სიყვარული და ტკივილი - ნაწილი 2

5 წლის შემდეგ.
-აუ სანდრო სულ შენ როგორ უნდა გელოდო. წამო რა მალე.
-თიკო მაცადე ბიჭებს რაღაცას ვეტყვი და წამოვალ.
-მალე რა გთხოვ. ვა ნინი საით მიდიხარ?
-სახლში თიკო შენ?
-მეც სახლში. წამო ერთად წავიდეთ. სანდრო წავედი მე.
-მოიცა. კაი ბიჭებო წავედი მე.
-ოქეი ძმა აპა შენ იცი.
-პრივეტ ნინი როგორ ხარ?
-პრივეტ სანდრო. არამიშავს შენ როგორ ხარ?
-მეც რავი ვარ. ქალბატონო შენ ორი წუთით დალოდება არ შეგიძლია?
-ორი წუთი? ორი კიარა მთელი ათი წუთია გელოდები და არ მოდიხარ, ამიტომ გადავწყვიტე ნინისთან ერთად წამოსვლა.
-ეგრე ხო? მოიცა მე შენ გიჩვენებ სეირს.
-ნუ მაშინებ ვაჟბატონო რა. აპა კარგად ნინი.
-შენ ბევრს ხომ არ ტლიკინებ შემთხვევით?
-მეე? როგორ გეკადრება? მე და ტლიკინი? სად გაგონილა?
-მოდი დროზე აქ. მე შენ გაჩვენებ სეირს...
-სანდრო გამიშვი გთხოვ ნუ მიღიტინებ. ააა დამსვი. გთხოვ დამსვი აღარ შემიძლია.
-ხო კარგი. აჰა დაგსვი. ოღონდ გთხოვ ნუ მირტყამ თორე ზურგი დამინგრიე უკვე.
-აუ არაუშავს, აიტან როგორმე. ჩუ ერთი წუთით.
-ვაიმე დედა წელი როგორ მტკივა.
-ჩუმეთქი ერთი წამით გაჩუმდი.
-რას მაჩუმებ ერთი ვერ გავიგე.
-ჩუ. ყვირილის ხმა გესმის? წამოდი. ჩუმად კარები დაკეტე.
-ნეტა რა ხდება აქ?
-გაჩუმდითქო ხომ გთხოვე არა?
-მეგონა ჩვენი შვილების მდგომარეობა გულთან მიგქონდა, მაგრამ თურმე ვცდებოდი. შენ არც მე და არც ბავშვები არ გაინტერესებთ, თურმე სულ სხვა ცხოვრება გაქვს (მაია)
-სულ სხვა ცხოვრება? ზუსტადაც სულ სხვა ცხოვრება მაქვს, მე მყავს მეორე ცოლი, უფრო სწორად ნამდვილი ცოლი, რომელიც ზრუნავს ჩემზე და პატარა გოგო რომელიც ძალიან მიყვარს (დათო)
-სხვა ცოლი? შვილი? შენ შვილებზე რაღას იტყვი?
-შვილებზე? მე შვილები არ მყავს. მე მყავს შვილი, სანდრო და ის ძალიან მიყვარს და მასზე ყოველთვის ვიზრუნებ. და თიკო ჩემი შვილი არაა, მე ის როგორც ნამდვილი შვილი არასოდეს წარმომედგინა და არც ისე მიყვარდა როგორც სანდრო. ეს ყველაფერი უკვე ყელში ამომივიდა.
-რაა? შენ თიკო არასოდეს გიყვარდა? ღმერთო ჩემო ამდენი ხნის განმავლობაში იტყუებოდი და თავს აჩვენებდი თითქოს მასზე ზრუნავდი?
-ხო. ზუსტადაც ეგრე იყო. შენ მთელ დროს სამსახურს უთმობ სახლში გვიანობამდე არ მოდიხარ, იმიტომ რომ თიკო არჩინო და არაფერი მოაკლო. მე ასე მარტო ყოფნა აღარ შემეძლო, ამიტომ მოვიყვანე მეორე ცოლი.
