როგორ ცხოვრობს ანი ჯაჯანიძე საბერძნეთში

"ჩემმა მეწყვილემ თავისი ოჯახის წევრებიც გამაცნო"

მოცეკვავე ანი ჯაჯანიძე უკვე ერთი წელია, რაც საცხოვრებლად და პროფესიული საქმიანობის გასაგრძელებლად საბერძნეთში გადავიდა. ამ პერიოდში მან შეძლო წარმატებისთვის მიეღწია - ის საბერძნეთში პოპულარულ მოცეკვავედ ითვლება და როგორც თავად ამბობს, ჰყავს არაჩვეულებრივი მეწყვილე, რომელთანაც თავს ძალიან კარგად გრძნობს.


- საბერძნეთში გამგზავრება ჩემს ქართველ მეწყვილესთან დაცილების შემდეგ გადავწყვიტე. ჩვენ საბერძნეთში ვაპირებდით ტურნირზე წასვლას და ზუსტად იმ ტურნირის წინ დავშორდით. საბოლოოდ კი, მარტო წავედი. ჩემმა მწვრთნელმა, როსტომ აროშვილმა მირჩია და დამაკვალიანა, თუ როგორ დავკავშირებოდი აქაურ პედაგოგს. მოკლედ, რამდენიმე დღე სხვადასხვა მოცეკვავესთან ერთად ვიცეკვე და მათ შორის ყველაზე კარგად ჩემს ამჟამინდელ მეწყვილეს შევეწყვე, როგორც გარეგნული, ისე ადამიანური და პიროვნული თვალსაზრისით. ამიტომ გადავწყვიტე დარჩენა და კარიერის აქ გაგრძელება.

- უცხო ქვეყანაში თავის დამკვიდრება არ გაგიჭირდა?
- მიუხედავად იმისა, რომ ენის ბარიერი არ მქონია, სიმართლე გითხრა, მაინც გამიჭირდა უცხო ქვეყანაში ყველაფრის ნულიდან დაწყება. ბერძნული არ ვიცოდი, მაგრამ ინგლისურად ვსაუბრობდი. აქ თითქმის ყველამ იცის ინგლისური, რაღაც დონეზე მაინც. ყველაზე მეტად მეგობრების გარეშე გამიჭირდა. ახლა აქ დედასთან ერთად ვცხოვრობ, მაგრამ თავიდან, დედა ათენში იყო, მე - სალონიკში. იმ პერიოდში სულ მეტირებოდა და შინ დაბრუნება მინდოდა. უხასიათობასა და დეპრესიას ვარჯიშით შევებრძოლე. იმდენს ვვარჯიშობდი, რომ ღამით სახლში მისულს, ფიქრის თავი აღარ მქონდა, მაშინვე მეძინებოდა. შემდეგ ნელ-ნელა მეგობრებიც გავიჩინე და ძალიან კარგად ვარ. რა თქმა უნდა, ახლაც მენატრება ჩემები, მაგრამ აქაც ბევრი სასიამოვნო ადამიანი გავიცანი.

- გამოდის, რომ საქართველოდან წასვლას არ ნანობ?
- რა თქმა უნდა, არ ვნანობ. თანაც, ეს ჩემმა მწვრთნელმა და დედამ მირჩიეს. დედა 10 წელია, აქ ცხოვრობს და გვინდოდა, განშორებისთვის ბოლო მოგვეღო. იმისთვის, რომ ერთად ვყოფილიყავით, დედაც წამოვიდა ათენიდან, რაც ძალიან მახარებს.

- რატომ დაშორდი შენს ქართველ მეწყვილეს? თქვენ შორის რა მოხდა?
- აღარ მინდა იმ ამბის გახსენება... უბრალოდ, იმას გეტყვით, რომ პიროვნულად ვეღარ შევეწყვეთ ერთმანეთს. სხვადასხვა ტალღაზე ვიყავით, თორემ ცეკვის მხრივ პრობლემა არ ყოფილა. თუმცა, ბოლო დროს პიროვნული უთანხმოება ჩვენს ცეკვაზეც აისახებოდა და მივხვდით, ასე გაგრძელება აღარ შეიძლებოდა.

