ქართველი მხატვრის გერმანული ცხოვრება - ''ვხატავდი ყველგან, ცელოფანზეც კი''...
1 849 ნახვა
მხატვარი თეა ჭყონია ხუთი თვის წინ გადავიდა ბერლინიდან შტუტგარტში. ამ ეტაპზე დროის დიდ ნაწილს გერმანული ენის შესწავლას უთმობს, რომ საშემოდგომოდ ქალაქის უნივერსიტეტში ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტზე სწავლის საშუალება მიეცეს.
13 აპრილს შტუტგარტში ოთხი ქართველი მხატვრისა და მეგობრის ერთობლივი გამოფენა გაიმართა. მათ შორის ერთ-ერთი თეაა. როდის დაბრუნდება საქართველოში, ჯერ არ იცის. დავინტერესდით, როგორია 30 წლის მხატვრის ქართულ-გერმანული ცხოვრება...
- ჩემს პროფესიაში ერთი მიმართულებით ''სვლა'' არ მომწონდა და გერმანიაში მომეცა საშუალება, სხვადასხვა მიმართულებით ვიმუშაო. საქართველოში ტექსტილის დიზაინის განხრით ვსწავლობდი, კვალიფიკაციის ასამაღლებლად გერმანიაში გამოვემგზავრე. გამოდის, რომ ამ ეტა-პზე ვიცვლი პირვანდელ პროფილს, რადგან ქანდაკების სახელოსნოში მყავს ძალიან მაგარი პროფესორი და ოქტომბრიდან, ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტის პარალელურად, მასთან სწავლის შესაძლებლობაც მექნება. ამ ეტაპზე ძირითადად აბრეშუმით ვმუშაობ, ამ მასალისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულება მაქვს.
- გერმანიაში გამგზავრებამდე რა ხდებოდა თბილისში?
- თავდაპირველად სამხატვრო სკოლაში ვსწავლობდი, შემდეგ სამხატვრო აკადემიაში ჩავაბარე. მაგისტრატურის პერიოდში აკადემიაში ლურჯი სუფრების სახელოსნოში ვმუშაობდი. იმავე პერიოდში მოვამზადე პორტფოლიო, სივი და გავაგზავნე საინფორმაციო ცენტრში, რომელიც დაინტერესებულ პირებს გერმანიაში სწავლისა და დაფინანსების შესახებ ინფორმაციას აწვდის. ოთხი თვის შემდეგ მივიღე პასუხი, რომლის მიხედვით საშუალება მომეცა, ერთწლიანი კვალიფიკაციის ასამაღლებელი კურსი გამევლო ბერლინის აკადემიაში - თანამედროვე ტექსტილის დიზაინის განხრით. საერთოდ არ ვიცოდი ენა და პირველი პერიოდი იყო ურთულესი, სრული ქაოსი (იღიმის). თუმცა, ენის ბარიერს თუ არ ჩავთვლით, ის ეტაპი ჩემს ცხოვრებაში უმნიშვნელოვანესი აღმოჩნდა, რადგან პროფესიაში ძალიან დიდი ცოდნა მივიღე.
- მხატვრობა და ხელოვნების სფერო ბავშვობის ინტერესია?
- ბავშვობაში ბალეტსა და ხატვაზე დავდიოდი. კაკო ჩხაიძე იყო არაჩვეულებრივი ადამიანი, რომლის სახელობის სამხატვრო სკოლაშიც ვსწავლობდი და ფაქტობრივად, მან განსაზღვრა ჩემი ბედი, მხატვარი გავმხდარიყავი. სამხატვრო აკადემიაში ძალიან ბევრი რამ შევიძინე. არაჩვეულებრივი პროფესორი მყავდა, ქეთი ქავთარაძე. მან მხატვრობაში დიდი
ბიძგი მომცა და ჩემს შესაძლებლობებში დამაჯერა. ის ჩემთვის იყო და არის ცხოვრებაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი. სამწუხაროდ, გარდაცვლილია და დღემდე მასზე აუღელვებლად ლაპარაკი მიჭირს. აკადემია იყო ძალიან კარგი დასაწყისი იმისათვის, რომ შემდეგ გერმანიაში წამოვსულიყავი. აქ სწავლისადმი სულ სხვა მიდგომა და სხვა გარემოა, მაგრამ მთავარი საწყისი ეტაპია, რაც საქართველოს უკავშირდება. ვფიქრობ, თუ თავიდანვე სწორად დაიწყე, შემდეგ ყველაფერი ასევე აეწყობა.
- რა მთავარ განსხვავებას ამჩნევ ქართველ და უცხოელ მხატვრებს შორის?