-აი თურმე რატომ არ იყავი ნახევარზე მეტჯერ სახლში. ვითოპმ მუშაობდი. სინამდვილეში კი მეორე ცოლთან მიდიოდი. მეც მეპარებოდა ეჭვი სად მუშაობს ნეტა ესეთ ადგილას მთელი ღამე სახლში რომ არ მოდისთქო, თან ხელფასიც არ მოგქონდა. ღმერთო ჩემო როგორ ვერ ვხვდებოდი სხვა ვინმე რომ გყავდა.
-ხო რას იზამ. აპა რა იფიქრე თიკოს გაზრდა რომ გადაწყვიტე. გეგონა ბევრი დრო დაგრჩებოდა? საერთოდ რად გინდოდა რომ წამოიყვანე სახლში? მიეხედათ მის ნათესავებს შენ რას ჩიოდი?
-როგორ ბედავ თიკოზე ესე საუბარს. ის საკუთარი შვილივით მიყვარს და არასოდეს ვიფიქრებ, რომ არასწორი საქციელი ჩავიდინე როცა ის მე წამოვიყვანე და გავზარდე. ნათესავებს რატომ არ დავუტოვე? რომელი ნათესავისთვის უნდა დამეტოვებინა, როცა არავინ ყავდა. ყველანი საზღვარგარეთ არიან და ალეკოს ძმა კიდე გაქანებული ლოთი და ნარკომანია, ის თავის თავს ვერ უვლის და თიკოს მიხედავს? მე თიკოს არასოდეს მივატოვებ. შენ კი უნამუსო ხარ ესეთი საქციელისთვის.
-კიდე მე ვარ უნამუსო არა? ხომ ხედავ მაგ ბავშვმა რას დაგამსგავსა? საკუთარ ქმარზე მეტად გიყვარს. იქნებ სანდროზე მეტადაც კი გიყვარს. ვინ იცის რა ხდება ამ ქვეყანაზე.
-ოხ შენი ატანა უკვე შეუძლებელია. მე სანდროც და თიკოც თანაბრად მიყვარს, შენგან განსხვავებით.
-იცი მაია? უკვე მომბეზრდა ამდენი ჩხუბი და ყვირილი. მე შენთან გაჩერება აღარ შემიძლია.
-ძალიან კარგი თუარ შეგიძლია. შეგიძლია მიბრძანდე ჩემი სახლიდან და მე და ბავშვებს ნორმალური ცხოვრება გვაცადო. მათ არ სჭირდებათ შენნაირი მამა, მე კი შენნაირი ქმარი, რომელსაც თიკო სძულს.
-ძალიანაც კარგი. ზუსტადაც რომ წავალ იქ სადაც ჩემზე ზრუნავენ. მე კი საბოლოოდ ერთს გეტყვი და კარგად დაიმახსოვრე: მე კარგად ვიქნები და არაფერი მომაკლდება შენ კი დაიმახსოვრე, თიკოზე ზრუნვა საბოლოოდ შეგიწირავს.
-ოხ შენი. გაეთრიე ჩემი სახლიდან და უკან დაბრუნებული არ დაგინახო. იცხოვრე შენი ბინძური ცხოვრებით.
-არარი საჭირო შენი დახმარება ჩემი ფეხითაც კარგად წავალ. სანდრო? მე შენ ძალიან მიყვარხარ და ვიზრუნებ შენზე, ჩემი ყოჩაღი ბიჭი ხარ. აპა კარგად. მამიკოს ძალიან უყვარხარ.
თიკო მოიცა დამელოდე. რატომ ტირი? (სანდრო)
-ყველაფერი ჩემი ბრალია.
-რაზე ამბობ ვერ ვხვდები.
-ვერ გაიგე მამამ დედას რა უთხრა? თაკოზე ზრუნავდი სულ და ჩემთვის არ გეცალაო. ჩემი ბრალია მამა რომ წავიდა.
-არა თიკო ეს შენი ბრალი არაა, ჩემი ბრალიცაა.
-არა სანდრო შენ არაფერ შუაში ხარ. მე ვარ დამნაშავე.
-არა არ ხარ დამნაშავე, მოდი ჩამეხუტე და გთხოვ არ იტირო. ყველაფერი კარგად იქნება. მე შენთან ვარ.
-დედა შეიძლება შემოვიდე?
-კი თიკო. რატომ ტირი?
-იმიტომ რომ ყველაფერი ჩემი ბრალია.
