ბალეტის მოცეკვავე ქართველი ცოლ-ქმარი ნიუ-იორკში

"ცეკვისას ქართველი მეტად გამოხატავს ემოციას, ვიდრე სხვა რომელიმე ერის წარმომადგენელი"



გვანცა გავაშელი და ოთო ხელაშვილი ერთმანეთთან როგორც პიროვნულად, ისე პროფესიულად არიან დაკავშირებული - ბალეტის მსახიობი ცოლ-ქმარი სამი წელია, ნიუ-იორკში ცხოვრობს და ხშირად, ერთსა და იმავე სპექტაკლშიც მონაწილეობს. მათი შვილი - ლუკა თითქმის ყველა რეპეტიციასა და საბალეტო წარმოდგენას ესწრება. შვილის მონაცემებიდან გამომდინარე, დედას სურს, სამომავლოდ ლუკამ ძალები ბალეტშიც მოსინჯოს...
როგორ მიაღწიეს და შეინარჩუნეს წარმატება, რის დათმობა უწევთ პროფესიული წინსვლის სანაცვლოდ და როგორია მათი ყოველდღიური ცხოვრება? - ამ ყველაფერზე სასაუბროდ გვანცასა და ოთოს ნიუ-იორკში დავუკავშირდით.


ოთო:
- მოცეკვავეების ოჯახში გავიზარდე, დედაც და მამაც ბალეტის მსახიობები იყვნენ. მთელი ჩემი ცხოვრება თეატრთან იყო დაკავშირებული და შესაბამისად, მეც ბალეტის მსახიობი გავხდი.
- ერთმანეთი როგორ გაიცანით?
- მე და გვანცამ ერთმანეთი ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში გავიცანით. შეიძლება ითქვას, ერთად გავიზარდეთ. 20 წლის ასაკში საქართველოში ვიქორწინეთ.
გვანცა:
- ჩემი კლასის გამოსაშვები საღამოსთვის ვემზადებოდი. სწორედ ამ დროს მომიხდა ოთოსთან ერთად ცეკვა. ერთმანეთი რეპეტიციებისას შეგვიყვარდა.
- საცხოვრებელ ადგილად ამერიკა რატომ შეარჩიეთ?
ოთო:
- ამერიკაში ცხოვრება ჩემი ბავშვობის ოცნება იყო. მე და გვანცა საზღვარგარეთ პირველად სწორედ ამერიკაში, ნიუ-იორკში აღმოვჩნდით. დღემდე წარუშლელია ის პირველი შთაბეჭდილება, როდესაც თიმეს შქუარე-ზე აღმოვჩნდი. გვანცას ვუთხარი, ჩვენ აქ ვიცხოვრებთ-მეთქი და ეს სურვილი ავიხდინეთ კიდეც. ნიუ-იორკი ნამდვილად, ის ქალაქია, რომელიც მიზნის მისაღწევად უამრავ საშუალებას გაძლევს. რა თქმა უნდა, სიძნელეების გადალახვაც გიხდება, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ შრომა სათანადოდ დაგიფასდება.
გვანცა:
- ბუნებრივია, დიდი რისკი იყო სამშობლოს მიტოვება და უცხო ქვეყანაში ცხოვრების ნულიდან დაწყება, მაგრამ საბედნიეროდ, ეს არასოდეს გვინანია.
- დღეს ორივე შემდგარი, უკვე საკმაოდ დამსახურებული ბალეტის მსახიობები ხართ. თუმცა, ამ წარმატებამდე მისვლა, ალბათ, იოლი არ იყო... რა გზა გაიარეთ?
ოთო:
- ჩემი პირველი წარმატება ჯერ კიდევ ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში დაიწყო, როცა მოსწავლე "ვაჟის საცეკვაო ნომრის საუკეთესო შესრულებისთვის", ჭაბუკიანის სახელობის ქორეოგრაფიული სასწავლებლის შიდა კონკურსის ლაურეატი გავხდი. მეორე ჯილდო თეატრში გადმომცეს - ჭაბუკიანის სახელობის ოქროს მედალი, რომელიც საბალეტო ხელოვნებაში გამორჩეული წარმატებისა და ხელოვნების პოპულარიზაციაში წვლილის შეტანისთვის ენიჭებათ.
