რით ჰგავს ციცინო კობიაშვილის კატა მაიმუნს
1 726 ნახვა
მსახიობ და რეჟისორ ციცინო კობიაშვილს ამჟამად სახლში კატა და თუთიყუში ჰყავს. წელს ისე არ გაუვლია, რომელიმე შინაურ ცხოველს არ უვლიდეს. ცხოველებისადმი კარგი დამოკიდებულებით მისი შვილი, ასევე მსახიობი, ჯაბა კილაძეც გამოირჩევა.
- რაც თავი მახსოვს, ცხოველებზე მაბოდებს. მამაჩემი სამხედრო იყო, კარგი მონადირე. მარტყოფის ეზოში ყოველთვის რამდენიმე ძაღლი გვყავდა. ლეკვებს გულში ჩახუტებულს დავატარებდი. მამა მიკრძალავდა, ასე გატუტუცება არ შეიძლებაო, მაგრამ არ ვუჯერებდი. ასეთივე დამოკიდებულება მაქვს კატებისადმი. ბავშვობაში რაღაც პატარა თანხას რომ მაძლევდნენ, წავიდოდი და მოვიყვანდი კატას ან ძაღლს, მერე მათი მოვლა ჩემს მშობლებს უწევდათ და ამის გამო მეჩხუბებოდნენ.
- როცა უკვე თქვენი ოჯახი შექმენით, თუ გახსოვთ, პირველი რა მიიყვანეთ შინ?
- კატა. მე და ჩემი ქმარი ასეთ რაღაცებზე''ვჭიდაობთ'' ხოლმე, მაგრამ ის უაღრესად კეთილი ადამიანია და ახლა ჩვენი კატა ფელიჩე ძალიან უყვარს. სიამის კატაა, ზაფხულში ორი წლის გახდება. ერთი ბეწო იყო, გუნდა, ჯაბამ რომ მოიყვანა. ჩემს შვილიშვილს ძალიან უნ-დოდა, კატა გვყოლოდა და ფელიჩეს ლიზამ შეურჩია სახელი. ახლახან''შუა ქალაქშიც'' გამოჩნდა. ფელიჩე''ტელეზვეზდაა''. გადაღებების დროს ჭკვიანად იქცეოდა და ყველას შეაყვარა თავი.
- მრავალწლიანი გამოცდილებით, თქვენი აზრით, რომელი იყო ყველაზე ჭკვიანი შინაური ცხოველი, რაც გყოლიათ?
- მართლა დიდი გამოცდილება მაქვს ძაღლისა და კატის ყოლის თვალსაზრისით. ჩვენ 15 წლის განმავლობაში გვყავდა ძაღლი, რომელიც მეტისი იყო. სოფელში ვიყავით, დიდი თოვლი იდო. მე და ჩემს მეუღლეს წკავწკავი მოგვესმა და ხმას მივყევით. სამწუხაროდ, სოფლებში ხშირ შემთხვევაში გულცივად ექცევიან ცხოველებს. ძაღლი ლეკვებს რომ დაყრის, შეიძლება, ერთი-ორი დაიტოვონ და დანარჩენი გადაყარონ. ცხოველი თუ არ იწველება ან კვერცხს არ დებს, მისი ყოლა საჭიროდ არ მიაჩნიათ. ის საცოდავიც მუხლზევით თოვლში ასე იყო გადასროლილი. იმ ერთ მუჭა ქუნქულა ლეკვს ორივე წინა თათი მოტეხილი აღმოაჩნდა. ის საცოდავი ლეკვი, რომელიც გვეგონა, რომ საღამომდე ვერ გაატანდა, 15 წელი ცხოვრობდა ჩვენთან. დედას ვფიცავარ, ბელი ძაღლი კი არა, ადამიანი იყო. უბრალოდ, არ ლაპარაკობდა, თორემ ყველაფერი ესმოდა. ზაფხულში, როცა დედაჩემი ეუბნებოდა, რომ სოფელში უნდა ჩა-ვსულიყავი, ავტობუსის გაჩერებაზე მხვდებოდა. სოფლიდან თბილისში რომ ვბრუნდებოდი, რაც უნდა მეჩხუბა და ამეკრძალა, აუცილებლად მაცილებდა. გზაში ველაპარაკებოდი და ეს სურათი ზურიკელასა და მურადას ამბავს მოგაგონებდათ (იცინის). ბოლოს სიბერე სოფელში გაატარა. თბილისში იტალიურ ეზოში ვცხოვრობთ და ბელის მესამე სართულზე კიბეზე ამოსვლა უჭირდა. მეზობელს ვუტოვებდით საჭმელს და ის აჭმევდა. სოფელში კვირაში ერთხელ ჩავდიოდით და ბელი ეზოში ბედნიერად გვხვდებოდა.
