წმინდა გრაალი (ნაწილი 4)

არსებობს კიდევ ერთი ბესტსელერი, რომელმაც დე ტრუას მსგავსად მსოფლიოს დიდი ნაწილი აალაპარაკა – დენ ბრაუნის „და ვინჩის კოდი”. თუმცა ნაწარმოებმა მრავალი კითხვა დაბადა: რა არის მასში რეალური და რა – გამოგონილი? პარიზში ყოველ წელს უამრავი ადამიანი ჩადის და მათი მიზანი არა ტრადიციული ღირსშესანიშნაობების ნახვა, არამედ წმინდა გრაალის პოვნაა იმ მარშრუტის მიხედვით, რომელიც „და ვინჩის კოდშია” აღწერილი.

დენ ბრაუნი აყენებს მოსაზრებას, რომ წმინდა გრაალი სულაც არაა სასმისი და მისი სწორი წარმოთქმაა Sang réal (ნაცვლად San gréal-ისა), რაც ძველ ფრანგულ ენაზე „სამეფო სისხლს” ნიშნავს. ამ მოსაზრებით, მარიამ მაგდალინელი იესო ქრისტეს ცოლი იყო და სავარაუდოდ შვილიც ჰყავდათ, შთამომავლობა კი წმინდა გრაალია. ამ თეორიას საუკუნეების განმავლობაში იცავდნენ და ინახავდნენ მიწისქვეშა ორგანიზაციის, სიონის პრიორატის წევრები. პრიორატის ჩანაწერების მიხედვით, ისტორიის მანძილზე მისი წევრები იყვნენ ცნობილი და დამსახურებული მოღვაწეები – ლეონარდო და ვინჩი, ისააკ ნიუტონი, ვიქტორ ჰიუგო და ა.შ.



ის აზრი, რომ წმინდა გრაალი იესოს შთამომავლობაა, დენ ბრაუნზე გაცილებით ძველია და სამხრეთ საფრანგეთს უკავშირდება. ამ რეგიონს ზოგჯერ „გრაალის ქვეყანასაც” კი უწოდებენ. აქ მდებარეობს იუნესკოს მიერ დაცული შუა საუკუნეების ციხე-ქალაქი კარკასონი, რომელსაც ყოველწლიურად 3 მილიონი ტურისტი სტუმრობს. ეს ქალაქი 2500 წლის განმავლობაში იყო დასახლებული. 1209 წელს აქ ცხოვრობდნენ ერეტიკოსად შერაცხული კატარები, რომლებიც ქრისტიანობის განსხვავებულ ფორმას მისდევნდნენ. მათ ორი ღმერთის სწამდათ, რაც პირდაპირ წინააღმდეგობაში მოდიოდა რომაულ კათოლიციზმთან. კატარების მოსაზრებით, ეს სამყარო ბოროტმა ღმერთმა შექმნა, იმ ღმერთმა, რომელსაც ძველი აღთქმა აღწერდა და მისი განდიდებით ტრადიციული ქრისტიანული ეკლესია შეცდომას უშვებდა. ხოლო იესო ქრისტე არა ღმერთი, არამედ მაცნე იყო, რომელმაც კეთილ ღმერთზე ამცნო ადამიანებს. კარკასონში ჯვაროსნები გაგზავნეს, რათა ქალაქი აეღოთ და კატარები გაენადგურებინათ. ლეგენდის მიხედვით, კატარები ინახავდნენ საიდუმლოს, რომ წმინდა გრაალი იყო წმინდა შთამომავლობა, Sang réal.

1209 წლის ზაფხულში სიმონ დე მონფორის ხელმძღვანელობით ჯვაროსნების არმია გარს შემოერტყა ქალაქს და კატარები ალყაში მოაქციეს. ამ უკანასკნელებს მალე გამოელიათ საკვები და რესურსები და 15 აგვისტოს დანებება არჩიეს. პაპისადმი გაგზავნილი მოხსენების თანახმად, ჯვაროსნებმა 20000 ადამიანი დახოცეს და ქალაქს ცეცხლი წაუკიდეს. ამით დასრულდა კატარების ეპოქა კარკასონში და დაიწყო სისხლიანი ჯვაროსნული ერა, რომელმაც ათწლეულები გასტანა. შემდეგი 35 წლის განმავლობაში კატარებზე დევნა ხორციელდებოდა მთელი საფრანგეთის მასშტაბით და თითქმის მთლიანად ამოწყვიტეს, მხოლოდ ათეულებიღა გადარჩნენ.

გადარჩენილმა კატარებმა თავი შეაფარეს მონსეგიურის ციხესიმაგრეს. მთლიანობაში აქ იყო 211 პაციფისტი მღვდელი და 98 მეომარი. 10 000 ჯვაროსნის შემოსევას ცხადია, ვერ გაუმკლავდნენ და 10 თვიანი ალყის შემდეგ მონსეგიური დაეცა. 220-მა კატარმა უარი თქვა რწმენის შეცვლაზე, ამიტომ ისინი ცოცხლად დაწვეს. რამდენიმემ კათოლიციზმი მიიღო და გათავისუფლდა, ციხესიმაგრე კი ცეცხლს მისცეს.

არსებობს ლეგენდა, რომ კატარები საუკუნეების განმავლობაში თან ატარებდნენ მისტიკურ განძს, რომელიც გავრცელებული ვერსიით, იყო იესოს ჩონჩხი, რაც ამტკიცებდა, რომ ის არ გაკრულა ჯვარზე და არც აღდგომა მომხდარა. იმავე ლეგენდით, ისინი ასევე იცავდნენ მარიამ მაგდალინელის სხეულს, რომელიც სამხრეთ საფრანგეთში ინახებოდა. არსებობს ისტორიული ცნობები, რომ ციხესიმაგრეში შეფარებულ კატარებს ნამდვილად ჰქონდათ რაღაც განძი, რომელიც შემდეგ მთებში დაიმარხა.