ნინო ნადირაძემ მანქანა შელოცვით გაყიდა

მიუხედავად იმისა, რომ ნინო ნადირაძე 16 წელია, საჭესთან ზის, ამბობს, რომ ამ მხრივ უნიჭო იყო. დღეს უკვე გამოცდილი მძღოლია, ერკვევა მანქანის ტექნიკურ დეტალებში, თუმცა არ იცის და არც აპირებს ისწავლოს საბურავის გამოცვლა. სამაგიეროდ, დაუმეგობრდა მანქანის ხელოსნებს, რომლებიც ამ თემასთან დაკავშირებულ ყველა პრობლემას უგვარებენ. თავად, როგორც ექიმი, ხშირად უწვდის მათ დახმარების ხელს.

- მანქანის მიმართ ინტერესი საკმაოდ გვიან, 29 წლის ასაკში გამიჩნდა. ჩემი შვილი 18 წლის ასაკში რომ ზის საჭესთან, ჩემს დროს ასე არ იყო. როცა გადავწყვიტე, მანქანის ტარება მესწავლა, ავიყვანე პედაგოგი, ბატონი არტუშა, რომელთანაც დღემდე ვაგრძელებ გულითად მეგობრობას და უკვე ჩემი პაციენტია. ძალიან მიყვარს მარტო იმიტომ, რომ ძალიან უნიჭო ვი-ყავი ამ სფეროში და ძლივს მასწავლა. მანამდე დედაჩემმა, ჩემმა მეუღლემ სცადეს, ესწავლებინათ ჩემთვის, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ.

- პირველი მანქანა...
- ''ფოლკსვაგენ ვენტო'', რომელიც წელიწად-ნახევარში, მირტყმა-მორტყმისგან ფაქტობრივად ''შპაკლადქცეული'' გავყიდე. არტუშასთან გაკვეთილზე ვიყავი, მთხოვა, თავისუფლების მოედანზე ყოფილ მერიასთან გამიჩერეო, გადმოვიდა მანქანიდან და მითხრა, შენ უკვე იცი მართვა და წადი სახლშიო. ვუთხარი, არ დავეტოვებინე, მაგრამ გაიქცა. რაღას ვიზამდი?! მარჯანიშვილამდე წამოვედი მარტო, სახლში მისული ნერვიულობისგან თავიდან ბოლომდე სველი ვიყავი. ეს ჩემი პირველი მანქანა ''ვუჩაჩქუნე'', სადაც შემეძლო, ხან მე დავარტყი, ხან მე დამარტყეს, ალბათ, ისევ ჩემი გამოუცდელობის გამო, მაგრამ მისი მადლობელი იმიტომ ვარ, რომ მასზე ვისწავლე მანქანის აწყობა-დაშლა. ჩემს მეუღლეს მაგ დარგში ჩემთვის არ ეცალა, ამიტომ პროფილაქტიკაში მიყვანა, გაკეთება - ყველაფერი ჩემზე იყო, გავერკვიე ტექნიკურ საკითხებში, თუმცა საბურავის გამოცვლა არ ვიცი და არც ვაპირებ სწავლას.

- მანქანას ქუჩაში ''დაუტოვებიხარ''?
- არა, მფარველები მყავს. იმ პერიოდში, როცა მანქანას აქეთ-იქით აქტიურად ვურტყამდი, დიღმის პროფილაქტიკის ყველა ხელოსანი გავიცანი, მათ შორის სამველი, რომელიც მართლა ჩემი მფარველია. რამე გამიფუჭდება თუ არა, მაშინვე მას ვურეკავ, ჩემი ყველა მანქანა მისი გაყიდულია, არადა, იქამდე ცხოვრებაში მანქანა არ ჰყავდა გაყიდული, პირველი ჩემი ავტომობილი იყო. სამჯერ გაიყვანა გასაყიდად, მაგრამ ვერაფერი მოუხერხა, ერთხელ თითქმის გაყიდული მოაბრუნეს უკან. მერე დედამისს მიუყვანა, რომელმაც გამოულოცა თუ შეულოცა და, როგორც იქნა, გაიყიდა (იცინის).

- მანქანას რა სიხშირით ცვლი, მალე გბეზრდება?
- ისე ხდება, რომ ორწელიწად-ნახევარში ვცვლი ხოლმე, მაგრამ ბოლო პერიოდში აღარაფრისთვის არ მცალია, თან ახლა ფინანსებიც არ მაქვს, რომ შევცვალო. სახლს რომ ვაშენებთ, მთელი ბიუჯეტი იქითაა მობილიზებული, ამიტომ, სავარაუდოდ, კიდევ ერთი წელი ვერ შევიცვლი მანქანას.