- პირადად ჩემს მაგალითზე გეტყვით. ყოველთვის, როცა ხატვას ვიწყებ, ესაა შინაგანად დაგროვილი, ან იმ წუთებში მიღებული ემოციის გადატანა ნახატზე. მაქვს საყვარელი ფანქარი, ბლოკნოტი, ვჯდები მარტო და სპონტანურად პატარ-პატარა ჩანახატებს ვაკეთებ, რომლის დიდ ნაწილს უკვე შემდეგში ვავითარებ. ახლა აქ რა და როგორ მოხდა: პირველ ეტაპზე კვირაში ორჯერ ვხვდებოდი პროფესორს, რომელიც მოითხოვდა, მისთვის ჩვენი განვითარების ეტაპები წარგვედგინა. სამუშაოდ მოგვცეს ბუნების თემა, საიდანაც ერთი რომელიმე კონკრეტული უნდა აგვერჩია. მე არჩევანი წყალზე შევაჩერე. უამრავი ფოტოს, ვიდეოს გადაღებისა და მათზე დაკვირვების შემდეგ ოთხთვიანი მუშაობა დასჭირდა ერთი ნახატის შექმნას. მოკლედ, სანამ წყლამდე მივიდოდი, უამრავი ფოტო გადავიღე და ვხატავდი ყველგან, ცელოფანზეც კი (იღიმის). გერმანიაში შედეგს იმდენად არ აქცევენ ყურადღებას, რამდენადაც იმ პროცესს, რასაც ერთი კონკრეტული თემის გარშემო გადიხარ და მიმაჩნია, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.
- თქვენი რამდენიმე ნამუშევრის ფოტოც გვაქვს...
- საერთოდ, ძალიან ემოციური ადამიანი ვარ. ჩემზე მოქმედებს ყველაფერი, თითოეული სიტყვა. 2013 წელს დავიწყე ნამუშევრის შექმნა თემაზე ''ფობია''. რთული პერიოდი მქონდა, მსურდა, რეალობას გავქცეოდი. ჩემს ვიდეოარტებშიც ჩანს ფეხები, რომლებიც სხვადასხვა სიტუაციაშია: დადის და გარბის. ადამიანების მეშინია და მათ გავურბივარ. სწორედ ეს ჩანს იმ პერიოდის ნახატებსა და ვიდეოარტებში. ახლა ვმუშაობ სერიაზე ''კედელი'', რომელშიც ძირითადი ადგილი აბრეშუმს დაეთმობა და შემდეგი იქნება ''სივრცეში ვარდნა'', ანუ ჩემი გერმანიაში მოხვედრის განცდები. აბრეშუმს არ ვუღალატებ, ყოველთვის ჩემს სავიზიტო ბარათად დარჩება.
წყარო: reitingi.ge
13 აპრილს შტუტგარტში ოთხი ქართველი მხატვრისა და მეგობრის ერთობლივი გამოფენა გაიმართა. მათ შორის ერთ-ერთი თეაა. როდის დაბრუნდება საქართველოში, ჯერ არ იცის. დავინტერესდით, როგორია 30 წლის მხატვრის ქართულ-გერმანული ცხოვრება...
- ჩემს პროფესიაში ერთი მიმართულებით ''სვლა'' არ მომწონდა და გერმანიაში მომეცა საშუალება, სხვადასხვა მიმართულებით ვიმუშაო. საქართველოში ტექსტილის დიზაინის განხრით ვსწავლობდი, კვალიფიკაციის ასამაღლებლად გერმანიაში გამოვემგზავრე. გამოდის, რომ ამ ეტა-პზე ვიცვლი პირვანდელ პროფილს, რადგან ქანდაკების სახელოსნოში მყავს ძალიან მაგარი პროფესორი და ოქტომბრიდან, ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტის პარალელურად, მასთან სწავლის შესაძლებლობაც მექნება. ამ ეტაპზე ძირითადად აბრეშუმით ვმუშაობ, ამ მასალისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულება მაქვს.
- გერმანიაში გამგზავრებამდე რა ხდებოდა თბილისში?
- თავდაპირველად სამხატვრო სკოლაში ვსწავლობდი, შემდეგ სამხატვრო აკადემიაში ჩავაბარე. მაგისტრატურის პერიოდში აკადემიაში ლურჯი სუფრების სახელოსნოში ვმუშაობდი. იმავე პერიოდში მოვამზადე პორტფოლიო, სივი და გავაგზავნე საინფორმაციო ცენტრში, რომელიც დაინტერესებულ პირებს გერმანიაში სწავლისა და დაფინანსების შესახებ ინფორმაციას აწვდის. ოთხი თვის შემდეგ მივიღე პასუხი, რომლის მიხედვით საშუალება მომეცა, ერთწლიანი კვალიფიკაციის ასამაღლებელი კურსი გამევლო ბერლინის აკადემიაში - თანამედროვე ტექსტილის დიზაინის განხრით. საერთოდ არ ვიცოდი ენა და პირველი პერიოდი იყო ურთულესი, სრული ქაოსი (იღიმის). თუმცა, ენის ბარიერს თუ არ ჩავთვლით, ის ეტაპი ჩემს ცხოვრებაში უმნიშვნელოვანესი აღმოჩნდა, რადგან პროფესიაში ძალიან დიდი ცოდნა მივიღე.