- მეტისები ერთგულებით გამოირჩევიანო, ბევრს უთქვამს...
- დიახ, გამოყვანილი ჯიშები არ არიან დიდად ჭკვიანები. ერთი პერიოდი თამთასა და ჯაბას დალმატინელის მოყვანა ჰქონდათ ამოჩემებული. მოიყვანეს პატარა ულამაზესი ლეკვი, მაგრამ ერთ კვირაში მივხვდით, რომ ყრუ იყო. დავუბრუნეთ პატრონს და წამოვიყვანეთ მეორე - რომეო. კატა თვითონ უვლის თავს, მაგრამ როცა სახლში ძაღლი გყავს, ეს იგივეა, ჩვილი გყავდეს. სულ ცოტა, დღეში ორჯერ უნდა გაასეირნო, დროულად აჭამო, მოკლედ, ძალიან რთულია. ერთ კვირაში თამთასა და ჯაბას მოჰბეზრდათ ამ ძაღლის დევნა და მე მომიგდეს. ამ რომეომ ისეთ შავ დღეში ჩამაგდო, გეფიცებით, ძაღლის ხსენება შემაძულა (იცინის). ასეთი უტვინო ძაღლი სიცოცხლეში არ მინახავს. დედამიწის ზურგზე არაფერი ესმო და. ღორივით იყო, უაზროდ ჭამდა. შუაღამეს უცებ ვიგრძნობდი, რომ რაღაც მახრჩობდა. ეს ამხელა ძაღლი ამოვიდოდა და თავზე მაწვებოდა. ამას ვერ გადავაჩვიე.
გათენდებოდა და დილის 6 საათზე საწოლში არ მასვენებდა, გინდა თუ არა, ადექი და გარეთ გამიყვანეო. განა მე ვასეირნებდი, თავად დამარბენინებდა. ბოლოს ბავშვებს კატეგორიულად დავუსვი საკითხი, ან მე, ან ეს ძაღლი, თქვენი მოყვანილია და თავადვე მოუარეთ-მეთქი. ჯაბამ რაიონში თავის მეგობარს აჩუქა. ეზოიანი სახლი ჰქონდათ და იქ დარბოდა. ახლა შემოდგომაზე კიდევ ერთი ძაღლი უნდა მოვიყვანოთ, შიცუს ლეკვი. ულამაზესი პატარა ჯიშია. ლიზას ძალიან უნდა ჰყავდეს და მეც ამ შანსს ხელიდან როგორ გავუშვებ (იღიმის)?!. ალბათ, ფელიჩეც გაიხარებს, შიცუ და ის ერთად ითამაშებენ.
- თქვით, რომ კატა ჯაბამ მოიყვანა და ჩიტი თქვენ შეიძინეთ?