- ახალი მეწყვილე როგორი ადამიანია?
- არაჩვეულებრივი პიროვნებაა, კარგად აღზრდილი და თავისი საქმის პროფესიონალი. 1 წელიწადში სამედიცინო ინსტიტუტში სწავლას დაასრულებს. ცდილობს, ყველაფერში ხელი შემიწყოს, ყურადღებიანია, ხალისიანი, არაჩვეულებრივი იუმორის გრძნობით დაჯილდოებული. მოკლედ, მხარში მიდგას. აქ მისნაირი ადამიანი რომ ვერ მეპოვა, ალბათ, უკან დავბრუნდებოდი. თავიდანვე ყველანაირად ცდილობდა, ცუდად არ მეგრძნო თავი. სურვილი ჯერ ნათქვამი არ მქონდა, რომ უკვე ასრულებული იყო და დღემდე ასეა. ზოგჯერ რაღაცას ვიტყოდი, ჩემივე სიტყვები მე მავიწყდებოდა, ის კი იმ კონკრეტულ რაღაცას გაკეთებულს მახვედრებდა. ნამდვილად სასიამოვნოა მისნაირ ადამიანთან ურთიერთობა. თანაც, ძალიან კარგი ოჯახი აქვს. გამაცნო ახლობლები და მათთანაც კარგი ურთიერთობა ჩამომიყალიბდა. რაც შეეხება პროფესიონალიზმს, ძალიან შრომისმოყვარეა. დავასკვენი, რომ ცეკვებში, თუკი ადამიანს ხასიათით კარგად ეწყობი და პრობლემები არ გაქვს და შეგიძლია, სრულიად დაიხარჯო, წარმატებაც არ დააყოვნებს.

- სულ ახლახან საკმაოდ პრესტიჟულ კონკურსში გაიმარჯე. მომიყევი ამის შესახებ...
- წლის ბოლოს, სლოვაკეთში ჩატარდა "KOშIჩE" ტურნირი და იმ ტურნირზე მეხუთე ადგილზე გავედით. ამით ძალიან ბედნიერი ვიყავი. მინდოდა, ნახევარფინალში მაინც ვყოფილიყავით და ფინალში მოხვედრამ, რა თქმა უნდა, ძალიან გაგვახარა. თანაც, დასამახსოვრებელი მოგზაურობაც გამოგვივიდა: ორ დღეში სამი ქვეყანა მოვიარე. ერთ ამბავს გეტყვით: დროში შეზღუდულები ვიყავით და სასტუმროში ვერ დავბინავდებოდით, ტრანზიტული ტრანსპორტის მოცდა პირდაპირ აეროპორტში მოგვიხდა. არადა, ისე გვეძინებოდა, თავს ვეღარ ვიკავებდით. სკამებიც რკინის იყო და მათზე რომ ვწვებოდი, ვიყინებოდი. გადავწყვიტე, ფეხით გამევლო და ძილი ასე მაინც დამეფრთხო. ესკალატორის ქვეშ ვიპოვე ხის სატვირთო ურიკა, მასზე გავფინე ცელოფანის პარკები და იქ დავიძინე. ძალიან სასაცილო სანახავი ვიყავი, მაგრამ იმ დროს ეგ არ მაღელვებდა. მიუხედავად უძილობისა და დაღლილობისა, კონკურსის ფინალამდე მაინც მივაღწიეთ.

- შენს პირად ცხოვრებაში რა სიახლეებია?
- პირად ცხოვრებაში არაფერი ხდება. მშვიდად ვარ. მხოლოდ ცეკვისა და ვარჯიშის ხასიათზე გახლავართ.

- საბერძნეთში ალბათ, უკვე პოპულარობით სარგებლობ. თაყვანისმცემლებსაც შეიძენდი. როგორ გამოხატავენ ისინი შენდამი სიმპათიას?
- რა თქმა უნდა, ცეკვა ვისაც აინტერესებს, მიცნობენ. თუმცა, იმდენად დაკავებული ვარ საქმით, რომ დარბაზს გარეთ ანუ სხვა სფეროს წარმომადგენლებთან ურთიერთობა ნაკლებად მიწევს. ნაცნობ წრეში თაყვანისცემას ძალიან თბილად გამოხტავენ. გარდა ამისა, თაყვანისმცემლების არმია ჩემი მოწაფეების სახით მყავს.

- საბერძნეთის სახელით ასპარეზობ? ეს რთული არ არის?
- ზოგადად ასპარეზობაა რთული. თუ იმას გულისხმობ, რომ ქართველი სხვა ქვეყნის სახელით გამოვდივარ, რა თქმა უნდა, ამის გამო გული მწყდება, მაგრამ პარკეტზე გამოსვლისას სირთულე რეალურ კონკურენტებთან ფსიქოლოგიურ ბრძოლაშია.

