მძინარე მზეთუნახავი.(3)
2 603 ნახვა
თვალები გავახილე, საშინლად წვიმდა, ყველაფერი გამახსენდა და მინდოდა მოვმკვდარიყავი ეს უკვე ყველა საზღვარს სცდებოდა. ნორმალურად ვერ დავდიოდი ვერსად, ხან სად მეძინებოდა ხან სად ნერვები უკვე საშინელ დღეში მქონდა.
-ლანა? შეიძლება დედიკო შემოვიდე.-დილიდან მთელი ოჯახი ,,დავცოფე’’
-არა.
-დედიკო არ გშია?-ბალიში თავზე დავიფარე.-კარგი..
-არმინდა არაფერი.
-იქნებ..?
-გითხარი არაფერი არმინდათქო გადი!-გარები გაიჯახუნა, ორი წუთის შემდეგ ოთახში ისევ შემოვიდა გავანათე.-ვაიიიმეეე! გამანებე თავი,არმინდა არაფერი გადი ჩემი ოთახიდან!
-მე ვარ შე დეგენერატო მეე..-ნატა ლოგინში შემომიწვა.
-აუუუ.
-დედაშენმა დამირეკა და მითხრა რო გაიღვიძე.
-რა რიცხვია?
-12 დეკემბერი.
-რააა?შემოდგომაზე დავიძინე და ზამთარში გავიღვიძე?-ცრემლები წამომივიდა.
-დიდი რამე! 22დღე გეძინა.
-ერთი თვე ნატა თითქმის! მთელ ცხოვრებას ვკარგავ, ეს წამლებიც არაფერს არ მშველის ეს რაარის?!..
-ჰოდა ცოტა დრო,რომ გაქვს კარგად იცი ამიტომ აეგდე ეხა ჩაიცვი და წავედით!
-სად?
-შენ კლასელებს და მეგობრებს მოენატრე.-სამაგიეროდ მე არ მქონდა არაფრის ხალისი. ნატა წამოდგომაში მომეხმარა უცებ თავბრუ დამეხვა და ისევ დავჯექი..-ღმერთო..
-რა?ვაი.. თავბრუ მეხვევა არაფერი არაა..
-ისეთი გამხდარიხარ, ვერ გიყურებ..-სარკეში,რომ ჩავიხედე მართლაც სასწაული სანახავი ვიყავი..-იქნებ..იქნებ დავრჩეთ ექიმს დავურეკოთ..
-არმინდა, არაფერი არმომივა..-იმსაღამოს კარგად გავერთე, მეორე დღეს ექიმთან წავედი ვიტამინები გამომიწერა და კიდევ უამრავი ახალი წამალი წონაში მოსამატებლად.
-უნდა ჭამო!-დედაჩემი პატარა ბავშვივით მაძალებდა ყველაფერს.
-არმინდა.-ჯერ მშვიდად ვთქვი.
-კატლეტი არგინდა, ნახე რაგემრიელია.
-დედა არმინდა!
-იქებ..იქნებ.. ქათმის ხორცი?
-არა.
-კარტოფილი,რომ..
-არათქო, არ გესმის? არა!-ოთახში შევვარდი, სიგარეტს მოვუკიდე და ვფიქრობდი რა ჩამეცვა საღამოს ჰო სენატში მივდიოდი. ბოლო დღეს ვიძინებდი სანამ დამეძინებოდა, მინდოდა ის გეგა იქ ყოფილიყო.
-ეხა, რამე როარ დავლიო მოვკვდები..
-რამეს შევუკვეთავ..-ნატა ბართან მივიდა მე უაზროდ ვიდექი, რაღაცნაირად ვიყავი ეს ყველაფერი მეუცხოვებოდა.
-მეგონა აღარ გნახავდით..-შევტრიალდი, ფხიზელი ვიყავი 100%,მაგრამ უცებ დავთვერი.
-შენ.. გეგა??
-ჰო..-დავიბენი, მინდოდა რამე მეთქვა.
-ლანა..
