დოღში არაერთგზის გამარჯვებული ქალის ცხოვრება

"ქა­ლი ნაკ­ლე­ბად უბ­რაზ­დე­ბა, ლმო­ბი­ე­რად ექ­ცე­ვა და შე­სა­ბა­მი­სად, ცხე­ნიც მას­თან უფ­რო დამ­ყო­ლია"

ჩე­მი ბი­ჭი უნ­და გა­გაც­ნო, ქი­სის მტე­ვანს ჰგავ­სო, - მითხ­რა მეღ­ვი­ნემ და ცხე­ნო­სან­მა, ეკა ჭვრი­ტი­ძემ მას­თან სტუმ­რად მი­სულს და თა­ვი­სი ბრჭყვი­ა­ლა, ცხვი­რაპ­რე­ხი­ლი ქი­სის მტე­ვა­ნი, ნი­კო­ლო­ზი გა­მაც­ნო... მოგ­ვი­ა­ნე­ბით მითხ­რა, რომ ორ შვილ­თან, ნი­ნო­სა და ნი­კო­ლოზ­თან ერ­თად ათა­სო­ბით შვი­ლი ჰყავს - ვე­ნა­ხის თი­თო­ე­ულ ძირს გუ­ლის­ხ­მობ­და... ეკას სწამს, რომ ყვე­ლა ადა­მი­ან­მა სა­კუ­თარ მი­წა­ზე ისე უნ­და "გა­ი­ხა­როს", რო­გორც ვაზ­მა... გუ­ლი სწყდე­ბა, რომ ეს ბევრს არ ეს­მის და ვა­ზის კონ­კ­რე­ტულ ჯი­შებს "ე­მიგ­რან­ტო­ბას" აიძუ­ლე­ბენ... "მიჰ­ყავთ" მი­წა­ზე, რო­მე­ლიც მი­სი ად­გილ­წარ­მო­შო­ბის არ არის და ამით გა­დაგ­ვა­რე­ბა­ში უწყო­ბენ ხელს... მაღ­რა­ა­ნუ­ლა ქი­სის მიკ­რო­ზო­ნა მაღ­რა­ა­ნი და არ­გო­ხია, თუმ­ცა, ბო­ლო დროს მას კა­ხე­თი­სა და სხვა რე­გი­ო­ნე­ბის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე აშე­ნე­ბენ.

ეკა ჭვრი­ტი­ძემ უცხო­ელ მე­უღ­ლეს­თან ერ­თად შვი­დი წე­ლი სან-ფრან­ცის­კო­ში გა­ა­ტა­რა, თუმ­ცა, რო­გორც თა­ვად ამ­ბობს, თუშ­მა ქალ­მა უცხო მი­წა­ზე "ვერ იგ­ვა­რა" და გა­დაწყ­ვი­ტა სამ­შობ­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყო, შვი­ლე­ბი ქარ­თულ მი­წა­ზე აღე­ზარ­და. გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბა ნაკ­ლე­ბად მტკივ­ნე­უ­ლი რომ ყო­ფი­ლი­ყო, მე­უღ­ლის ოც­ნე­ბას, ღვი­ნის სა­კუ­თა­რი წარ­მო­ე­ბა ჰქო­ნო­და, ქარ­თულ მი­წა­ში ჩა­უ­ყა­რა სა­ფუძ­ვე­ლი - არ­გოხ­სა და მაღ­რა­ან­ში მი­წის ნაკ­ვე­თე­ბი შე­ი­ძი­ნა და ყურ­ძ­ნის სხვა რამ­დე­ნი­მე ჯიშ­თან ერ­თად, გა­და­შე­ნე­ბის პი­რას მყო­ფი ად­გი­ლობ­რი­ვი ჯი­შის, ქი­სის ვე­ნა­ხი გა­ა­შე­ნა... მა­ლე ად­გილ­ზე ღვი­ნის ქარ­ხა­ნა და ინო­ვა­ცი­უ­რი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის სას­ტუმ­რო ამუ­შავ­დე­ბა.
თუმ­ცა, ვე­ნა­ხი ერ­თა­დერ­თი არ არის, რაც ეკას დაც­ლის პი­რას მყოფ მხა­რეს­თან აკავ­ში­რებს. თა­ვად არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ცხე­ნო­სა­ნი და ცხე­ნე­ბის დი­დი ტრფი­ა­ლი წე­ლი­წად­ში ორ­ჯერ დო­ღე­ბის გა­მარ­თ­ვას ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რობს, ჩარ­თუ­ლია ღვი­ნის ტუ­რიზ­მი­სა და აგ­რო­ტუ­რიზ­მის გან­ვი­თა­რე­ბის პრო­ექ­ტებ­ში. მი­ზა­ნი ერ­თია - სურს ზამ­თარ­ში ყვე­ლა სახ­ლის საკ­ვა­მუ­რი­დან ჰა­ერ­ში თეთ­რი კვამ­ლი იშ­ლე­ბო­დეს...