გვანცა:
- ეს მედალი, ოთოსთან ერთად, ისეთ სასახელო არტისტებს გადასცეს, როგორებიც არიან: ვახტანგ ჭაბუკიანის პარტნიორი ვერა წიგნაძე, ირინე ჯანდიერი და ლილი მითაიშვილი.
ოთო:
- წარმატებაა ისიც, რომ მომეცა საშუალება, რამდენიმე ბალეტში პარტნიორობა გამეწია ნინო ანანიაშვილისთვის. ეს ჩემთვის დაუვიწყარი სპექტაკლები და უდიდესი გამოცდილება იყო. მას შემდეგ, რაც ქალბატონი ნინო ჩვენი დასის სამხატვრო ხელმძღვანელი გახდა, საქართველოს სახელმწიფო ბალეტს უამრავი გასვლა ჰქონდა საზღვარგარეთ. იმ პერიოდში ლამის, ნახევარი მსოფლიო მოვიარეთ.
- სხვა ქალაქებში მიწვევა ახლაც გაქვთ?
- დიახ, ხშირად მიწვევენ სხვადასხვა სპექტაკლში, როგორც წამყვან მოცეკვავეს.
- ერთსა და იმავე სპექტაკლში თუ ყოფილხართ დაკავებული?
გვანცა:
- საქართველოში ხშირად ვიყავით დაკავებული ერთსა და იმავე სპექტაკლში. თუმცა, ოთო ჩემი პარტნიორი არასოდეს ყოფილა. ამერიკაში ამის საშუალება მომეცა - სცენაზეც პარტნიორები გავხდით. ერთად ცეკვა ხშირად გვიწევს. ახლაც მიწვეული ვართ კონექტიკუტის სხვადასხვა ქალაქში, სადაც საკმაოდ რთულ ბალეტ Lე ჩორსაირე-დან პადედეს ვცეკვავთ.
- ცნობილია, რომ ქართველი ოპერის მომღერლები განსაკუთრებული მონაცემებით მთელ მსოფლიოში გამოირჩევიან. ბალეტშიც იგივე ხომ არ ხდება?
- ქართველები ნამდვილად გამოვირჩევით მუსიკალობითა და არტისტიზმით. ცეკვისას მეტად გამოვხატავთ ემოციებს, ვიდრე სხვა რომელიმე ერის წარმომადგენლები. ჩვენს დასში ქართველები მხოლოდ მე და ოთო ვართ.
- როგორ უთავსებთ ერთმანეთს სამსახურს, ოჯახს, შვილს...
ოთო:
- ოჯახის მნიშვნელობას აქ მაშინ მივხვდით, როცა ჩვენ სამნი მარტო დავრჩით. ერთმანეთს ფაქტობრივად, არასოდეს ვშორდებით. ლუკა თითქმის ყველა რეპეტიციასა და სპექტაკლს ესწრება. რა თქმა უნდა, ეს რთულია, მაგრამ ამავდროულად, სახალისო...
- ლუკას მომავალი პროფესიაც ბალეტს ხომ არ დაუკავშირდება?
- ჯერ 5 წლისაა. რთულია წინასწარ იმის თქმა, რა პროფესიას აირჩევს. საბედნიეროდ, ისეთ ქვეყანაში იზრდება, სადაც არჩევანი დიდია.
გვანცა:
- ნიუ-იორკში მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო საბალეტო სკო­ლაა. ამიტომ, ჩემი სურვილია, ბალეტიც სცადოს. მონაცემები ნამდვილად შეუწყობს ხელს.
- როგორც ვიცი, ფოტოგადაღებებზე მიგიწვიეს, არა?
