"წინა ღამით მისი ქალიშვილი გაპარულა და არ იტყვით, ვის გაჰყოლია?!"
3 536 ნახვა
ჩვენს თანამედროვეობაში გვხვდებიან სხვისი ბედით დაინტერესებული ქალები, ვისაც ხანუმობა სიამოვნებას ანიჭებთ. თავს უფლებას აძლევენ, სხვის ცხოვრებაში ჩაერიონ, ქალ–ვაჟი შეაკავშირონ, ცხოვრება აუწყონ. შესანიშნავია, თუ წყვილს გაუმართლებს, ერთმანეთს შეეწყობიან და მყარ ოჯახს შექმნიან. თუ ასე არ გამოვიდა, შემკავშირებლები მორალურ პასუხისმგებლობაზე ფიქრით თავს არ იწუხებენ. მათთვის ხანუმობა აზარტია – მიზნის მისაღწევად არც ტყუილს ერიდებიან და არც თვალთმაქცობას. ამბავი, რომელიც ჩვენმა ახალგაზრდა რესპონდენტმა, მშვენიერმა და ხალისიანმა ქალბატონმა თამთამ იუმორით მოგვიყვა, ფაქტობრივად საგანგაშოა. ის ნიმუშია იმისა, თუ რა შეიძლება დაემართოს სხვისთვის "კაი ბედ–იღბლის" მოსურნეს (რესპონდენტის თხრობის სტილს ვინარჩუნებთ).
თამთა:
– ჩემი ნათესავი მაშიკო ნამდვილი 21–ე საუკუნის ხანუმაა – ელვისებური სისხარტით და კომპიუტერული ტვინით, რომლითაც ნებისმიერი ტიპის "ნიუსებს" აგროვებს და აშალაშინებს. ქალაქის ცენტრში, ერთ სერიოზულ დაწესებულებაში მუშაობს, სადაც გაუთავებლად ირევა ხალხი – მისი საქმიანობის უმნიშვნელოვანესი წყარო. მათთან ურთიერთობის დამყარება არ უჭირს – ფაქტობრივად ამის სპეციალისტია, თანაც პროფესიონალი. იცის, როგორ მიუდგეს, როგორ გახსნას თანამოსაუბრე და ალაპარაკოს ნათესავ–მეზობელთა ცხოვრების საჭირბოროტო დეტალებზე. ცნობისმოყვარე და ცინცხალი გონებით მყისვე ისრუტავს საჭირო ინფორმაციებს, არჩევს და ახარისხებს კენტად დარჩენილ ადამიანებს და მიდიიი!.. თანაც როგორი ოპერატიულია, როგორ გამოსდის მაჭანკლობა! არ იფიქროთ, რომ ამით რამე გამორჩენას ელის, უბრალოდ მოსწონს, თავისი მონდომების ნაყოფს რომ ხედავს.
– კონკრეტულად თქვენს საახლობლოში მაშიკომ ვინმე დააწყვილა?
– დიდი ხანი არ გვენახა. დედა მას მხოლოდ ტელეფონით ეკონტაქტებოდა. ერთხელაც გადავწყვიტეთ, მოგვენახულებინა. მაშიკოს ჩემი კბილა, 24 წლის გოგო ჰყავს, ელი – ლამაზი, აქტიური და საინტერესო, მაგრამ შინ არ დაგვხვდა. მაშიკო კი, დამინახა თუ არა, გადაირია:
– დიდუ, როგორ გაზრდილა!.. რა გოგოა, კლასიკური სილამაზის ნიმუში! რა სათნო და კეთილშობილი, რა ჭკვიანი და სერიოზული, რა გაზრდილი და გემოვნებიანი... სად არიან ახლა ასეთი გოგოები?! სანთლით რომ ეძებო, ვერსად ნახავ. არავინ გყავს, დედიკო?
ვერ გავიგე, რას მეკითხებით–მეთქი, მივუგე. მართლა ვერ მივხვდი, რას გულისხმობდა.
– თაყვანისმცემელი, შეყვარებული, საქმრო, კაცი, ვინც შენს ქალურობას დაინახავს, დაგაფასებს, მოგივლის და მოგეპატრონება. ამისთანა გოგო ასე "გათითოხელებული" უნდა დადიოდეს?! საცოდაობა არ არის?!