- საქართველოში დაბრუნებას როდისთვის გეგმავ?
- ჯერჯერობით, შინ დაბრუნებას არ ვაპირებ, რადგან პარტნიორის წინაშე აღებულ ვალდებულებას, მოწაფეების წინაშე პასუხისმგებლობაც დაემატა. დაწყებულ საქმეს იოლად ვერ შევეშვები, რაღაც შედეგამდე უნდა მივიყვანო.

- რამდენად მისაღებია შენთვის ის, რომ მეწყვილეს შენ მიმართ გრძნობები გაუჩნდეს?
- არაფერია გამორიცხული. არ მესმის, ეს მიუღებელი რატომ უნდა იყოს? რაც შეგვეხება მე და ჩემს მეწყვილეს: ჯერ საქმეზე ვარ ორიენტირებული და ჩემს გეგმებში მსგავსი ურთიერთობების აწყობა არ შედის.

- თავისუფალ დროს როგორ ერთობი?
- აქ მყავს მეგობარი გოგონები. თავისუფალ დროს ერთად ვსეირნობთ ან ერთმანეთს ვსტუმრობთ. გემრიელ რაღაცებს ვამზადებთ და ვხალისობთ. ღამის კლუბებშიც მივდივართ, თუ ძალიან დაღლილები არ ვართ და მეორე დღეს გამოძინება შეგვიძლია. ხშირად, ყავის დასალევადაც გავდივართ - ეს ურთიერთობის მიღებული ფორმაა. საქმიანი მოლაპარაკებებიც ყავის თანხლებით იწარმოება. ახალგაზრდა ბიჭებიც ყავის დასალევად გადიან და აქ სიტყვები - "წამოდი, დავლიოთ" სულაც არ ნიშნავს ალკოჰოლის მიღებას (იცინის).
- ბერძნული თუ ისწავლე?
- ინგლისური კარგად ვიცი და ბერძნული ენის შესწავლაზე დრო მაინცდამაინც არ დამიხარჯავს. თუმცა, ვგრძნობ, ეს საჭიროა და როცა თავისუფალი დრო მაქვს, ბერძნულში ვმეცადინეობ.

- გაიხსენე შენი ცხოვრების ყველაზე რთული და ყველაზე წარმატებული პერიოდი...
- რა თქმა უნდა, როგორც ადამიანების უმრავლესობას, მეც მქონია რთული პერიოდი, მაგრამ ამის არც გახსენება მინდა და არც ამაზე ლაპარაკი. ყველაზე წარმატებული კი 2016 წელი გახლდათ. მომავალ წელს კიდევ უფრო დიდი წარმატებების იმედით ველოდები.

- როგორ ადამიანს ინატრებდი შენ გვერდით?
- ჯერ ოჯახის შექმნაზე არ ვფიქრობ. თუმცა, სამომავლოდ მინდა, გვერდით ყურადღებიანი, გონიერი, კეთილი და ხალისიანი ადამიანი მყავდეს. რა თქმა უნდა, სიმპათიურიც.

- საბერძნეთში შენი პროფესია თუ გაძლევს იმის საშუალებას, რომ მატერიალურად დამოუკიდებელი იყო?
- საზღვარგარეთ ადაპტაციის პერიოდში მყოფი ადამიანისათვის ეს ალბათ, ცოტათი რთულია. თუმცა, ვფიქრობ, აქ მატერიალურ დამოუკიდებლობას მალე მივაღწევ. ამჟამად კი დედა მეხმარება.
- გასულ ზაფხულს სად დაისვენე?
- ჰალკიდიკში დავისვენე - ეს საკურორტო ზონა სალონიკიდან ერთი საათის სავალზეა, ეგეოსის ზღვის პირას ჩამწკრივებული დაბების სახით. იქ ულამაზესი ადგილებია, უსუფთავესი ზღვა, მცხუნვარე მზე, კომფორტულად მოწყობილი დასასვენებელი გარემო და მხიარულება. ჩემი არჩევანი შემთხვევითი არ იყო: იქ ყოველ ზაფხულს ისვენებს ჩემი პარტნიორის ოჯახი და მეც მათთან ერთად ვიყავი.

- სამომავლოდ რა გეგმები გაქვს?
- წელს ბევრ ტურნირში მივიღებ მონაწილეობას. აქ გამოცდილების დაგროვებას და წინსვლას ვგეგმავ.

წყარო: ambebi.ge