- მხატვრობა და ხელოვნების სფერო ბავშვობის ინტერესია?
- ბავშვობაში ბალეტსა და ხატვაზე დავდიოდი. კაკო ჩხაიძე იყო არაჩვეულებრივი ადამიანი, რომლის სახელობის სამხატვრო სკოლაშიც ვსწავლობდი და ფაქტობრივად, მან განსაზღვრა ჩემი ბედი, მხატვარი გავმხდარიყავი. სამხატვრო აკადემიაში ძალიან ბევრი რამ შევიძინე. არაჩვეულებრივი პროფესორი მყავდა, ქეთი ქავთარაძე. მან მხატვრობაში დიდი
ბიძგი მომცა და ჩემს შესაძლებლობებში დამაჯერა. ის ჩემთვის იყო და არის ცხოვრებაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი. სამწუხაროდ, გარდაცვლილია და დღემდე მასზე აუღელვებლად ლაპარაკი მიჭირს. აკადემია იყო ძალიან კარგი დასაწყისი იმისათვის, რომ შემდეგ გერმანიაში წამოვსულიყავი. აქ სწავლისადმი სულ სხვა მიდგომა და სხვა გარემოა, მაგრამ მთავარი საწყისი ეტაპია, რაც საქართველოს უკავშირდება. ვფიქრობ, თუ თავიდანვე სწორად დაიწყე, შემდეგ ყველაფერი ასევე აეწყობა.
- რა მთავარ განსხვავებას ამჩნევ ქართველ და უცხოელ მხატვრებს შორის?
- პირადად ჩემს მაგალითზე გეტყვით. ყოველთვის, როცა ხატვას ვიწყებ, ესაა შინაგანად დაგროვილი, ან იმ წუთებში მიღებული ემოციის გადატანა ნახატზე. მაქვს საყვარელი ფანქარი, ბლოკნოტი, ვჯდები მარტო და სპონტანურად პატარ-პატარა ჩანახატებს ვაკეთებ, რომლის დიდ ნაწილს უკვე შემდეგში ვავითარებ. ახლა აქ რა და როგორ მოხდა: პირველ ეტაპზე კვირაში ორჯერ ვხვდებოდი პროფესორს, რომელიც მოითხოვდა, მისთვის ჩვენი განვითარების ეტაპები წარგვედგინა. სამუშაოდ მოგვცეს ბუნების თემა, საიდანაც ერთი რომელიმე კონკრეტული უნდა აგვერჩია. მე არჩევანი წყალზე შევაჩერე. უამრავი ფოტოს, ვიდეოს გადაღებისა და მათზე დაკვირვების შემდეგ ოთხთვიანი მუშაობა დასჭირდა ერთი ნახატის შექმნას. მოკლედ, სანამ წყლამდე მივიდოდი, უამრავი ფოტო გადავიღე და ვხატავდი ყველგან, ცელოფანზეც კი (იღიმის). გერმანიაში შედეგს იმდენად არ აქცევენ ყურადღებას, რამდენადაც იმ პროცესს, რასაც ერთი კონკრეტული თემის გარშემო გადიხარ და მიმაჩნია, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია.
- თქვენი რამდენიმე ნამუშევრის ფოტოც გვაქვს...
- საერთოდ, ძალიან ემოციური ადამიანი ვარ. ჩემზე მოქმედებს ყველაფერი, თითოეული სიტყვა. 2013 წელს დავიწყე ნამუშევრის შექმნა თემაზე ''ფობია''. რთული პერიოდი მქონდა, მსურდა, რეალობას გავქცეოდი. ჩემს ვიდეოარტებშიც ჩანს ფეხები, რომლებიც სხვადასხვა სიტუაციაშია: დადის და გარბის. ადამიანების მეშინია და მათ გავურბივარ. სწორედ ეს ჩანს იმ პერიოდის ნახატებსა და ვიდეოარტებში. ახლა ვმუშაობ სერიაზე ''კედელი'', რომელშიც ძირითადი ადგილი აბრეშუმს დაეთმობა და შემდეგი იქნება ''სივრცეში ვარდნა'', ანუ ჩემი გერმანიაში მოხვედრის განცდები. აბრეშუმს არ ვუღალატებ, ყოველთვის ჩემს სავიზიტო ბარათად დარჩება.
წყარო: reitingi.ge