ერთ წამში ტვინი ამიდუღდა. ვერ გავიგე, რატომ აწუხებდა ჩემი კენტად ყოფნა დეიდა მაშიკოს, როცა მე მშვენივრად ვგრძნობ თავს და სულაც არ მსურს, ჩემი ახალგაზრდული წლები ვინმე მამრის სტატუსს ამოფარებულ კრეტინს ვამწარებინო. მაპატიეთ ასეთი უკიდურესობისთვის, ჩემ გარშემო ამის არაერთი ნიმუშია.
მაშიკოს უცნაურმა ლექსიკამაც ყური მომჭრა. მე და დედა მეგობრები ვართ. უსიტყვოდ მიგებს, ამიტომ უხერხულობის განმუხტვის მიზნით, ჩემ ნაცვლად გასცა პასუხი, თანაც მრავლობითში:
– ამაზე არ ვფიქრობთ, ჩემო კარგო, ჯერ სწავლა და სწავლა, მერე კარიერა, გათხოვებას ყოველთვის მოვასწრებთ.
– ალბათ არავინ გვიყვარს, – მრავლობითში აჰყვა მაშიკოც, – თორემ სიყვარული რომელ კარიერას დაგვაცდის?
– ალბათ, – მიუგო დედამ და, ჩემი ინტერესებიდან გამომდინარე, საუბრის თემის შეცვლას შეეცადა, თუმცა კოვზი ნაცარში ჩაუვარდა.
– თანაც არც ისე პატარები ვართ, 24 წელი ქალის ცხოვრებაში გარდამტეხია, ამ წუნია–წუნიობაში გავცდებით ასაკს, უსასრულობაში წავალთ და შინაბერობასაც გამოვკრავთ ხელს, – გააშავთეთრა სამყარო მაშიკომ.
– რატომ, გოგო, იწყევლები?! თუ არ იქნა შესაფერისი კაცი, გაუთხოვრად დარჩენის შიშით პირველსავე შემხვედრს ხომ არ დავეძგერებით?! – იუკადრისა დედამ.
მაგრამ მაშიკო რის ხანუმაა, თუ ცნობიერებაში სათანადო კანდიდატურა არ ამოატივტივა. თვალებთან ერთად ტვინის ხლართებიც დაატრიალა საათის ისრის მიმართულებით და ბოლოს ერთ ჯეელზე შეაჩერა.
– ევრიკააა! – დაიძახა.
– რა ევრიკა? – გაოცებით შეხედა დედამ.
– შემდგარი უნდა იყოს, შემდგარი... აი, მერიკოს ბიჭი გუგა, – არ ცხრებოდა მაშიკო.
– შემდგარი და შეუმდგარი არ ვიცი მე, ეს რა ტერმინები შემოვიდა მოდაში! – გააწყვეტინა სიტყვა დედამ, – მთავარია, თამთას მოეწონოს და მისი შესაფერისი, ღირსეული ბიჭი იყოს. ჩემი მხრივ, არ დავუშლი.
– უკეთესს ვერ ნახავ! ფეშენბინა ვაკეში, "იქს პიატი" – ბოლო მოდელი, ტიპი და რა ტიპი, არაჩვეულებრივი, არაბანალური, ყველაფერი თავის ადგილზე! ტან–ფეხი, სახე, იუმორი... ყოფილი სპორტსმენი, ორი პროფესიით, არაგოიმი, თანამდებობის პირი, თუმცა დროებით გათავისუფლებული, უკეთეს ადგილზე გადაყვანის მიზნით... – ქაქანებდა მაშიკო.
– ეგ ყველაფერი იქით იყოს, მთავარია, ტვინი როგორი აქვს, შინაარსი და ხასიათი, – მაინც ანკესს წამოეგო დედაჩემი.
– გადასარევი, ბრწყინვალე. ასეთი რომაა, მაგიტომ დასდევენ გოგოები, ზედ ახტებიან, მაგრამ თვითონ არავის აქცევს ყურადღებას. თანაც რა გოგოები, მოდელებივით... გუგას დანახვაზე წივიან და კივიან, მაგრამ შენც არ მომიკვდე! ზედ არ უყურებს. თავად ვარ მომსწრე: მისი მანქანით მივეშურებოდით, წამოგვეწია ერთი შხვართივით გოგო მანქანით, ხან აქედან უსიგნალა ამ ჩვენს გუგას, ხან იქიდან და მისი მზერის ღირსიც კი ვერ გახდა. გუგას მოსაწონი ქალი ჯერ არ დაბადებულა. ვინ იცის, ბედისწერა რას უმზადებს, იქნებ ამ ჩვენს ანგელოზივით გოგოს ელოდება? 39 წლისა შესრულდა და ჯერ კიდევ უცოლოა. გიჟს ჰგავს დედამისი, ოქროს ქალი მერიკო, მაგას შემოვევლე! ასეთი მზესავით ბიჭი უცოლოდ ხომ არ უნდა დაბერდეს.
