გიორგი კალანდარიშვილი: მე და ნინი თანაცხოვრებაზე, ქორწილსა და შვილებზე ვოცნებობთ...
1 506 ნახვა
შოპინგი მეზიზღება!
ცხრა საათზე ვიღვიძებ, თუმცა ადგომა მიჭირს. მსუყედ ვსაუზმობ. ხშირ შემთხვევაში ჩაის, კარაქიან პურსა და ყველს მივირთმევ. ტანსაცმელს არანაირ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ, ხელში რაც მომხვდება, იმას ვიცვამ.
ზოგადად, შოპინგიც მეზიზღება. საკვების საყიდლად როცა მიდიხარ, ზუსტად იცი რა გჭირდება, სამოსის შემთხვევაში კი მილიარდი ვარიანტიდან ერთის შერჩევა გიწევს. სახლიდან გამოვდივარ თუ არა, საქმეში ვეფლობი, ან გადაღებები მაქვს, ან ჩემს ბარს ვარემონტებ.
''ჩემი ცოლის დაქალების'' გარდა ვმონაწილეობ ახალ, ძალიან პოზიტიურ და სასაცილო სერიალში, რომელსაც GDSის დაკვეთით ''ღამის შოუ'' იღებს. მას მაყურებელი შემოდგომაზე იხილავს. ამწუთას ისეთი დატვირთული ვარ, ხშირად შვილისა და შეყვარებულის ნახვასაც კი ვერ ვახერხებ.
მსახიობობა ხელის შემშლელია
მსახიობობა არ გადამიწყვეტია, ყველაფერი თავისთავად აეწყო. ჯერ საბავშვო, შემდეგ კი მოზარდ მსახიობთა თეატრში ვთამაშობდი. უნივერსიტეტამდეც ჩემი ცხოვრების ყველა ეტაპი სცენასთან იყო დაკავშირებული, ამიტომ სხვა პროფესიაზე არასდროს მიფიქრია. სხვათა შორის, რეპეტიციებსა და გადაღებებს დიდი დრო მიაქვს, ანაზღაურება კი მცირეა, ავტომატურად სხვა შემოსავლის წყაროს გაჩენა გიწევს.
დროის დეფიციტი კი სხვა საქმეში გზღუდავს. კარგი მსახიობი მუდმივად სამუშაო პროცესშია ჩართული, სამწუხაროდ, მე ამით ვერ დავიტრაბახებ. დოლჩეს დღესაც მეძახიან. შეუძლებელია, მსახიობს უხაროდეს, რომ მისი შესრულებული როლებიდან მხოლოდ ერთი ახსოვთ ან უყვართ. თეატრი არ არის ისეთი პოპულარული, რომ მასებმა გიცნონ, სამაგიეროდ, ტელევიზორი მაგიური ტიპია, ადამიანებთან ურთიერთობაში მეხმარება და ბევრ კარს მიღებს.
ბოლო პერიოდში თეატრში აღარ ვარ დაკავებული, თუმცა ადრე დრამატულ როლებსაც ვასრულებდი. მართალია, ეკრანზე ყოველთვის კომიკურ პერსონაჟებს ვასახიერებ, მაგრამ ტრაგიკული გმირების დანაკლისს არ განვიცდიდი.
უცნაური მასპინძელი
კლუბური ცხოვრება ძალიან მხიბლავს. გასართობად ყოფილ მეუღლესთან ერთადაც დავდიოდი. იმდენს ვსვამ ხოლმე, რომ მეორე დღეს არაფერი მახსოვს. ასეთ დროს იმწუთას გაცნობილ ადამიანსაც სახლში ვეპატიჟები ფრაზით, ჩემთან ვაგრძელებთ! ერთხელ გავიღვიძე და პირდაპირ კომპიუტერის ოთახში შევედი, რომ იმეილი შემემოწმებინა.
დავინახე, რომ უცხო კაცი იწვა სავარძელზე. გამიკვირდა. ნინუცას დავუძახე, ეს ვინ არისმეთქი? მიპასუხა, წარმოდგენა არ მაქვს, გუშინ შენ დაპატიჟე ჩვენთანო. შევაღვიძე ის კაცი. შეფხიზლდა და წაილაპარაკა, მიდი გიო, წადი, მეც მოვდივარო. სად მიშვებდა, აზრზე არ ვარ (იცინის.)
ქუჩიდან ბოჰემურ ცხოვრებამდე
დედაჩემი მეუბნება, რომ ძალიან დამჯერი და წყნარი ბავშვი ვიყავი, მერე საბურთალოდან თამარ მეფეზე გადავედით, იქ ქუჩისკენ გადავიწიე... არ მიყვარს სახელების დარქმევა ''კაი ბიჭი,'' ''ქუჩის ბიჭი,'' ''ძველი ბიჭი...''
