როდის დასდევდა ბახვა ბრეგვაძეს ლიკა ევგენიძე - ''მეგობარს ხელი ვკარი და თავი ძირს დავარტყმევინე...''
1 649 ნახვა
ერთი ჩვეულებრივი დღე
ჩემი დილა სიჩქარითა და ფართხაფურთხით იწყება, იმიტომ რომ ყოველღამე გვიან ვიძინებ, დილით კი გაღვიძება მიჭირს. თითქმის მძინარე სააბაზანოში შევრბივარ, შემდეგ სწრაფად ვიცვამ და სახლიდან გავდივარ.
უწინ ყველა სამსახურში დაგვიანებასთან დაკავშირებით პრობლემა მექმნებოდა. ახლა უკვე შეეჩვივნენ. არაპუნქტუალურობას ჩემს ერთ-ერთ მინუსად მივიჩნევ.
ღამურა ადამიანების კატეგორიას მივეკუთვნები. ღამით უფრო პროდუქტიულად ვმუშაობ და თავში კრეატიული იდეები მომდის, რაც პირდაპირ უკავშირდება ჩემს საქმეს.
ადრე დილაობით არ ვჭამდი. არცთუ დიდი ხანია, რაც საუზმობას მივეჩვიე.
სარაჯიშვილში სრულ განაკვეთზე მუშაობისას საღამომდე ვერაფერს მივირთმევდი, რადგან ახლომახლო კვების ობიექტები არ იყო. დილას ვჭამდი, რომ არ მეშიმშილა.
მართალია, დღე სახლში წახემსებას ვერ ვასწრებ, მაგრამ გზაზე რაიმეს ვყიდულობ და სამსახურში მიმაქვს.
შუადღე ჩემთვის მკვდარი პერიოდია, ძილი მერევა, ამიტომ იმ საქმეს ვაკეთებ, რომელიც ჩემგან მაქსიმალურ მობილიზაციას არ მოითხოვს. ოთხი-ხუთი საათისთვის კვლავ ენერგიით ვივსები.
ფიზიკური დატვირთვისთვის დროს ვეღარ ვპოულობ, თუმცა ცოტა ხნის წინ კრივზე დავდიოდი და ჩემი მწვრთნელის თქმით, კარგადაც გამომდიოდა.
კლუბური ცხოვრება არ მიყვარს, მაგრამ ზოგჯერ მეგობრებთან ერთად წვეულებებზე დავდივარ. ღამღამობით, თუ სამუშაო არ მაქვს, ფილმებს ვუყურებ.
პროფესიათა პალიტრა
საერთაშორისო სამართალს ჯერ საქართველოში, მოგვიანებით კი სტრასბურგში დავეუფლე. ამ სფეროში არასდროს მიმუშავია, იმის მიუხედავად, რომ მაინტერესებს და მომწონს. აგრეთვე დავამთავრე საერთაშორისო ეკონომიკისა და მარკეტინგის ფაკულტეტები, პიარის სპეციალისტი ვარ. გარდა ამისა, რედაქციაში კრეატიული რედაქტორი და ახალი ჟურნალის ავტორი გახლავართ.
ბავშვობა და უდიდესი გარდატეხა
ბავშვობაში სულ ეზოში ყოფნა მინდოდა, ბევრი მეგობარი მყავდა და მათთან ერთად სხვადასხვა თამაშით ვერთობოდი. მაგალითად, კალათბურთითა და ფეხბურთით. კერძო მასწავლებლები მძულდა, რადგან სახლში მაკითხავდნენ და ეზოს მწყვეტდნენ.