უკვე ნერვებმაც მიმტყუნა და იუმორის გრძნობამაც. მეტის გაძლება აღარ შემეძლო. ოჯახის დიასახლისს რაღას ვეტყოდი და, დედაჩემს მივუბრუნდი, ცოტა არ იყოს, მკაცრი ტონით:
– რა ვქნა, დედა, წავიდე თუ შესაძლებელია, საუბრის თემა შეცვალოთ?
ამასობაში ელიც შემოგვესწრო, სიტუაციაში უცბათ გაერკვა და ჩემს მდგომარეობაში უთქმელად შემოვიდა. დედაჩემი, მგონი, მაგ ტიპს აფანატებს, მიკვირს, ვინმესთვის როგორ იმეტებსო, მითხრა სიცილით, ხელკავი გამიკეთა და გვერდზე ოთახში გამიყვანა. მოკლედ, მეშველა.
– ბოლო–ბოლო მაშიკომ სასურველი სასიძო მაინც გაგაცნოთ?
– ოპერატიულად იმოქმედა. დღეც არ დაუკარგავს, მეორე საღამოსვე შემახვედრა. სამსახურიდან ორ თანამშრომელ გოგოსთან ერთად ვბრუნდებოდი. მანქანით წამოგვეწია (ვითომ შემთხვევით!), ჩაგვსხა და დანიშნულების პუნქტამდე მიგვიყვანა. საჭეს მისი ნაქები გუგა უჯდა. ამას გვიან მივხვდი, მისივე საუბრის შინაარსით, თითქოს აგრძელებდა წინდღით მაშიკოს მიერ წამოჭრილ თემას, თუ როგორ აღმერთებენ გოგოები, მისი მოსაწონი კი არავინაა. მოკლედ, იმდენი იტრაბახა, რომ მივხვდი, რა კატეგორიაც იყო და ვისთვის მიმეტებდნენ. არადა ალბათ ეგონა, ამ სულელური კვეხნით ჩემ წინაშე ქულებს დაიწერდა. მთელი გზა არ გაჩერებულან არც ერთი, არც მეორე!
– როგორც ჩანს, გუგა არ მოგეწონათ. ფიზიკურად როგორი იყო?
– შავი სათვალე ეკეთა. გარეგნობით სიმპათიური, მართლაცდა კაი ტიპი ჩანდა, მაგრამ რად გინდა, ტიპური ნარცისი იყო, საკუთარ თავზე შეყვარებული, ალბათ ეგოცენტრიკოსიც.
– თავად როგორ შემოგხედათ? ალბათ მოეწონებოდით.
– როგორც ჩანს, დადებითად განეწყო ჩემდამი. მაშიკომ იმავე ღამით დაურეკა დედაჩემს და უთხრა, გუგა თამთაზე გადაირია და ჩათვალე, ეგ საქმე მოკვარახჭინებულიაო. დედამ შეიცხადა, რას ამბობ, თამთას აღარ ეკითხებიო? მაშიკო მაინც თავისას ერეკებოდა:
– აღარ მოგბეზრდათ დედა–შვილს სულისმოთქმა ხელფასიდან ხელფასამდე? როდემდე უნდა იცხოვროთ კაცის გარეშე? მომიწყვე ხელი, ეს საქმე დავასრულოთ და იქნება შენი ქალიშვილი პრინცესასავით, სახლში ფეხი ფეხს გადაიდებს, სამსახურში კი, თუ უნდა, გასართობად, სიამოვნებისთვის ივლის... შენი შვილი თუ ცხოვრებას ააწყობს, შენც არ გეშველება, გოგონი?! ეს ერთი დედა ჰყავხარ...
