მარიამ ვაშაძე თაფლობის თვის რიოში გატარებაზე ოცნებობს
1 627 ნახვა
''პირველი არხის'' ჟურნალისტი და''მოამბის'' წამყვანი მარიამ ვაშაძე ტელევიზიაში 19 წლის ასაკში მოხვდა. 7 წელია, რაც ჟურნალისტად მუშაობს და თავისი პროფესია ძალიან უყვარს. სხვა ტელევიზიებიდან შემოთავაზება ჰქონდა, მაგრამ, როგორც თავად ამბობს,''პირველ არხზე'' თავს კომფორტულად გრძნობს.
- მარიამ, როგორია ჟურნალისტის დილა?
- თუ ეთერი ათ საათზე მაქვს, შვიდის ნახევარზე ვიღვიძებ. ადგომა არ მიჭირს, ვერ ვიტყვი მიხარია-მეთქი, მაგრამ შევეჩვიე, იმდენად, რომ დასვენების დღეებშიც კი ვერ ვაგრძელებ შუადღემდე ძილს, ამიტომ საკუთარ თავზე ვბრაზდები. გაღვიძებისთანავე შხაპს ვიღებ, თმას ვივარცხნი და ვიცვამ. მაკიაჟსა და ვარცხნილობაზე უკვე სამსახურში ვზრუნავ. სახლიდან გას-ვლამდე აუცილებლად ვსაუზმობ, მივირთმევ ჩაის და ნამცხვარს. თუ ტელევიზიაში მეჩქარება, იქ ვსვამ ცხელ შოკოლადს. ჭამა ძალიან მიყვარს. ჩემი მადის პროპორციულად რომ ვსუქდებოდე, 130 კილოგრამი ვიქნებოდი. თუ ფიგურის ცვლილებას ვამჩნევ, ღამე აღარ ვიკვებები და ჩვეულ ფორმას ვუბრუნდები. გამოგიტყდებით, თუ საკუთარ თავს ამ აკრძალვას ვუწესებ, ცუდ ხასიათზე ვდგები. მტანჯველ დიეტებზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია.
- თავს როგორ უვლი?
- ეთერში გასვლამდე მძიმე მაკიაჟის გაკეთება მიწევს. დერმატოლოგიური პრობლემების პრევენციისთვის კოსმეტოლოგთან დავდივარ და ისეთ მარტივ პროცედურებს ვიტარებ, როგორიცაა სახის მასაჟი და ნიღბები.
თმისთვის ხარისხიან შამპუნებსა და ბალზამს ვარჩევ. ყურადღებას ვაქცევ, შამპუნი რას ემსახურება, თმის ღერისთვის მოცულობის ან ბზინვარების მინიჭებას, აღდგენას თუ გაჯანსაღებას. ძირითადად, ერთი ფირმის ჰიგიენურ საშუალებებს ვხმარობ, მაგრამ შიგადაშიგ ვცვლი.
არასამუშაო პერიოდში მაკიაჟს ვერიდები. თუ მნიშვნელოვან ღონისძიებაზე ან გასართობად მიწევს წასვლა, ტუშით, ფერუმარილითა და ტუჩსაცხით შემოვიფარგლები.
- განტვირთვაში რა გეხმარება?
- ჩემთვის რელაქსაციაა კინოსა და თეატრში წასვლა. კაფეებს, რესტორნებსა და კლუბებსაც ვსტუმრობ, განწყობას გააჩნია. ცურვაც მიყვარს.
- სკოლის პერიოდი როგორ გახსენდება?
- სასიამოვნოდ. ბერძნულ ენას გაძლიერებულად ვსწავლობდით, ამიტომ სპექტაკლის სიუჟეტებს მითოლოგიიდან ვირჩევდით. აფროდიტესა და არიადნას როლები შევასრულე. იმის მიუხედავად, რომ უცხოენოვანი ტექსტების დამახსოვრება რთული იყო, რეპეტიციებზე ბევრს ვხალისობდით.