-ვიცი.-გაეცინა, უფფ ჰოლივიდის ღიმილი კაიაა..-დალევ რამეს? თუ არ გინდა ბოლოს მაინც..
-არა, კი.. უფროსწორედ ბოლოს..
-ბოლოს ისე დათვერი,რომ..
-არ ვიყავი მთვრალი.
-აბა?
-უბრალოდ, მეძინა.-გაეცინა, სერიოზულად მაინც არ მიიღო ეგონა სიმთვრალისგან გავითიშე ალბათ.
-ჰო აბარა ხშირად გეძინება ეგრე?
-თვეში ორჯერ ან სამჯერ.
-გასაგებია..
-შენ სულ აქ ხარ?
-კი, მამაჩემი წილშია და..
-აა, გასაგებია.-ნატა დავინახე თვალი ჩამიკრა შეტრიალდა და სადღაც გაქრა.-რამე დასალევზე არ დამპატიჟებ?-დააღლოებით ერთი საატი ვლაპარაკობდით, თუ გაინტერესებთ რაზე გეტყვით,რომ არაფერზე! ისე ზოგად საკაცობრიო თემებზე. ბოლოს ორივეს ისტერიული სიცილი, აგვიტყდა რაღაცეებს უაზროდ ხუმრობდა. სერიოზული,მხიარული ყველაფერი ერთად იყო.-ცუდად ვარ..-სიცილისგან მუცელი მტკიოდა.-ესე დიდიხანია არ გავრთობილვარ..
-ესე დიდიხანია არ გართობილხარ? შენ ამას ძაან გართობას ეძახი?
-რავი,არაა?
-მთვრალი ხარ?
-არა..
-ჰოდა მაშინ წამოდი განახებ როგორ ვერთობი სინამდვილეში.-ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა.
-სად მივდივართ?
-ჩემ მეგობრებთან.-პირველივე დღეს ესე მეგობრების გაცნობა.. არც დავფიქრებულვარ, მანქანაში ჩავჯექით და წავედით. ჩარკვიანის ორგანი 78 ჩართო და ბოლომდე აუწია..-მოდი ვიმღეროთ..-ბოლო ხმაზე ვმღეროდით ორივე, ოღონდ ხმა არცერთს არ გვქონდა ვყროყინებდით უაზროდ.-აქ გავიზარდე, გადმოდი..-მანქანის კარები გამიღო.-ყველა ძმაკაცი აქედან მყავს, ყველაზე მაგარი უბანია.
-მთაწიმდა?-გამეცინა.
-რა არაა?
-ვინ ამბობს,რომ არა?
-წამო..
-სად მივდივართ?
-ნახავ..-რაღაც დიდ ეზოში შევედით, ირგვლივს სულ სიბნელე იყო მხოლოს რაღაც ,,გარაჟიდან’’ გამოდიოდა სინათლე და ხმაური. გეგამ კარები თუ არც ვიცი ამას რა უნდა დაუძახო, გააღო და ატყდა მერე ერთი ყვირილი მისალმება ჰაი-ჰუი.
-სად ხარ შეჩემა ამდენხანს..
-კაროჩე გაიცანით ეს არის ლანა, ლანა გაიცანი ეს არის გიორგი, ირაკლი, ანდრო, თომა, ნიკუშა, გვანცა,ნინი და ლევანა.
-სასიამოვნოა..
-ჩვენთვისაც..
-,,დავაი’’ გიტარა გააქვთ?-გეგამ ხელი მომკიდა და გვერძე მიმიჯინა ორი ტახტი იდგა და ერთი დაბალი ჟურნალის მაგიდა.
-კიი შეჩემა ეხა ვიწყებდით დალევას..-თავიდან ცოტა უხერხულად ვიყავი,მაგრამ დაახლოებით ათი წუთის შემდეგ გაშინაურება დავიწყე..
-ჰო დალევ?
-კი, მაგრამ რას ვსვავთ?
-ჭაჭას და კოკაკოლას..
-ჭაჭა არასდროს არ დამილევია..