– არ გეწყინოს, ჩემო მაშო, მაგრამ თამთას გვერდით ამ ხნის კაცს ვერც კი წარმოვიდგენ, – წუნი მოუძებნა თავის მხრივ დედამ.
– რა ასაკია კაცისთვის 39 წელი, არ გადამრიო! ოქროს ხანაშია ბიჭი! – არ შეეპუა მაშიკო.
– რა მნიშვნელობა აქვს, დღეს როგორ გამოიყურება?! თამთა ჯერ კიდევ ბავშვია, მაგრამ რომ დაქალდება და გაიფურჩქნება, იმის ნაცვლად, რომ გვერდში ჯანსაღი მამაკაცი ჰყავდეს, ბებერ ქმარს უნდა უაროს? – წინ გაიხედა დედამ.
გუგას რა დააბერებს, ნახე, რა ფორმაშიაო, თავი გაიგიჟა მაშიკომ და დედას შესთავაზა, ფეისბუქში ამ სუპერმენის ფოტოები დაეთვალიერებინა.
– იმ ფოტოებმა დედათქვენს აზრი ხომ არ შეაცვლევინა?
– პირიქით, ჩემი შთაბეჭდილება დაუდასტურა და უფრო მეტიც... ფოტოებიდან ტიპური ნარცისი იმზირებოდა, თვითკმაყოფილი და გაბღენძილი, ლუდის ბოთლით და სიგარით ხელში გათხლაშულიყო შეზლონგზე. იყო სუფრასთან გადაღებული ფოტოებიც ძმაკაცებთან ერთად, ამოტრიალებული თვალებით. "ხომ არ კაიფობს?" – აიკვიატა დედამ, ალბათ ქალური ინტუიციით და დედის გუმანით საფრთხე იგრძნო.
ერთი სიტყვით, მაშიკოს გადაჭრით უარი ვუთხარით და, ცოტა არ იყოს, გულდაწყვეტილიც დავტოვეთ.
– გუგა მართლაც ნარკომანი აღმოჩნდა?
– მის შესახებ მეგობრებს ვუამბე. ერთი მათგანის მამიდა გუგასთან შორიახლოს ცხოვრობს. დამპირდა, გავიკითხავო. შედეგად კი უარყოფითი ცნობები მივიღე: ეს ჩვენი სუპერმენი და "შემდგარი" მამაკაცი არცთუ დალაგებული წარსულის მქონე აღმოჩნდა, არცთუ დაღვინებული ხასიათის და არცთუ სასიქადულო ოჯახის შვილი. კაიფი, ლოთობა, შფოთობა და მისთანები მისთვის უცხო არ ყოფილა. ღმერთმა იცის, რის გამო გაათავისუფლეს სამსახურიდან!.. მის მიერ სავარაუდოდ შემოთავაზებული "კაი ცხოვრება" ვის რაში უნდა?! ყოველ შემთხვევაში მე – არაფერში.
– თქვენმა "ხანუმამ" ამის შესახებ იცოდა?
– მეც ეგ კითხვა გამიჩნდა პირველად, როცა იმ კაცის შესახებ ინფორმაცია მომაწოდეს. დედამ კი მითხრა, შეუძლებელია მაშიკომ არ იცოდეს, მაგ ოჯახთან ძალიან ახლოსააო.
– არ გაარკვიეთ, მაშიკო ასე რატომ გიმეტებდათ?
– ყურადღება არ მივაქციე, ეგ კაცი არანაირად მაინტერესებდა, მაგრამ დედას კი მაშიკოსგან ძალიან ეწყინა, წუხდა და ბობოქრობდა, უნდა დავურეკო და ვუსაყვედუროო.
– საინტერესოა, რა პასუხს გასცემდა.
– არ დავარეკინე. რა აზრი ჰქონდა?! ეს ის კატეგორიაა, ვისაც ვერ შეეკამათები, კუთხეში ვერ მიაყენებ, ვერ გატეხავ და სიმართლეს ვერ ათქმევინებ. კიდევ აქეთ უნდა დაგტოვოს გაწბილებული და შეურაცხყოფილი. გავიდა ორი თვე. დედას ალბათ კვლავ გულმა უგრძნო რაღაც და მოკითხვის მიზნით მაშიკოს დაურეკა, ხომ კარგად არისო. ყურმილი მისმა დამ აიღო. დედას ინტუიცია, როგორც ყოველთვის, უტყუარი აღმოჩნდა.
