"სიკვდილის დრო ცხოვრების ხარისხს არ განსაზღვრავს..."

მსახიობი ნინო მუმლაძე საკუთარ პროფესიაზე ისეა შეყვარებული, რომ მილიონ დოლარადაც კი არ დათმობდა საყვარელ საქმიანობას... ორივეს: მილიონერობასა და მსახიობობას ერთმანეთს მშვენივრად შევუთავსებო, - მითხრა ღიმილით.


- საკუთარ თავს სარკეში კარგად დააკვირდი და მითხარი, გარეგნობის მიხედვით, რამდენი წლის ხარ?
- თითქმის იმდენი წლის ვარ, რამდენადაც გამოვიყურები - 32-ის გახლავართ. თუმცა, უცნობები მეუბნებიან, - მაქსიმუმ, 27-28 წლის იქნებიო.
- რა გირჩევნია, მოითმინო წარუმატებლობა თუ არასოდეს გამოცადო ის?
- თუ წარუმატებლობას არ იგემებ, ვერც წარმატებას დააფასებ. ცხოვრება ძალიან მოსაბეზრებელი იქნებოდა, ყველაფერი ყოველთვის კარგად რომ იყოს.
- თუ ცხოვრება ხანმოკლეა და ეს ვიცით, მაშინ რატომ ვაიძულებთ თავს ვაკეთოთ ის, რაც არ მოგვწონს?
- ოოო... ეს ძალიან დიდი და კომპლექსური თემაა. ყველაფერი აღზრდიდან იწყება, საქართველოში კი იშვიათად ხდება, რომ ბავშვებს დამოუკიდებელ პიროვნებად ზრდიდნენ. მშობლები ლამის, ცხოვრების ბოლომდე ცხვირს ყოფენ შვილების საქმეში და მათ აიძულებენ, ისე იცხოვრონ, როგორც თვითონ მიიჩნევენ სწორად. სამწუხაროდ, ხშირად იმდენად ვართ დამოკიდებული მშობ­ლებზე, რომ გადაწყვეტილებების დამოუკიდებლად მიღება გვიჭირს. ძალიან ცოტა ადამიანი ცხოვრობს საკუთარი თავისთვის: ზოგი ისევ მშობლების სურვილების დაკმაყოფილებას ცდილობს, ზოგი მეუღლისთვის ცხოვრობს, ზოგი შვილებისთვის, ზოგი კი საზოგადოებრივი აზრის გათვალისწინებით. გვავიწყდება, რა გვინდა სინამდვილეში და ვაკეთებთ იმას, რისი სურვილიც არ გვაქვს. სწორედ ამიტომ არ ვართ ბედნიერები.
- შანსი რომ მოგეცეს, რაიმეს შესაცვლელად, რას ისურვებდი?
- ვიქნებოდი მილიონერი... თუ ოცნებაა, ოცნება იყოს (იცინის).
- წარმოიდგინე, რომ ბედნიერება გახდა მსოფლიოს ვალუტა. რა ტიპის სამსახური გაგხდიდა მდიდარს?
- ეს საქმე ჩემთვის ხარისხიანი და საინტერესო ფილმების გადაღებებში მონაწილეობა იქნებოდა.
- შენ აკეთებ იმას, რისიც გჯერა, თუ ცდილობ დაიჯერო ის, რასაც აკეთებ?
- მე ვაკეთებ იმას, რაც სიამოვნებას მანიჭებს. რწმენა და დაჯერება აქ არაფერ შუაშია. ჩემი საქმიანობაც ის არის, რომ ვიღაცას სიამოვნება მივანიჭო, უკეთესი განწყობა შევუქმნა.
- დავუშვათ, ადამიანი საშუალოდ 40 წელს ცოცხლობს, რას შეცვლიდი იმისთვის, რომ უკეთესად გეცხოვრა?
- არავინ იცის, ვინ რამდენი წელი იცოცხლებს და მაინც, ვცხოვრობთ ისე, როგორც ვახერხებთ, როგორც სწორად მიგვაჩნია. ამიტომ ალბათ, არაფერს შევცვლიდი. სიკვდილის დრო ცხოვრების ხარისხს არ განსაზღვრავს.
- რამდენად აკონტროლებ ყველა იმ მოვლენას, რაც შენს ცხოვრებაში ხდება?
- ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით, სასიამოვნო თუ უსიამოვნო სიურპრიზებით. თუ ყველაფრის გაკონტროლებას ვეცდებით, ამ მოულოდნელობებისგან სიამოვნებას ვერ მივიღებთ. ვცდილობ, შეძლებისდაგვარად გავაკონტროლო ჩემი შემოსავალი, საკუთარი ქცევა.... თუმცა, ხანდახან მოდუნებაცაა საჭირო. მუდმივი კონტროლი მხოლოდ აზიანებს ჩვენს ნერვებს და კარგ განწყობას.