-მაშინ პირველი ვიქნები ვინც ჭაჭას გაგასინჯებს..-პლასტმასის ჭიქაში ჭაჭა დამისხა მეორე ჭიქაში კოკაკოლა.-აიღე უცებ გადაკარი და კოკაკოლა მიაყოლე ეგრევე!-ჭაჭას,რომ ვუსუნე კინაღამ ცუდად გავხდი, ისეთი სუნი მქონდა ნესტოები ამიწვა.-მიდიი! მეც ვსვავ ნახე..
-ლანა ჰო? -თავი დავუქნიე.-მიდი ეხა შემოგვხედე რაც დავიბადეთ ესე ვსვავთ..
-შენ რა გქვია??-ვერ დავიმახსოვრე ამერია ყველაფერი ერთმანეთში..
-ლევანი..-ხელი ჩამომართვა.
-მიდი ეხა ვერ სვავ?-თვალებში ჩავხედე..
-აა ვერ ვსვავ??
-არ გეტყობა რაღაც კაი თუ ვერ დალევ ეხა..-უცებ გადავკარი და კოკაკოლაც მივაყოლე ყველაფერი ჩამიწვა.
-ვაი..-ყველამ ერთან იყვირა.
-კაი ჰოო, ჰოო მოდი დღეს ლანამ ჰო?-თავი დავუქნიე, ოღონდ არვიცი ვის.- დღეს ლანამ მითხრას რა დავუკრა, გეგას მეგობარია ამიტომ ჩვენც შენი მეგობრები ვართ და კაროჩეე.. რა დავუკრა?
-ჯერ შენი სახელი შემახსენე..
-ირაკლი..
-მაშინ ჩარკვიანის ,,მე გადმოვცურავ ზღვას’’ იცი?
-რათქმაუნდა.-გამეცინა, ზუსტად ორ წუთში ყველა ერთად ვმღეროდით, ვიცინოდით და ვერთობოდით, გვანცა გვერძე მომიჯდა და რაღაცეებს მელაპარაკებოდა ძალიან ადვილად ველაპარაკებოდი, თავისუფლად თითქოს დიდიხანია რაც ვიცნობ.
-დავლიეთ ეხა..-სამი ჭიქის შემდეგ კი უკვე მერეოდა აკორდები..
-დაგისხა?
-კი.
-მერამდენე ჭიქაა?
-მეოთხე მემგონი.
-აღარ გინდა..
-ოოო გეგა დამისხი ეხა.-ჯერ არ გამიცვნია უკვე ძაან გავშინაურდით ერთმანეთთან.
-არ გცივა? ჩაიცვი მაინც..
-მანქანაში დამრჩა..-მხარზე თავი დავადე, საკუთარ თას ვეღარ ვიჭერდი.
-ვიცი,რომ დაგრჩა და ჩემი ჩაიცვი!-ირაკლი ,,აზიურ დაისებს’’ უკრავდა მე კი უკვე აღარც სიმღერის და აღარც არაფრის თავი აღარ მქონდა ცალი თვალი დასაცლეთში მქონდა ცალი აღმოსავლეთში.-გავიდეთ გინდა?
-კი,რა..-ყველას დავემშვიდობე, თუ ამას დამშვიდობება ერქვა მანქანაში ჩავჯექით და უბრალოდ ვიჯექით..-აუ ძაან მთვრალი ვარ..
-ცუდად ჰოარ ხარ?
-არაა.
-ვაიმეე.-წამოვიყვირე.
-რაარი?
-ნატა დამრჩა.-ეს უკვე მშვიდად ვთქვი,რადგან მივხვდი,რომ ყვირილის თავი აღარ მქონდა.
-მოგეწონა? გაერთე?
-კიი, ძალიან მაგარი იყო.
-რა მაგარი აქცენტი გაქვს..
-ეგ იმიტომ,რომ უკრაინელი ვარ ნახევრად ოღონდ.
-ლამაზი ხარ.-გამეღიმა,მინდოდა ჩავხუტებოდი,მაგრამ სიმთვრალეშიც კი შემრცხვა..
