მეგობარი ეს ხომ ერთი სულია ორ სხეულში

ამ ადამიანს ჩემს ცხოვრებაში უზარმაზარი ადგილი უკავია. თითქმის შეუძებელია სიტყვებით გადმოვცე ის რაც ამდენი ხანი მაკავშირებს მასთან.აი უკვე რამდენი ხანია შენ ჩემი მეგობარი ხართ ისეთი როგორსაც ეძებენ და ვერ პოულობენ,მე მგონი მართლა გამიმართლა რომ გიპოვე. შენ არც კი იცი, რამდენად ბევრს ვფიქრობ შენზე. მაშინაც კი როდესაც ცალკე ვარ, რაიმე კარგის მოლოდინში, პირველი შენი გაოცებული სახე მახსენდება , როდესაც სასიხაურლო ამბავს გაიგებ და წარმოვიდგენ რომ ყველაფერი უკვე მოხდა, და შემდეგ მართლაც ხდება ხოლმე.ვიცი, რომ ჩემი წარმატება, ბედნიერება, სიყვარული ყველაფერი გაგიხარდება გულით და ჩემთან ერთად უკეთესის ძიებაში გააგრძელებ გზას. მინდა ყველაფერი ისე მოხდეს „როგორც ჩვენ გვინდა“ და ამისი მართლა მჯერა.მე მიყვარს შენი თითოეული თვისება, თითოეული გამოხედვა, თითოეული ნაკლიც კი, ჩემთვის ძვირფასია. მიყვარს როცა გხედავ და სანამ ლაპარაკს დაიწყებ უკვე ვხვდები რას ფიქრობ და როგორ გძნობ თავს.ერთად გატარებული ზაფხული, ერთად სკოლაში, ერთად ადრე და ერთად ეხლა. ერთად ფიქრებსა და ოცნებებში და ერთად ჩვენს სამყაროში, რომელიც იმდენი სიახლითა და მრავალეროვნებითაა სავსე ძნელია ეწოდოს „რეალური“. ჩვენ ყოველ დღე ვმოგზაურობთ ერთმანეთის სამყაროში სადაც კარი მუდმივად ღიაა, და ხანდახან იმდენად გვერევა ადგილმდებარეობა რომ ჩვენი საკუთარი სამყაროდან ერთმანეთის განუყოფელი ნაწილი ვხდებით. ჩვენი ურთიერთბა ბევრისთვის წარმოუდგენელია, ზოგისთვის მიუღებელიც. საერთოდ ჩვენი ბევრი თავგადასავალი ჩემშიც კი გაკვირვებას იწვევს, მაგრამ ეს ასე იყო და ჩვენ როგორც ცუდი ისე კარგი ერთად გამოვიარეთ. იქამდე იყო სიმღერა ბოლო ხმაზე, ცეკვა ხუმრობით და ხანდახან ტირილი და ერთმანეთის დამშვიდება. სულ იქამდე კი „უდარდელი“ ბავშვობა გამოვიარეთ, თუ ასე შეიძლება დაერქვას. რადგანაც ყველაზე დასამახსორვებელი ალბათ მაინც ძველი დროიდან იწყება…შენ ყოველთვის ჩემს გევრდით ხარ, მაშინაც კი როცა ძალიან მიჭირს და ვფიქრობ რომ გამოსავალი არ არსებობს, მახსენდება რომ რაც არ უნდა მოხდეს შენ სულ ჩემს გვერდით იქნები, და ამ ყველაფრის მერე ვმშვიდდები, ბედნიერი ვარ. ვიცი რომ ჩვენი სულელური კამათის მერეც მე ან შენ მოხვალ, ჩავეხუტებით ერთმანეთს და გავაგრძელებთ ჩვეულ ცხოვრებას.ერთი სიტყვითაც შევძლებდი შენთვის ჩემი ძირითადი სათქმელის მოწერას და ეს სიტყვა, რაოდენ ბანალურადაც არ უნდა ჟღერდეს, “მადლობა” იქნებოდა. მადლობა იმისთვის, რომ მისმენ: ხანდახან ისე, რომ არც კი მგონია, თუ შენ გინდა ჩემი მოსმენა ან გადარდებს ის, რას განვიცდი და ვგრძნობ. მადლობ შენ ჩემზე ზრუნვისთვის. ყოველთვის ნერვიულობ, როცა ცუდად ვარ და განიცდი, რომ ვერ ვაკეთებ იმას, რაც ასე მსურს. მადლობა გვერდში დგომისთვის, თავაზიანობისთვის. ყველაზე დიდი მადლობა კი იმიტომ გეკუთვნის, რომ ჩემ ცვალებად ხასიათს ადვილად იტან. იტან რა, წესით უკვე უნდა მოგწონდეს კიდეც.
შენ გიხარია, რომ მე კარგად ვარ. უბრალოდ გიხარია… ჩემთვის კი ეს უბრალო სიხარული უფრო მეტია, ვიდრე ნებისმიერი სხვა რამ. შენ არასდროს არ გიპასუხია ჩემთვის უხეშად, მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ვიქცევი არასწორად. შენ ყოველთვის ჩემი საუკეთესო მეგობარი იქნები, რაც არ უნდა მოხდეს. თუმცა იმაშიც დარწმუნებული ვარ, რომ არაფერი არ მოხდება, რადგან შენ გესმის ჩემი, ისევე როგორც – მე შენი. გაბრაზებულზე არასდროს შეეცდები, უფრო გამაღიზიანო. ნაწყენზე მოხვალ და ღიმილით მეტყვი, “შენ ხომ არ გაგიჟდიო?”. ლხინში ყოველთვის ჩემთან ერთად მოილხენ და გასაჭირში გვერდით დამიდგები.
მეც მინდა, რომ შენთვის ისეთივე კარგი მეგობარი ვიყო, როგორც შენ ხარ ჩემთვის. მაპატიე, თუ ხანდახან რაღაცებს ვერ ვხვდები და ვერ ვიქცევი სწორად. თუმცა შენ იმასაც კარგად ხვდები, რომ მე ყოველთვის გულწრფელი ვარ შენთან. ისე კი, სულ მგონია, რომ ჩვენ საუკუნეებია ვმეგობრობთ. მადლობა გვერდში დგომისთვის. შენ ზედმეტი სიტყვებისა და ჭკუა-დარიგების გარეშე ჩემთან ხარ და შენი საქციელით მახვედრებ, რა შეცდომებსაც ვუშვებ და რა გზა უნდა ავირჩიო მომავალში..
ავტორი: kesa