აკრძალული სიყვარული

წერა მომინდა.. ჰო წერა იმის დაწერა რაც არარეალურია, იმის დაწერა რაც სიცოცხლეში ჩემთვის სამწუხაროდ და სხვისთვის საბედნიეროდ აღარ მოხდება..მე შენ საბოლოოდ ექვსი თვის წინ დაგკარგე.. შემიყვარდი ჰო ახლა შემიყვარდი ან უბრალლოდ ახლლა მივხვდი იმას რომ ადრეც მიყვარდი და ამ ყველაფერმა ჩემში ახლა გაიღვიძა .. შემიყვარდი ყველაზე სათუთი და წრფელი გრძნობით. არ მაქვს შენს მიმართ რაიმე ბილწი მაცდური მოთხოვნა არც ფლირტი მინდა არც კოცნა არც სექსი.. უბრალოდ ერთი ჩახუტება მჭირდება, ისე მჭირდება ვგრძნობ ერთხელ რომ ჩაგეხუტო შევივსები.. გავცარიელდი. ძალიან ცარიელი ვარ ეს ბოლო დღეები ხომ სულ შენზე მეფიქრება და წარსულზე იმ ტკბილ მოგონებებზე ვფიქრობ შენ რომ დამიტოვე და ჩემში მარად რომ იარსებებს.. ერთად ერთზე იმაზე ვფიქრობ რომ ისევ მომეცეს შესაძლებლობა იმისა რომ მხოლოდ ერთხელ ჩაგეხუტო იმდროვანდელივით ამისთვის წლების დაკარგვაც კი მიღირს.. დაგკარგე და ბოლოს მიღებს იმაზე ფიქრი რომ სამუდამოდ დაგკარგე, ვაღიარებ ახლა დაგაფასე, დავაფასე ის დრო და ვაფასებ შენს ჩემს მიმართ სიყვარულს.. მაგრამ ვხვდები რომ ძალიან გვიანია იმაზე გვიანიც კი ვიდრე მე მგონია.. სინანუნული, მონატრება, სიყვარული, დანაშაულის გრძნობა საერთოდ ყველაფერი ძალიან გვიანია.. მხოლოდ ახლა ვხვდები თუ როგორ გტკიოდი მაშინ, როგორ გტკიოდა ჩემი უიმედო სიყვარული რასაც განიცდიდი, როგორ გენატრებოდი.. რა დამავიწყებს შენს ცრემლებს ჩემთვის რომ ტიროდი მე კი უგულოდ გაქვავებული ვიდექი და უხმოდ გიყურებდი. შემდეგ ესეც არ ვიკმარე და წავედი.. ეს წასვლა საბოლოო იყო. ამბობენ ჯობს გვიან ვიდრე არასდროსო მაგრამ სისულელეა ჩვენზე ეს გამოთქმა რადგან მე ვეღარ დავბრუნდები, არ კი არა ვერ.. უბრალოდ ჩემი დღევანდელი რეალობა არ მაძლევს ამის საშუალებას.. ვხვდები რომ საკუთარი თავი დავკარგე. ჩემი ამდროინდელი აზრი, გული და გონება მხოლოდ შენ და ჩვენს მოგონებებს უკავშირდება და ეკუთვნის.. ვზივარ და ვწერ, რას მე თვითონაც არ ვიცი, მხოლოდ ის ვიცი რომ შენ ამ ნაწერს ვერასდროს ნახავ.. შენს სახელსაც კი ვერ ვწერ რადგან სინდისი მქენჯნის და მრცხვენია იმის მერე შენი სახელის წარმოთქმა რაც მე დაგმართე და დავმართე ჩვენს სიყვარულლს, ყველაზე უმანკო გრძნობას.. იცი რა მინდა? მინდა რომ კიდევ ერთი სიცოცხლე მქონდეს .. მაშინ კი ზუსტად ვიცი რომ შენს თვალებს ავირჩევდი და სიცოცხლეს მის ყურებაში გავლდევდი. კიდევ გზას რომელიც ლიანდაგის თავში იწყება და ბოლო არ უჩანს. გახსოვს მე და შენ რომ ღამით წვიმაში ხელჩაკიდებულები სადღაც ლიანდაგებს მივუყვებოდით?! თავშესაფარს რომ ვეძებდით გახსოვს?! მე მახსოვს და ვნატრობ რომ კიდევ ერთხელ დაბრუნდეს ის ღამე.. ზუსტად მაგ ღამეს ვიგრძენი რომ შემიყვარდი.. მაშინ სულ რაღაც მეორედ გნახე. ისიც მახსოვს პირველად ორი დღით ადრე გნახე, ჩემი მხოლოდ სახელი გაიგე.. მაშინ ხომ სულელი პატარა ბავშვი ვიყავი, რომელიც ასევე სისულელეებს ლაპარაკობდა და შენ ვერაფრით დაგაინტერესა.. ეს რამოდენიმე დღეა რომანტიკოსი გავხდი, სულ ვფიქრობ რომ წერილი მოგწერო მაგრამ არ ვიცი იმ წერილში რა დავწერო.. გულჩათხრობილი და ზედმეტად ბანალური ვარ.. მე ხომ სამყაროში ყველაზე აკრძალული გრძნობით მიყვარხარ.. ვიცი რომ არ მაქვს უფლება მიყვარდე, ვიცი რომ არასწორია ჩემი შენდამი სიყვარული მაგრამ როგორც შენ იტყოდი ,,გულს ვერ ვუბრძანებ''.. დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს შენს თითებს ავირჩევდი, შენს ხელებს ნაზად