"შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ვარ" - ვიქ­ტო­რია კო­ჩე­რო­ვას წარ­მა­ტე­ბის ფორ­მუ­ლა

თა­ვის მოვ­ლას დიდ ყუ­რადღე­ბას ვაქ­ცევ

"ვი­ყო ლა­მა­ზი და მომ­ხიბ­ვ­ლე­ლი, სა­ჭი­რო დროს სა­ჭი­რო ად­გილ­ზე - ჩე­მი საქ­მი­ა­ნო­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ეს აუცი­ლე­ბე­ლი­ა", - ამ­ბობს "მის სა­ქარ­თ­ვე­ლო 2016", ვიქ­ტო­რია კო­ჩე­რო­ვა. ის ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წესს არას­დ­როს ღა­ლა­ტობს. მის პი­რად ცხოვ­რე­ბა­შიც სი­ახ­ლეა: გაგ­ვიმ­ხი­ლა, რომ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლია.


ბავ­შ­ვო­ბა
- ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ბავ­შ­ვი ვი­ყა­ვი, ვერც ერ­თი წა­მი ვერ ვჩერ­დე­ბო­დი სე­რი­ო­ზუ­ლად. ყო­ველ­თ­ვის რა­ღა­ცის "გა­ფუ­ჭე­ბა­ზე" ვფიქ­რობ­დი. დი­ლის 9 სა­ათ­ზე უკ­ვე ალ­ვის ხის კენ­წე­რო­ზე ვი­ჯე­ქი და ბი­ჭებს ვე­ლო­დე­ბო­დი, რომ ფეხ­ბურ­თი მე­თა­მა­შა.
- რო­გო­რი მოს­წავ­ლე იყა­ვი? მას­წავ­ლებ­ლებს აბ­რა­ზებ­დი?
- კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი, ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რი ვი­ყა­ვი. სახ­ლ­ში რომც არ მეს­წავ­ლა გაკ­ვე­თი­ლი, შეს­ვე­ნე­ბა­ზე ერ­თხელ წა­კითხ­ვა მყოფ­ნი­და და ვი­ცო­დი. ამ თვალ­საზ­რი­სით, მას­წავ­ლებ­ლე­ბის საყ­ვე­დუ­რებს არას­დ­როს ვიმ­სა­ხუ­რებ­დი. თუმ­ცა, "შა­ტა­ლო­ებ­საც" არ ვაც­დენ­დი, თით­ქ­მის ყო­ველ­თ­ვის მე ვი­ყა­ვი ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი.
- ამის გა­მო დე­და არ გიბ­რაზ­დე­ბო­და?
- კი არ მეჩხუ­ბე­ბო­და, არა­მედ ჩუ­მად იყო - ასე გა­მო­ხა­ტავ­და გაბ­რა­ზე­ბას. მის დუ­მილს მერ­ჩივ­ნა, ყუ­რი აეწია ან სხვა ფორ­მით და­ვეს­ჯე.

პრო­ფე­სი­უ­ლი არ­ჩე­ვა­ნი
- ბავ­შ­ვო­ბა­ში მინ­დო­და, იურის­ტი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი. მახ­სოვს, 8-9 წლის ასაკ­ში, ზაფხულ­ში, დი­ლით ად­რე ვდგე­ბო­დი, რა­თა 9 სა­ათ­ზე "ჩავ­ჯ­დო­მო­დი" გა­და­ცე­მას, რო­მელ­შიც სხვა­დას­ხ­ვა პრო­ცესს გა­ნი­ხი­ლავ­დ­ნენ.
- იურის­ტო­ბა რა­ტომ გა­და­ი­ფიქ­რე?
- სა­მო­დე­ლო სფე­რო და სა­მარ­თა­ლი თან­ხ­ვედ­რა­ში არ გახ­ლ­დათ... იყო კარ­გი იურის­ტი - ეს ძა­ლი­ან ბევრ შრო­მას მო­ითხოვს.
- სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, სწავ­ლა სად გა­აგ­რ­ძე­ლე?
- ბიზ­ნე­სის მარ­თ­ვის ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე, რად­გან მინ­დო­და, სა­კუ­თა­რი თა­ვი ბიზ­ნე­სის კუთხით მო­მე­სინ­ჯა. თუმ­ცა, მა­ლე მივ­ხ­ვ­დი, რომ ციფ­რე­ბი ჩე­მი საქ­მე არ არის... ბო­ლოს მა­ინც იურის­ტო­ბა გა­დავ­წყ­ვი­ტე და სა­ბუ­თე­ბი სა­მარ­თ­ლის ფა­კულ­ტეტ­ზე გა­და­ვი­ტა­ნე. ჯერ კი­დევ ვსწავ­ლობ და სა­ვა­რა­უ­დოდ, მო­მა­ვალ­ში დიპ­ლო­მა­ტი­ას ავირ­ჩევ.

