ნამდვილი ამბავი - ღა­ლა­ტი სა­მა­გი­ე­როს გა­დახ­დის მიზ­ნით

ერ­თი ახ­ლობ­ლის ამ­ბავს მოვ­ყვე­ბი. მარ­თა­ლია, მის­გან ნე­ბარ­თვა არ ამი­ღია, მაგ­რამ სა­ხე­ლებ­საც შევ­ცვლი და შე­ვეც­დე­ბი, ვე­რა­ვინ ამო­იც­ნოს.

ნი­ნო საკ­მა­ოდ სო­ლი­დურ ასაკ­ში გათხოვ­და.
უკ­ვე აღარც კი ჰქონ­და იმე­დი, რომ ოჯახს შექ­მნი­და და შვი­ლებს ეღირ­სე­ბო­და. თა­ვი­დან ყვე­ლა­ფე­რი ძა­ლი­ან კარ­გად იყო, შემ­დეგ კი დე­დამ­თი­ლი ჩა­მო­უ­ვი­და სა­ბერ­ძნე­თი­დან და სი­ტუ­ა­ცია აი­რია. ქალ­ბა­ტო­ნი მა­რი­ნა თა­ვი­დან­ვე არ გა­მო­ხა­ტავ­და აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბას შვი­ლის არ­ჩე­ვა­ნის გა­მო, მაგ­რამ შო­რი­დან ნე­გა­ტი­უ­რი აზ­რის და­ფიქ­სი­რე­ბას მა­ინც ერი­დე­ბო­და.

რო­დე­საც ჩა­მო­ვი­და, ბი­ნა იყი­და და მო­აწ­ყო... ამის მე­რე, რო­გორც იტ­ყვი­ან, თავ­ში აუ­ვარ­და. ნი­ნოს ამად­ლი­და, რომ მის ნა­ყიდ ბი­ნა­ში ცხოვ­რობ­და, ყვე­ლა­ფე­რი მზამ­ზა­რე­უ­ლი (ამ სიტ­ყვის ხმა­რე­ბა გან­სა­კუთ­რე­ბით უყ­ვარ­და) ჰქონ­და და ხე­ლის გან­ძრე­ვა არ სჭირ­დე­ბო­და. არა­და, ნი­ნო არ მუ­შა­ობ­და, სულ შინ იყო, ბავშვს ზრდი­და, სახლს აწ­კრი­ა­ლებ­და, ერ­თი სიტ­ყვით, ისე იქ­ცე­ო­და, რო­გორც ნამ­დვილ ოჯა­ხის ქალს შე­ე­ფე­რე­ბა. დე­დამ­თილ­მა კი ბიზ­ნე­სი წა­მო­იწ­ყო და მთე­ლი დღე გა­რეთ იყო გა­სუ­ლი. შინ დაბ­რუ­ნე­ბულს ყვე­ლა­ფე­რი მზამ­ზა­რე­უ­ლი ხვდე­ბო­და, მაგ­რამ მა­ინც უმა­დუ­რი იყო. სულ შე­ნიშ­ვნებს აძ­ლევ­და რძალს და ბუზ­ღუ­ნით იკ­ლებ­და. ხში­რად კა­მა­თობ­და რძალ-დე­დამ­თი­ლი... ქმა­რი? ამ დროს ქმა­რი იჯ­და და ხმას არ იღებ­და. არც დე­დას აწ­ყე­ნი­ნებ­და და არც ცოლს (თვი­თონ ასე ფიქ­რობ­და).