რომ მომკიდებდი ლოყებზე და შუბლზე მკოცნიდი, ნაზად რომ გადამიწევდი ხოლმე თმას და ისე მკოცნიდი.. მენატრები, მართლა სიგიჟემდე მენატრები. ყველასთვის ამოუხსნელი გრძნობით მენატრები.. წარსულს მივტირი რომელმაც შენგან მხოლოდ უტკბესი მოგონებები დამიტოვა. მეშინია მომავლის რადგან უშენოდ უნდა გავლიო ის.. იცი რას ვხვდები? იმას რომ სულ მეყვარები. დავიტანჯები ჰო ზუსტად ვიცი რომ დავიტანჯები რადგან ახლაც ვიტანჯები იმით რომ შენთან არ ვარ.. მიყვარს ჩვენი სიყვარული. შუაში დიდი კედელი რომ გვაქვს, რომელსაც უშველებელი ასოებით აწერია არ გვაქვს უფლება გვიყვარდეს და ვნატრობდეთ. რომ შემეძლოს ყველაფერს გაჩუქებდი ცხოვრებას გაჩუქებდი, ოცნებებს გაჩუქებდი. სიყვარულს გაჩუქებდი მაგრამ როგორ, როგორ გაჩუქო შენი თავი შენ.. ახლა ვხვდები რომ შენში არც ტუჩი, არც ცხვირი, არც სიგანე, არც სიმაღლე არ მიყვარს. მხოლოდ შენი თვალების რაღაცნაირი ფერი და საოცარი სითბოთი გამორჩეული თვალები მიყვარს.. რომ ჩაგხედავ და დავიკარგები. შენს თვალებში დანახული ჩემი თავი მიყვარს რადგან ,,მეს'' ,,შენ'' უყვარს .. ყველასგან და ყველაფრისგან განსხვავებული ხმის ტემბრი მიყვარს. საოცრად ჩამესმოდა ყურში შენი თითოეული ნათქვამი ,,მიყვარხარ''. და ჩემთვის ყველაზე დამაბნეველი ღიმილი მიყვარს, გულწრფელი.. რომ გაიღიმებდი და კონკრეტულად მე სიცოცხლის ხალისს მიბრუნებდი.. ეს ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.. კი ამის შემდეგ კიდევ ბევრჯერ გნახავ რათქმაუნდა შემთხვევით, ისევ ისე დავიბნევი, ისევ გაიღვიძებენ ჩემი ფერადი პეპლები მუცელში.. ცივად გადამკოცნი და წახვალ .. მე კი მოვკვდები. გზას გავნაგრძობ მაგრამ მკვდარი ვიქნები, უკვე მერამდენედ ვიქნები მკვდარი .. მტკივა სურვილი რომ არ აგისრულე და შენს თვალწინ არ გავიზარდე.. სულელი ვიყავი. გინდოდა ნამდვილ ქალად ჩამოგეყალიბებინე მაგრამ მე ამის საშუალება არ მოგეცი .. სულელი ვარ ახლაც რომ არ ვტოვებ ყველაფერს რაც გამაჩნია. არ მოვდივარ შენთან და უწინდელივით არ გიკრავ გულში .. არ არა, ვერ მოვდივარ არ მაქვს უფლება დავტოვო ის რაც მე ავირჩიე.. ,,ჩემი ერთიცალი'' მუდამ ჩემში დარჩება. ყველაზე გულწრფელი და უკანონო სიყვარულით მეყვარება. ერთი ღამე მინდა, ადგილი მინდა სადაც მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიქნებით. დავჯდებით და უბრალოდ წარსულში დავბრუნდებით, ბოლოს უხმოდ ჩავეხუტებით ერთმანეთს და დავიძინებთ.. თუმცა ოცნებაშიც კი არ მინდა იმაზე ფიქრი რომ გათენდება რა მოხდება, რადგან გულს მიკლავს ის რომ შენ ისევ შენს სახლში და ცხოვრებაში წახვალ, მე კი ჩემში.. შენი სუნთქვა მახსენდება, იმ ღამით რომ ჩაგეძინა, მე არ მეძინა იცი?! მე შენს სუნთქვას ვუსმენდი სუნთქვას რომელიც სადაც არ უნდა ვიყო და როგორც არ უნდა ვიყო ყველგან ვიცნობ. რომ დავბრმავდე ხმის ამოუღებლად რომ მოხვიდე ჩემთან შენს სუნს ვიგრძნობ და შენს სუნთქვას ვიცნობ.. მერე მე დამეძინა, შენ გაგეღვიძა და მთელი ის დრო ჩემს გვერდით იწექი და ხმისამოუღებლად მიყურებდი.. ეჰ რომ დავჯდე და ყველაფრის წერა დავიწყო რაც მოხდა, რაზეც ვოცნებობდი, ძალიან დიდი დრო დამჭირდება ამ ყველაფრისთვის.. იმდენი მაქვს მოსაგონარი ძალიან ძნელი იქნება უშენოდ ამ ყველაფერზე ლაპარაკი .. მადლობა ჩემო ყველაზე დიდო სიყვარულო იმისთვის რომ ჩემთვის შეუყვარებელი ადგილი შემაყვარე, ყველა ადგილზე მეტად მიყვარს რადგან იქ ჩემი სიყვარულია, ჩემი აკრძალული სიყვარული .. მიყვარხარ გადაუყვარებლად.. შენი ემი..♥

poezia.in