-რას გულისხმობ საყვარელო?
-მამა რომ წავიდა და მიგვატოვა ჩემი ბრალია.
-არა საყვარელო რას ამბობ შენ არაფერ შუაში ხარ.
-დედა შეიძლება მეც მოვიდე? (სანდრო)
-კი. შენ რაღატო ტირიხარ?
-იმიტომ რომ მეც დამნაშავე ვარ მამა რომ წავიდა.
-აპა ეხლა ჩუ. მომისმიეთ საყვარლებო. თქვენ არაფერ შუაში ხართ. ყველაფერი ჩემი ბრალია. თავს ტყუილად ნუ იდანაშაულებთ. ისე არც ჩემი ბრალი არაა. მამას სულ სხვა ვიღაც უყვარდა თურმე.
-რაა? გინდა თქვა რომ მამა სხვა ქალთან წავიდა? (სანდრო)
-ხო ესეა ჩემო პატარა. მაგრამ თქვენ არ ინერვიულოთ.
-ფუ რა საშინელებაა. ორი ცოლი როგორ ყავს? (თიკო)
-ხო საშინელებაა. შენ ჯერ პატარა ხარ და როცა გაიზრდები ყველაფერს გაიგებ. ეხლა კი მორჩით ტირილს და გაკვეთილები იმეცადინეთ.
-დედა ხვალ შაბათია, სკოლაა არაა და ხვალ ვიმეცადინებთ.
-კარგი აპა ეზოში ჩადით. აქ ნანა მოვა მოვა საქმე გვაქვს და უნდა ვილაპარაკოთ. არ მცალია.
-კაი დე. მიდი სანდრო გამოიცვალე და ჩავედით.
-რა მოხდა მაია ხომ მშვიდობაა? შენ რა ტირიხარ? (ნანა)
-არაა მშვიდობა ყველაფერი საშინლადაა.
-ჰე თქვი რა მოხდა თორე გამისკდა გული.
-დათო სახლიდან წავიდა.
-რაა? დათო წავიდა? მოიცა სად წავიდა?
-მეორე ცოლთან და შვილთან.
-სად გოგო? სერიოზულად ამბობ?
-ხო. დღეს ვიჩხუბეთ და თქვა რომ სხვა ცოლი ყავს, რომელიც ჩემზე მეტ ყურადღებას აქცევს. და მასთან წავიდა.
-რაა? მოიცა და ამ ყველაფრის მიზეზი რა იყო?
-მე ვიტყოდი ვინ იყო და არა რა იყო. თიკო.
-რა თიკო? თიკოს გამო? მოიცა თიკო რა შუაშია?
-დათომ თქვა თიკო არ უნდა აგეყვანა თუ არ მიხედავდნენ ნათესავები რას ჩიოდიო, მასზე ხარ გადაყოლილი რომ არაფერი მოაკლო და შუაღამეზე მოდიოდი სახლშიო. ჩემთვის არ გეცალა და სხვა ცოლი მოვიყვანეო. ის ზრუნავს ჩემზე და თან გოგო ყოლია.
-ღმერთო ჩემო მემგონი სულ გაგიჟდა ეგ კაცი.
-კი გაგიჟდა. თიკო როგორც შვილი არასოდეს მიყვარდაო. ბოლოს რომ გადიოდა სახლიდან მითხრა ეგ ბავშვი საბოლოოდ დაგღუპავს შენო.
-ასეთი უნამუსო კაცის მნახველი არ ვარ. შვილები და ცოლი მიატოვა და ვიღაც სხვა ქალთან წავიდა.
-ყველაზე მეტად იცი რაზე მეშლება ნერვები? ამ საუბარს თურმე ბავშვები უსმენდნენ. ისე მოვიდნენ ვერც გავიგეთ, და ორივე თავის თავს თვლიდა დამნაშავედ რომ დათო რომ სახლიდან წავიდა. ორივე ტიროდა. ძლივს და ვამშვიდე და ეზოში გავუშვი სათამაშოდ.
-ღმერთო ჩემო გაგიჟებული ვარ პატარა ბავშვებმა ამდენი საიდან იციან?
-არვიცი მეც გაოგნებული ვარ მაგრმ რას ვიზამ უნდა შევეგუო ამ ყველაფერს.. ნანა რაღაც მინდა გთხოვო.