''შატალისტკა'' არ ვყოფილვარ, ზოგი მოსწავლე რომ ყოველდღიურად აცდენს სკოლას. ერთხელ მთელმა კლასმა გადაწყვიტა გაპარ ვა. ერთ-ერთი ოთახის ფანჯრიდან უნდა გადავმხტარიყავით. ჩაძრომა ვცადე, ჩემს მეგობარს ხელი ძლიერად ეკიდა, რომ არ ჩავვარდნილიყავი. ვეუბნებოდი, გამიშვი-მეთქი, მაგრამ ძირს რომ ვიხედებოდი, მეშინოდა და ვთხოვდი, არ გაეშვა. საბოლოოდ, მიწაზე მშვიდობიანად დავეშვი, მაგრამ იმდენი ვინერვიულე, სულ თავ-ბედს ვიწყევლიდი.
ერთხელ სხვადასხვა კლასის მოსწავლეები შეგვკრიბეს და ტაო-კლარჯეთში წაგვიყვანეს. ტაძრებმა წარუშლელი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე. მაგალითად, ხანძთის მთავარი ეკლესია ძლიერადაა დაზიანებული, თუმცა ძირითადი ფორმები შენარჩუნებული აქვს. ულამაზესია იშხანი, ოშკი, ხახული, პარხალი, ოთხთა ეკლესია, შატბერდი. იქ მცხოვრები, ქართული ფესვების მქონე ადამიანები თბილად შეგვხვდნენ. გატეხილი ქართულით ჯერ კიდევ ლაპარაკობენ. ტაო-კლარჯეთში ყოფნისას დღიურებს ვაწარმოებდით, ყველა საინტერესო დეტალს ვინიშნავდით და როდესაც თბილისში დავბრუნდით, სასკოლო გაზეთი გამოვუშვით, სადაც ჩვენს შთაბეჭდილებებსა და იქაურ ამბებს მოვუყარეთ თავი.
- როგორც ვიცით, თეატრალურ უნივერსიტეტში სწავლობდი.
- დიახ, ტელეჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე. დაუვიწყარი სტუდენტობა მქონდა. თეორიულ ცოდნასთან ერთად, დიდი პრაქტიკაც მივიღე. გადაცემებს ვამზადებდით, ზოგი წამყვანი იყო, ზოგი რეპორტიორი და ზოგიც - სტუმარი. გართობასაც ვახერხებდით. ზოგადად, სტუდენტური წლები სიხარულითაა სავსე, მაგრამ სრულიად სხვა ფენომენია თეატრალურის სტუდენტობა.
- თაყვანისმცემლები გაწუხებენ?
- არ დავიწყებ იმის უარყოფას, რომ ბევრი თაყვანისმცემელი მყავს. ყველა თავისებურად ცდილობს გრძნობების გამოხატვას. ზოგს ორიგინალურადაც გამოსდის, თუმცა არ მინდა, რომელიმე გამოვარჩიო. სოციალურ ქსელში ხშირად მწერენ და ანონიმურად ყვავილებს მიგზავნიან. ჩემდამი ხელგაშლილობით, საჩუქრებითა და სიურპრიზებით არ ვაფასებ მამაკაცს. სხვა პრიორიტეტები მაქვს: ჭკუა, განათლება, საკუთარი საქმე, გარეგნობა. ვფიქრობ, მშობლები არჩევანს მომიწონებენ, რადგან ერთნაირი ღირებულებები გვაქვს.
- გარიგებით ქორწინებაზე რას ფიქრობ?
- სასტიკად წინააღმდეგი ვარ. სულ სხვა შემთხვევაა, თუ ადამიანს გამაცნობენ და შემიყვარდება. უსიყვარულოდ ოჯახს არასდროს შევქმნი. ჯერ არ განმიცდია გიჟური სი-ყვარული, მაგრამ მეუბნებიან, რომ საოცარი გრძნობაა.
