რთული არჩევნის წინაშე - 3 (დასასრული)

როცა სანდრო გამოვიდა წერილი მისცეს და უთხრეს რომ გუშინ გაემგზავრა მოსკოვში მარი და რომ ალბათ აქ აღარ დაბრუნდება..
სანდრომ,სახლში დაბრუნებისთანავე,წერილის კითხვა დაიწყო:
“სანდრო ვიცი, რომ ამას არასოდეს მაპატიებ..ვიცი რომ ყველაზე საშინელი ადამიანი ვარ და უბედურება მომაქვს ყველასთვის, მაგრამ მაინც გთხოვ პატიებას..როცა შენ დაუშვი შეცდომა ისიც სიყვარულის გამო მე ხელი გკარი..მოგატყუე რომ აღარ მიყვარხარ... ხო ტყუილი და ამას ახლა ძალიან ვნანობ.. შენთვის შანსი რომ მომეცა იქნებ ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო.. წერილს გწერ რადგან თვალებში ვერ შემოგხედავ.. ამას ჩემს თავს არასდროს ვაპატიებ რომ შენში ეჭვი შემეპარა.. მე ხომ ერთ დროს შენთან ერთად მთელი ცხოვრების გატარებას ვაპირებდი, მაგრამ ეს ყველაფერი უკვე წარსულია.. მინდა იცოდე რომ მიყვარდი ყოველთვის და დღესაც მიყვარხარ.. ამას ნიკაც ხვდებოდა და მის წერილში ეს მითხრა, რომ მე და შენ ერთმანეთი გვიყვარს და ამას ვერაფერი შეცვლის..ვერც დრო და ვერც ვერავინ... ეს უკვდავი სიყვარული.. ახლა უკვე აღარ ვიცი შენ კიდევ გიყვარვარ,თუ ეს სიყვარული უკვე სიძულვილში გადავიდა, მაგრამ მე ყოველთვის მეყვარები.. თუ ამას კითხულობ ესეიგი უკვე შორს ვარ.. ნიკას მშობლებთან მივდივარ მოსკოვში..წარმატებებს გისურვებ..იმედია შენ მაინც იქნები ბედნიერი და შეიყვარებ სხვა ადამიანს ვინც დაგიფასებს ამ სიყვარულს.. მიყვარხარ და მაპატიე... შენი მარი..”
სანდრომ დაამთავრა წერილის კითხვა და ცრემლები მოსდიოდა..რას ნიშნავს ეს..იმას რომ მან აპატია მარის??ნუთუ შეიძლება ასეთი რამის პატიება, თუ ის ნანობს რომ საერთოდ გაიცნო მარი... თუმცა უკვე გვიანია მარი წავიდა... წავიდა...
გადიოდა დრო და სანდრო სულ მარიზე ფიქრობდა..მის წერილს უყურებდა და ხვდებოდა,რომ მის გარეშე ვერ იცხოვრებდა.. რამე უნდა გაეკეთებინა,რომ მარი ეპოვა და ეთქვა რომ აპატია.. მისთვის მთავარი იყო რომ ის დაბრუნებულიყო და როგორც ყოველთვის სურდათ დარჩენილი ცხოვრება ერთად გაეტარებინათ..
სანდრო იტანჯებოდა და ფიქრობდა:
-მარი დაბრუნდი..მე გაპატიებ ოღონდ დაბრუნდი.. თითქმის ერთი წელი გავიდა და შენზე არაფერი ვიცი..ნუთუ დამტოვე და აღარ დაბრუნდები??? მე მიყვარხარ და მაშინაც მიყვარდი როცა სასამართლოში ვთქვი რომ შენი გაცნობა იყო ჩემთვის ყველაზე დიდი შეცდომა..არაა ეს სიმართლე პირიქით ერთადერთი ბედნიერება ჩემს ცხოვრებაში შენ იყავი..
ამ ფიქრებში გავიდა ერთი წელი.. სანდრო ცდილობდა მარის დედისგან გაეგო მისი მისამართი, მაგრამ მარის არ სურდა სანდროს გაეგო სად ცხოვრობდა..როგორ იყო... არაფერს არ ეუბნებოდა მარის დედა..
ერთხელ როცა სანდრო კიდევ ერთხელ აპირებდა მარის დედასთვის მისამართი ეთხოვა..შემთხვევით გაიგო როგორ ეუბნებოდა დედამისი მეზობელს, რომ მარი თხოვდება..
სანდროს ფერი შეეცვალა ამის გაგონებაზე..თხოვდება??? მივარდა დედამისს და ჰკითხა:
-როგორ თუ თხოვდება???მას მე ვუყვარვარ ???მითხარით გთხოვთ სად ცხოვრობს..მომეცით მისამართი.. ერთხელ მაინც ცხოვრებასი თქვენი შვილი იხსენით ამ შეცდომისგან.. მე ის მიყვარს და ვერ დავთმობ..ამას ვერასდროს გავაკეთებ..