- კუკუშა ჩემთან გამოიჩეკა, მაგრამ პირველი ჩიტი ოჯახში მე მოვიყვანე. ლაპარაკობს, სახელს მეძახის ხოლმე და ამბობს, ციცინო, მოდი ჩემთანო. უზარმაზარი აკვარიუმი მაქვს სახლში, 130-ლიტრიანი, და ყველანაირი თევზი მყავდა, მაგრამ ახლა ცოტა ხანს პაუზა მაქვს. რთული მოსავლელები არიან, დიდი ნაწილი დამეხოცა და ახლა არ მაქვს ამის ნერვები. პირველად თუთიყუშს რომ ვყიდულობდი, მითხრეს, მამალი უნდა იყოს, ლაპარაკი რომ ისწავლოსო. ჩავსვით გალიაში, დავარქვი ბიჭიკო. ბევრი ვილაპარაკეთ, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. ბოლოს, ეს შენი ბიჭიკო გოგო აღმოჩნდა. თუმცა, შიგადაშიგ გოგონებიც სწავლობენ ლაპარაკს. მერე ბიჭიკოს სახელი აღარ გადავარქვი, ქმარი მოვუყვანე და სამი წყება ბარტყები გამოჩეკეს. ერთი პერიოდი ჩემს სახლში ხუთი გალია იდგა და რამდენი ჩიტი ჭიკჭიკებდა ერთად, ზუსტად ვერ გეტყვით. რა ვქნა, ვგიჟდები ასეთ რამეებზე და მიხარია, მაგრამ აი, რა მიხარია, ვერ გეტყვით (იცინის).
- ფელიჩე და კუკუშა ერთ ჭერქვეშ რომ ცხოვრობენ, კატა ჩიტს არ ემტერება?
- არა, გადასარევად გრძნობენ ერთად თავს. კატა მთელი დღე თუთიყუშის გალიასთან ზის და ისიც ზემოდან რაღაცებს დასძახის ხოლმე. თვალს ვადევნებ, როცა გარეთ გამომყავს, ხელით დავასვამ ხოლმე ზურგზე, პირთანაც მიმყავს. მართალია, ფელიჩე ხორცს არ ეკარება და ჩიტს არ შეჭამს, მაგრამ ცეტია, თამაში უყვარს და შეიძლება, თათი ისე გაჰკრას, რომ რამე დაუშაოს. ამიტომ ბოლომდე ვერ ვანდობ. ჩემი კატა ისეთი ცელქია, კი არ დარბის, დაფრინავს. მარტყოფში რომ მიგვყავს, ხის კენწეროებზე ადის და ხიდან ხეზე მაიმუნივით ხტუნაობს. ახლოს არ ეკარება არავითარ ხორცს, როგორც ჩანს, ჯიშია ასეთი. უცხოპლანეტელია-მეთქი, ვამბობ.
წყარო: reitingi.ge
- რაც თავი მახსოვს, ცხოველებზე მაბოდებს. მამაჩემი სამხედრო იყო, კარგი მონადირე. მარტყოფის ეზოში ყოველთვის რამდენიმე ძაღლი გვყავდა. ლეკვებს გულში ჩახუტებულს დავატარებდი. მამა მიკრძალავდა, ასე გატუტუცება არ შეიძლებაო, მაგრამ არ ვუჯერებდი. ასეთივე დამოკიდებულება მაქვს კატებისადმი. ბავშვობაში რაღაც პატარა თანხას რომ მაძლევდნენ, წავიდოდი და მოვიყვანდი კატას ან ძაღლს, მერე მათი მოვლა ჩემს მშობლებს უწევდათ და ამის გამო მეჩხუბებოდნენ.
- როცა უკვე თქვენი ოჯახი შექმენით, თუ გახსოვთ, პირველი რა მიიყვანეთ შინ?
- კატა. მე და ჩემი ქმარი ასეთ რაღაცებზე''ვჭიდაობთ'' ხოლმე, მაგრამ ის უაღრესად კეთილი ადამიანია და ახლა ჩვენი კატა ფელიჩე ძალიან უყვარს. სიამის კატაა, ზაფხულში ორი წლის გახდება. ერთი ბეწო იყო, გუნდა, ჯაბამ რომ მოიყვანა. ჩემს შვილიშვილს ძალიან უნ-დოდა, კატა გვყოლოდა და ფელიჩეს ლიზამ შეურჩია სახელი. ახლახან''შუა ქალაქშიც'' გამოჩნდა. ფელიჩე''ტელეზვეზდაა''. გადაღებების დროს ჭკვიანად იქცეოდა და ყველას შეაყვარა თავი.