გოგონების დიდი ნაწილის მსგავსად, ამჟამად მეც გრანდიოზული ქორწილი მინდა. ზღვა ძალიან მიყვარს, ჩემი ქორწილი პლაჟზე წარმომიდგენია (იღიმის). შეიძლება, გათხოვებამდე აზრი შევიცვალო. გამიხარდება, თუ თაფლობის თვეს რიოში გავატარებთ.
- როგორ მოხვდი ტელევიზიაში?
- 19 წლის ვიყავი,''პირველი არხი'' ახალ სეზონს იწყებდა. ჩემი ჯგუფის ხელმძღვანელის, მანანა ითონიშვილის რჩევითა და წარდგენით, კასტინგზე მივედი, მახსოვს, ძალიან ბევრი მსურველი იყო. პირველად მაშინ მქონდა შეხება სუფლიორთან. ცოტა ვინერვიულე, მაგრამ უკმაყოფილო არ ვყოფილვარ. მალევე დამიკავშირდნენ და მითხრეს, რომ წამყვანად დამამტკიცეს. რამდენიმე ახალი სახე აიყვანეს, ერთმანეთს ადვილად დავუმეგობრდით. ძველმა თანამშრომლებმაც არაჩვეულებრივად მიგვიღეს. საჭირო დროს რჩევებსაც მაძლევდნენ და მეხმარებოდნენ კიდეც.
- პირველი რეპორტაჟი ალბათ გახსოვს...
- კი, ძალიან კარგად, პირველი ეთერიც და ნიუსიც - ჩემს სახლთან აფთიაქი დააყაჩაღეს.
- როგორ წარმოგიდგენია საკუთარი ცხოვრება 20 წლის შემდეგ?
- ალბათ, ჩემი საავტორო გადაცემა მექნება, სავარაუდოდ, პოლიტიკური თოქშოუ. ბავშვობაში მსახიობობა მსურდა, ვოცნებობდი ჰოლივუდურ ისტორიულ დრამაში მეთამაშა. (იღიმის) შემდეგ დიპლომატობაზე დავფიქრდი, მაგრამ გადამწყვეტ მომენტში ჟურნალისტიკა ავირჩიე. ბავშვობაში წამყვანობანას ვთამაშობდი. ახლა ვხვდები, რომ სწორი არჩევანი გავაკეთე.
წყარო: reitingi.ge
- მარიამ, როგორია ჟურნალისტის დილა?
- თუ ეთერი ათ საათზე მაქვს, შვიდის ნახევარზე ვიღვიძებ. ადგომა არ მიჭირს, ვერ ვიტყვი მიხარია-მეთქი, მაგრამ შევეჩვიე, იმდენად, რომ დასვენების დღეებშიც კი ვერ ვაგრძელებ შუადღემდე ძილს, ამიტომ საკუთარ თავზე ვბრაზდები. გაღვიძებისთანავე შხაპს ვიღებ, თმას ვივარცხნი და ვიცვამ. მაკიაჟსა და ვარცხნილობაზე უკვე სამსახურში ვზრუნავ. სახლიდან გას-ვლამდე აუცილებლად ვსაუზმობ, მივირთმევ ჩაის და ნამცხვარს. თუ ტელევიზიაში მეჩქარება, იქ ვსვამ ცხელ შოკოლადს. ჭამა ძალიან მიყვარს. ჩემი მადის პროპორციულად რომ ვსუქდებოდე, 130 კილოგრამი ვიქნებოდი. თუ ფიგურის ცვლილებას ვამჩნევ, ღამე აღარ ვიკვებები და ჩვეულ ფორმას ვუბრუნდები. გამოგიტყდებით, თუ საკუთარ თავს ამ აკრძალვას ვუწესებ, ცუდ ხასიათზე ვდგები. მტანჯველ დიეტებზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია.
- თავს როგორ უვლი?
- ეთერში გასვლამდე მძიმე მაკიაჟის გაკეთება მიწევს. დერმატოლოგიური პრობლემების პრევენციისთვის კოსმეტოლოგთან დავდივარ და ისეთ მარტივ პროცედურებს ვიტარებ, როგორიცაა სახის მასაჟი და ნიღბები.
