თამარ ივერის ძაღლი ქალიშვილია - „ ქართველ ხალხს უყვარს გადამეტება...“
1 676 ნახვა
თამარ ივერი ბავშვობიდან განსაკუთრებულ სითბოს ავლენს ცხოველების მიმართ და მცირე ხნის წინ, ცხოველთა დაცვის საერთაშორისო დღეს, სხვებთან ერთად, თბილისში მათი უფლებების დამცველ აქციებზეც გახლდათ.
შინ სიამის კატა ჯინას, ორ ძაღლს- იორკშირ ტერიერ სისის და ჯეკ რასელ ტერიერ გუჩისაც უვლის. ''მიუხედავად იმისა, რომ მყავს სიამის კატა, დეკორატიული იორკშირ ტერიერი და ჯეკ რასელ ტერიერი, მეტისისა და ასეთივე ქუჩის კატები გაცილებით თბილები, ალერსიანები და ჰუმანურები არიან, ვიდრე ჯიშიანი ცხოველები. ალბათ, ესენი ცოტა უფრო გათამამებულ კატეგორიას მიეკუთვნებიან, ფუფუნება უყვართ და აქედან გამომდინარე, მეტისებისკენ უფრო ვიხრები'',- აღნიშნა საუბრისას მომღერალმა, რომელიც არა მხოლოდ საკუთარი, არამედ უპატრონო ძაღლების მოვლითაც არის ცნობილი.
- ცხოველები მშობლებმა შემაყვარეს. დედას კატები უყვარს და მახსოვს, პატარაობაში მთელი უბნის კატებს აივნიდან როგორ აჭმევდა. ხოლო მამა კატებს დიდად არ სწყალობდა, როგორც ქართველი კაცების უმრავლესობა, და ძაღლებს ანიჭებდა უპირატესობას. მე ბავშვობიდან ორივე ერთნაირად მიყვარდა და ხან უპატრონო ძაღლი ამომყავდა სახლში, ხან- კატა.
დოლიძის ქუჩაზე რომ ვცხოვრობდი, სადარბაზოში ლეკვებსა და კნუტებს ვუვლიდი. ზოგჯერ კნუტებს რძეს ''პიპეტკიდან'' ვასმევდი. ერთხელ კიკეთიდან კნუტი ჩამოვიყვანე, კისკა შევარქვი. მამაჩემმა ერთი ამბავი ატეხა, სახლში რომ არ ვიყავი, სადღაც წაუყვანია, მე კი მითხრა, ჩემი მეგობრის შვილს ვაჩუქეო. ავტირდი, სახლში აღარ შემოვალ-მეთქი, ცუდად გავხდი და მამა იძულებული გახდა, წავეყვანე ჩემს კისკასთან, რომელიც სამი სადარბაზოს იქით დაუტოვებია. საწყალი კისკა მილებში იყო ჩამალული. დავუძახე თუ არა, გამოვიდა და სახლში დავაბრუნე. სოფელში რომ წამიყვანეს, მამამ მართლა აჩუქა კისკა თავის მეგობარს და ძალიან რთულად გადავიტანე ეს ამბავი...
სახლში მყავდა წიწილაც, კაჭკაჭიც, რომელიც ფრთამოტეხილი ვიპოვე და ვუვლიდი. სულ მიკვირდა ჩემი ასაკის იმ გოგო-ბიჭების, რომლებიც ცდილობდნენ, ცხოველები ეწვალებინათ. საიდან ჩნდება ბავშვებში ეს სისასტიკე, არ ვიცი. ალბათ, მათი ოჯახიდან მოდის ასეთი დამოკიდებულება ცხოველებისადმი. ასეთ ბავშვებს არც ვემეგობრებოდი. ვინც ცხოველებს ასე სასტიკად ექცეოდა, თანატოლების მიმართაც ასეთივე დამოკიდებულება ჰქონდათ. ვეცდები, რომ ჩემი შვილები ცხოველებისადმი დიდი სიმპათიით გავზარდო.
- წლების განმავლობაში თქვენ გვერდით მყოფი ცხოველი რამე ტრაგიკულ შემთხვევას ხომ არ უმსხვერპლია?