- მრავალწლიანი გამოცდილებით, თქვენი აზრით, რომელი იყო ყველაზე ჭკვიანი შინაური ცხოველი, რაც გყოლიათ?
- მართლა დიდი გამოცდილება მაქვს ძაღლისა და კატის ყოლის თვალსაზრისით. ჩვენ 15 წლის განმავლობაში გვყავდა ძაღლი, რომელიც მეტისი იყო. სოფელში ვიყავით, დიდი თოვლი იდო. მე და ჩემს მეუღლეს წკავწკავი მოგვესმა და ხმას მივყევით. სამწუხაროდ, სოფლებში ხშირ შემთხვევაში გულცივად ექცევიან ცხოველებს. ძაღლი ლეკვებს რომ დაყრის, შეიძლება, ერთი-ორი დაიტოვონ და დანარჩენი გადაყარონ. ცხოველი თუ არ იწველება ან კვერცხს არ დებს, მისი ყოლა საჭიროდ არ მიაჩნიათ. ის საცოდავიც მუხლზევით თოვლში ასე იყო გადასროლილი. იმ ერთ მუჭა ქუნქულა ლეკვს ორივე წინა თათი მოტეხილი აღმოაჩნდა. ის საცოდავი ლეკვი, რომელიც გვეგონა, რომ საღამომდე ვერ გაატანდა, 15 წელი ცხოვრობდა ჩვენთან. დედას ვფიცავარ, ბელი ძაღლი კი არა, ადამიანი იყო. უბრალოდ, არ ლაპარაკობდა, თორემ ყველაფერი ესმოდა. ზაფხულში, როცა დედაჩემი ეუბნებოდა, რომ სოფელში უნდა ჩა-ვსულიყავი, ავტობუსის გაჩერებაზე მხვდებოდა. სოფლიდან თბილისში რომ ვბრუნდებოდი, რაც უნდა მეჩხუბა და ამეკრძალა, აუცილებლად მაცილებდა. გზაში ველაპარაკებოდი და ეს სურათი ზურიკელასა და მურადას ამბავს მოგაგონებდათ (იცინის). ბოლოს სიბერე სოფელში გაატარა. თბილისში იტალიურ ეზოში ვცხოვრობთ და ბელის მესამე სართულზე კიბეზე ამოსვლა უჭირდა. მეზობელს ვუტოვებდით საჭმელს და ის აჭმევდა. სოფელში კვირაში ერთხელ ჩავდიოდით და ბელი ეზოში ბედნიერად გვხვდებოდა.
- მეტისები ერთგულებით გამოირჩევიანო, ბევრს უთქვამს...
- დიახ, გამოყვანილი ჯიშები არ არიან დიდად ჭკვიანები. ერთი პერიოდი თამთასა და ჯაბას დალმატინელის მოყვანა ჰქონდათ ამოჩემებული. მოიყვანეს პატარა ულამაზესი ლეკვი, მაგრამ ერთ კვირაში მივხვდით, რომ ყრუ იყო. დავუბრუნეთ პატრონს და წამოვიყვანეთ მეორე - რომეო. კატა თვითონ უვლის თავს, მაგრამ როცა სახლში ძაღლი გყავს, ეს იგივეა, ჩვილი გყავდეს. სულ ცოტა, დღეში ორჯერ უნდა გაასეირნო, დროულად აჭამო, მოკლედ, ძალიან რთულია. ერთ კვირაში თამთასა და ჯაბას მოჰბეზრდათ ამ ძაღლის დევნა და მე მომიგდეს. ამ რომეომ ისეთ შავ დღეში ჩამაგდო, გეფიცებით, ძაღლის ხსენება შემაძულა (იცინის). ასეთი უტვინო ძაღლი სიცოცხლეში არ მინახავს. დედამიწის ზურგზე არაფერი ესმო და. ღორივით იყო, უაზროდ ჭამდა. შუაღამეს უცებ ვიგრძნობდი, რომ რაღაც მახრჩობდა. ეს ამხელა ძაღლი ამოვიდოდა და თავზე მაწვებოდა. ამას ვერ გადავაჩვიე.