-მიდი რაც გინდა მთხოვე ძვირფასო.
-ნანა მე სამუშაოს თავს ვერ დავანებებ, რომ დავანებო ბავშვები რითი ვარჩინო? ხომ იცი გვიანობმდე ვერ მოვდივარ და შეგიძლია სანდროს და თიკოს ყურადღება მიაქციო?
-დიდი სიამოვნებით მაგრამ მეც ვმუშაობ ხომ იცი?
-ნანა ძალიან გთხოვ საღამოობით მაინც არ შეგიძლია? რომ ღამე მარტო არ დავტოვო სახლში?
-კი სამი საათის შემდეგ შემიძლია მოვიდე.
-ძალიან კარგი ორამდე სკოლიდან მაინც ვერ მოდიან. საჭმელს დილით მოვუმზადებ, შენ კი გაკვეთილები ამეცადინე და მარტო არ დატოვო გთხოვ და ფულსაც მოგცემ, პრობლემა არ მაქვს.
-კარგი რა რა ფულზეა საუბარი ხომ არ გადაირიე? მე ფულს არ გამოგართმევ. თან თიკო და სანდრო ძალიან მიყვარს.
-დიდი მადლობა ნანა. შენ რომ არ მყავდე არვიცი რა მეშველებოდა, ალბათ დავიღუპებოდი.
-კარგი ძვირფასო არ ინერვიულო მე აქ ვარ და მოგეხმარები მათ გაზრდაში. ეხლა უნდა წავიდე და მერე შემოგეხმიანები.
-კარგი აბა ჰე. სანდრო, თიკო თქვენთვის ახალი ამბავი მაქვს.
-რა ამბავი დედა?
-დღეიდან ნანა დეიდა დარჩება თქვენთან სანამ მე სამსახურში ვიქნები ის იზრუნებს თქვენზე.
-აუ კაი რა დედა რად გვინდა ძიძა?
-ეხლა ჩუ. მე უკეთ ვიცი თქვენ რა გჭირდებათ.
აუ სანდრო ყოველთვის ნერვებს რატო მიშლი? საღამოა და ეზოში ჩამოდითქო გეხვეწები, დილაა და ადექითქო, სკოლაში ვართ და სახლში წამოდითქო და ეხლა მაინც ადექი თორე დაგვაგვიანდება.
-ხოო მაცა რაიყო დედაჩემი ხოარ ხარ?
-არ დგები ხო? დამაცადე ვაჟბატონო.
-ეე გოგო რას აკეთებ?
-რაიყო სანდრო ლოგინში გაგეპარა?
-ეხლა მაგრად ინანებ ამას.
-არა სანდრო შეწყვიტე არ გინდა გთხოვ, ნუ მიღუტუნებ, აღარ შემიძლია გთხოვ შეწყვიტე.
-აწი ხო აღარ გააკეთებ? თქვი დროზე.
-ხო კარგი აღარ გავაკეთებ ოღონდ ეხლა გამიშვი თორე გვაგვიანდება.
-ხო კარგი გადი ეხლა და ჩავიცვამ.
-კაი დე აპა ჩვენ წავედით.
-აპა კარგად და ჭკვიანად ხომ იცით? არაფერი გააფუჭოთ და დღეს ნანა დეიდას დააგვიანდება და იცოდეთ ჭკვიანად იყავით.
-აუ კაი რა დე ბავშვები კიაღარ ვართ. ჭკვიანად ვიქნებით.
-შენ ქალბატონო დიდი გგონია თავი? ჯერ მხოლოდ 14 წლის ხარ.
-მერე რა. მე ბევრი რამ ვიცი.
-ოხ ნუ ტლიკინებ. აჰა გასაღები და ჭკვიანად იყავით.

-აუ მაგარია ესეიგი დღეს ადრე წავალთ სახლში. (თიკო)
-ვა, მართლა? რატო რა ხდება?
-გაკვეთილები გვიცდება მაგარია.
-ვა კაია ესეიგი 1 საათზე სახლში ვიქნებით.
-კი ეგრეა.... სანდრო არ მოდიხარ სახლში?
-კი მოიცა ბიჭებთან საქმე მაქვს და ორ წუთში მოვალ.