- ქი­სის ყურ­ძენ­მა პო­პუ­ლა­რო­ბა ბო­ლო 10 წლის მან­ძილ­ზე მო­ი­პო­ვა. მა­ნამ­დე მის შე­სა­ხებ მხო­ლოდ მაღ­რა­ა­ნე­ლებ­მა იცოდ­ნენ. ღვი­ნოს თა­ვის­თ­ვის, ქვევ­რებ­ში წუ­რავ­დ­ნენ. ქი­სი აქ, სა­ერ­თო ჯამ­ში, 30 ჰექ­ტარ­ზე თუ იქ­ნე­ბა გა­შე­ნე­ბუ­ლი. თა­ვად მე მი­ვე­სალ­მე­ბი, ზო­გა­დად, ვა­ზის, ღვი­ნის პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცი­ას და სა­ნამ­ყე­ნე რქას უსას­ყიდ­ლოდ გავ­ცემ ხოლ­მე. მაგ­რამ არის ერ­თი პრობ­ლე­მა: ენ­ციკ­ლო­პე­დი­ა­შიც ნა­ხავთ, რომ ყურ­ძ­ნის ამ კონ­კ­რე­ტუ­ლი სა­ხე­ო­ბის, ქი­სის სრუ­ლი სა­ხე­ლი "მაღ­რა­ა­ნუ­ლა ქი­სი­ა" ანუ მი­სი კონ­კ­რე­ტუ­ლი მიკ­რო­ზო­ნა მაღ­რა­ან-არ­გო­ხის ტე­რი­ტო­რიაა. მა­შინ, რო­ცა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ღვი­ნის 525-ზე მე­ტი ჯი­ში გვაქვს, მა­ინ­ც­და­მა­ინც ქი­სის გა­შე­ნე­ბა და­იწყეს კა­ხე­თის მთელ რე­გი­ონ­ში. რო­გორც ხვან­ჭ­კა­რამ ან ქინ­ძ­მა­რა­ულ­მა უნ­და იხა­როს კონ­კ­რე­ტულ ად­გი­ლას, ისე უნ­და გა­შენ­დეს ქი­სი მხო­ლოდ არ­გო­ხი-მაღ­რა­ა­ნის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე. ვმუ­შა­ობთ და ვცდი­ლობთ მი­სი ად­გილ­წარ­მო­შო­ბის სტა­ტუ­სის მო­პო­ვე­ბას, თუმ­ცა, ამ საქ­მეს მე­ტად რთუ­ლი და დამ­ღ­ლე­ლი პრო­ცე­დუ­რე­ბი ახ­ლა­ვას თან. მა­გა­ლი­თად ჩე­მი თა­ვი შე­მიძ­ლია მო­გიყ­ვა­ნოთ - სან-ფრან­ცის­კო­ში საკ­მა­ოდ კომ­ფორ­ტუ­ლად ვცხოვ­რობ­დი, მაგ­რამ ვერ ვიგ­ვა­რე... თუშ­მა ქალ­მა სან-ფრან­ცის­კო­ში ვერ "ვიყ­ვა­ვი­ლე"... ასეა ქი­სიც. სა­ერ­თოდ არ არის სა­უ­ბა­რი კონ­კუ­რენ­ცი­ა­ზე. შარ­შან თუ მაღ­რა­ან­ში მოყ­ვა­ნი­ლი ქი­სის ად­გი­ლობ­რი­ვი ფა­სი 2.40 იყო, მაქ­სი­მუმ 1.50-ს იხ­დიდ­ნენ სხვა ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მოყ­ვა­ნილ იმა­ვე ჯი­შის ყურ­ძენ­ში. მე ჩემს 8 ჰექ­ტარ­ზე მოყ­ვა­ნი­ლი ქი­სის რე­ა­ლი­ზა­ცი­ის პრობ­ლე­მა არ მაქვს, მაგ­რამ და­ნა­შა­უ­ლია, რო­ცა ამ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ჯი­შის ყურ­ძენს თვი­სე­ბებს გა­და­უგ­ვა­რებ, გა­უ­ფუ­ჭებ.

