ალეკო ბეგალიშვილის სახლში მოჩვენებები დადიან - "მას მერე ვართ ასე, რაც ბებიამ ბაბუა ხატზე გადასცა"

მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობის, ალეკო ბეგიაშვილის ცხოვრებაში რთული და საინტერესო პერიოდი დგას. მსახიობისთვის გადაფასების დრო დადგა.
ასეთი გარდატეხა ამქვეყნიდან მისი ახლობლების წასვლამ გამოიწვია. ერთ წელიწადში ორი ძვირფასი ადამიანი დაკარგა - ძმა და დედა. დიდხანს ებრძოდა დეპრესიას, სანამ ერთმა ადამიანმა დახმარების ხელი არ გაუწოდა. მას ძალიან ემადლიერება, თუმცა ვინაობას არ ამხელს.

- ბატონო ალეკო, წინა შეხვედრისას მითხარით, რომ სახლი დაგეწვათ. ახლა როგორ პირობებში ცხოვრობთ?
- თავიდან ააშენეს. იმას ჯობია, რაც იყო, მაგრამ გარემონტება ვერ შევძელი, ამის ფინანსები არ არის. ეგ კი არა, დღეს (ინტერვიუ ჩაწერილია 11 აგვისტოს. ავტ.). ჩემი ძმის (მსახიობი ზურა ბეგალიშვლი. ავტ.) წლისთავია და ვერაფერი გავაკეთე, მხოლოდ პარაკლისი გადავუხადე ეკლესიაში. საღამოს ავალ სასაფლაოზე, ეს არის და ეს. 55 წლის ასაკში გარდაიცვალა.

- სახლი რა არის თქვენთვის, მხოლოდ მოგონებები?
- არ მიყვარს ის სახლი, თითქოს დაწყევლილია. სულ რაღაცები ხდებოდა, ძაღლი მომყავდა - კვდებოდა, ყვავილს დავთესავდი - ჭკნებოდა. დედა ამბობდა, თქვენმა დიდმა ბებიამ ხატზე გადასცა ბაბუათქვენი და მას მერე ვართ ასეო. ხომ იცით, ძველი
ადამიანი რას არ იტყოდა. ის კი მართლაც უცნაური სახლია, ხმები ისმის, ვიღაცები დადიან.

- თქვენი ცოლ-შვილიც გრძნობენ ამას?
- ისინიც მიეჩვივნენ, თითქოს ვიღაცა დადის, კარი გაჯახუნდება. მობილურს ერთ ადგილას რომ დავდებ, გავიხედავ და გადაადგილებულია. სულ რაღაცას უნდა წამოვედო. ბლანჯო კი ვარ, ძმაკაცები მეძახიან, მაგრამ ძალიან უცნაურად ხდება ეს ყველაფერი.

- არ გეშინიათ? იქნებ აკურთხებინოთ სახლი.
- არ მეშინია. სახლიც ბევრჯერ ვაკურთხებინე, მაგრამ იგივე გრძელდება. რა ვიცი, შეიძლება ჩემი მოლანდებაა. რაც ჩემი ოჯახის წევრები წავიდნენ, უფრო ხშირად `მეჩითება~ მოლანდება. ან რაღაცებს ვიჯერებ და ამის ბრალია.

ბევრჯერ მინდოდა, გამეყიდა ეს სახლი, მაგრამ ვერ შევძელი. ისე კი ძალიან მინდა მარტო ცხოვრება.
წყარო: ambebi.ge