თმისთვის ხარისხიან შამპუნებსა და ბალზამს ვარჩევ. ყურადღებას ვაქცევ, შამპუნი რას ემსახურება, თმის ღერისთვის მოცულობის ან ბზინვარების მინიჭებას, აღდგენას თუ გაჯანსაღებას. ძირითადად, ერთი ფირმის ჰიგიენურ საშუალებებს ვხმარობ, მაგრამ შიგადაშიგ ვცვლი.
არასამუშაო პერიოდში მაკიაჟს ვერიდები. თუ მნიშვნელოვან ღონისძიებაზე ან გასართობად მიწევს წასვლა, ტუშით, ფერუმარილითა და ტუჩსაცხით შემოვიფარგლები.
- განტვირთვაში რა გეხმარება?
- ჩემთვის რელაქსაციაა კინოსა და თეატრში წასვლა. კაფეებს, რესტორნებსა და კლუბებსაც ვსტუმრობ, განწყობას გააჩნია. ცურვაც მიყვარს.
- სკოლის პერიოდი როგორ გახსენდება?
- სასიამოვნოდ. ბერძნულ ენას გაძლიერებულად ვსწავლობდით, ამიტომ სპექტაკლის სიუჟეტებს მითოლოგიიდან ვირჩევდით. აფროდიტესა და არიადნას როლები შევასრულე. იმის მიუხედავად, რომ უცხოენოვანი ტექსტების დამახსოვრება რთული იყო, რეპეტიციებზე ბევრს ვხალისობდით.
''შატალისტკა'' არ ვყოფილვარ, ზოგი მოსწავლე რომ ყოველდღიურად აცდენს სკოლას. ერთხელ მთელმა კლასმა გადაწყვიტა გაპარ ვა. ერთ-ერთი ოთახის ფანჯრიდან უნდა გადავმხტარიყავით. ჩაძრომა ვცადე, ჩემს მეგობარს ხელი ძლიერად ეკიდა, რომ არ ჩავვარდნილიყავი. ვეუბნებოდი, გამიშვი-მეთქი, მაგრამ ძირს რომ ვიხედებოდი, მეშინოდა და ვთხოვდი, არ გაეშვა. საბოლოოდ, მიწაზე მშვიდობიანად დავეშვი, მაგრამ იმდენი ვინერვიულე, სულ თავ-ბედს ვიწყევლიდი.
ერთხელ სხვადასხვა კლასის მოსწავლეები შეგვკრიბეს და ტაო-კლარჯეთში წაგვიყვანეს. ტაძრებმა წარუშლელი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე. მაგალითად, ხანძთის მთავარი ეკლესია ძლიერადაა დაზიანებული, თუმცა ძირითადი ფორმები შენარჩუნებული აქვს. ულამაზესია იშხანი, ოშკი, ხახული, პარხალი, ოთხთა ეკლესია, შატბერდი. იქ მცხოვრები, ქართული ფესვების მქონე ადამიანები თბილად შეგვხვდნენ. გატეხილი ქართულით ჯერ კიდევ ლაპარაკობენ. ტაო-კლარჯეთში ყოფნისას დღიურებს ვაწარმოებდით, ყველა საინტერესო დეტალს ვინიშნავდით და როდესაც თბილისში დავბრუნდით, სასკოლო გაზეთი გამოვუშვით, სადაც ჩვენს შთაბეჭდილებებსა და იქაურ ამბებს მოვუყარეთ თავი.
- როგორც ვიცით, თეატრალურ უნივერსიტეტში სწავლობდი.