– მაშიკოს რამე ცუდი შეემთხვა?
– წინა ღამით მისი ქალიშვილი გაპარულა და არ იტყვით, ვის გაჰყოლია?!
– გუგას?
– იმდენი აქო და ადიდა მაშიკომ, ისეთ სასურველ სასიძოდ წარმოადგინა, რომ ბოლოს და ბოლოს ელის შეუყვარდა. ცხადია, გუგამაც არ დაიწუნა – ჩემზე ნაკლები გოგო კი არ არის. დედაჩემმა რომ დაურეკა, იმ დროს მაშიკო დარდისგან გულწასული ეგდო თურმე, ახლობლები ასულიერებდნენ...
ნანა კობახიძე
თამთა:
– ჩემი ნათესავი მაშიკო ნამდვილი 21–ე საუკუნის ხანუმაა – ელვისებური სისხარტით და კომპიუტერული ტვინით, რომლითაც ნებისმიერი ტიპის "ნიუსებს" აგროვებს და აშალაშინებს. ქალაქის ცენტრში, ერთ სერიოზულ დაწესებულებაში მუშაობს, სადაც გაუთავებლად ირევა ხალხი – მისი საქმიანობის უმნიშვნელოვანესი წყარო. მათთან ურთიერთობის დამყარება არ უჭირს – ფაქტობრივად ამის სპეციალისტია, თანაც პროფესიონალი. იცის, როგორ მიუდგეს, როგორ გახსნას თანამოსაუბრე და ალაპარაკოს ნათესავ–მეზობელთა ცხოვრების საჭირბოროტო დეტალებზე. ცნობისმოყვარე და ცინცხალი გონებით მყისვე ისრუტავს საჭირო ინფორმაციებს, არჩევს და ახარისხებს კენტად დარჩენილ ადამიანებს და მიდიიი!.. თანაც როგორი ოპერატიულია, როგორ გამოსდის მაჭანკლობა! არ იფიქროთ, რომ ამით რამე გამორჩენას ელის, უბრალოდ მოსწონს, თავისი მონდომების ნაყოფს რომ ხედავს.
– კონკრეტულად თქვენს საახლობლოში მაშიკომ ვინმე დააწყვილა?
– დიდი ხანი არ გვენახა. დედა მას მხოლოდ ტელეფონით ეკონტაქტებოდა. ერთხელაც გადავწყვიტეთ, მოგვენახულებინა. მაშიკოს ჩემი კბილა, 24 წლის გოგო ჰყავს, ელი – ლამაზი, აქტიური და საინტერესო, მაგრამ შინ არ დაგვხვდა. მაშიკო კი, დამინახა თუ არა, გადაირია:
– დიდუ, როგორ გაზრდილა!.. რა გოგოა, კლასიკური სილამაზის ნიმუში! რა სათნო და კეთილშობილი, რა ჭკვიანი და სერიოზული, რა გაზრდილი და გემოვნებიანი... სად არიან ახლა ასეთი გოგოები?! სანთლით რომ ეძებო, ვერსად ნახავ. არავინ გყავს, დედიკო?
ვერ გავიგე, რას მეკითხებით–მეთქი, მივუგე. მართლა ვერ მივხვდი, რას გულისხმობდა.
– თაყვანისმცემელი, შეყვარებული, საქმრო, კაცი, ვინც შენს ქალურობას დაინახავს, დაგაფასებს, მოგივლის და მოგეპატრონება. ამისთანა გოგო ასე "გათითოხელებული" უნდა დადიოდეს?! საცოდაობა არ არის?!
ერთ წამში ტვინი ამიდუღდა. ვერ გავიგე, რატომ აწუხებდა ჩემი კენტად ყოფნა დეიდა მაშიკოს, როცა მე მშვენივრად ვგრძნობ თავს და სულაც არ მსურს, ჩემი ახალგაზრდული წლები ვინმე მამრის სტატუსს ამოფარებულ კრეტინს ვამწარებინო. მაპატიეთ ასეთი უკიდურესობისთვის, ჩემ გარშემო ამის არაერთი ნიმუშია.