-მადლობა.. საათი რომელია?
-ხუთი ხდება..
-წამიყვან?
-არა,აქ დაგტოვებ..-გაეცინა და მანქანა დაქოქა.
განვაგრძო?
-ლანა? შეიძლება დედიკო შემოვიდე.-დილიდან მთელი ოჯახი ,,დავცოფე’’
-არა.
-დედიკო არ გშია?-ბალიში თავზე დავიფარე.-კარგი..
-არმინდა არაფერი.
-იქნებ..?
-გითხარი არაფერი არმინდათქო გადი!-გარები გაიჯახუნა, ორი წუთის შემდეგ ოთახში ისევ შემოვიდა გავანათე.-ვაიიიმეეე! გამანებე თავი,არმინდა არაფერი გადი ჩემი ოთახიდან!
-მე ვარ შე დეგენერატო მეე..-ნატა ლოგინში შემომიწვა.
-აუუუ.
-დედაშენმა დამირეკა და მითხრა რო გაიღვიძე.
-რა რიცხვია?
-12 დეკემბერი.
-რააა?შემოდგომაზე დავიძინე და ზამთარში გავიღვიძე?-ცრემლები წამომივიდა.
-დიდი რამე! 22დღე გეძინა.
-ერთი თვე ნატა თითქმის! მთელ ცხოვრებას ვკარგავ, ეს წამლებიც არაფერს არ მშველის ეს რაარის?!..
-ჰოდა ცოტა დრო,რომ გაქვს კარგად იცი ამიტომ აეგდე ეხა ჩაიცვი და წავედით!
-სად?
-შენ კლასელებს და მეგობრებს მოენატრე.-სამაგიეროდ მე არ მქონდა არაფრის ხალისი. ნატა წამოდგომაში მომეხმარა უცებ თავბრუ დამეხვა და ისევ დავჯექი..-ღმერთო..
-რა?ვაი.. თავბრუ მეხვევა არაფერი არაა..
-ისეთი გამხდარიხარ, ვერ გიყურებ..-სარკეში,რომ ჩავიხედე მართლაც სასწაული სანახავი ვიყავი..-იქნებ..იქნებ დავრჩეთ ექიმს დავურეკოთ..
-არმინდა, არაფერი არმომივა..-იმსაღამოს კარგად გავერთე, მეორე დღეს ექიმთან წავედი ვიტამინები გამომიწერა და კიდევ უამრავი ახალი წამალი წონაში მოსამატებლად.
-უნდა ჭამო!-დედაჩემი პატარა ბავშვივით მაძალებდა ყველაფერს.
-არმინდა.-ჯერ მშვიდად ვთქვი.
-კატლეტი არგინდა, ნახე რაგემრიელია.
-დედა არმინდა!
-იქებ..იქნებ.. ქათმის ხორცი?
-არა.
-კარტოფილი,რომ..
-არათქო, არ გესმის? არა!-ოთახში შევვარდი, სიგარეტს მოვუკიდე და ვფიქრობდი რა ჩამეცვა საღამოს ჰო სენატში მივდიოდი. ბოლო დღეს ვიძინებდი სანამ დამეძინებოდა, მინდოდა ის გეგა იქ ყოფილიყო.
-ეხა, რამე როარ დავლიო მოვკვდები..
-რამეს შევუკვეთავ..-ნატა ბართან მივიდა მე უაზროდ ვიდექი, რაღაცნაირად ვიყავი ეს ყველაფერი მეუცხოვებოდა.
-მეგონა აღარ გნახავდით..-შევტრიალდი, ფხიზელი ვიყავი 100%,მაგრამ უცებ დავთვერი.
-შენ.. გეგა??
-ჰო..-დავიბენი, მინდოდა რამე მეთქვა.
-ლანა..
-ვიცი.-გაეცინა, უფფ ჰოლივიდის ღიმილი კაიაა..-დალევ რამეს? თუ არ გინდა ბოლოს მაინც..
-არა, კი.. უფროსწორედ ბოლოს..