მეოთხე კლასამდე ძალიან გამხდარი ვიყავი. მამაჩემმა უცხოეთიდან ვიტამინები ჩამომიტანა. დღეში თითო აბი წყალში უნდა გამეხსნა და დამელია. გემო მომწონდა, ამიტომ ფანტასავით ხშირად ვსვამდი. წონაში ელვისებური სისწრაფით მოვიმატე, სექტემბერში სკოლაში მისულმა ყველა გავაოცე. როცა მეგობრები მეუბნებოდნენ, რამსისქე ხარო, ვბრაზდებოდი, რადგან სარკეში ჩახედვისას ჩვეულებრივ ფიგურას ვხედავდი. ზედმეტი კილოგრამები არაფერში მიშლიდა ხელს, თავს კომფორტულად ვგრძნობდი.
ჯარში წასვლის ასაკში ამწონეს, სასწორზე დავინახე რიცხვი 123 და მივხვდი, რომ ჩემი საქმე ცუდად იყო. მეორე დღიდანვე გადავედი დიეტაზე, დავიწყე ვარჯიში. ძალიან მალე 45 კილო დავიკელი. ეს დიდი გარდატეხა იყო. გარკვეული დროის შემდეგ საზღვარგარეთ გავემგზავრე. იქ ყოფნისას შოპინგისთვის გამოვნახე დრო. ძველ ტანსაცმელთან შედარებით ხუთი ზომით პატარა შარვალი ავიღე, მაგრამ გასახდელში მაინც დიდი აღმოჩნდა.
ქართულ ცეკვაზე, სიმღერაზე, კალათბურთზე, კარატესა და ბეისბოლზე დავდიოდი. ბეისბოლი ყველაზე მეტად მომწონდა. ქართული რეალობისთვის უცხო იყო. კარატეს ილეთები დღესაც მახსოვს.
ჩემი ოჯახი განსაკუთრებულად შეძლებული არ იყო, მაგრამ ყველაფერი მომცეს: კერძო უნივერსიტეტში სწავლის საშუალება, უცხოეთში წასვლის შანსი და მრავალი სხვა რამ. მინდა, იგივე გავაკეთო ჩემი შვილებისთვის.
პირველი მოგზაურობა...
თერთმეტი წლის ვიყავი, როცა მამამ გადაწყვიტა, ჩემთვის საჩუქარი გაეკეთებინა და საქმიან ვიზიტზე იტალიაში თან წავეყვანე. ქვეყნის დასატოვებლად დედაჩემის წერილობითი თანხმობა იყო საჭირო. ფრენის მეშინოდა, ამიტომ მშობელს ვთხოვე, ხელი არ მოეწერა საბუთისთვის. კიდევ კარგი, არ დამიჯერა. იტალიამ საოცარი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, მამასთან ერთად მოვიარე რომი, ფლორენცია, ვენეცია. საყიდლებზეც გავედით, ყველა საინტერესო ადგილი მოვინახულეთ და უამრავი პიცა შევჭამე.
სახალისო ისტორია
ალკოჰოლს დიდი დოზით არ ვიღებ. სულ 2-ჯერ დავთვერი ისე, რომ მომდევნო დღეს აღარაფერი მახსოვდა. ერთ დილას ჩაცმული ვიღვიძებ, მობილურს ვრთავ, მესიჯები და წინა ღამით გადაღებული სურათები მომდის. გავიგე, სიმთვრალეში რა დღეშიც ვყოფილვარ. ხალხს ღვინის ჭიქებს ვართმევდი და ვსვამდი, მეგობარს ხელი ვკარი და თავი ძირს დავარტყმევინე, ვიღაცებს ვეხუტებოდი. ლიკა ევგენიძე დამდევდა და ამბობდა, აღარ დაალევინოთ ბახვასო. მეგობრებმა მიმიყვანეს სახლში. მოგვიანებით იუბილარს ვეხვეწებოდი, თავიდან შეკრიბე სტუმრები, მეც მოვალ და დავანახვოთ, რომ ნორმალური ვარ-მეთქი.
პირველი სიყვარული...