მაშიკოს უცნაურმა ლექსიკამაც ყური მომჭრა. მე და დედა მეგობრები ვართ. უსიტყვოდ მიგებს, ამიტომ უხერხულობის განმუხტვის მიზნით, ჩემ ნაცვლად გასცა პასუხი, თანაც მრავლობითში:
– ამაზე არ ვფიქრობთ, ჩემო კარგო, ჯერ სწავლა და სწავლა, მერე კარიერა, გათხოვებას ყოველთვის მოვასწრებთ.
– ალბათ არავინ გვიყვარს, – მრავლობითში აჰყვა მაშიკოც, – თორემ სიყვარული რომელ კარიერას დაგვაცდის?
– ალბათ, – მიუგო დედამ და, ჩემი ინტერესებიდან გამომდინარე, საუბრის თემის შეცვლას შეეცადა, თუმცა კოვზი ნაცარში ჩაუვარდა.
– თანაც არც ისე პატარები ვართ, 24 წელი ქალის ცხოვრებაში გარდამტეხია, ამ წუნია–წუნიობაში გავცდებით ასაკს, უსასრულობაში წავალთ და შინაბერობასაც გამოვკრავთ ხელს, – გააშავთეთრა სამყარო მაშიკომ.
– რატომ, გოგო, იწყევლები?! თუ არ იქნა შესაფერისი კაცი, გაუთხოვრად დარჩენის შიშით პირველსავე შემხვედრს ხომ არ დავეძგერებით?! – იუკადრისა დედამ.
მაგრამ მაშიკო რის ხანუმაა, თუ ცნობიერებაში სათანადო კანდიდატურა არ ამოატივტივა. თვალებთან ერთად ტვინის ხლართებიც დაატრიალა საათის ისრის მიმართულებით და ბოლოს ერთ ჯეელზე შეაჩერა.
– ევრიკააა! – დაიძახა.
– რა ევრიკა? – გაოცებით შეხედა დედამ.
– შემდგარი უნდა იყოს, შემდგარი... აი, მერიკოს ბიჭი გუგა, – არ ცხრებოდა მაშიკო.
– შემდგარი და შეუმდგარი არ ვიცი მე, ეს რა ტერმინები შემოვიდა მოდაში! – გააწყვეტინა სიტყვა დედამ, – მთავარია, თამთას მოეწონოს და მისი შესაფერისი, ღირსეული ბიჭი იყოს. ჩემი მხრივ, არ დავუშლი.
– უკეთესს ვერ ნახავ! ფეშენბინა ვაკეში, "იქს პიატი" – ბოლო მოდელი, ტიპი და რა ტიპი, არაჩვეულებრივი, არაბანალური, ყველაფერი თავის ადგილზე! ტან–ფეხი, სახე, იუმორი... ყოფილი სპორტსმენი, ორი პროფესიით, არაგოიმი, თანამდებობის პირი, თუმცა დროებით გათავისუფლებული, უკეთეს ადგილზე გადაყვანის მიზნით... – ქაქანებდა მაშიკო.
– ეგ ყველაფერი იქით იყოს, მთავარია, ტვინი როგორი აქვს, შინაარსი და ხასიათი, – მაინც ანკესს წამოეგო დედაჩემი.
– გადასარევი, ბრწყინვალე. ასეთი რომაა, მაგიტომ დასდევენ გოგოები, ზედ ახტებიან, მაგრამ თვითონ არავის აქცევს ყურადღებას. თანაც რა გოგოები, მოდელებივით... გუგას დანახვაზე წივიან და კივიან, მაგრამ შენც არ მომიკვდე! ზედ არ უყურებს. თავად ვარ მომსწრე: მისი მანქანით მივეშურებოდით, წამოგვეწია ერთი შხვართივით გოგო მანქანით, ხან აქედან უსიგნალა ამ ჩვენს გუგას, ხან იქიდან და მისი მზერის ღირსიც კი ვერ გახდა. გუგას მოსაწონი ქალი ჯერ არ დაბადებულა. ვინ იცის, ბედისწერა რას უმზადებს, იქნებ ამ ჩვენს ანგელოზივით გოგოს ელოდება? 39 წლისა შესრულდა და ჯერ კიდევ უცოლოა. გიჟს ჰგავს დედამისი, ოქროს ქალი მერიკო, მაგას შემოვევლე! ასეთი მზესავით ბიჭი უცოლოდ ხომ არ უნდა დაბერდეს.