- სასადილოდ ნაცნობებთან ერთად წახვედი. მოულოდნელად, ისინი იწყებენ შენი ახლო მეგობრის უსამართლოდ გაკრიტიკებას. როგორ მოიქცევი?
- თუ ჩემს მეგობარს უსამართლოდ აკრიტიკებენ, რა თქმა უნდა, დავიცავ.
- დაარღვევდი თუ არა კანონს საყვარელი ადამიანის გადასარჩენად?
- გააჩნია სიტუაციას... მაგალითად, თუ საყვარელმა ადამიანმა ვინმე დააყაჩაღა იმისთვის, რომ ამ თანხით კაზინოში ითამაშოს, ხელს ნამდვილად არ დავაფარებ. ასეთი რამის გამო შვილსაც დავსჯიდი. თუმცა, თუ საქმე ადამიანის სიცოცხლეს ეხება და იმის გამო იყაჩაღებს, რომ ახლობელს წამალი უყიდოს, მზად ვარ, არა მხოლოდ დავიცვა, არამედ წამალი თავად მოვიპარო.
- გაიხსენე ის, რაზეც ოდესღაც ოცნებობდი და ჯერ არ აგსრულებია.
- ასეთი ბევრი სურვილი მქონია და იმედი მაქვს, ეტაპობრივად ყველაფერი ამიხდება. მაგალითად, მინდა გავხდე დედა, ვნახო მსოფლიოს ყველა განსაკუთრებული ღირსშესანიშნავი ადგილი და ა.შ.
- საქართველოდან სამუდამოდ წასვლა რომ შემოგთავაზონ, საცხოვრებლად რომელ ქვეყანას აირჩევდი?
- ბარსელონაში წავიდოდი... იქა­ურობა ერთი ნახვით შემიყვარდა და წამოსვლა არ მინდოდა. ეს არის ქალაქი, სადაც შეიძლება, უმიზეზოდ იყო ბედნიერი.
- როცა ლიფტის ღილაკს ნერვიულად რამდენჯერმე აჭერ, მართლა გჯერა, რომ ლიფტი ასე უფრო მალე მოვა?
- კარგი კითხვაა (იცინის). ალბათ, მართლა მჯერა, რომ სხვა სართულზე აღარ გაჩერდება და პირდაპირ ჩემთან ჩამოვა.
- რომელს ისურვებდი: იყო უბედუ­რი გენიოსი თუ ბედნიერი სულელი?
- არა მგონია, გენიოსობა ბედნიერებას ხელს უშლიდეს. უბრალოდ, სულელსა და გენიოსს სხვადასხვა რაღაცები აბედნიერებთ.
- თუ ისურვებდი ისეთ მეგობარს, როგორიც თავად ხარ?
- კი, ნამდვილად ვისურვებდი. ერთგული მეგობარი ვარ და შემიძლია, გაჭირვებაში მყოფ მეგობარს გვერდში დავუდგე. რა თქმა უნდა, ნამდვილი მეგობარი ძალიან ცოტა მყავს.
- რა უფრო უარესი იქნება: შენი მეგობარი სამუდამოდ სხვა ქვეყანაში წავიდეს საცხოვრებლად, თუ ის ახლოს გყავდეს, მაგრამ შეწყვიტოთ ურთიერთობა?
- ნამდვილ მეგობრობას "გეოგრაფია" არ განსაზღვრავს, შეწყვეტილი ურთიერთობა კი მეგობრობა აღარ არის. ამიტომ, რა თქმა უნდა, პირველი ვარიანტი მირჩევნია.
- ყველაზე მეტად, რის გამო ხარ მადლიერი?
- იმისთვის, რომ ღმერთი არ მწირავს და ერთი შეხედვით, ყველაზე გამოუვალ სიტუაციებშიც ყოველთვის ვპოულობ გამოსავალს.
- რომელს აირჩევ: ძველი მოგონების წაშლას თუ ახლის მოპოვებას?
- არც წარსულის დავიწყება მინდა და არც ახალზე უარის თქმა. თუმცა, თუ მაინცდამაინც არჩევანის წინაშე მაყენებთ, ცხოვრება წინ მიდის და არა - უკან, ამიტომ უფრო მნიშვნელოვანია ახალი გამოცდილება, ახალი შთაბეჭდილებები ანუ ყველაფერი ის, რაც წინ გველოდება...
- შესაძლებელია სიმართლის გაგება ბრძოლის გარეშე?
- სიმართლეს თავისი დრო აქვს... ხშირად, ბრძოლა უბრალოდ, ენერგიას გვართმევს და მაინც ვმარცხდებით, ამიტომ უაზრო ბრძოლას ხშირად, ლოდინი ჯობია.
