"დაბადება" ფილმი, თუ უბრალოდ ვიდეო კრიტიკოსი გიო დორეული
1 711 ნახვა
„დაბადება“ - ახალი ქართული მოკლემეტრაჟიანი
ფილმი, თუ უბრალოდ ვიდეო. სიმართლე გითხრათ ზუსტად არ ვიცი რა ვუწოდო.
სანამ უშუალოდ
ფილმზე გადავალ, შეგახსენებთ, რომ თითოეულ ფილმს თავისი სამყარო აქვს. აუცილებელი
არ არის ნამუშევარი ფენტეზის ჟანრის იყოს, იმისათვის რომ ითქვას, მას აქვს თავისი
ლოგიკა, რომელიც შემქმნელის მიერ არის განსაზღვრული. როდესაც ფილმს ომზე ან თუნდაც
ფეხბურთის შესახებ ვუყურებთ, დასაწყისშივე თითქოს ჩვენი გონების ახალ ფურცელზე
რომელიც სპეციალურად ფილმისთვისაა გამოყოფილი, უკვე ხატია რაღაცეები... ხოლო
როდესაც ფილმზე წინასწარ არანაირი წარმოდგენა არ გვაქვს, ცარიელ ფურცელზე თითქოს
მკრთალი წერტილი ჩნდება, რომელიც ნელ-ნელა იწყებს გაფართოებას. სწორედ ასეთი
შეგრძნება დამეუფლა დასაწყისში, როდესაც ირაკლი დონაძის „დაბადებას“ ვუყურებდი.
მისი სახელწოდება პირდაპირკავშირშია შინაარსსთან. ლოკაცია სადაც სიუჟეტი
მიმდინარეობს, მთელი ფილმის განმავლობაში მოწყვეტილია ისეთ ადგილებს, სადაც
ყოველდღიურად გვიწევს ცხოვრება, რაც მას მეტად საინტერესოს და თავისებურს ხდის.
გონება დაკარგული ადამიანი თვალებს ახელს, ფეხზე დგება და სამ მნიშვნელოვან კითხვას
სვამს, რომელიც კაცობრიობას დასაბამიდან აწუხებს: ვინ ვარ? სად ვარ? აქ რა მინდა? რთულია
შინაარსზე და გადაღების ხარისხზე ერთდროულად ილაპარაკო მაგრამ არ შემიძლია არ
ავღნიშნო ხმის ეფექტი, რომლის გამოც ბოლომდე ვერ შევიგრძენი და განვიცადე ის, რაც
ამ სამ გენიალურ კითხვას ახლავს თან. ვაღიარებ, სასიამოვნოა როდესაც ახალგაზრდა
ქართველი რეჟისორის ფილმს უყურებ, სადაც თავმოყრილი არ არის ისეთი ბანალური
თემები, როგორიცაა: ნარკოტიკი, ქუჩა და ა.შ. სადაც გაერთიანებულია მნიშვნელოვანი
ცხოვრებისეული მომენტები: დაბადება, შემეცნება, შიშების დაძლევა, სიყვარული,
ტკივილი, აგრესია... თითქმის ყველაფერი რაც ყველა ადამიანს გვაერთიანებს, რომ
აღარაფერი ვთქვათ უამრავ სიმბოლოებზე რომლებსაც მნიშვნელოვანი დატვირთვა აქვთ.
ამ
ფილმმა მე წამიყვანა არარეალურ სიზმარში რომელიც რეალობიდან გამომდინარე იყო
შექმნილი... მაგრამ ამაში შინაარსმა და სცენარმა უფრო დიდი გავლენა იქონია ჩემი
აზრით, ვიდრე ვიზუალმა. რადგან მსახიობის ასაკი, გარეგნობა, ჩაცმულობა,
ფერების კორექცია რომელიც ბუნებრივი იყო და არარეალურობის განცდას მაკარგინებდა,
საუნდტრეკები რომლებიც მანამდე სხვა ცნობილ ფილმებში მქონდა მოსმენილი და ა.შ.
თითქოს სიზმრიდან მაფხიზლებდა. სწორედ ამიტომ მინდა გავუსვა ხაზი იმას, რომ ამ
ნამუშევარს სამოყვარულო დონედ აღქვიქვავ... და თუ ამ ამბიციებიდან გამომდინარე
მომიწევს შეფასება, რათქმაუნდა დადებითად შევაფასებ, ისევე როგორც ხალხის
უმეტესობამ. ჩემი აზრით ის რაც კარგია ყოველთვის ფასდება იმ დონეზე, რა დონეზეც
იმსახურებს, მათგან ვისგანაც საჭიროა.