- რა­ტომ აირ­ჩი­ეთ გა­სა­შე­ნებ­ლად კონ­კ­რე­ტუ­ლად ეს ჯი­ში?
- 2005 წელს, რო­ცა მე და ჩე­მი მე­უღ­ლე, ოლა­ფი, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ჩა­მო­ვე­დით, მა­მას არ­გო­ხე­ლი მე­გო­ბა­რი ქვევ­რის ქი­სით გაგ­ვი­მას­პინ­ძ­ლ­და. ჩე­მი მე­უღ­ლე არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად ერ­კ­ვე­ვა ღვი­ნო­ებ­ში. მის მა­მას მსოფ­ლიო ღვი­ნო­ე­ბის დი­დი კო­ლექ­ცია ჰქონ­და. რო­ცა პირ­ვე­ლად ქი­სი გა­სინ­ჯა, თქვა, რომ თა­ვი­სი სპე­ცი­ფი­კუ­რი გე­მოვ­ნუ­რი თვი­სე­ბე­ბით ის უნი­კა­ლუ­რი ჯი­ში იყო. მა­შინ 6 ჰექ­ტა­რი მი­წა ვი­ყი­დეთ. მას შემ­დეგ ნელ-ნე­ლა ვა­მა­ტეთ და ახ­ლა უკ­ვე 42 ჰექ­ტარ მი­წის ნაკ­ვეთს ვფლობთ, სა­დაც 5 ჯი­შის ყურ­ძე­ნი მოგ­ვ­ყავს. სან-ფრან­ცის­კო­ში შვი­დი წე­ლი ვიცხოვ­რეთ. რო­ცა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გად­მოს­ვ­ლა გა­დავ­წყ­ვი­ტეთ, ორი წლით ად­რე ვე­ნა­ხე­ბის ჩაყ­რა და­ვიწყეთ. ამით ჩვე­ნი გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბაც "გა­ვა­ლა­მა­ზეთ" და სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ჩა­მოს­ვ­ლაც და­ვაჩ­ქა­რეთ. ოლა­ფის ოც­ნე­ბა იყო ღვი­ნის სა­კუ­თა­რი წარ­მო­ე­ბა ჰქო­ნო­და.

- ალ­ბათ, ად­გი­ლობ­რი­ვე­ბიც გყავთ და­საქ­მე­ბუ­ლი...
- დი­ახ. მუდ­მი­ვად რვა, სე­ზონ­ზე კი, შვი­დი თვის მან­ძილ­ზე 30-მდე ადა­მი­ა­ნი მუ­შა­ობს.

- არა­სო­დეს გი­ნა­ნი­ათ, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ჩა­მოს­ვ­ლის გა­დაწყ­ვე­ტი­ლე­ბა მი­ი­ღეთ?
- არა­სო­დეს არა­ფერს ვნა­ნობ. ვცხოვ­რობ მო­ცე­მუ­ლი მო­მენ­ტით და არ ვსა­ხავ ხან­გ­რ­ძ­ლივ გეგ­მებს. გარ­და ამი­სა, არ ვა­პი­რებ, მაგ­რამ თუ წას­ვ­ლა მო­მინ­დე­ბა, ნე­ბის­მი­ერ დროს წა­ვალ.