ჩემს პირველ სიყვარულს ელენე ერქვა. ლამაზი გოგონა იყო, კიკინებს ატარებდა. ერთად გადაღებული ფოტოც გვაქვს, ხელჩაკიდებულები ვდგავართ, მე კი უბედნიერესი სახე მაქვს. თავიდან ბაღში სიარული არ მინდოდა, ვტიროდი და ჩემი მშობლები იძულებული იყვნენ, სახლში წავეყვანე. მისი გაცნობის შემდეგ კი ბაღში მიმეჩქარებოდა. ელენეს თუ რომელიმე საჭმელი არ მოსწონდა, მეც უარს ვაცხადებდი ჭამაზე, რომელიმე თამაშს თუ არ თამაშობდა, არც მე ვთამაშობდი. მოკლედ, მისი მონა ვიყავი.
ნამდვილ სიყვარულს ველოდები. ჯერ არავინ მყვარებია ისე, როგორც წიგნებშია მოთხრობილი. მჯერა, რომ სიყვარული ადამიანს უკეთესობისკენ ცვლის.
პირველი ჩხუბი...
პირველად მეგობართან ვიჩხუბე, ამიტომ მკაფიოდ დამამახსოვრდა. სკოლის ეზოში ვთამაშობდით, რაღაც ეწყინა, ნაყინი მესროლა და პერანგი დამისვარა. ძალიან გავბრაზდი, რადგან გაკვეთილების შემდეგ სტუმრად მივდიოდი. ერთმანეთს დავარტყით კიდეც, მაგრამ დროულად გაგვაშველეს.
ბავშვობაში გოგონას გამოც მიჩხუბია, ახლა უკვე პრობლემურ საკითხებს ცივილიზებულად ვაგვარებ.
მშობლის პოზიციიდან
დესპოტი მამა არ ვიქნები, შვილებს ზომის ფარგლებში თავისუფლებას მივცემ. რაც მთავარია, ჩემს მთელ რესურსს მათი განათლებისკენ მივმართავ. გაკვეთილებს უმიზეზოდ არ გავაცდენინებ. მინდა, ზრდასრულობის ასაკში თავად ახერხებდნენ სწორისა და არასწორის ერთმანეთისგან გარჩევას.
წყარო: reitingi.ge
ჩემი დილა სიჩქარითა და ფართხაფურთხით იწყება, იმიტომ რომ ყოველღამე გვიან ვიძინებ, დილით კი გაღვიძება მიჭირს. თითქმის მძინარე სააბაზანოში შევრბივარ, შემდეგ სწრაფად ვიცვამ და სახლიდან გავდივარ.
უწინ ყველა სამსახურში დაგვიანებასთან დაკავშირებით პრობლემა მექმნებოდა. ახლა უკვე შეეჩვივნენ. არაპუნქტუალურობას ჩემს ერთ-ერთ მინუსად მივიჩნევ.
ღამურა ადამიანების კატეგორიას მივეკუთვნები. ღამით უფრო პროდუქტიულად ვმუშაობ და თავში კრეატიული იდეები მომდის, რაც პირდაპირ უკავშირდება ჩემს საქმეს.
ადრე დილაობით არ ვჭამდი. არცთუ დიდი ხანია, რაც საუზმობას მივეჩვიე.
სარაჯიშვილში სრულ განაკვეთზე მუშაობისას საღამომდე ვერაფერს მივირთმევდი, რადგან ახლომახლო კვების ობიექტები არ იყო. დილას ვჭამდი, რომ არ მეშიმშილა.
მართალია, დღე სახლში წახემსებას ვერ ვასწრებ, მაგრამ გზაზე რაიმეს ვყიდულობ და სამსახურში მიმაქვს.
შუადღე ჩემთვის მკვდარი პერიოდია, ძილი მერევა, ამიტომ იმ საქმეს ვაკეთებ, რომელიც ჩემგან მაქსიმალურ მობილიზაციას არ მოითხოვს. ოთხი-ხუთი საათისთვის კვლავ ენერგიით ვივსები.