- მამის გარდაცვალების შემდეგ ერთი კატა გვყავდა, თურმე ქუჩაში ძაღლები მისდევდნენ, კატამ ხეზე აცოცებით უშველა თავს, მაგრამ გადავარდა და იქვე ხის ძირას დანთებულ ცეცხლში ჩავარდა. დედამ უცბად სტაცა ხელი და გადაარჩინა. კუდი ჰქონდა დამწვარი და მოუარა. მამალი კატა იყო, კეთილი ზნის, რომელსაც ძალიან ვუყვარდით. დაახლოებით ხუთი წელი გვყავდა. ზოგჯერ სასეირნოდ ვუშვებდით. უბანს მოივლიდა და ბრუნდებოდა. ერთხელაც მეზობლის ბიჭმა ძაღლი მიუქსია, კატას შეშინდა, ტრასაზე გაიქცა და მანქანამ დაარტყა. ეს ყველაფერი ჩემ თვალწინ მოხდა, ძალიან განვიცადე. კატა მე და დედამ დავასაფლავეთ. მას შემდეგ იმ ბიჭისთვის ხმა არ გამიცია. მოსისხლე მტერივით გახდა. მოგვიანებით სხვა უბანში გადავიდა საცხოვრებლად და მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობიდან ერთად გავიზარდეთ, ჩემს თვალში როგორც წვიმის ნაკვალევი, ისე წაიშალა. საოცარი ის იყო, რომ ოთხი-ხუთი დღის განმავლობაში სხვა
კატები, რომლებიც იმ ადგილას ჩაირბენდნენ, სადაც ჩვენი ფისო მოკვდა, ჩერდებოდნენ, რამდენიმე წუთი ბოლთას სცემდნენ და მერე აგრძელებდნენ გზას. არ ვიცი, იქ კატის სული ტრიალებდა თუ რამე კავშირს გრძნობდნენ, მაგრამ როგორც ამბობენ, კატებს შორის არის კავშირი და ეს ჩემი თვალით ვნახე. მას შემდეგ აღარ ვაპირებდი, შინ რამე ცხოველი მყოლოდა, მაგრამ წლები რომ გავიდა, გავრისკე.
- თქვენს დღევანდელ შინაურ ცხოველებზე მოგვიყევით...
- უცხოეთიდან დედას რომ დავურეკე და ვუთხარი, თბილისში იორკშირ ტერიერი მომყავს-მეთქი, ჩათვალა, რომ დიდი ძაღლი იყო და წინააღმდეგობა გამიწია, მე მაგას ვერ მოვუვლიო (იღიმის). აეროპორტში რომ დამხვდა, მითხრა, რა კარგია, ძაღლი თან რომ არ წამოიყვანეო. ჩანთაში ჩასმული სისი რომ დავანახე, გაოგნდა, ასეთი პატარა ძაღლი ცხოვრებაში ნანახი არ ჰყავდა (იცინის). თუ არ ვცდები, ქალაქში პირველი იორკშირ ტერიერი მე მყავდა, ახლა უკვე ბევრის გვერდით დამინახავს. დედას სისი ახლა, მგონი, ჩემზე მეტადაც უყვარს (იცინის).
- ეს ის არის, ხომ, თქვენს ქორწილშიც გვერდით რომ გყავდათ?
- დიახ, ისაა ჩემი ქორწილის ფოტოებზე. უკვე ათი წლისაა. დედა მას ''სტარაია დევას'' ეძახის, რადგან ქალწულია. თავიდანვე გავუკეთეთ სტერილიზაცია. შვილები რომ არ ჰყავს, ამ მხრივ ცოდოა, მაგრამ სხვა მხრივ ბედნიერად ცხოვრობს ჩვენთან. მეორე ძაღლი ჯეკ რასელ ტერიერი საფრანგეთში შევიძინეთ ცნობილი მომშენებლისგან. ჩემს მეუღლეს ძალიან მოსწონდა ფილმში ''ნიღაბი'' ჯიმ ქერის გმირის ძაღლი მაილო. მისი საზრიანობითა და სისხარტით მოიხიბლა და გადაწყვიტა, ეს ჯიში გვყოლოდა. გუჩის სახეზე სპეციფიკური ყავისფერ-თამბაქოსფერი ლაქა აქვს, ისეთივე ფერის, როგორიც მსოფლიოში ცნობილ ფირმა ''გუჩის'' და სახელიც სწორედ ამიტომ შევურჩიე.