-აუ დროზე სულ ბიჭებთან როგორ გაქვს საქმე?
-აუ სულ ნუ წუწუნებ რა. ორი წუთითქო და ვსიო. აი მოვედი.
-სანდრო ხელი მაჩვენე დროზე.
-რაიყო ჰო კაი აჰა. არაფერი მაქვს. რაიყო?
-რა გამოართვი იმათ? სად წაიღე?
-რაზე ლაპარაკობ თიკო კარგად ხარ?
-სანდრო ჯიბე მაჩვენე. რა არის ეს? ამიხსენი.
-თიკო გთხოვ დედას არაფერი უთხრა.
-შენ რა ეწევი? სანდრო რა გჭირს? ვეღარ გცნობ. რამდენი ხანია ეწევი?
-გთხოვ დაწყნარდი და ყველაფერს აგიხსნი კარგი?
-კარგი, მაგრამ უდიდეს გაურკვევლობაში ვარ.
-შემოდი დაჯექი, დაწყნარდი გთხოვ და ყველაფერს მოგიყვები.
-დავწყნარდე? დაწყნარების დროა ახლა? სანდროზე დროზე ამიხსენი რა იყო მიზეზი რის გამოც მოწევა დაიწყე და რამდენი ხანია ეწევი?
-კარგი მოგიყვები. როდესაც მამა ჩვენგან წავიდა უდიდესი ტკივილი განვიცადე. ამას არ ვიმჩნევდი, მაგრამ ძალიან გულჩათხრობილი ვიყავი. მინდოდა ეს ემოცია ეს გულისტკივილი გამექრო, თან სწორედ ამ დროს დაიწეს ბიჭებმა სკოლაში სიგარეტის მოწევა. მეც მძლია სურვილმა, სურვილმა იმისა რომ გამეგო მისის გემო. მაგრამ ამან მიჩვევა გამოიწვია და დღესაც ვეწევი. დღესაც ვცადე თავის დანებება მაგრამ აზრი არ აქვს ვერ ვეჩვევი.
-მოიცა შენ გინდა თქვა ომ რაც მამა წავიდა მის მერე.. ანუ 3 წელია ეწევი? ღმერთო ჩემო ამდენი ხანი როგორ ვერ ვამჩნევდი?
-მაპატიე. მინდოდა შენთვის მეთქვა მაგრამ შემეშინდა, მეგონა დედას ეტყოდი. ვიცი ჩემზე გაბრაზებული ხარ, მაგრამ გთხოვ დედაზე მაინც იფიქრე და არაფერი უთხრა, ისედაც ბევრი საზრუნავი აქვს და სახლში გვიან მოდის, ამას რომ გაიგებს გადაირევა.
-ბავშვებო აი მეც მოვედი. როგორ ხართ? თიკო რა სახე გაქვს? სანდრო რამე მოხდა აქ? ასე ადრე რატომ ხართ სახლში?
-არაფერი ჩემს ოთახში გავალ რა (თიკო)
-სანდრო რაღაც ეს სიტუცია არ მომწონს და რა ხდება? ან ესე ადრე რატომ ხართ სახლში?
-არაფერი დედა უბრალოდ გაკვეთილები გაგვიცდა და სახლში წამოვედით. შენ რატომ მოდი ესე ადრე?
-სამუშაო აღარაფერი მქონდა და უფროსს ვთხოვე გავეთავისუფლებინე და წამოვედი. თიკოს რა შჭირს?
-არვიცი რაღაც შეუძლოდ იყო და მაგიტომაა ცუდ ხასიათზე.
-კარგი ცოტა ხნით დავისვენებ თორე ძალიან დავიღალე.
-კარგი დედა. თიკო შეიძლება?
-რომ გითხრა არათქო მაინც შემოხვალდა რა აზრი აქვს?
-ვიცი რომ გული გატკინე ჩემი ასეთი საქციელით, მაგრამ მადლობა რომ გამიგე და დედას არაფერი უთხარი.
-დაიმახსოვრე. მე ამას დედასთვის ვაკეთებ.
თიკო ეზოში მივდივარ და არ წამოხვალ? (სანდრო)
-არა იყოს არ ვარ ხასიათზე.