ფიზიკური დატვირთვისთვის დროს ვეღარ ვპოულობ, თუმცა ცოტა ხნის წინ კრივზე დავდიოდი და ჩემი მწვრთნელის თქმით, კარგადაც გამომდიოდა.
კლუბური ცხოვრება არ მიყვარს, მაგრამ ზოგჯერ მეგობრებთან ერთად წვეულებებზე დავდივარ. ღამღამობით, თუ სამუშაო არ მაქვს, ფილმებს ვუყურებ.
პროფესიათა პალიტრა
საერთაშორისო სამართალს ჯერ საქართველოში, მოგვიანებით კი სტრასბურგში დავეუფლე. ამ სფეროში არასდროს მიმუშავია, იმის მიუხედავად, რომ მაინტერესებს და მომწონს. აგრეთვე დავამთავრე საერთაშორისო ეკონომიკისა და მარკეტინგის ფაკულტეტები, პიარის სპეციალისტი ვარ. გარდა ამისა, რედაქციაში კრეატიული რედაქტორი და ახალი ჟურნალის ავტორი გახლავართ.
ბავშვობა და უდიდესი გარდატეხა
ბავშვობაში სულ ეზოში ყოფნა მინდოდა, ბევრი მეგობარი მყავდა და მათთან ერთად სხვადასხვა თამაშით ვერთობოდი. მაგალითად, კალათბურთითა და ფეხბურთით. კერძო მასწავლებლები მძულდა, რადგან სახლში მაკითხავდნენ და ეზოს მწყვეტდნენ.
მეოთხე კლასამდე ძალიან გამხდარი ვიყავი. მამაჩემმა უცხოეთიდან ვიტამინები ჩამომიტანა. დღეში თითო აბი წყალში უნდა გამეხსნა და დამელია. გემო მომწონდა, ამიტომ ფანტასავით ხშირად ვსვამდი. წონაში ელვისებური სისწრაფით მოვიმატე, სექტემბერში სკოლაში მისულმა ყველა გავაოცე. როცა მეგობრები მეუბნებოდნენ, რამსისქე ხარო, ვბრაზდებოდი, რადგან სარკეში ჩახედვისას ჩვეულებრივ ფიგურას ვხედავდი. ზედმეტი კილოგრამები არაფერში მიშლიდა ხელს, თავს კომფორტულად ვგრძნობდი.
ჯარში წასვლის ასაკში ამწონეს, სასწორზე დავინახე რიცხვი 123 და მივხვდი, რომ ჩემი საქმე ცუდად იყო. მეორე დღიდანვე გადავედი დიეტაზე, დავიწყე ვარჯიში. ძალიან მალე 45 კილო დავიკელი. ეს დიდი გარდატეხა იყო. გარკვეული დროის შემდეგ საზღვარგარეთ გავემგზავრე. იქ ყოფნისას შოპინგისთვის გამოვნახე დრო. ძველ ტანსაცმელთან შედარებით ხუთი ზომით პატარა შარვალი ავიღე, მაგრამ გასახდელში მაინც დიდი აღმოჩნდა.
ქართულ ცეკვაზე, სიმღერაზე, კალათბურთზე, კარატესა და ბეისბოლზე დავდიოდი. ბეისბოლი ყველაზე მეტად მომწონდა. ქართული რეალობისთვის უცხო იყო. კარატეს ილეთები დღესაც მახსოვს.
ჩემი ოჯახი განსაკუთრებულად შეძლებული არ იყო, მაგრამ ყველაფერი მომცეს: კერძო უნივერსიტეტში სწავლის საშუალება, უცხოეთში წასვლის შანსი და მრავალი სხვა რამ. მინდა, იგივე გავაკეთო ჩემი შვილებისთვის.
პირველი მოგზაურობა...