ქალაქში ძირითადად მოკლეფეხებიანი და ლაქებიანი ჯეკ რასელები მინახავს, ჩვენი ერთადერთია, რომელიც გრძელფეხებაა და ტანზე ლაქების გარეშე. იმედია, ადრე თუ გვიან, გუჩის გამოფენაზე გავიყვან და საქართველოს ჩეპიონი გახდება (იღიმის). რაც შეეხება კატა ჯინას, ახლობელმა გვაჩუქა. ძალიან ჭკვიანია, მხოლოდ თავის საჭმელს მიირთმევს. სულ რომ ორაგულის ნაჭრები დაუწყო, იცის, რომ არ შეიძლება და არ მიეკარება.
- როგორც ვიცი, ცხოველთა მონიტორინგის სამსახურმა აქციის მონაწილეების შენიშვნები და რეკომენდაციების დიდი ნაწილი გაითვალისწინა...
- დიახ, ნაწილობრივ შეიცვალა რამდენიმე მუხლი. საერთოდ, ცხოველების დასაცავად რაც უფრო მეტი საზოგადოებისთვის ცნობილი ადამიანი ამოიღებს ხმას, მით უფრო ამაღლდება ამ მხრივ მენტალიტეტი. აქციაზე სოლიდარობისთვის სპეციალურად ჩავიცვი ხელოვნური მოკლე ბეწვის ქურქი. მინდოდა მეჩვენებინა, უხეშად ვიტყვი- პრიმადონები მხოლოდ ბეწვის ქურქებით არ დადიან, არსებობს შესანიშნავი ალტერნატივა, ხელოვნური ბეწვის სახით. ატყდა ამბავი, თამარ ივერი მობრძანდა ნატურალური ბეწვის ქურქით და ძაღლით ხელშიო, არადა, არც ამგვარი ქურქი მეცვა და არც ძაღლი მყავდა თან. საერთოდ, ქართველ ხალხს უყვარს გადამეტება, ამბების მოგონება და ''შემკობა''. მოგვიანებით ამის შესახებ განმარტება გავაკეთე და იმედია, მასა დაწყნარდა (იღიმის).
წყარო: reitingi.ge
შინ სიამის კატა ჯინას, ორ ძაღლს- იორკშირ ტერიერ სისის და ჯეკ რასელ ტერიერ გუჩისაც უვლის. ''მიუხედავად იმისა, რომ მყავს სიამის კატა, დეკორატიული იორკშირ ტერიერი და ჯეკ რასელ ტერიერი, მეტისისა და ასეთივე ქუჩის კატები გაცილებით თბილები, ალერსიანები და ჰუმანურები არიან, ვიდრე ჯიშიანი ცხოველები. ალბათ, ესენი ცოტა უფრო გათამამებულ კატეგორიას მიეკუთვნებიან, ფუფუნება უყვართ და აქედან გამომდინარე, მეტისებისკენ უფრო ვიხრები'',- აღნიშნა საუბრისას მომღერალმა, რომელიც არა მხოლოდ საკუთარი, არამედ უპატრონო ძაღლების მოვლითაც არის ცნობილი.
- ცხოველები მშობლებმა შემაყვარეს. დედას კატები უყვარს და მახსოვს, პატარაობაში მთელი უბნის კატებს აივნიდან როგორ აჭმევდა. ხოლო მამა კატებს დიდად არ სწყალობდა, როგორც ქართველი კაცების უმრავლესობა, და ძაღლებს ანიჭებდა უპირატესობას. მე ბავშვობიდან ორივე ერთნაირად მიყვარდა და ხან უპატრონო ძაღლი ამომყავდა სახლში, ხან- კატა.
