუმცა, თუ მოვიშინაურე, მერე არ მშორდება. ერთხელ გადაღებაზე ვიყავი და სანამ ძაღლს ორი ხაჭაპური არ ვაჭამე, არ მომიშინაურდა.
ცხოველებთან დაკავშირებით სხვა ამბავს გეტყვით. უცხო ქვეყნებში, განსაკუთრებით ევროპაში, ძალიან დაცულია ცხოველების უფლებები. ერთხელ ინგლისში ყოფნისას შევესწარი აქციას, თევზის უფლებებს იცავდნენ. იმავე საღამოს რესტორანში ინტერვიუსთვის ვხვდებოდით გელა ჩარკვიანს, რომელიც იმხანად საქართველოს ელჩი გახლდათ ბრიტანეთში. იმ დღის შთაბეჭდილებები რომ გავუზიარე, მითხრა: ''ასეა, მე კიდევ ერთ ამბავს გეტყვი. დილით, სამსახურში წასასვლელად სახლიდან რომ გამოვდივარ, ქუჩაში საპირისპირო მიმართულებით ერთი კატა გამოდის სასეირნოდ. ტროტუარზე ერთმანეთს რომ ვუახლოვდებით, კატას აზრადაც არ მოსდის, რომ გვერდით გაიწიოს, არც იმის ეშინია, რომ ფეხს ვკრავ, ან რამე მსგავსი. იმდენად იცის კატამ საკუთარი უფლებები, გზა მე უნდა დავუთმო და მან თავისუფლად გაიაროს''. ჩვენს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების დაცვაზე რა მოგახსენოთ და მით უმეტეს, ცხოველების (იცინის).
- სხვა შინაური ცხოველი გყოლიათ?
- შეყვარებული რომ ვიყავი, ორი ზაზუნა მყავდა. ცირამ პირველად რომ ნახა ისინი, თქვა, ამ სახლში არასოდეს მოვალ, თუ ეს ზაზუნები დამხვდებაო და ისინი მისი მეგობრის შვილს ვაჩუქეთ. მერე გვყავდა თუთიყუში, რომელსაც ფრთები ცოტა წავაჭერით, რომ გალიიდან გამოგვეშვა და სახლში ევლო. ერთ დღესაც აივანზე გავიდა და წამებში ჭყივილის ხმა მომესმა, უზარმაზარი ქორი ჩააფრინდა და აივნიდან წაგვართვა. საბურთალოზე ვცხოვრობ, ქორს გავეკიდეთ, იქნებ, სადმე დააგდოს ჩვენი თუთიყუში-მეთქი, მთელი ნუცუბიძის პლატო მივდევდი, მაგრამ... მერე წავედით და თუთიყუში ხელმეორედ ვიყიდეთ. პატარა იყო და მოგვიკვდა. ამის მერე გადავწყვიტეთ, აღარ მოგვეყვანა, რადგან ძალიან ვინერვიულეთ ამ ამბავზე, ისევე, როგორც ჩვენს თევზებზე. ზღვაზე დასასვენებლად გამგზავრებამდე ჩვენი თევზები მეგობარს დავუტოვეთ და ისინი მათზე დიდმა თევზებმა შეგვიჭამეს. ახლა კარგად ვართ, ბედნიერად ვცხოვრობთ ოჯახში მე და ჩემი მეუღლე - სამი შვილით.
წყარო: reitingi.ge