პირ­ვე­ლი სიყ­ვა­რუ­ლი
- პირ­ვე­ლად სკო­ლის პე­რი­ოდ­ში შე­მიყ­ვარ­და. ეს იყო ჩე­მი პირ­ვე­ლი სიყ­ვა­რუ­ლი: 17 წლის ვი­ყა­ვი და ისიც ჩემს სკო­ლა­ში სწავ­ლობ­და. ვფიქ­რობ, ეს ბავ­შ­ვუ­რი გა­ტა­ცე­ბა იყო.
- პრო­ფე­სი­ულ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში წარ­მა­ტე­ბის მიღ­წე­ვის­თ­ვის ბევრს შრო­მობ­დი?
- სა­მო­დე­ლო სფე­როს თუ გუ­ლის­ხ­მობთ, დი­ახ, ძა­ლი­ან დი­დი შრო­მა ჩავ­დე ამ საქ­მე­ში. სა­ერ­თოდ, რო­დე­საც რა­ღა­ცას მოვ­კი­დებ ხელს, მთელ ჩემს დრო­სა და ენერ­გი­ას მას­ში ვდებ. 2014 წელ­საც, რო­დე­საც პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი გა­დავ­დ­გი სა­მო­დე­ლო სფე­რო­ში, მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, - სწავ­ლას ვე­ღარ უთ­მობ დრო­სო...
- შრო­მის­მოყ­ვა­რე ხარ? შე­ნი სი­ზარ­მა­ცის გა­მო თუ გა­გი­ფუ­ჭე­ბია რა­ი­მე?
- ძა­ლი­ან შრო­მის­მოყ­ვა­რე ვარ. ყვე­ლა­ფერს ჩე­მი მონ­დო­მე­ბი­თა და შრო­მით მი­ვაღ­წიე. ვფიქ­რობ, ამ ცხოვ­რე­ბა­ში არა­ფე­რია შე­უძ­ლე­ბე­ლი. თუ ადა­მი­ანს აქვს ოც­ნე­ბა და ჟი­ნი იმი­სა, რომ რა­ი­მე გა­ა­კე­თოს, მი­ზანს აუცი­ლებ­ლად მი­აღ­წევს. არ და­გი­მა­ლავთ და, ხან­და­ხან სი­ზარ­მა­ცე მიპყ­რობს ხოლ­მე და იმას, რაც შე­იძ­ლე­ბა გა­ვა­კე­თო დღეს, ვა­კე­თებ ხვალ... თუმ­ცა, სი­ზარ­მა­ცის გა­მო არას­დ­როს არა­ფე­რი გა­მი­ფუ­ჭე­ბია.

პირ­ვე­ლი წარ­მა­ტე­ბა
- ჩე­მი პირ­ვე­ლი წარ­მა­ტე­ბა იყო, რო­დე­საც "ე­ლიტ მო­დელ ლო­ოქ 2014"-ში მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, ტოპ­ხუ­თე­ულ­ში მოვ­ხ­ვ­დი და კონ­ტ­რაქ­ტით საზღ­ვარ­გა­რეთ გა­ვემ­გ­ზავ­რე.

ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წე­სი
- ჩე­მი დი­ლა იწყე­ბა ყა­ვით. სწავ­ლის პე­რი­ოდ­ში ძი­რი­თა­დად, ცხრა სა­ათ­ზე ვიღ­ვი­ძებ, დას­ვე­ნე­ბის დღე­ებ­ში - ცო­ტა უფ­რო გვი­ან. ძი­ლი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და თუ საქ­მე არ მაქვს, თავს უფ­ლე­ბას ვაძ­ლევ, კარ­გად გა­მო­ვი­ძი­ნო.
- რას ნიშ­ნავს შენ­თ­ვის ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წე­სი?
- ბევრს ვვარ­ჯი­შობ, სპორ­ტი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. ვარ­ჯი­შის დროს ნე­გა­ტი­ურ ემო­ცი­ებს ვხარ­ჯავ. ვცდი­ლობ, ვიკ­ვე­ბო სწო­რად. არ ვსვამ ალ­კო­ჰო­ლურ სას­მე­ლებს, არ ვე­წე­ვი.
გე­მოვ­ნე­ბა და იმი­ჯი
- ზო­გა­დად, ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლიზ­მის მომ­ხ­რე ვარ, აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, გე­მოვ­ნე­ბა სა­კუ­თარ თავს თა­ვად ჩა­მო­ვუ­ყა­ლი­ბე (ი­ღი­მის).
- ხში­რად იც­ვ­ლი გა­რეგ­ნულ იმიჯს?
- გა­რეგ­ნულ იმიჯს არას­დ­როს ვიც­ვ­ლი, რად­გან ცვლი­ლე­ბე­ბის მე­ში­ნია, თმის ბო­ლო­ებ­საც კი დი­დი სიფ­რ­თხი­ლით ვიჭ­რი (ი­ღი­მის).
- რას აკე­თებ იმის­თ­ვის, რომ ყო­ველ­თ­ვის ფორ­მა­ში იყო?
- ბევრს ვვარ­ჯი­შობ და ვცდი­ლობ, სწო­რად ვიკ­ვე­ბო. ასე­ვე, ბევრ წყალს ვსვამ.
პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა
- რო­გო­რი მა­მა­კა­ცე­ბი მოგ­წონს?
- მა­მა­კა­ცი პირ­ველ რიგ­ში, ძლი­ე­რი უნ­და იყოს, რო­მელ­საც და­ეყ­რ­დ­ნო­ბი და ვი­სი იმე­დიც ყო­ველ­თ­ვის გექ­ნე­ბა. რაც შე­ე­ხე­ბა გა­რეგ­ნო­ბას: მეტყ­ვე­ლი თვა­ლე­ბი უნ­და ჰქონ­დეს.
- რთუ­ლია შე­ნი გუ­ლის მო­გე­ბა?
- არც ისე. გა­აჩ­ნია, რამ­დე­ნად კარ­გად გა­მო­ხა­ტავს თა­ვის სათ­ქ­მელს და რა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას იჩენს ჩემ მი­მართ... სა­ერ­თოდ, საქ­ცი­ე­ლი ყვე­ლაფ­რის მთქმე­ლია. ერ­თა­დერ­თი, მა­მა­კაცს ტყუ­ილ­სა და უპა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბას ვერ ვა­პა­ტი­ებ.
- შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი თუ გყავს?
- წე­ლი­წად­ზე მე­ტია, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ვარ.
- სად გა­ი­ცა­ნით ერ­თ­მა­ნე­თი?
- სა­ერ­თო მე­გობ­რის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე გა­ვი­ცა­ნი. სა­ხე­ლის და გვა­რის და­სა­ხე­ლე­ბის­გან ჯერ­ჯე­რო­ბით, თავს შე­ვი­კა­ვებ.
- რა პრო­ფე­სი­ი­სა?
- იურის­ტია (ი­ღი­მის).