უბრალოდ, დიდ დროს ვატარებდი ქუჩაში, როგორც ყველა იმ წლებში. ჩემი პრობლემებით ვანერვიულებდი და საფრთხეს ვუქმნიდი ოჯახს, ამიტომ უნივერსიტეტში ჩავაბარე, ცოლი მოვიყვანე, 19 წლის ასაკში უკვე მამა ვიყავი. შემდეგ შეცდომა დავუშვი, ბოჰემურ ცხოვრებას ავყევი. საერთო ჯამში არაფერს ვნანობ.
თორნიკე
მამობა ურთულესია. არაფერი არ უნ
და შეგეშალოს, პატარა ცდომილებამაც კი შეიძლება, შენი პირმშოს განვითარება არასწორი გზით წაიყვანოს. გენეტიკაც მნიშვნელოვანია. ბავშვი არის ღრუბელი, რომელიც ყველაფერს ისრუტავს.
რა მაგალითსაც მისცემ, იმას გაიმეორებს. თორნიკეს არაფერს ვუკრძალავ. ძალიან ჰუმანური და მეგობრული ბიჭია. მეამაყება, რომ კარგი ადამიანია.
იმისთვის, რომ ოჯახი მყარი იყოს, საჭიროა...
მე და ნინი ერთმანეთი საერთო მეგობრებმა გაგვაცნეს. ისინი დღეს შეყვარებულები აღარ არიან, მაგრამ სულ მალე ჩვენ ორი წელიწადი და სამი თვე გვისრულდება. რომანტიკული ვარ. შეიძლება, ბანალურიც არის, მაგრამ მიყვარს, როცა ნინის სიურპრიზებს ვუკეთებ.
დაბადების დღეს ვუხდი, ჩვენი შეხვედრისა და გრძნობებში გამოტყდომის დღეებს აღვნიშნავთ, ამით საკუთარ თავს კი არ ვახსენებთ რაიმეს, უბრალოდ, სიმბოლურია. შეიძლება, მის სახლთან 3 ცალი ბუშტით, 1 ღვინის ბოთლითა და ჭიქებით მივიდე, ხიდზე ჩამოვსხდეთ და ხელი გადავხვიო. რომანტიკულობისთვის აუცილებელი არ არის, ბევრი ფული გქონდეს. ყველა ადამიანს სიამოვნებს ყურადღება.
რამდენი წლისაც უნდა იყო, მეოცნებედ უნდა დარჩე, სიკეთისა და ბედნიერი დასასრულის უნდა გჯეროდეს. მე და ნინიც ვოცნებობთ თანაცხოვრებაზე, ქორწილზე, შვილებზე... არ ვიცი, ხელს როგორ ვთხოვ, შეიძლება, თავში დამარტყას და გავიპაროთ, მარტო იმიტომ, რომ რომანტიკულია.
ქორწილები მომწონს და არა ღრეობები. ბუნებაში გაცილებით მეტი ესთეტიკური სილამაზეა, ვიდრე რესტორნის ოთხ კედელში.
ოჯახის გამოცდილება მაქვს... მივხვდი, რომ ურთიერთობის სიმყარისთვის აუცილებელია ნდობა.
მიმდინარე მოვლენები
13 ივნისის ღამეს ჩემი ბარის კარი გავაღე და გარეთ გავიხედე, წვიმდა. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ უბედურება დატრიალდებოდა, იმიტომ, რომ თბილისში ისე ბევრჯერ უწვიმია. ცოტა ხნით დაველოდე, როდის გადაიღებდა, მაგრამ რადგანაც წვიმას ბოლო არ უჩანდა, ყურადღება არ მივაქციე და დასალევად წავედი.
მთელმა ღამემ ისე ჩაიარა, ვერაფერი გავიგე. მხოლოდ მეორე დღეს გავარკვიე, რომ ადამიანები დაიღუპნენ, ზოოპარკიდან ცხოველები გაიქცნენ, სახლები დაინგრა. თავი მძაფრსიუჟეტიან ფილმში მგონია.
საქართველოში დატრიალებული უბედურება ზოგმა კაზანტიპს დააბრალა, ზოგმა - წარსულის ცოდვებს. ჩვენს ქვეყანაში ყოველთვის იცხოვრებს ასე ბნელად მოაზროვნე ხალხი. მე არ მგონია, რომ ვინმემ დაგვსაჯა და ტაკოზე მოგვცხო. ბუნებრივ მოვლენებს მისტიკურ ძალებს არ უნდა ვაბრალებდეთ.