თერთმეტი წლის ვიყავი, როცა მამამ გადაწყვიტა, ჩემთვის საჩუქარი გაეკეთებინა და საქმიან ვიზიტზე იტალიაში თან წავეყვანე. ქვეყნის დასატოვებლად დედაჩემის წერილობითი თანხმობა იყო საჭირო. ფრენის მეშინოდა, ამიტომ მშობელს ვთხოვე, ხელი არ მოეწერა საბუთისთვის. კიდევ კარგი, არ დამიჯერა. იტალიამ საოცარი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, მამასთან ერთად მოვიარე რომი, ფლორენცია, ვენეცია. საყიდლებზეც გავედით, ყველა საინტერესო ადგილი მოვინახულეთ და უამრავი პიცა შევჭამე.
სახალისო ისტორია
ალკოჰოლს დიდი დოზით არ ვიღებ. სულ 2-ჯერ დავთვერი ისე, რომ მომდევნო დღეს აღარაფერი მახსოვდა. ერთ დილას ჩაცმული ვიღვიძებ, მობილურს ვრთავ, მესიჯები და წინა ღამით გადაღებული სურათები მომდის. გავიგე, სიმთვრალეში რა დღეშიც ვყოფილვარ. ხალხს ღვინის ჭიქებს ვართმევდი და ვსვამდი, მეგობარს ხელი ვკარი და თავი ძირს დავარტყმევინე, ვიღაცებს ვეხუტებოდი. ლიკა ევგენიძე დამდევდა და ამბობდა, აღარ დაალევინოთ ბახვასო. მეგობრებმა მიმიყვანეს სახლში. მოგვიანებით იუბილარს ვეხვეწებოდი, თავიდან შეკრიბე სტუმრები, მეც მოვალ და დავანახვოთ, რომ ნორმალური ვარ-მეთქი.
პირველი სიყვარული...
ჩემს პირველ სიყვარულს ელენე ერქვა. ლამაზი გოგონა იყო, კიკინებს ატარებდა. ერთად გადაღებული ფოტოც გვაქვს, ხელჩაკიდებულები ვდგავართ, მე კი უბედნიერესი სახე მაქვს. თავიდან ბაღში სიარული არ მინდოდა, ვტიროდი და ჩემი მშობლები იძულებული იყვნენ, სახლში წავეყვანე. მისი გაცნობის შემდეგ კი ბაღში მიმეჩქარებოდა. ელენეს თუ რომელიმე საჭმელი არ მოსწონდა, მეც უარს ვაცხადებდი ჭამაზე, რომელიმე თამაშს თუ არ თამაშობდა, არც მე ვთამაშობდი. მოკლედ, მისი მონა ვიყავი.
ნამდვილ სიყვარულს ველოდები. ჯერ არავინ მყვარებია ისე, როგორც წიგნებშია მოთხრობილი. მჯერა, რომ სიყვარული ადამიანს უკეთესობისკენ ცვლის.
პირველი ჩხუბი...
პირველად მეგობართან ვიჩხუბე, ამიტომ მკაფიოდ დამამახსოვრდა. სკოლის ეზოში ვთამაშობდით, რაღაც ეწყინა, ნაყინი მესროლა და პერანგი დამისვარა. ძალიან გავბრაზდი, რადგან გაკვეთილების შემდეგ სტუმრად მივდიოდი. ერთმანეთს დავარტყით კიდეც, მაგრამ დროულად გაგვაშველეს.
ბავშვობაში გოგონას გამოც მიჩხუბია, ახლა უკვე პრობლემურ საკითხებს ცივილიზებულად ვაგვარებ.
მშობლის პოზიციიდან
დესპოტი მამა არ ვიქნები, შვილებს ზომის ფარგლებში თავისუფლებას მივცემ. რაც მთავარია, ჩემს მთელ რესურსს მათი განათლებისკენ მივმართავ. გაკვეთილებს უმიზეზოდ არ გავაცდენინებ. მინდა, ზრდასრულობის ასაკში თავად ახერხებდნენ სწორისა და არასწორის ერთმანეთისგან გარჩევას.
წყარო: reitingi.ge