წარ­მა­ტე­ბის ფორ­მუ­ლა
- ბო­ლო დროს საკ­მა­ოდ პო­პუ­ლა­რუ­ლი ხარ. რა არის შე­ნი წარ­მა­ტე­ბის ფორ­მუ­ლა?
- გა­ნათ­ლე­ბას და­მა­ტე­ბუ­ლი შრო­მა და მუდ­მი­ვად ფორ­მა­ში ყოფ­ნა - ეს სა­მი რამ ჯაჭ­ვი­ვი­თაა გა­დაბ­მუ­ლი ერ­თ­მა­ნეთ­ზე. მგო­ნია, რომ გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი შრო­მას არას­დ­როს და­ი­ზა­რებს და გა­რეგ­ნო­ბაც თუ ხელს გიწყობს, აუცი­ლებ­ლად იქ­ნე­ბი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი.
- რას მი­იჩ­ნევ შე­ნი ცხოვ­რე­ბის მარ­ცხად?
- ვთვლი, რომ ჩემ­თ­ვის ცხოვ­რე­ბის მარ­ცხი არ არ­სე­ბობს, რად­გან წა­მოდ­გო­მა შე­მიძ­ლია. ცხოვ­რე­ბა­ში უამ­რა­ვი უსა­მარ­თ­ლო­ბა ხდე­ბა, მაგ­რამ ამის გა­მო ხე­ლი არ უნ­და ჩა­იქ­ნიო. მე ბა­რი­ე­რი მაძ­ლი­ე­რებს. ვი­ცი, რომ არას­დ­როს არ უნ­და შე­ვე­გუო მარცხს.
- გაძ­ლევს შე­ნი პრო­ფე­სია იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას, რომ მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი იყო?
- თი­თო­ე­უ­ლი გა­მო­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი თეთ­რი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია. რო­ცა შე­ნი ფუ­ლი გაქვს, და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი და თა­მა­მი ხარ. ადა­მი­ა­ნებს დი­დი მოთხოვ­ნი­ლე­ბე­ბი გვაქვს, მაგ­რამ ჩვე­ნი სურ­ვი­ლე­ბი უნ­და მო­ვარ­გოთ ჩვე­ნი­ვე შე­მო­სა­ვალს - ეს არის მთა­ვა­რი.
- ვინ არის ადა­მი­ა­ნი, ვი­სი რჩე­ვაც შენ­თ­ვის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია?
- ჩე­მი მრჩე­ვე­ლი და გზამ­კ­ვ­ლე­ვი არის დე­და, ჩე­მი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი და რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბა­რი. მათ აზრს ხში­რად ვე­კითხე­ბი და ყო­ველ­თ­ვის ვით­ვა­ლის­წი­ნებ.
- რო­გორ უვ­ლი სა­კუ­თარ თავს? რა არის შე­ნი მომ­ხიბ­ვ­ლე­ლო­ბის რე­ცეპ­ტი?
- თა­ვის მოვ­ლას დიდ ყუ­რადღე­ბას ვაქ­ცევ, ეს ჩე­მი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბაა. რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი რე­ცეპ­ტი არ მაქვს. ვთვლი, რომ სი­ლა­მა­ზე ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია.
წყარო: ambebi.ge