ნი­ნოს ამო­უ­ვი­და ყელ­ში ეს ყვე­ლა­ფე­რი, ბავ­შვიც წა­მო­ი­ზარ­და და უკ­ვე ბაღ­ში მიყ­ვა­ნა შე­იძ­ლე­ბო­და. იფიქ­რა, სახ­ლში ჯდო­მას ვე­რა­ფერს გა­მოვ­რჩე­ბიო და ძმის ფირ­მა­ში და­იწ­ყო მუ­შა­ო­ბა. - ძაღ­ლი შინ არ ვარ­გო­და და სა­ნა­დი­როდ გარ­ბო­დაო, - ასე­თი კო­მენ­ტა­რი გა­ა­კე­თა ქალ­ბა­ტონ­მა მა­რი­ნამ ამ ამ­ბავ­ზე და ირო­ნი­უ­ლად ჩა­ი­ცი­ნა. მკვეთ­რად არ გა­მო­უ­ხა­ტავს აზ­რი რძლის სამ­სა­ხურ­ში გას­ვლის გა­მო, მაგ­რამ ამის შემ­დეგ ბუზ­ღუნ­სა და ჩხუბს უფ­რო უმა­ტა. შინ დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი სულ ცდი­ლობ­და, რა­ი­მე გა­უ­კე­თე­ბე­ლი აღ­მო­ე­ჩი­ნა, რომ ეთ­ქვა - სამ­სა­ხუ­რის გა­მო საქ­მეს ვერ ას­წრებ, ბავშვს ყუ­რად­ღე­ბას აკ­ლე­ბო. რომ ვე­რა­ფერს გახ­და, შვილს მოს­თხო­ვა, ცოლს უთ­ხა­რი, შინ დაჯ­დეს, ოჯა­ხის საქ­მეს მი­ხე­დოს, გათ­ხო­ვი­ლი ქა­ლის საქ­მე არაა სამ­სა­ხურ­ში
სი­ა­რუ­ლი, მე და შენ იმ­დენს კი გა­მო­ვი­მუ­შა­ვებთ, რომ ოჯახს ჰყოფ­ნის, მი­სი დახ­მა­რე­ბა რა­ღა სა­ჭი­რო­აო. იმა­ნაც სიტ­ყვა­სიტ­ყვით გა­ი­მე­ო­რა დე­დის ნათ­ქვა­მი, მაგ­რამ ნი­ნოს­გან წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბას რომ წა­აწ­ყდა, უკან აღარ და­ი­ხია და მაგ­რად იჩ­ხუ­ბეს.

ჩხუბ­მა და კა­მათ­მა ყო­ველ­დღი­უ­რი ხა­სი­ა­თი მი­ი­ღო და ცოლ-ქმარს შო­რის სი­ტუ­ა­ცია და­ი­ძა­ბა. ამა­სო­ბა­ში ნი­ნოს "ოდ­ნოკ­ლას­ნი­კებ­ში" ძვე­ლი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი და­ე­კონ­ტაქ­ტა. ვა­ჟას 10 წლის წინ უყ­ვარ­და ნი­ნო, მაგ­რამ გო­გომ და­ი­წუ­ნა. ახ­ლა კი ლა­პა­რაკ­ში აჰ­ყვა და სხვა თვა­ლით შე­ხე­და. მათ შო­რის მი­მო­წე­რა თვე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში გრძელ­დე­ბო­და. დე­დამ­თილ­სა და ქმარ­ზე გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი ნი­ნო სა­ა­თო­ბით იჯ­და კომ­პი­უ­ტერ­თან და მე­სიჯს მე­სიჯ­ზე გზავ­ნი­და. შემ­დეგ შეხ­ვედ­რა­ზეც და­თან­ხმდა ვა­ჟას და ბევ­რი რომ არ გა­ვაგ­რძე­ლო, ცო­ტა ხან­ში მი­სი საყ­ვა­რე­ლიც გახ­და. ქმრი­სა და დე­დამ­თი­ლის გა­მოხ­დო­მებს მტკივ­ნე­უ­ლად აღარ გა­ნიც­დი­და... პი­რი­ქით, შუბ­ლსაც კი შე­იკ­რავ­და ხოლ­მე, თით­ქოს მა­თი საყ­ვე­დუ­რე­ბის გა­მო იბოღ­მე­ბო­და, მაგ­რამ გულ­ში ღი­ღი­ნებ­და. სა­მა­გი­ე­რო უკ­ვე გა­დახ­დი­ლი ჰქონ­და და სულ აღარ ნაღ­ვლობ­და. არც სინ­დი­სი ქენ­ჯნი­და.

დღე­საც არ­ხე­ი­ნად ცხოვ­რობს ქმარ­თან და ბუზ­ღუ­ნა დე­დამ­თილ­თან ერ­თად და სხვა მა­მა­კაც­საც ხვდე­ბა. ბო­ლომ­დე ვერც ვა­მარ­თლებ და ვერც ვამ­ტყუ­ნებ მე­გო­ბარს. ვე­უბ­ნე­ბი, გა­შორ­დი ქმარს-მეთ­ქი, მაგ­რამ ამ­ბობს - მაგ ბედ­ნი­ე­რე­ბას არ მი­ვა­ნი­ჭებ ჩემს დე­დამ­თილ­სო. რო­დემ­დე აპი­რებს ასე ცხოვ­რე­ბას, არ ვი­ცი. თუ მი­სი ღა­ლა­ტი გამ­ჟღავ­ნდა, მე­რე ექ­ნე­ბა სათ­ქმე­ლი დე­დამ­თილ­საც და თა­ვი საქ­ვეყ­ნოდ მო­ეჭ­რე­ბა.
kvirispalitra.ge