-მიდი გთხოვ. როლიკებით მივდივარ და ვიკატაოთ.
-არ მინდა მეთქი რომ გითხარი ვერ გაიგე?
-ისევ ნაწყენი ხარ ჩემზე არა? თიკო ვიცი რომ დედაზე ღელავ და განიცდი იმ ფაქტს რომ ვეწევი. მაპატიე რომ ესე მოხდა მაგრამ მიდი წარმოიდგინე თავი ჩემ ადგილზე. შენი აზრით მე არ განვიცდი.? ვერ გამოვხატავ იმას რასაც ვგრძნობ, მაგრამ ჩემი გრძნობები და გულისტკივილი არაფერს ნიშნავს? მაპატიე.
-სანდრო, სანდრო. მოდი ჩემთან. რატომ ხარ ასეთი სულელი? შენზეც ვღელავ და დედაზეც. მეცოდება რომ ამდენს მუშაობს და ჩვენ ვერაფრით ვეხმარებით. თან ვხვდები რომ მამაც ენატრება.
-ვიცი მეც ძალიან მეცოდება. მამამ რომ სახლიდან არ წასულიყო და სხვა ცოლი არ ყოლოდა ყველაფერი სხვაგვარად იქნებოდა. მაგრამ რას ვიზამთ. ცხოვრება რას გვიმზადებს ვინ იცის? კარგი არ მოდიხარ საკატაოდ?
-კი წამოვალ ოღონდ გამოვიცვლი. დამელოდე კარგი?
=კარგი დაგელოდები მანამ მეც გავემზადები. ალო გისმენ.
-პრივეტ სანდრო როგორ ხარ?
-პრივეტ ნიკუშ კარგად. შენ როგორ ხარ?
-მეც რავი ვარ ნელ-ნელა. საით ხარ?
-ეხლა გამოვდივართ მე და თიკო როლიკებით საკატაოდ. შენ სად ხარ?
-მე და ბიჭებიც გარეთ ვართ და გნახავ თუ გინდა?
-კაი ბაზარი არაა. ხოარ გიყიდიათ?
-კი გვაქ და მოგცემ ბაზარი არაა.
-კაი აპა დროებით ნიკუშ.
-რა უნდოდა ნიკას სანდრო?
-არაფერი უბრალოდ მკითხა სად ხარო და მე ვუთხარი მე და თიკო როლიკებით საკატაოდ გამოვდივართთქო.
-გასაგებია და რაზე უთხარი ხოარ გიყიდიათო?
-ჩუ გოგო დედამ არ გაიგოს და ესეთი სახით ნუ მიყურებ, თორე ასე მგონია რაღაცას ჩამარტყამ.
-დარტყმა კიარა ერთი გემრიელად უნდა დაგჟეჟოს კაცმა და მერე მაინც ისწავლი ჭკუას.
-აუ რამდენს ტლიკინებ რომ იცოდე. კაი დე წავედით ჩვენ.
-კი მაგრამ სად მიდიხართ? ჩემთვის რომ არაფერი გითქვამთ?
-როლიკებით ვიკატავებთ ცოტა ხანი და მოვალთ.
-კარგი ჭკვიანად და არ დაიღამოთ.
-აი ბიჭებიც. ბარო როგორ ხართ?
-რავი არაგვიშავს შენ რაშვები? პრივეტ თიკო როგორ ხარ?
-არამიშავს. სანდრო მგონი მე აქ ზედმეტი ვარ, გავიკატავებ და რომ მორჩებით დამიძახე.
-კარგი. ნიკა რამდენი იყიდეთ?
-მე მითხარი სანდრო რამე?
-ხო აპა აქ სადმე სხვა ნიკას ხედავ? რა გჭირს?
-არაფერი უბრალოდ რაღაცაზე ჩავფიქრდი. რა მკითხე?
-ო ღმერთო ჩემო ნიკა რა მაგარი გემოვნება გქონია.
-რა გემოვნება? რას გულისხმობ ვერ ვხვდები.
-აუ კარგგი რა. შენ გონნია ვერ ვხვდები? დავინახე როგორ გააყოლე თიკოს თვალი როცა წავიდა.
-აუ კარგი რა. რა სისულელეებს ლაპარაკობ. მე თიკო არ მომწონს.