წყარო: reitingi.ge
ცხრა საათზე ვიღვიძებ, თუმცა ადგომა მიჭირს. მსუყედ ვსაუზმობ. ხშირ შემთხვევაში ჩაის, კარაქიან პურსა და ყველს მივირთმევ. ტანსაცმელს არანაირ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ, ხელში რაც მომხვდება, იმას ვიცვამ.
ზოგადად, შოპინგიც მეზიზღება. საკვების საყიდლად როცა მიდიხარ, ზუსტად იცი რა გჭირდება, სამოსის შემთხვევაში კი მილიარდი ვარიანტიდან ერთის შერჩევა გიწევს. სახლიდან გამოვდივარ თუ არა, საქმეში ვეფლობი, ან გადაღებები მაქვს, ან ჩემს ბარს ვარემონტებ.
''ჩემი ცოლის დაქალების'' გარდა ვმონაწილეობ ახალ, ძალიან პოზიტიურ და სასაცილო სერიალში, რომელსაც GDSის დაკვეთით ''ღამის შოუ'' იღებს. მას მაყურებელი შემოდგომაზე იხილავს. ამწუთას ისეთი დატვირთული ვარ, ხშირად შვილისა და შეყვარებულის ნახვასაც კი ვერ ვახერხებ.
მსახიობობა ხელის შემშლელია
მსახიობობა არ გადამიწყვეტია, ყველაფერი თავისთავად აეწყო. ჯერ საბავშვო, შემდეგ კი მოზარდ მსახიობთა თეატრში ვთამაშობდი. უნივერსიტეტამდეც ჩემი ცხოვრების ყველა ეტაპი სცენასთან იყო დაკავშირებული, ამიტომ სხვა პროფესიაზე არასდროს მიფიქრია. სხვათა შორის, რეპეტიციებსა და გადაღებებს დიდი დრო მიაქვს, ანაზღაურება კი მცირეა, ავტომატურად სხვა შემოსავლის წყაროს გაჩენა გიწევს.
დროის დეფიციტი კი სხვა საქმეში გზღუდავს. კარგი მსახიობი მუდმივად სამუშაო პროცესშია ჩართული, სამწუხაროდ, მე ამით ვერ დავიტრაბახებ. დოლჩეს დღესაც მეძახიან. შეუძლებელია, მსახიობს უხაროდეს, რომ მისი შესრულებული როლებიდან მხოლოდ ერთი ახსოვთ ან უყვართ. თეატრი არ არის ისეთი პოპულარული, რომ მასებმა გიცნონ, სამაგიეროდ, ტელევიზორი მაგიური ტიპია, ადამიანებთან ურთიერთობაში მეხმარება და ბევრ კარს მიღებს.
ბოლო პერიოდში თეატრში აღარ ვარ დაკავებული, თუმცა ადრე დრამატულ როლებსაც ვასრულებდი. მართალია, ეკრანზე ყოველთვის კომიკურ პერსონაჟებს ვასახიერებ, მაგრამ ტრაგიკული გმირების დანაკლისს არ განვიცდიდი.
უცნაური მასპინძელი
კლუბური ცხოვრება ძალიან მხიბლავს. გასართობად ყოფილ მეუღლესთან ერთადაც დავდიოდი. იმდენს ვსვამ ხოლმე, რომ მეორე დღეს არაფერი მახსოვს. ასეთ დროს იმწუთას გაცნობილ ადამიანსაც სახლში ვეპატიჟები ფრაზით, ჩემთან ვაგრძელებთ! ერთხელ გავიღვიძე და პირდაპირ კომპიუტერის ოთახში შევედი, რომ იმეილი შემემოწმებინა.
დავინახე, რომ უცხო კაცი იწვა სავარძელზე. გამიკვირდა. ნინუცას დავუძახე, ეს ვინ არისმეთქი? მიპასუხა, წარმოდგენა არ მაქვს, გუშინ შენ დაპატიჟე ჩვენთანო. შევაღვიძე ის კაცი. შეფხიზლდა და წაილაპარაკა, მიდი გიო, წადი, მეც მოვდივარო. სად მიშვებდა, აზრზე არ ვარ (იცინის.)
ქუჩიდან ბოჰემურ ცხოვრებამდე
დედაჩემი მეუბნება, რომ ძალიან დამჯერი და წყნარი ბავშვი ვიყავი, მერე საბურთალოდან თამარ მეფეზე გადავედით, იქ ქუჩისკენ გადავიწიე... არ მიყვარს სახელების დარქმევა ''კაი ბიჭი,'' ''ქუჩის ბიჭი,'' ''ძველი ბიჭი...''