- შენი ყველაზე დიდი შიში რეალობად თუ ქცეულა?
- თუ რაღაცაზე ჩაციკლული ხარ და ყოველთვის ერთსა და იმავეზე ფიქრობ, ის ცხოვრებაში აუცილებლად აგიხდება. მე მაქვს ქათმის ფობია, მაგრამ საბედნიეროდ, ქალაქში ვცხოვრობ და თავზე არ მაფრინდებიან (იცინის).
- გახსოვს დაახლოებით 5 წლის წინ რაზე იყავი გაბრაზებული?
- კი, მახსოვს, ზუსტად 5 წლის წინ უახლოესმა მეგობრებმა გული ძალიან მატკინეს, ამას დიდხანს განვიცდიდი... დღეს, რა თქმა უნდა, ეს ადამიანები ჩემი მეგობრები აღარ არიან. როცა რაღაც დასრულდება, ამას ყოველთვის მოჰყვება რაღაც ახალი. ჰოდა, ჩემს ცხოვრებაშიც ბევრი ახალი მეგობარი გაჩნდა და ისევ ბედნიერი ვარ.
- რა არის შენი ბავშვობის დროინდელი, ყველაზე ბედნიერი მოგონება?
- ყველა ის მომენტი, რომელიც მამასთან ერთად გამიტარებია, ბედნიერი იყო. 12 წლის ვიყავი, როცა გარდაიცვალა. ძალიან მაკლია... ის მაშინ 34 წლის იყო, მე კი უკვე 32-ის ვარ და ამ გადმოსახედიდან, სულ სხვანაირად აღვიქვამ ყველაფერს. მასზე ყოველი მოგონება ჩემთვის განსაკუთრებულია.
- თუ ჯერ კიდევ არაფრისთვის მიგიღწევია, დასაკარგი არც არაფერი გაქვს. ასეა?
- "მიღწევა" ცოტა აბსტრაქტული ცნებაა. ყველა ადამიანს აქვს ის რაღაც, რაც მისთვის ძვირფასია და რისი დაკარგვაც შეიძლება, ძალიან აშინებდეს.
- ყოფილხარ თუ არა ისეთ სიტუაციაში, როცა ვინმესთან მთელი დღე სრულიად უხმოდ გაატარე და შემდეგ მიხვდით, რომ ეს საუკეთესო საუბარი იყო შენს ცხოვრებაში?
- კი. ვფიქრობ, როდესაც ადამიანებს შორის ღრმა გრძნობები არსებობს, სიტყვები ზედმეტია. ასეთი ურთიერთობა უფრო მაღალ "ლეველზეა", ვიდრე საზოგადო სიტყვები და ხანდახან, ასეთ ადამიანთან უბრალოდ, "უნისონში" სუნთქვა ბევრად უფრო მრავლის მომცველი დიალოგია.
- შეიძლება დაუფიქრებლად უპასუხო კითხვას: რა არის კარგი და რა ცუდი?
- დაუფიქრებლად კი არა, ხშირად, დიდი ფიქრის შედეგადაც ვუშვებთ შეცდომას და ბოლომდე ვერ ვხვდებით, რა არის ცუდი და რა - კარგი.
- ახლა წინ მილიონი დოლარი რომ დაგიწყონ და გითხრან, შენია, ოღონდ, მსახიობობაზე უარი უნდა თქვაო, როგორ მოიქცევი?
- მგონი, მსახიობობას მი­ლიონერობას მშვენივრად შევუ­თავსებდი. ამ პროფესიაში ფულის გამო კი არ ვარ, არამედ იმიტომ, რომ ეს საქმე მაბედნიერებს. მაღალი შემოსავალი ჩემი ძირითადი მიზანი რომ ყოფილიყო, სხვა პროფესიას ავირჩევდი.
- გაყიდდი შენი ცხოვრების 10 წელს მსოფლიო აღიარებაზე?
- არა. მე მინდა, ვიცხოვრო დიდხანს და ბედნიერად. სულაც არ მსურს, ვიყო აღიარებული და საფლავში ვიწვე.
- არსებობს განსხვავება ცხოვრებასა და არსებობას შორის?
- რა თქმა უნდა! არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც არ აქვთ მიზნები, იმედები, არავინ უყვართ, არაფრისთვის იღწვიან, არ ცდილობენ მიიღონ სიამოვნება ცხოვრებისგან - ეს უბრალოდ, არსებობაა.
- გვითხარი, ბოლოს როდის მოუსმინე საკუთარ გულისცემას?
- მაშინ, როცა გულისცემა აჩქარებული მქონდა (იცინის).
წყარო: ambebi.ge