- ოჯა­ხი, შვი­ლე­ბი, ვა­ზი, ცხე­ნე­ბი, ტუ­რის­ტუ­ლი კომ­პა­ნია, მოგ­ზა­უ­რო­ბა - დრო­ის გა­ნა­წი­ლე­ბის რა­ი­მე თქვე­ნე­უ­ლი მე­თო­დი გაქვთ?
- დრო­ის გა­ნა­წი­ლე­ბა, მარ­თ­ლაც, ძა­ლი­ან რთუ­ლია, მაგ­რამ ვა­ხერ­ხებ. ჯერ­ჯე­რო­ბით, თავს ენერ­გი­უ­ლად ვგრძნობ. ვხუმ­რობ ხოლ­მე, მა­ში­ნაც კი, რო­ცა დავ­ბერ­დე­ბი და სი­ა­რუ­ლი გა­მირ­თულ­დე­ბა, თუ­შის ქა­ლი­ვით მან­დი­ლი­თა და ნაწ­ნა­ვით შევ­ჯ­დე­ბი ცხენ­ზე და ასე შე­მო­ვივ­ლი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს-მეთ­ქი. თქვენს ჩა­მო­ნათ­ვალს მე­გობ­რე­ბი ემა­ტე­ბა. ვინც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს, აუცი­ლებ­ლად ვა­ხერ­ხებ ნახ­ვას თუნ­დაც საქ­მის ხე­ლის შეშ­ლის ფა­სად... თუ ისი­ნი გარ­კ­ვე­უ­ლი დრო­ის ინ­ტერ­ვა­ლით ვერ ვნა­ხე, მგო­ნია, რომ "საწ­ვა­ვი მი­თავ­დე­ბა". ამ დროს აღარც ბიზ­ნე­სის­თ­ვის მაქვს ენერ­გია და აღარც სხვა საქ­მის­თ­ვის. რომ ვნა­ხავ, საწ­ვა­ვის ბა­კი­ვით ვივ­სე­ბი... (ი­ცი­ნის)

- გა­ნათ­ლე­ბით თუ უკავ­შირ­დე­ბით მეღ­ვი­ნე­ო­ბა-მე­ვე­ნა­ხე­ო­ბას?
- არა, მაგ­რამ კა­ხეთ­ში გა­ვი­ზარ­დე. შე­მიძ­ლია ვე­ნა­ხი და­მო­უ­კი­დებ­ლად ჩავ­ყა­რო, გა­ვა­შე­ნო. მა­მა ახ­ლა მღვდე­ლია, მაგ­რამ მა­ნამ­დე ჯერ ფეხ­ბურ­თე­ლი იყო, შემ­დეგ - აგ­რო­ნო­მი. ამ საქ­მეს მის­გან ვსწავ­ლობ­დი. სკო­ლა ამე­რი­კა­ში და­ვამ­თავ­რე. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბულ­მა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ბიზ­ნე­სი შე­ვის­წავ­ლე. სა­ნამ ოლაფს შევ­ხ­ვ­დე­ბო­დი, ღვი­ნო სა­ერ­თოდ არ მა­ინ­ტე­რე­სებ­და. მი­სი გავ­ლე­ნით გავ­სინ­ჯე ამე­რი­კუ­ლი, იტა­ლი­უ­რი, ფრან­გუ­ლი ღვი­ნო­ე­ბი და ინ­ტე­რე­სი თან­და­თან უფ­რო გა­მიღ­რ­მავ­და.

- ღვი­ნის ტუ­რიზ­მი­სა და აგ­რო­ტუ­რიზ­მის მი­მარ­თუ­ლე­ბი­თაც მუ­შა­ობთ?
- ღვი­ნის სახლს ამ ზაფხულს არ­გოხ­ში გავ­ხ­ს­ნით. წი­ნას­წა­რი შეკ­ვე­თით ღვი­ნით და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ ჯგუ­ფებს მი­ვი­ღებთ და მას­ტერ­კ­ლა­სებს ჩა­ვუ­ტა­რებთ. ვა­პი­რებ, ქი­სის ყურ­ძენს ეროვ­ნუ­ლი კერ­ძე­ბი შე­ვუ­ხა­მო. ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ელ­ჩე­ბი თა­ვად უნ­და ვი­ყოთ. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში მცხოვ­რე­ბი უცხო­ე­ლე­ბის მოთხოვ­ნის და­საკ­მა­ყო­ფი­ლებ­ლად მინ­და ისე­თი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი სახ­ლი-სას­ტუმ­რო გავ­ხ­ს­ნა, სა­დაც ადა­მი­ა­ნე­ბი ბავ­შ­ვე­ბით შეძ­ლე­ბენ დას­ვე­ნე­ბას. გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ არა მხო­ლოდ მოზ­რ­დი­ლე­ბის, არა­მედ ბავ­შ­ვე­ბის ინ­ტე­რე­სებს.