- დიახ, ტელეჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე. დაუვიწყარი სტუდენტობა მქონდა. თეორიულ ცოდნასთან ერთად, დიდი პრაქტიკაც მივიღე. გადაცემებს ვამზადებდით, ზოგი წამყვანი იყო, ზოგი რეპორტიორი და ზოგიც - სტუმარი. გართობასაც ვახერხებდით. ზოგადად, სტუდენტური წლები სიხარულითაა სავსე, მაგრამ სრულიად სხვა ფენომენია თეატრალურის სტუდენტობა.
- თაყვანისმცემლები გაწუხებენ?
- არ დავიწყებ იმის უარყოფას, რომ ბევრი თაყვანისმცემელი მყავს. ყველა თავისებურად ცდილობს გრძნობების გამოხატვას. ზოგს ორიგინალურადაც გამოსდის, თუმცა არ მინდა, რომელიმე გამოვარჩიო. სოციალურ ქსელში ხშირად მწერენ და ანონიმურად ყვავილებს მიგზავნიან. ჩემდამი ხელგაშლილობით, საჩუქრებითა და სიურპრიზებით არ ვაფასებ მამაკაცს. სხვა პრიორიტეტები მაქვს: ჭკუა, განათლება, საკუთარი საქმე, გარეგნობა. ვფიქრობ, მშობლები არჩევანს მომიწონებენ, რადგან ერთნაირი ღირებულებები გვაქვს.
- გარიგებით ქორწინებაზე რას ფიქრობ?
- სასტიკად წინააღმდეგი ვარ. სულ სხვა შემთხვევაა, თუ ადამიანს გამაცნობენ და შემიყვარდება. უსიყვარულოდ ოჯახს არასდროს შევქმნი. ჯერ არ განმიცდია გიჟური სი-ყვარული, მაგრამ მეუბნებიან, რომ საოცარი გრძნობაა.
გოგონების დიდი ნაწილის მსგავსად, ამჟამად მეც გრანდიოზული ქორწილი მინდა. ზღვა ძალიან მიყვარს, ჩემი ქორწილი პლაჟზე წარმომიდგენია (იღიმის). შეიძლება, გათხოვებამდე აზრი შევიცვალო. გამიხარდება, თუ თაფლობის თვეს რიოში გავატარებთ.
- როგორ მოხვდი ტელევიზიაში?
- 19 წლის ვიყავი,''პირველი არხი'' ახალ სეზონს იწყებდა. ჩემი ჯგუფის ხელმძღვანელის, მანანა ითონიშვილის რჩევითა და წარდგენით, კასტინგზე მივედი, მახსოვს, ძალიან ბევრი მსურველი იყო. პირველად მაშინ მქონდა შეხება სუფლიორთან. ცოტა ვინერვიულე, მაგრამ უკმაყოფილო არ ვყოფილვარ. მალევე დამიკავშირდნენ და მითხრეს, რომ წამყვანად დამამტკიცეს. რამდენიმე ახალი სახე აიყვანეს, ერთმანეთს ადვილად დავუმეგობრდით. ძველმა თანამშრომლებმაც არაჩვეულებრივად მიგვიღეს. საჭირო დროს რჩევებსაც მაძლევდნენ და მეხმარებოდნენ კიდეც.
- პირველი რეპორტაჟი ალბათ გახსოვს...
- კი, ძალიან კარგად, პირველი ეთერიც და ნიუსიც - ჩემს სახლთან აფთიაქი დააყაჩაღეს.
- როგორ წარმოგიდგენია საკუთარი ცხოვრება 20 წლის შემდეგ?
- ალბათ, ჩემი საავტორო გადაცემა მექნება, სავარაუდოდ, პოლიტიკური თოქშოუ. ბავშვობაში მსახიობობა მსურდა, ვოცნებობდი ჰოლივუდურ ისტორიულ დრამაში მეთამაშა. (იღიმის) შემდეგ დიპლომატობაზე დავფიქრდი, მაგრამ გადამწყვეტ მომენტში ჟურნალისტიკა ავირჩიე. ბავშვობაში წამყვანობანას ვთამაშობდი. ახლა ვხვდები, რომ სწორი არჩევანი გავაკეთე.
წყარო: reitingi.ge