დოლიძის ქუჩაზე რომ ვცხოვრობდი, სადარბაზოში ლეკვებსა და კნუტებს ვუვლიდი. ზოგჯერ კნუტებს რძეს ''პიპეტკიდან'' ვასმევდი. ერთხელ კიკეთიდან კნუტი ჩამოვიყვანე, კისკა შევარქვი. მამაჩემმა ერთი ამბავი ატეხა, სახლში რომ არ ვიყავი, სადღაც წაუყვანია, მე კი მითხრა, ჩემი მეგობრის შვილს ვაჩუქეო. ავტირდი, სახლში აღარ შემოვალ-მეთქი, ცუდად გავხდი და მამა იძულებული გახდა, წავეყვანე ჩემს კისკასთან, რომელიც სამი სადარბაზოს იქით დაუტოვებია. საწყალი კისკა მილებში იყო ჩამალული. დავუძახე თუ არა, გამოვიდა და სახლში დავაბრუნე. სოფელში რომ წამიყვანეს, მამამ მართლა აჩუქა კისკა თავის მეგობარს და ძალიან რთულად გადავიტანე ეს ამბავი...
სახლში მყავდა წიწილაც, კაჭკაჭიც, რომელიც ფრთამოტეხილი ვიპოვე და ვუვლიდი. სულ მიკვირდა ჩემი ასაკის იმ გოგო-ბიჭების, რომლებიც ცდილობდნენ, ცხოველები ეწვალებინათ. საიდან ჩნდება ბავშვებში ეს სისასტიკე, არ ვიცი. ალბათ, მათი ოჯახიდან მოდის ასეთი დამოკიდებულება ცხოველებისადმი. ასეთ ბავშვებს არც ვემეგობრებოდი. ვინც ცხოველებს ასე სასტიკად ექცეოდა, თანატოლების მიმართაც ასეთივე დამოკიდებულება ჰქონდათ. ვეცდები, რომ ჩემი შვილები ცხოველებისადმი დიდი სიმპათიით გავზარდო.
- წლების განმავლობაში თქვენ გვერდით მყოფი ცხოველი რამე ტრაგიკულ შემთხვევას ხომ არ უმსხვერპლია?
- მამის გარდაცვალების შემდეგ ერთი კატა გვყავდა, თურმე ქუჩაში ძაღლები მისდევდნენ, კატამ ხეზე აცოცებით უშველა თავს, მაგრამ გადავარდა და იქვე ხის ძირას დანთებულ ცეცხლში ჩავარდა. დედამ უცბად სტაცა ხელი და გადაარჩინა. კუდი ჰქონდა დამწვარი და მოუარა. მამალი კატა იყო, კეთილი ზნის, რომელსაც ძალიან ვუყვარდით. დაახლოებით ხუთი წელი გვყავდა. ზოგჯერ სასეირნოდ ვუშვებდით. უბანს მოივლიდა და ბრუნდებოდა. ერთხელაც მეზობლის ბიჭმა ძაღლი მიუქსია, კატას შეშინდა, ტრასაზე გაიქცა და მანქანამ დაარტყა. ეს ყველაფერი ჩემ თვალწინ მოხდა, ძალიან განვიცადე. კატა მე და დედამ დავასაფლავეთ. მას შემდეგ იმ ბიჭისთვის ხმა არ გამიცია. მოსისხლე მტერივით გახდა. მოგვიანებით სხვა უბანში გადავიდა საცხოვრებლად და მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობიდან ერთად გავიზარდეთ, ჩემს თვალში როგორც წვიმის ნაკვალევი, ისე წაიშალა. საოცარი ის იყო, რომ ოთხი-ხუთი დღის განმავლობაში სხვა
კატები, რომლებიც იმ ადგილას ჩაირბენდნენ, სადაც ჩვენი ფისო მოკვდა, ჩერდებოდნენ, რამდენიმე წუთი ბოლთას სცემდნენ და მერე აგრძელებდნენ გზას. არ ვიცი, იქ კატის სული ტრიალებდა თუ რამე კავშირს გრძნობდნენ, მაგრამ როგორც ამბობენ, კატებს შორის არის კავშირი და ეს ჩემი თვალით ვნახე. მას შემდეგ აღარ ვაპირებდი, შინ რამე ცხოველი მყოლოდა, მაგრამ წლები რომ გავიდა, გავრისკე.
- თქვენს დღევანდელ შინაურ ცხოველებზე მოგვიყევით...