- თქვე­ნი ღვი­ნით, ძი­რი­თა­დად, რო­მე­ლი ქვეყ­ნე­ბი არი­ან და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი?
- ღვი­ნო სინ­გა­პურ­ში, ჰონ­კონ­გ­ში, ამე­რი­კა­სა და სკან­დი­ნა­ვი­ის ქვეყ­ნებ­ში გაგ­ვაქვს. ჩე­მი მე­უღ­ლე და­ნი­ი­და­ნაა და აქ­ტი­უ­რად ვთა­ნამ­შ­რომ­ლობთ იქა­ურ ღვი­ნის კლუ­ბებ­თან. ფა­სიც მა­ღა­ლია და სა­ერ­თოდ, ღვი­ნოს­თან გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ახა­სი­ა­თებთ. ამ­ჟა­მად 70 000 ბოთლს ვა­წარ­მო­ებთ. წარ­მო­ე­ბის გაზ­რ­დას 200 000-ზე ზე­მოთ არ ვა­პი­რებთ. ჩვე­ნი მთა­ვა­რი პრი­ო­რი­ტე­ტი ხა­რის­ხია.

- რამ­დე­ნად აღ­მოჩ­ნ­დი სტი­მუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თ­ვის და გა­მოჩ­ნ­დ­ნენ თუ არა მა­მა-პა­პი­სე­უ­ლი მი­წე­ბის და­მუ­შა­ვე­ბის, ვა­ზის გა­შე­ნე­ბის მსურ­ვე­ლე­ბი?
- ვერ ვიტყ­ვი, რომ ბევ­რი მიმ­ბაძ­ვე­ლი მყავს, რად­გან ყვე­ლა საქ­მის დაწყე­ბას თან­ხის გარ­კ­ვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა სჭირ­დე­ბა, რის მო­ძი­ე­ბაც ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში ად­ვი­ლი არ არის.

- დო­ღე­ბის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი და მათ­ში არა­ერ­თ­გ­ზის გა­მარ­ჯ­ვე­ბუ­ლი ხარ...
- დოღს გა­ზაფხულ­სა და შე­მოდ­გო­მა­ზე ვაწყობთ. არ­გოხ­თან ახ­ლოს ულა­მა­ზე­სი ტყემ­ლის პლან­ტა­ცი­ე­ბი მაქვს. პლან­ტა­ცი­ის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მა­ყუ­რე­ბე­ლი ელო­დე­ბა სა­ნა­ხა­ო­ბას, ოდ­ნავ დაბ­ლა კი, 14 ჰექ­ტა­რი მი­წის გარ­შე­მო დო­ღი იმარ­თე­ბა. ულა­მა­ზე­სი სა­ნა­ხა­ო­ბაა. ამ საქ­მე­ში ახ­მე­ტის პო­ლი­ცია და გამ­გე­ო­ბა გვერ­დით მიდ­გას. რაც შე­მე­ხე­ბა მე, არც კი მახ­სოვს ცხე­ნი პირ­ვე­ლად რო­დის გა­ვა­ჭე­ნე. ამ­ჟა­მად რვა იშ­ვი­ა­თი ჯი­შის ცხე­ნი მყავს. ახალ­თე­ქურ და არა­ბულ ულა­ყებს თუ­შუ­რი ჯი­შის ფა­შა­ტებ­თან ვაჯ­ვა­რებ. 15 წლის ვი­ყა­ვი, რო­ცა დოღ­ში პირ­ვე­ლად გა­ვი­მარ­ჯ­ვე. მახ­სოვს, დოღს ედუ­არდ შე­ვარ­დ­ნა­ძე ეს­წ­რე­ბო­და და ჯილ­დოდ 200 ლა­რი გად­მომ­ცა. მას შემ­დეგ არა­ერ­თხელ მო­მი­პო­ვე­ბია პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი. ჩე­მი მე­უღ­ლის, ოლა­ფის გაც­ნო­ბაც ცხე­ნებს უკავ­შირ­დე­ბა. ერ­თხელ, თუ­შეთ­ში რამ­დე­ნი­მე ახალ­გაზ­რ­და ცხე­ნის გა­ხედ­ნას ცდი­ლობ­და. სა­ერ­თოდ, ცხე­ნი ქალ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში სხვაგ­ვა­რად იქ­ცე­ვა - მთის კა­ცე­ბის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბით, ქა­ლი ნაკ­ლე­ბად უბ­რაზ­დე­ბა, ლმო­ბი­ე­რად ექ­ცე­ვა და შე­სა­ბა­მი­სად, ცხე­ნიც მას­თან უფ­რო დამ­ყო­ლია. მას, ისე­ვე, რო­გორც ადა­მი­ანს, სიყ­ვა­რუ­ლი ათ­ვი­ნი­ე­რებს... მეც მი­ვე­დი, მი­ვე­ფე­რე, ავ­მ­ხედ­რ­დი და ნა­ხე­ვარ სა­ათ­ში ბო­ჩო­ლა­სა­ვით მი­ვუყ­ვა­ნე პატ­რონს... მა­მა­კა­ცებს შო­რის ოლა­ფიც იყო... ჩვე­ნი პირ­ვე­ლი შეხ­ვედ­რა სწო­რედ ეს გახ­ლ­დათ. ოლა­ფი ეროვ­ნულ პარ­კებ­ში ტუ­რიზ­მის გან­ვი­თა­რე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით მუ­შა­ობ­და. მოხ­და ისე, რომ პრო­ექ­ტ­ში ერ­თად მოგ­ვიხ­და ჩარ­თ­ვა და ჩვე­ნი და­ახ­ლო­ე­ბაც აქ მოხ­და.