უბრალოდ, დიდ დროს ვატარებდი ქუჩაში, როგორც ყველა იმ წლებში. ჩემი პრობლემებით ვანერვიულებდი და საფრთხეს ვუქმნიდი ოჯახს, ამიტომ უნივერსიტეტში ჩავაბარე, ცოლი მოვიყვანე, 19 წლის ასაკში უკვე მამა ვიყავი. შემდეგ შეცდომა დავუშვი, ბოჰემურ ცხოვრებას ავყევი. საერთო ჯამში არაფერს ვნანობ.
თორნიკე
მამობა ურთულესია. არაფერი არ უნ
და შეგეშალოს, პატარა ცდომილებამაც კი შეიძლება, შენი პირმშოს განვითარება არასწორი გზით წაიყვანოს. გენეტიკაც მნიშვნელოვანია. ბავშვი არის ღრუბელი, რომელიც ყველაფერს ისრუტავს.
რა მაგალითსაც მისცემ, იმას გაიმეორებს. თორნიკეს არაფერს ვუკრძალავ. ძალიან ჰუმანური და მეგობრული ბიჭია. მეამაყება, რომ კარგი ადამიანია.
იმისთვის, რომ ოჯახი მყარი იყოს, საჭიროა...
მე და ნინი ერთმანეთი საერთო მეგობრებმა გაგვაცნეს. ისინი დღეს შეყვარებულები აღარ არიან, მაგრამ სულ მალე ჩვენ ორი წელიწადი და სამი თვე გვისრულდება. რომანტიკული ვარ. შეიძლება, ბანალურიც არის, მაგრამ მიყვარს, როცა ნინის სიურპრიზებს ვუკეთებ.
დაბადების დღეს ვუხდი, ჩვენი შეხვედრისა და გრძნობებში გამოტყდომის დღეებს აღვნიშნავთ, ამით საკუთარ თავს კი არ ვახსენებთ რაიმეს, უბრალოდ, სიმბოლურია. შეიძლება, მის სახლთან 3 ცალი ბუშტით, 1 ღვინის ბოთლითა და ჭიქებით მივიდე, ხიდზე ჩამოვსხდეთ და ხელი გადავხვიო. რომანტიკულობისთვის აუცილებელი არ არის, ბევრი ფული გქონდეს. ყველა ადამიანს სიამოვნებს ყურადღება.
რამდენი წლისაც უნდა იყო, მეოცნებედ უნდა დარჩე, სიკეთისა და ბედნიერი დასასრულის უნდა გჯეროდეს. მე და ნინიც ვოცნებობთ თანაცხოვრებაზე, ქორწილზე, შვილებზე... არ ვიცი, ხელს როგორ ვთხოვ, შეიძლება, თავში დამარტყას და გავიპაროთ, მარტო იმიტომ, რომ რომანტიკულია.
ქორწილები მომწონს და არა ღრეობები. ბუნებაში გაცილებით მეტი ესთეტიკური სილამაზეა, ვიდრე რესტორნის ოთხ კედელში.
ოჯახის გამოცდილება მაქვს... მივხვდი, რომ ურთიერთობის სიმყარისთვის აუცილებელია ნდობა.
მიმდინარე მოვლენები
13 ივნისის ღამეს ჩემი ბარის კარი გავაღე და გარეთ გავიხედე, წვიმდა. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ უბედურება დატრიალდებოდა, იმიტომ, რომ თბილისში ისე ბევრჯერ უწვიმია. ცოტა ხნით დაველოდე, როდის გადაიღებდა, მაგრამ რადგანაც წვიმას ბოლო არ უჩანდა, ყურადღება არ მივაქციე და დასალევად წავედი.
მთელმა ღამემ ისე ჩაიარა, ვერაფერი გავიგე. მხოლოდ მეორე დღეს გავარკვიე, რომ ადამიანები დაიღუპნენ, ზოოპარკიდან ცხოველები გაიქცნენ, სახლები დაინგრა. თავი მძაფრსიუჟეტიან ფილმში მგონია.
საქართველოში დატრიალებული უბედურება ზოგმა კაზანტიპს დააბრალა, ზოგმა - წარსულის ცოდვებს. ჩვენს ქვეყანაში ყოველთვის იცხოვრებს ასე ბნელად მოაზროვნე ხალხი. მე არ მგონია, რომ ვინმემ დაგვსაჯა და ტაკოზე მოგვცხო. ბუნებრივ მოვლენებს მისტიკურ ძალებს არ უნდა ვაბრალებდეთ.
წყარო: reitingi.ge