წყარო: intermedia.ge
ფილმი, თუ უბრალოდ ვიდეო. სიმართლე გითხრათ ზუსტად არ ვიცი რა ვუწოდო.
სანამ უშუალოდ
ფილმზე გადავალ, შეგახსენებთ, რომ თითოეულ ფილმს თავისი სამყარო აქვს. აუცილებელი
არ არის ნამუშევარი ფენტეზის ჟანრის იყოს, იმისათვის რომ ითქვას, მას აქვს თავისი
ლოგიკა, რომელიც შემქმნელის მიერ არის განსაზღვრული. როდესაც ფილმს ომზე ან თუნდაც
ფეხბურთის შესახებ ვუყურებთ, დასაწყისშივე თითქოს ჩვენი გონების ახალ ფურცელზე
რომელიც სპეციალურად ფილმისთვისაა გამოყოფილი, უკვე ხატია რაღაცეები... ხოლო
როდესაც ფილმზე წინასწარ არანაირი წარმოდგენა არ გვაქვს, ცარიელ ფურცელზე თითქოს
მკრთალი წერტილი ჩნდება, რომელიც ნელ-ნელა იწყებს გაფართოებას. სწორედ ასეთი
შეგრძნება დამეუფლა დასაწყისში, როდესაც ირაკლი დონაძის „დაბადებას“ ვუყურებდი.
მისი სახელწოდება პირდაპირკავშირშია შინაარსსთან. ლოკაცია სადაც სიუჟეტი
მიმდინარეობს, მთელი ფილმის განმავლობაში მოწყვეტილია ისეთ ადგილებს, სადაც
ყოველდღიურად გვიწევს ცხოვრება, რაც მას მეტად საინტერესოს და თავისებურს ხდის.
გონება დაკარგული ადამიანი თვალებს ახელს, ფეხზე დგება და სამ მნიშვნელოვან კითხვას
სვამს, რომელიც კაცობრიობას დასაბამიდან აწუხებს: ვინ ვარ? სად ვარ? აქ რა მინდა? რთულია
შინაარსზე და გადაღების ხარისხზე ერთდროულად ილაპარაკო მაგრამ არ შემიძლია არ
ავღნიშნო ხმის ეფექტი, რომლის გამოც ბოლომდე ვერ შევიგრძენი და განვიცადე ის, რაც
ამ სამ გენიალურ კითხვას ახლავს თან. ვაღიარებ, სასიამოვნოა როდესაც ახალგაზრდა
ქართველი რეჟისორის ფილმს უყურებ, სადაც თავმოყრილი არ არის ისეთი ბანალური
თემები, როგორიცაა: ნარკოტიკი, ქუჩა და ა.შ. სადაც გაერთიანებულია მნიშვნელოვანი
ცხოვრებისეული მომენტები: დაბადება, შემეცნება, შიშების დაძლევა, სიყვარული,
ტკივილი, აგრესია... თითქმის ყველაფერი რაც ყველა ადამიანს გვაერთიანებს, რომ
აღარაფერი ვთქვათ უამრავ სიმბოლოებზე რომლებსაც მნიშვნელოვანი დატვირთვა აქვთ.
ამ
ფილმმა მე წამიყვანა არარეალურ სიზმარში რომელიც რეალობიდან გამომდინარე იყო
შექმნილი... მაგრამ ამაში შინაარსმა და სცენარმა უფრო დიდი გავლენა იქონია ჩემი
აზრით, ვიდრე ვიზუალმა. რადგან მსახიობის ასაკი, გარეგნობა, ჩაცმულობა,
ფერების კორექცია რომელიც ბუნებრივი იყო და არარეალურობის განცდას მაკარგინებდა,
საუნდტრეკები რომლებიც მანამდე სხვა ცნობილ ფილმებში მქონდა მოსმენილი და ა.შ.
თითქოს სიზმრიდან მაფხიზლებდა. სწორედ ამიტომ მინდა გავუსვა ხაზი იმას, რომ ამ
ნამუშევარს სამოყვარულო დონედ აღქვიქვავ... და თუ ამ ამბიციებიდან გამომდინარე
მომიწევს შეფასება, რათქმაუნდა დადებითად შევაფასებ, ისევე როგორც ხალხის
უმეტესობამ. ჩემი აზრით ის რაც კარგია ყოველთვის ფასდება იმ დონეზე, რა დონეზეც
იმსახურებს, მათგან ვისგანაც საჭიროა.
წყარო: intermedia.ge