-მართალია არ მოგწონს. მგონი გიყვარს. ამას მალავდი?
-რა ვმალავდი თქვენ კარგად ხართ? მე თიკო არ მიყვარს. ბოლოს და ბოლოს ჩემი კლასელია.
-ხოდა კლასელი რომაა და ყოველდღე რომ ნახულობ სკოლაში სწორედ მაგიტომ შეგიყვარდა.
-აუ ხო კარგი, კარგი გნებდებით. მიყვარს თიკო, მაგრამ მაგრამ იცოდე სიტყვა არ დაგცდეს არსად, მან ეს არ უნდა გაიგოს. განსაკუთრებით შენს გასაგონად ვამბობ სანდრო.
-ეე. მე რა შუაში ვარ?
- შუაში კიარა თავში ხარ. შენი დაა და იცოდე სიტყვა არ დაგცდეს თორე ვერ გადამირჩები.
-თუ შენი პირით არ ეტყვი მაშინ იძულებული ვიქნები მე ვუთხრა.
-მართლა??? თუ მაგას ეტყვი მეც ვეტყვი რომ ეწევი.
-აუ რა შემაშინე. ისე ეგ უკვე იცი რომ იცოდე. ასე რომ მოსაფიქრებლად ორ დღეს გაძლევ. თუ არ ეტყვი მაშინ მე ვეტყვი.
-ხო კარგი დავფიქრდები მაგრამ შენ რაღაცაში უნდა დამეხმარო.
-ეე. ჩემგან რაღა გინდა?
-რადა თიკო შენი დაა და უკეთესად იცნობ და იქნებ როგორმე კითხო ნიკა ხომ არ მოგწონსთქო? და დამეხმარები.
-კარგი პრობლემა არაა მაგრამ გახსოვდეს ორი დღე გაქვს მოსაფიქრებლად.
-აუ სანდრო რაშვები არ მოდიხარ?
-კი ეხლავე. აპა კარგად ბიჭებო. ნიკა დაფიქრდი. აპა რაშვები ხოარ მოგწყინდა მარტო კატავი?
-არა. სანდრო ნიკა ასეთი სახით რატომ მიყურებდა?
ესეთი სახით რას ნიშნავს?
-ოო ვერ ხვდები ეხლა ვითომ. ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს რაღაცის თქმა უნდა და ვერ ამბობსო.
-რას ბოდიალებ გოგო მაგას რომ რაიმეს თქმა სურდეს შენ გააჩერებდი? რომ მოაღებდა პირს ერთ წუთში იტყოდა 1 წლის სათქმელს.
-აუ ნუ ხარ სულელი მგონია რომ რაღაცას მალავს.
-რას მალავს გოგო? რას გადაეკიდე ამ ნიკას? ოპა, მგონი თიკოს ვიღაცა...
-არ მიყვარს. საიდან მოიტანე ასეთი სისულელე?
-რავიცი რაც წავიდა მის შემდეგ ნიკა, ნიკას მეტს არაფერს იძახი და თან რომ წავიდა დავინახე თვალი რომ გააყოლე.
-რაა? ნუ იტყუები არაფერი თვალი არ გამიყოლებია.
-მემგონი მალე ქორწილში ვიქეიფებ.
-სანდრო ეგ უკვე ზედმეტია. მე ნიკა არ მიყვარს. რა სისულელეებს ამბობ? მითუმეტეს ჩემი კლასელია.
-ხოდა კლასელი რომაა და ყოველდღე რომ ნახულობ მაგიტო შეგიყვარდა. და მითხოვდება რა მაგარია.
-სანდრო მორჩი სისულელეებს არავინ არ მიყვარს და არც და გითხოვდება და საერთოდ მე ნიკა არც კი მომწონს, სიყვარულზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი, იმიტომ რომ სხვა მიყვარს (ეს არ უნდა მეთქვა.)
-მოიცა, მოიცა. რა თქვი ბოლოს?
-ზედმეტს ნუ ლაპარაკობ მე ნიკა არ მიყვარს მეთქი.
-არა, არა მაგის მერე რა თქვი?
-ნიკა არც კი მომწონსთქო.
-აუ კაი რა ეხლა თავს ნუ ისულელებ ვითომ არ იცი ეხლა რა თქვი.