ოთო:
- ჯერ იმას გეტყვით, რომ ახლახან ორი დებიუტი მქონდა ახალ სპექტაკლებში - "კონკია" და "ზაფხულის ღამის სიზმარი", სადაც წამყვანი პარტია შევასრულე. ამჟამად სპექტაკლ Gისელლე-თვის ვემზადებით, რომელიც აგვისტოში გაიმართება. ასევე, მიმიწვიეს მოკლემეტრაჟიან ფილმში, როგორც მოცეკვავე. გადაღება მეტად სასიამოვნო აღმოჩნდა. სამომავლოდ ვფიქრობ, ბედი კინოშიც ვცადო. შემოთავაზებები მაქვს როგორც ფოტომოდელს: გადაღებები ნიუ-იორკში, სექტემბერში გაიმართება.
- საქართველოში ჩამოსვლას ახერხებთ ხოლმე?
გვანცა:
- სამწუხაროდ, რთული სამუშაო რეჟიმის გამო, საქართველოში ჩამოსვლას ვერ ვახერხებთ. სამაგიეროდ, ქართველი სტუმრების ნაკლებობას არ ვუჩივით: ხშირად ჩამოდიან ჩვენთან მშობლები, მეგობრები...
- რა პიროვნული თვისებებია საჭირო, რომ დამწყები ბალეტის მსახიობი პროფესიონალად იქცეს?
ოთო:
- პირველ რიგში, საჭიროა პროფესიის დიდი სიყვარული, შემდეგ კი დაუღალავი შრომა. ურთულესია იყო ბალეტის მსახიობი, თუნდაც იმიტომ, რომ ცხოვრების უმთავრეს ნაწილს დარბაზში ან სცენაზე ატარებ. თუკი ბალეტი უბრალოდ მოგწონს, ჯობია, ამ პროფესიას არ დაეუფლო, რადგან წინ უამრავი ბარიერია და მათი გადალახვა მხოლოდ დიდი სიყვარულითა და ძლიერი ხასიათის მეშვეობითაა შესაძლებელი.
- პედაგოგიურ საქმიანობასაც ხომ არ ეწევით?
- დიახ, მიწვეული ვარ ამერიკის სკოლებში მასტერკლასების ჩასატარებლად. გარდა ამისა, ვარ Lონგ Iსლანდ Bალლეტ ჩომპეტიტიონ-ის ჟიურის წევრი.
- თქვენი დღის რეჟიმი რამდენად დატვირთულია?
- ჩემი ყოველი დილა სპორტდარბაზში ვარჯიშით იწყება. ვაკონტროლებ კვებას: დღის პირველ ნახევარში რთულ ნახშირწყლებს და ხილს ვიღებ, მეორე ნახევარში კი ცილებსა და ბოსტნეულს. თუმცა, კვირაში ერთხელ თავს უფლებას ვაძლევთ, საყვარელი სასუსნავი მივირთვათ: პიცა, ნაყინი, ნამცხვრები...
- თავისუფალ დროს როგორ ატარებთ?
გვანცა:
- თავისუფალ დროს თითქმის მთლიანად, ლუკას ვუთმობთ. ხშირად ვსეირნობთ. გამორჩეულად უყვარს დინოზავრები. ამიტომ, ხშირად დავდივართ მუზეუმში, სადაც მათ შესახებ ბევრ სიახლეს იგებს.
- როგორ ფიქრობთ, დღეს საქართველოში არსებობს ასპარეზი ბალეტის მოცეკვავის კარიერული წინსვლისთვის თუ საამისოდ საზღვარგარეთის სკოლის გავლა აუცილებელია?
ოთო:
- საქართველოში ბალეტის ხელოვნება უდავოდ, მაღალ დონეზეა. სწორედ ჩვენი საბალეტო სკოლის დამსახურებაა ის, რაც მე და გვანცამ საქართველოში ვისწავლეთ და რითაც ამერიკაში ვიწონებთ თავს.
გვანცა:
- ოთოს ვეთანხმები, მაგრამ აქვე დავძენ, რომ ახალგაზრდა მოცეკვავემ ბედი საზღვარგარეთ აუცილებლად უნდა სცადოს: ეს მის კარიერულ წინსვლასა და შემოქმედებას ბევრად უფრო მასშტაბურს გახდის.