- უცხოეთიდან დედას რომ დავურეკე და ვუთხარი, თბილისში იორკშირ ტერიერი მომყავს-მეთქი, ჩათვალა, რომ დიდი ძაღლი იყო და წინააღმდეგობა გამიწია, მე მაგას ვერ მოვუვლიო (იღიმის). აეროპორტში რომ დამხვდა, მითხრა, რა კარგია, ძაღლი თან რომ არ წამოიყვანეო. ჩანთაში ჩასმული სისი რომ დავანახე, გაოგნდა, ასეთი პატარა ძაღლი ცხოვრებაში ნანახი არ ჰყავდა (იცინის). თუ არ ვცდები, ქალაქში პირველი იორკშირ ტერიერი მე მყავდა, ახლა უკვე ბევრის გვერდით დამინახავს. დედას სისი ახლა, მგონი, ჩემზე მეტადაც უყვარს (იცინის).
- ეს ის არის, ხომ, თქვენს ქორწილშიც გვერდით რომ გყავდათ?
- დიახ, ისაა ჩემი ქორწილის ფოტოებზე. უკვე ათი წლისაა. დედა მას ''სტარაია დევას'' ეძახის, რადგან ქალწულია. თავიდანვე გავუკეთეთ სტერილიზაცია. შვილები რომ არ ჰყავს, ამ მხრივ ცოდოა, მაგრამ სხვა მხრივ ბედნიერად ცხოვრობს ჩვენთან. მეორე ძაღლი ჯეკ რასელ ტერიერი საფრანგეთში შევიძინეთ ცნობილი მომშენებლისგან. ჩემს მეუღლეს ძალიან მოსწონდა ფილმში ''ნიღაბი'' ჯიმ ქერის გმირის ძაღლი მაილო. მისი საზრიანობითა და სისხარტით მოიხიბლა და გადაწყვიტა, ეს ჯიში გვყოლოდა. გუჩის სახეზე სპეციფიკური ყავისფერ-თამბაქოსფერი ლაქა აქვს, ისეთივე ფერის, როგორიც მსოფლიოში ცნობილ ფირმა ''გუჩის'' და სახელიც სწორედ ამიტომ შევურჩიე.
ქალაქში ძირითადად მოკლეფეხებიანი და ლაქებიანი ჯეკ რასელები მინახავს, ჩვენი ერთადერთია, რომელიც გრძელფეხებაა და ტანზე ლაქების გარეშე. იმედია, ადრე თუ გვიან, გუჩის გამოფენაზე გავიყვან და საქართველოს ჩეპიონი გახდება (იღიმის). რაც შეეხება კატა ჯინას, ახლობელმა გვაჩუქა. ძალიან ჭკვიანია, მხოლოდ თავის საჭმელს მიირთმევს. სულ რომ ორაგულის ნაჭრები დაუწყო, იცის, რომ არ შეიძლება და არ მიეკარება.
- როგორც ვიცი, ცხოველთა მონიტორინგის სამსახურმა აქციის მონაწილეების შენიშვნები და რეკომენდაციების დიდი ნაწილი გაითვალისწინა...
- დიახ, ნაწილობრივ შეიცვალა რამდენიმე მუხლი. საერთოდ, ცხოველების დასაცავად რაც უფრო მეტი საზოგადოებისთვის ცნობილი ადამიანი ამოიღებს ხმას, მით უფრო ამაღლდება ამ მხრივ მენტალიტეტი. აქციაზე სოლიდარობისთვის სპეციალურად ჩავიცვი ხელოვნური მოკლე ბეწვის ქურქი. მინდოდა მეჩვენებინა, უხეშად ვიტყვი- პრიმადონები მხოლოდ ბეწვის ქურქებით არ დადიან, არსებობს შესანიშნავი ალტერნატივა, ხელოვნური ბეწვის სახით. ატყდა ამბავი, თამარ ივერი მობრძანდა ნატურალური ბეწვის ქურქით და ძაღლით ხელშიო, არადა, არც ამგვარი ქურქი მეცვა და არც ძაღლი მყავდა თან. საერთოდ, ქართველ ხალხს უყვარს გადამეტება, ამბების მოგონება და ''შემკობა''. მოგვიანებით ამის შესახებ განმარტება გავაკეთე და იმედია, მასა დაწყნარდა (იღიმის).
წყარო: reitingi.ge