უკვე ნერვებმაც მიმტყუნა და იუმორის გრძნობამაც. მეტის გაძლება აღარ შემეძლო. ოჯახის დიასახლისს რაღას ვეტყოდი და, დედაჩემს მივუბრუნდი, ცოტა არ იყოს, მკაცრი ტონით:
– რა ვქნა, დედა, წავიდე თუ შესაძლებელია, საუბრის თემა შეცვალოთ?
ამასობაში ელიც შემოგვესწრო, სიტუაციაში უცბათ გაერკვა და ჩემს მდგომარეობაში უთქმელად შემოვიდა. დედაჩემი, მგონი, მაგ ტიპს აფანატებს, მიკვირს, ვინმესთვის როგორ იმეტებსო, მითხრა სიცილით, ხელკავი გამიკეთა და გვერდზე ოთახში გამიყვანა. მოკლედ, მეშველა.
– ბოლო–ბოლო მაშიკომ სასურველი სასიძო მაინც გაგაცნოთ?
– ოპერატიულად იმოქმედა. დღეც არ დაუკარგავს, მეორე საღამოსვე შემახვედრა. სამსახურიდან ორ თანამშრომელ გოგოსთან ერთად ვბრუნდებოდი. მანქანით წამოგვეწია (ვითომ შემთხვევით!), ჩაგვსხა და დანიშნულების პუნქტამდე მიგვიყვანა. საჭეს მისი ნაქები გუგა უჯდა. ამას გვიან მივხვდი, მისივე საუბრის შინაარსით, თითქოს აგრძელებდა წინდღით მაშიკოს მიერ წამოჭრილ თემას, თუ როგორ აღმერთებენ გოგოები, მისი მოსაწონი კი არავინაა. მოკლედ, იმდენი იტრაბახა, რომ მივხვდი, რა კატეგორიაც იყო და ვისთვის მიმეტებდნენ. არადა ალბათ ეგონა, ამ სულელური კვეხნით ჩემ წინაშე ქულებს დაიწერდა. მთელი გზა არ გაჩერებულან არც ერთი, არც მეორე!
– როგორც ჩანს, გუგა არ მოგეწონათ. ფიზიკურად როგორი იყო?
– შავი სათვალე ეკეთა. გარეგნობით სიმპათიური, მართლაცდა კაი ტიპი ჩანდა, მაგრამ რად გინდა, ტიპური ნარცისი იყო, საკუთარ თავზე შეყვარებული, ალბათ ეგოცენტრიკოსიც.
– თავად როგორ შემოგხედათ? ალბათ მოეწონებოდით.
– როგორც ჩანს, დადებითად განეწყო ჩემდამი. მაშიკომ იმავე ღამით დაურეკა დედაჩემს და უთხრა, გუგა თამთაზე გადაირია და ჩათვალე, ეგ საქმე მოკვარახჭინებულიაო. დედამ შეიცხადა, რას ამბობ, თამთას აღარ ეკითხებიო? მაშიკო მაინც თავისას ერეკებოდა:
– აღარ მოგბეზრდათ დედა–შვილს სულისმოთქმა ხელფასიდან ხელფასამდე? როდემდე უნდა იცხოვროთ კაცის გარეშე? მომიწყვე ხელი, ეს საქმე დავასრულოთ და იქნება შენი ქალიშვილი პრინცესასავით, სახლში ფეხი ფეხს გადაიდებს, სამსახურში კი, თუ უნდა, გასართობად, სიამოვნებისთვის ივლის... შენი შვილი თუ ცხოვრებას ააწყობს, შენც არ გეშველება, გოგონი?! ეს ერთი დედა ჰყავხარ...
– არ გეწყინოს, ჩემო მაშო, მაგრამ თამთას გვერდით ამ ხნის კაცს ვერც კი წარმოვიდგენ, – წუნი მოუძებნა თავის მხრივ დედამ.
– რა ასაკია კაცისთვის 39 წელი, არ გადამრიო! ოქროს ხანაშია ბიჭი! – არ შეეპუა მაშიკო.
– რა მნიშვნელობა აქვს, დღეს როგორ გამოიყურება?! თამთა ჯერ კიდევ ბავშვია, მაგრამ რომ დაქალდება და გაიფურჩქნება, იმის ნაცვლად, რომ გვერდში ჯანსაღი მამაკაცი ჰყავდეს, ბებერ ქმარს უნდა უაროს? – წინ გაიხედა დედამ.