-ბოლოს ისე დათვერი,რომ..
-არ ვიყავი მთვრალი.
-აბა?
-უბრალოდ, მეძინა.-გაეცინა, სერიოზულად მაინც არ მიიღო ეგონა სიმთვრალისგან გავითიშე ალბათ.
-ჰო აბარა ხშირად გეძინება ეგრე?
-თვეში ორჯერ ან სამჯერ.
-გასაგებია..
-შენ სულ აქ ხარ?
-კი, მამაჩემი წილშია და..
-აა, გასაგებია.-ნატა დავინახე თვალი ჩამიკრა შეტრიალდა და სადღაც გაქრა.-რამე დასალევზე არ დამპატიჟებ?-დააღლოებით ერთი საატი ვლაპარაკობდით, თუ გაინტერესებთ რაზე გეტყვით,რომ არაფერზე! ისე ზოგად საკაცობრიო თემებზე. ბოლოს ორივეს ისტერიული სიცილი, აგვიტყდა რაღაცეებს უაზროდ ხუმრობდა. სერიოზული,მხიარული ყველაფერი ერთად იყო.-ცუდად ვარ..-სიცილისგან მუცელი მტკიოდა.-ესე დიდიხანია არ გავრთობილვარ..
-ესე დიდიხანია არ გართობილხარ? შენ ამას ძაან გართობას ეძახი?
-რავი,არაა?
-მთვრალი ხარ?
-არა..
-ჰოდა მაშინ წამოდი განახებ როგორ ვერთობი სინამდვილეში.-ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა.
-სად მივდივართ?
-ჩემ მეგობრებთან.-პირველივე დღეს ესე მეგობრების გაცნობა.. არც დავფიქრებულვარ, მანქანაში ჩავჯექით და წავედით. ჩარკვიანის ორგანი 78 ჩართო და ბოლომდე აუწია..-მოდი ვიმღეროთ..-ბოლო ხმაზე ვმღეროდით ორივე, ოღონდ ხმა არცერთს არ გვქონდა ვყროყინებდით უაზროდ.-აქ გავიზარდე, გადმოდი..-მანქანის კარები გამიღო.-ყველა ძმაკაცი აქედან მყავს, ყველაზე მაგარი უბანია.
-მთაწიმდა?-გამეცინა.
-რა არაა?
-ვინ ამბობს,რომ არა?
-წამო..
-სად მივდივართ?
-ნახავ..-რაღაც დიდ ეზოში შევედით, ირგვლივს სულ სიბნელე იყო მხოლოს რაღაც ,,გარაჟიდან’’ გამოდიოდა სინათლე და ხმაური. გეგამ კარები თუ არც ვიცი ამას რა უნდა დაუძახო, გააღო და ატყდა მერე ერთი ყვირილი მისალმება ჰაი-ჰუი.
-სად ხარ შეჩემა ამდენხანს..
-კაროჩე გაიცანით ეს არის ლანა, ლანა გაიცანი ეს არის გიორგი, ირაკლი, ანდრო, თომა, ნიკუშა, გვანცა,ნინი და ლევანა.
-სასიამოვნოა..
-ჩვენთვისაც..
-,,დავაი’’ გიტარა გააქვთ?-გეგამ ხელი მომკიდა და გვერძე მიმიჯინა ორი ტახტი იდგა და ერთი დაბალი ჟურნალის მაგიდა.
-კიი შეჩემა ეხა ვიწყებდით დალევას..-თავიდან ცოტა უხერხულად ვიყავი,მაგრამ დაახლოებით ათი წუთის შემდეგ გაშინაურება დავიწყე..
-ჰო დალევ?
-კი, მაგრამ რას ვსვავთ?
-ჭაჭას და კოკაკოლას..
-ჭაჭა არასდროს არ დამილევია..