- რო­გორც ვი­ცი, ცნო­ბილ ჯგუფ Lუმინეერს-ის წევ­რებ­თან ახ­ლო მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გა­კავ­ში­რებთ...
- ეს ჯგუ­ფი უეს­ლი შულ­ც­მა შექ­მ­ნა. მი­სი მე­უღ­ლე, ბრენ­დი ბო­ნო­მო მათ ქორ­წი­ნე­ბამ­დე ბევ­რად ად­რე ჩე­მი ახ­ლო მე­გო­ბა­რი იყო. პირ­ვე­ლად ბრენ­დი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში 2009 წელს იყო და ქვე­ყა­ნა ღრმა შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბით და­ტო­ვა. ამე­რი­კა­ში ჩა­სულს მად­ლო­ბის ნიშ­ნად წვე­უ­ლე­ბა მო­მიწყო. მე­გობ­რის სტუ­დი­ოს ტი­პის "დუპ­ლექ­ს­ში" ქარ­თუ­ლი სუფ­რა ჰქონ­და ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი - ხა­ლი­ჩე­ბით მორ­თუ­ლი გა­რე­მო და ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბი. მო­იწ­ვია რამ­დე­ნი­მე მუ­სი­კა­ლუ­რი ჯგუ­ფი. მათ შო­რის, ერთ-ერ­თ­ზე მითხ­რა, ნიუ-ჯერ­სი­დან გუ­შინ გად­მო­ვიდ­ნენ, არ ვი­ცი, ვინ არი­ან და თუ არ მო­გე­წო­ნა, შე­გიძ­ლია, გა­აგ­დოო... იყ­ვ­ნენ, ცო­დო­ე­ბი არი­ან-მეთ­ქი, ვუთხა­რი... სწო­რედ ისი­ნი იყ­ვ­ნენ Lუმინეერს. ბრენ­დი და უეს­ლი სწო­რედ მა­შინ შეხ­ვ­დ­ნენ ერ­თ­მა­ნეთს, და­მე­გობ­რ­დ­ნენ და შარ­შან­წინ იქორ­წი­ნეს კი­დეც. ნამ­დ­ვი­ლი თუ­შუ­რი ქორ­წი­ლი დო­ღი­თა და ცხე­ნი­ან-დრო­ში­ა­ნი მაყ­რით თუ­შეთ­ში გა­და­ვუ­ხა­დეთ. უეს­ლიმ ბევ­რი იშ­რო­მა, მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, შე­ამ­ჩ­ნი­ეს და ახ­ლა კი, მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, რო­გო­რი ცნო­ბი­ლე­ბი არი­ან. ორი ალ­ბო­მი აქვთ. მე­ო­რე ალ­ბო­მის, "კლე­ო­პატ­რას" ინ­ს­პი­რა­ცია ქარ­თ­ვე­ლი ქა­ლი იყო. სა­ქარ­თ­ვე­ლოს სხვა­დას­ხ­ვა კუთხე­ში სა­დიპ­ლო­მოს­თ­ვის, სა­ხე­ლად "ქარ­თ­ვე­ლი ქა­ლი", ინ­ტერ­ვი­უ­ებს აგ­რო­ვებ­და. ერთ-ერ­თ­მა ქალ­ბა­ტონ­მა თა­ვი­სი ის­ტო­რი­ით აატი­რა კი­დეც და სიმ­ღე­რა "ო­ფე­ლი­ა" მი­სი შთა­გო­ნე­ბით და­წე­რა...