გათენდებოდა და დილის 6 საათზე საწოლში არ მასვენებდა, გინდა თუ არა, ადექი და გარეთ გამიყვანეო. განა მე ვასეირნებდი, თავად დამარბენინებდა. ბოლოს ბავშვებს კატეგორიულად დავუსვი საკითხი, ან მე, ან ეს ძაღლი, თქვენი მოყვანილია და თავადვე მოუარეთ-მეთქი. ჯაბამ რაიონში თავის მეგობარს აჩუქა. ეზოიანი სახლი ჰქონდათ და იქ დარბოდა. ახლა შემოდგომაზე კიდევ ერთი ძაღლი უნდა მოვიყვანოთ, შიცუს ლეკვი. ულამაზესი პატარა ჯიშია. ლიზას ძალიან უნდა ჰყავდეს და მეც ამ შანსს ხელიდან როგორ გავუშვებ (იღიმის)?!. ალბათ, ფელიჩეც გაიხარებს, შიცუ და ის ერთად ითამაშებენ.
- თქვით, რომ კატა ჯაბამ მოიყვანა და ჩიტი თქვენ შეიძინეთ?
- კუკუშა ჩემთან გამოიჩეკა, მაგრამ პირველი ჩიტი ოჯახში მე მოვიყვანე. ლაპარაკობს, სახელს მეძახის ხოლმე და ამბობს, ციცინო, მოდი ჩემთანო. უზარმაზარი აკვარიუმი მაქვს სახლში, 130-ლიტრიანი, და ყველანაირი თევზი მყავდა, მაგრამ ახლა ცოტა ხანს პაუზა მაქვს. რთული მოსავლელები არიან, დიდი ნაწილი დამეხოცა და ახლა არ მაქვს ამის ნერვები. პირველად თუთიყუშს რომ ვყიდულობდი, მითხრეს, მამალი უნდა იყოს, ლაპარაკი რომ ისწავლოსო. ჩავსვით გალიაში, დავარქვი ბიჭიკო. ბევრი ვილაპარაკეთ, მაგრამ არაფერი გამოვიდა. ბოლოს, ეს შენი ბიჭიკო გოგო აღმოჩნდა. თუმცა, შიგადაშიგ გოგონებიც სწავლობენ ლაპარაკს. მერე ბიჭიკოს სახელი აღარ გადავარქვი, ქმარი მოვუყვანე და სამი წყება ბარტყები გამოჩეკეს. ერთი პერიოდი ჩემს სახლში ხუთი გალია იდგა და რამდენი ჩიტი ჭიკჭიკებდა ერთად, ზუსტად ვერ გეტყვით. რა ვქნა, ვგიჟდები ასეთ რამეებზე და მიხარია, მაგრამ აი, რა მიხარია, ვერ გეტყვით (იცინის).
- ფელიჩე და კუკუშა ერთ ჭერქვეშ რომ ცხოვრობენ, კატა ჩიტს არ ემტერება?
- არა, გადასარევად გრძნობენ ერთად თავს. კატა მთელი დღე თუთიყუშის გალიასთან ზის და ისიც ზემოდან რაღაცებს დასძახის ხოლმე. თვალს ვადევნებ, როცა გარეთ გამომყავს, ხელით დავასვამ ხოლმე ზურგზე, პირთანაც მიმყავს. მართალია, ფელიჩე ხორცს არ ეკარება და ჩიტს არ შეჭამს, მაგრამ ცეტია, თამაში უყვარს და შეიძლება, თათი ისე გაჰკრას, რომ რამე დაუშაოს. ამიტომ ბოლომდე ვერ ვანდობ. ჩემი კატა ისეთი ცელქია, კი არ დარბის, დაფრინავს. მარტყოფში რომ მიგვყავს, ხის კენწეროებზე ადის და ხიდან ხეზე მაიმუნივით ხტუნაობს. ახლოს არ ეკარება არავითარ ხორცს, როგორც ჩანს, ჯიშია ასეთი. უცხოპლანეტელია-მეთქი, ვამბობ.
წყარო: reitingi.ge