-მაშინ პირველი ვიქნები ვინც ჭაჭას გაგასინჯებს..-პლასტმასის ჭიქაში ჭაჭა დამისხა მეორე ჭიქაში კოკაკოლა.-აიღე უცებ გადაკარი და კოკაკოლა მიაყოლე ეგრევე!-ჭაჭას,რომ ვუსუნე კინაღამ ცუდად გავხდი, ისეთი სუნი მქონდა ნესტოები ამიწვა.-მიდიი! მეც ვსვავ ნახე..
-ლანა ჰო? -თავი დავუქნიე.-მიდი ეხა შემოგვხედე რაც დავიბადეთ ესე ვსვავთ..
-შენ რა გქვია??-ვერ დავიმახსოვრე ამერია ყველაფერი ერთმანეთში..
-ლევანი..-ხელი ჩამომართვა.
-მიდი ეხა ვერ სვავ?-თვალებში ჩავხედე..
-აა ვერ ვსვავ??
-არ გეტყობა რაღაც კაი თუ ვერ დალევ ეხა..-უცებ გადავკარი და კოკაკოლაც მივაყოლე ყველაფერი ჩამიწვა.
-ვაი..-ყველამ ერთან იყვირა.
-კაი ჰოო, ჰოო მოდი დღეს ლანამ ჰო?-თავი დავუქნიე, ოღონდ არვიცი ვის.- დღეს ლანამ მითხრას რა დავუკრა, გეგას მეგობარია ამიტომ ჩვენც შენი მეგობრები ვართ და კაროჩეე.. რა დავუკრა?
-ჯერ შენი სახელი შემახსენე..
-ირაკლი..
-მაშინ ჩარკვიანის ,,მე გადმოვცურავ ზღვას’’ იცი?
-რათქმაუნდა.-გამეცინა, ზუსტად ორ წუთში ყველა ერთად ვმღეროდით, ვიცინოდით და ვერთობოდით, გვანცა გვერძე მომიჯდა და რაღაცეებს მელაპარაკებოდა ძალიან ადვილად ველაპარაკებოდი, თავისუფლად თითქოს დიდიხანია რაც ვიცნობ.
-დავლიეთ ეხა..-სამი ჭიქის შემდეგ კი უკვე მერეოდა აკორდები..
-დაგისხა?
-კი.
-მერამდენე ჭიქაა?
-მეოთხე მემგონი.
-აღარ გინდა..
-ოოო გეგა დამისხი ეხა.-ჯერ არ გამიცვნია უკვე ძაან გავშინაურდით ერთმანეთთან.
-არ გცივა? ჩაიცვი მაინც..
-მანქანაში დამრჩა..-მხარზე თავი დავადე, საკუთარ თას ვეღარ ვიჭერდი.
-ვიცი,რომ დაგრჩა და ჩემი ჩაიცვი!-ირაკლი ,,აზიურ დაისებს’’ უკრავდა მე კი უკვე აღარც სიმღერის და აღარც არაფრის თავი აღარ მქონდა ცალი თვალი დასაცლეთში მქონდა ცალი აღმოსავლეთში.-გავიდეთ გინდა?
-კი,რა..-ყველას დავემშვიდობე, თუ ამას დამშვიდობება ერქვა მანქანაში ჩავჯექით და უბრალოდ ვიჯექით..-აუ ძაან მთვრალი ვარ..
-ცუდად ჰოარ ხარ?
-არაა.
-ვაიმეე.-წამოვიყვირე.
-რაარი?
-ნატა დამრჩა.-ეს უკვე მშვიდად ვთქვი,რადგან მივხვდი,რომ ყვირილის თავი აღარ მქონდა.
-მოგეწონა? გაერთე?
-კიი, ძალიან მაგარი იყო.
-რა მაგარი აქცენტი გაქვს..
-ეგ იმიტომ,რომ უკრაინელი ვარ ნახევრად ოღონდ.
-ლამაზი ხარ.-გამეღიმა,მინდოდა ჩავხუტებოდი,მაგრამ სიმთვრალეშიც კი შემრცხვა..
-მადლობა.. საათი რომელია?
-ხუთი ხდება..
-წამიყვან?
-არა,აქ დაგტოვებ..-გაეცინა და მანქანა დაქოქა.
განვაგრძო?