-მართლა არ ვიცი რაზე ამბობ.
-შენ არ თქვი ნიკა არ მიყვარს სხვა მიყვარსო? აპა გამოტყდი დროზე ვინ გიყვარს.
-არავინ არ მიყვარს ეს უბრალოდ ლაპარაკს მოყვა.
-ვიცი მე შენი ლაპარაკს მოყვა. მიდი თქვი ვინ არის ის ბედნიერი ვინც შენ გიყვარს.
-არავინმეთქი, უბრალოდ საუბარს მოყვა. მორჩა და გათავდა.
-ვიცი მე შენი არავინ. ვიცი რომ რაღაცას მალავ და აუცილებლად გავიგებ ვინ გიყვარს და თუ ჩემი ძმაკაცი აღმოჩნდა იცოდე ცოცხალი ვერ გადამირჩები.
-აუ რას მაშინებ ერთი ნელა იყავი არ გასკდე. რამდენიც გინდა იმდენი ეძიე მაინც ვერ იპოვნი, იმიტომ რომ არავინ მიყვარს.
-მე მაგას მაინც გავიგებ.
-(ეჰ სანდრო შენ მაგას ვერასოდეს გაიგებ) აპა სცადე და ვნახოთ თუ ვინმეს იპოვნი.
-ვიპოვნიმეთქი დაიმახსოვრე ჩემი სიტყვები. წავედი მე ნიკასთან საქმე მაქვს და მალე ამოვალ. დედას უთხარი მალე მოვათქო.
-ხო კაი. ოხ სიგარეტის მოწევა არ დაგავიწყდეს.
-სახლში წადი გოგო დროზე. პრივეტ ნიკუშ როგორ ხარ?
-რავი ვარ რა. რაიყო რა გახარებული ხმა გაქვს რამე გაიგე?
-კი გავიგე. ნუ ჩემთვის სასიხარულოა მაგრამ შენთვის რავიცი.
-რაიყო რახდება ასეთი?
-მოკლედ რომ წადი თიკომ შენზე დაიწყო ლაპარაკი და მე ვაწვალებდი მოგწონსთქო ეს იძახდა არ მომწონსო და ნერვები რომ მოეშალა წამოცდა მე ნიკა არ მიყვარს სხვა მიყვარსო.
-ვა მართლა? ვინ მიყვარსო?
-არვიცი ბიჭო გადარეული ვარ მაგარი. ვერც ვაცდენიებ ვინ უყვარს. ვუთხარი გავარკვევ მაგას და თუ ჩემი ძმაკაცი აღმოჩნდა მოგკლავთქო, მარა რეაქცია არ ქონია მაინც ვერ იპოვნი იმიტომ რომ არავინ მიყვარსო. მარა ვიცი რომ მაინც ვიღაც უყვარს. ლაპარაკში ეტყობა.
-მართლა საინტერესოა. თიკო და სიყვარული? აუ მეც მაინტერესებს ვინ უყვარს. მეც დაგეხმარები და იქნებ მავიგოთ. სკოლაში ვუთვალთვალოთ. სახლში კიდე შენ უთვალთვალე და მგონი ორი უფრო დვილად შევძლებთ გაგებას.
-კაი პრობლემა ააა. მაგრამ მე რაც გითხარი იმაზე დაფიქრდი და თხარი თიკოს რომ გიყვარს სანამ დროა, თორე როცა მართლა ეყვარება ის ვინც არი, მერე დამთავრებულია შენი ამბავი.
-კარგი დავფიქრდები. იმედი მაქვს მე მგულისხმობს იმაში ვინც მოსწონს თორე მოტაცება მომიწევს.
-რაა? მოტაცება არა ის კიდე.
-ხო აპა თუ არ ვეყვარები სხვა გზა არ მექნება.
-მოიტაცებ და მოგიტაცებ ცხვირ-პირს.
-ხო კაი წავე ეხლა მე აღარ მცალია და სხვა დროს შემოგეხმიანები. მანამ ეძიე და იქნებ იპოვნო. თან მეც დავფიქრდები ვინ შეიძლება იყოს.
-კაი აპა ჰე. შენ იცი.
(გაგრძელება იქნება)

poezia.in