გუგას რა დააბერებს, ნახე, რა ფორმაშიაო, თავი გაიგიჟა მაშიკომ და დედას შესთავაზა, ფეისბუქში ამ სუპერმენის ფოტოები დაეთვალიერებინა.
– იმ ფოტოებმა დედათქვენს აზრი ხომ არ შეაცვლევინა?
– პირიქით, ჩემი შთაბეჭდილება დაუდასტურა და უფრო მეტიც... ფოტოებიდან ტიპური ნარცისი იმზირებოდა, თვითკმაყოფილი და გაბღენძილი, ლუდის ბოთლით და სიგარით ხელში გათხლაშულიყო შეზლონგზე. იყო სუფრასთან გადაღებული ფოტოებიც ძმაკაცებთან ერთად, ამოტრიალებული თვალებით. "ხომ არ კაიფობს?" – აიკვიატა დედამ, ალბათ ქალური ინტუიციით და დედის გუმანით საფრთხე იგრძნო.
ერთი სიტყვით, მაშიკოს გადაჭრით უარი ვუთხარით და, ცოტა არ იყოს, გულდაწყვეტილიც დავტოვეთ.
– გუგა მართლაც ნარკომანი აღმოჩნდა?
– მის შესახებ მეგობრებს ვუამბე. ერთი მათგანის მამიდა გუგასთან შორიახლოს ცხოვრობს. დამპირდა, გავიკითხავო. შედეგად კი უარყოფითი ცნობები მივიღე: ეს ჩვენი სუპერმენი და "შემდგარი" მამაკაცი არცთუ დალაგებული წარსულის მქონე აღმოჩნდა, არცთუ დაღვინებული ხასიათის და არცთუ სასიქადულო ოჯახის შვილი. კაიფი, ლოთობა, შფოთობა და მისთანები მისთვის უცხო არ ყოფილა. ღმერთმა იცის, რის გამო გაათავისუფლეს სამსახურიდან!.. მის მიერ სავარაუდოდ შემოთავაზებული "კაი ცხოვრება" ვის რაში უნდა?! ყოველ შემთხვევაში მე – არაფერში.
– თქვენმა "ხანუმამ" ამის შესახებ იცოდა?
– მეც ეგ კითხვა გამიჩნდა პირველად, როცა იმ კაცის შესახებ ინფორმაცია მომაწოდეს. დედამ კი მითხრა, შეუძლებელია მაშიკომ არ იცოდეს, მაგ ოჯახთან ძალიან ახლოსააო.
– არ გაარკვიეთ, მაშიკო ასე რატომ გიმეტებდათ?
– ყურადღება არ მივაქციე, ეგ კაცი არანაირად მაინტერესებდა, მაგრამ დედას კი მაშიკოსგან ძალიან ეწყინა, წუხდა და ბობოქრობდა, უნდა დავურეკო და ვუსაყვედუროო.
– საინტერესოა, რა პასუხს გასცემდა.
– არ დავარეკინე. რა აზრი ჰქონდა?! ეს ის კატეგორიაა, ვისაც ვერ შეეკამათები, კუთხეში ვერ მიაყენებ, ვერ გატეხავ და სიმართლეს ვერ ათქმევინებ. კიდევ აქეთ უნდა დაგტოვოს გაწბილებული და შეურაცხყოფილი. გავიდა ორი თვე. დედას ალბათ კვლავ გულმა უგრძნო რაღაც და მოკითხვის მიზნით მაშიკოს დაურეკა, ხომ კარგად არისო. ყურმილი მისმა დამ აიღო. დედას ინტუიცია, როგორც ყოველთვის, უტყუარი აღმოჩნდა.
– მაშიკოს რამე ცუდი შეემთხვა?
– წინა ღამით მისი ქალიშვილი გაპარულა და არ იტყვით, ვის გაჰყოლია?!
– გუგას?
– იმდენი აქო და ადიდა მაშიკომ, ისეთ სასურველ სასიძოდ წარმოადგინა, რომ ბოლოს და ბოლოს ელის შეუყვარდა. ცხადია, გუგამაც არ დაიწუნა – ჩემზე ნაკლები გოგო კი არ არის. დედაჩემმა რომ დაურეკა, იმ დროს მაშიკო დარდისგან გულწასული ეგდო თურმე, ახლობლები ასულიერებდნენ...
ნანა კობახიძე