- რა მოთხოვნებს უნდა აკმაყოფილებდეს მანქანა?
- არ მიყვარს ჯიპები, ყველგანმავალი მანქანები. მომწონს ორკარიანი, ცოტა სპორტული ავტომობილები და მყავს კიდეც ''მერსედესი ცლკ''. საცობებსა და პარკირების პრობლემას საერთოდ წყობიდან გამოვყავარ და დიდი მანქანებით როგორ ახერხებენ ამას, მიკვირს. ზოგადად, ამ საკითხში პრეტენზიული არ ვარ, ჩემთვის იდეფიქსი არაა ძვირად ღირებული მანქანით მოძრაობა.

- მანქანის განებივრება გიყვარს?
- არა. მანქანაში ყოველთვის უამრავი ნაგავი მიყრია, ამასთან ერთად - ტანსაცმელი, ფეხსაცმელი, მაგრამ მას შემდეგ, რაც სამრეცხაოდან ჩემი ფეხსაცმელი გაქრა, მანქანაში აღარ ვდებ. მანქანა გავარეცხვინე და ფეხსაცმელი დავკარგე, ეტყობა, ვიღაცას მოეწონა თავისი შეყვარებულისთვის და წაიღო, ღმერთმა შეარგოს.

- ნინო, სისწრაფე გიყვარს?
- არა, საკმაოდ სერიოზულ ავტოავარიაში მოვხვდი, ჩემი მეუღლე იჯდა საჭესთან, ძალიან ახლოს ჩავხედე სიკვდილს თვალებში და შევშინდი. ახლა, როდესაც შვილები მყავს, ვცდილობ, უფრო ფრთხილად ვიარო, უაზრო სიკვდილი არ მინდა, შვილები ფეხზე მყავს დასაყენებელი, ისედაც ხიფათითაა სავსე ცხოვრება, ამიტომ დამატებით საფრთხეს ჩემს თავს არ ვუქმნი.

- შენი მძღოლობით თუ მოხვედრილხარ ავტოსაგზაო შემთხვევაში, მირტყმა-მორტყმაზე არ მაქვს საუბარი.
- ერთხელ, მაგრამ არავინ დაშავებულა. შუქნიშანზე ყვითელი იყო ჩართული, მანქანა გავაჩერე, მაგრამ ჩემ უკან მოძრავ ტაქსის მძღოლს ეგონა, გავივლიდი და დამარტყა. საბედნიეროდ, არავინ დაშავდა. ბოლოს გამოვარკვიეთ, რომ იმ მანქანის მძღოლიც ჩემსავით 24 მარტს იყო დაბადებული. მართალია, მისი ბრალი იყო ავარია, მაგრამ კაპიკი არ გამომირთმევია, საშოვარზე იყო ადამიანი გამოსული და მე რა უნდა მომეთხოვა, იქით გავუკეთე მანქანა, რადგან ვიცოდი, გარკვეული დროით ულუკმაპუროდ რჩებოდა.

- რამდენად ხშირად გაჩერებს და გაჯარიმებს პატრული?
- არანაირად არ ვეწინააღმდეგები პატრულს, მორჩილი მძღოლი ვარ, ერთხელ 20 ლარით დამაჯარიმეს, ხშირად მპატიობენ კიდეც. აი, რასაც ვერ ვიტან, ''სითი პარკია'' - ორჯერ წაიყვანეს ჩემი მანქანა, რაც არ მიგინია არასდროს, მაშინ ვიგინე. ძალიან მძიმე დღე მქონდა, ბევრი საქმე და ზუსტად იმ დროს წაიყვანეს. სხვათა შორის, ორჯერ მქონდა შემთხვევა, როცა დამა-ვიწყდა, სად გავაჩერე მანქანა, ვეძებე, რომ ვერ ვიპოვე, კინაღამ პატრული გამოვიძახე და მერე გამახსენდა, რომ იქვე მდებარე ქუჩაზე დავტოვე.

- ნინო, ქალ მძღოლებზე ჩამოყალიბებულ სტერეოტიპს ეთანხმები?
- ნაწილობრივ კი. მანქანა არც ერთ მხარეს რომ არ დგას, არ აინტერესებს მოძრაობის ზოლი, ისე გადადი-გადმოდის ზოლებში, არ იყენებს ციმციმას და ა.შ., მაშინვე ვხვდები, რომ ქალი მართავს.

- თავიდან გუგა შენს მძღოლობას როგორ აფასებდა, კრიტიკული იყო?
- ის დღემდე ამბობს, რომ ტარება არ ვიცი.

- როცა შვილი ზის საჭესთან, ღელავ?
- კი, მაგრამ ვცდილობ, არ ვინერვიულო. მირჩევნია, მასთან ერთად ვიყო მანქანაში, მემსახურება. სხვათა შორის, ჩემზე ბევრად ნიჭიერი მძღოლი აღმოჩნდა, მასაც არტუშამ ასწავლა მართვა.

- ნინო, როგორია შენი რეაქცია, როცა მძღოლი საავარიო სიტუაციას ქმნის?
- არანაირი, ირგვლივ იმდენი პრობლემაა, მაგის გამო ნერვებს არ ვიშლი და ამ საკითხს მშვიდად ვუყურებ.
წყარო: reitingi.ge