მარის დედა ტიროდა..:
-ჩემი ბრალია..მე არ მითქვამს მისთვის, რომ შენ ეძებ..როცა შენზე მეკითხებოდა ყოველთვის ვეუბნებოდი რომ ამას არ აპატიებდი..მე ვარ დამნაშავე..მეგონა რომ ახალი ცხოვრება დაავიწყებდა შენს თავს, მაგრამ შევცდი..დღეს ველაპარაკე და იმის მაგივრად რომ გახარებული იყოს ტიროდა..მაშინ მივხვდი რომ შენ ვერასოდეს დაგივიწყებს.. მას შენ უყვარხარ.. და მე კიდე ვურჩიე რომ ცოლად გაყოლოდა იმ ბიჭს, რომელიც არ უყვარს..
დედამისი შევიდა და გამოიტანა მისამართი და სანდროს მისცა..უთხრა:
-იჩქარე..არ მისცე ჩემს შვილს უფლება კიდევ ერთხელ დაუშვას შეცდომა..
სანდრო სახლში გავარდა..ჩემოდანი და პასპორტი აიღო და წავიდა აეროპორტში უნდა მოესწო,რადგან ხვალ უკვე ქორწილი იყო...
სანდრო სულ იმაზე ფიქრობდა რაც მარის დედამ უთხრა..:
-ის უბედურია..ტიროდა როცა დავურეკე..მას შენ უყვარხარ..
მის გონებაში სულ ეს სიტყვები ტრიალებდა.. ერთი სული ჰქონდა, რომ ჩასულიყო და ენახა მარი.. მისი ერთადერთი სიყვარული.. იხსენებდა იმ დროს როცა ბედნიერები იყვნენ.. მათ პირველ შეხვედრას,კლუბში მომხდარ ამბავს და იმ წუთებს რაც ერთად გაატარეს..
როგორც იქნა ჩაფრინდა თვითმფრინავი.. სანდროს ერთი საათი ჰქონდა ქორწილამდე.. ის პირდაპირ ეკლესიაში წავიდა, რომ მოესწრო და ჩაეშალა ქორწილი..
სანდრო,როცა მივიდა მარი უკვე საკურთხეველთან იყო და ის მომენტი იყო როცა მღვდელი ამბობს:
-ვინმე თუა წინააღმდეგი...
ამ დროს გაისმა სანდროს ხმა:
-მე ვარ, რადგან მარის მე ვუყვარვარ და მეც მიყვარს ის მიუხედავად ყველაფრისა..
მარიმ გამოიხედა და სანდრო დაინახა..გაოცებილი იყო..არ იცოდა რა ეთქვა..მის აქ დანახვას არ მოელოდა..
-მარი მე გაპატიე ყველაფერი..მეც მიყვარხარ.. მინდა მთელი ცხოვრება ერთად გავატაროთ..ისე როგორც რამდენიმე წლის წინ ვოცნებობდით.. როგორც ნიკამ თქვა ჩვენ ერთმანეთისთვის ვართ შექმნილები და ჩვენი სიყვარული უკვდავია..
მარის ცრემლები მოსდიოდა,უცებ გაიქცა და ჩაეხუტა სანდროს..გარშემო ყველა მაგათ უყურებდა .. სიძე გაოცებილი იდგა და ხმას ვერ იღებდა..
-მეც მიყვარხარ სანდრო...
ისინი გაიქცნენ ეკლესიადან ერთად...
დრო გავიდა და მათი ბედნიერება ზღაპარს გავდა..თითქოს ამდენი ტანჯვის მერე ბედნიერება იპოვეს რასაც ამდენიხანი ეძებდნენ..
თბილისში დაბრუნებამდე მათ ნიკას საფლავზე გაიარეს და დაემშვიდობნენ.. მარიმ თქვა:
-როგორც შენ ამბობდი ნიკა ჩვენ ერთად ვართ და ეს შენი დამსახურებაა.. შენ დამანახე, რომ საყვარელი ადამიანისთვის ყველაფრის გაკეთება შეიძლება და რომ ადამიანები ცდებიან და უნდა შეგვეძლოს მათი პატიება.. სიძულვილზე და შურისძიებაზე ცხოვრებას ვერ აიწყობ.. როგორც ამბობენ:
“სხვის უბედურებაზე საკუთარ ბედნიერებას ვერ აიწყობ”.
მათი სიყვარული არის მაგალითი იმისა,რომ ნამდვილ სიყვარულს ვერაფერი მოერევა,ვერც დრო,ვერც სიბოროტო და ვერც შურისძიება.. ასეთი სიყვარული უკვდავია..
დასასრული

poezia.in