ოცდამეხუთეს ეფექტი - საქმე N... (ეპიზოდი III)

ეს ყველაფერი, რაც მომიყევი, კონკიას თანამედროვე ვარიანტია, ცოტა "ექშენით" გაჯერებული: - და აი, მოულოდნელად გამოჩნდა ის ერთადერთი - არსაიდან, შურიანი გერების, მოცემულ სიტუაციაში იმ "სამეულის" კომპანიიდან დაგიხსნა, მერე თვალები აგიხილა.

ბოლოს კი "მუსტანგით" გაგაქროლა სახლში და შენ ისევ გოგრად გადაიქეცი. მიკვირს, კლუბის კიბეზე ფეხსაცმელი რომ არ გაგძვრა... ხოდა, იმას გეუბნებოდი, ლუ! ეს ყველაფერი უკაცობის ბრალია! 26 წლის ხარ და საერთოდ არავის ხვდები.

ჰოდა, შენი ჰალუცინაციის საფუძველიც ესაა. შინაგანად გინდა, რომ ვიღაც გამოჩნდეს შენს ცხოვრებაში, თუმცა ამას ჯიუტად არ აღიარებ! თან, რაღა მაინცდამაინც შენი საყვარელი სიმღერა ჰქონდა ჩართული მანქანაში?

ეს ყველაფერი შენი ქვეცნობიერის თამაშს უფრო ჰგავს, ვიდრე რეალობას - ესეც შენი ფსიქოლოგიური ახსნა. რად გინდა ფსიქოლოგი, მითხარი?

თათიამ სეანსი ჩამიტარა. თან, ფენით მიშრობდა თმას.

- ე.ი. შენ ამბობ, რომ ეს ყველაფერი მომეჩვენა?

- ლუ, 0208 ნომრის აღება იცი, რა ღირს?

- რა?

- 10 000 ლარი!

- ჰო, მერე? არ შეიძლება, ვიღაცას ჰქონდეს ასეთი ნომერი?

- გოგო, 10 000-ს რო იხდი, წესით, რამე "ბლატნოი" ნომერი უნდა აიღო. მაგალითად, რომაული I ან, უბრალოდ, სახელი, შეიძლება ქართული ასოებით. ბოლოს და ბოლოს, 007 და არა 0208, გესმის? რა არის ეს 0208? რას ნიშნავს? - არაფერს! სისულელეა რაღაც...

- ჰო.. არ ვიცი... არ მინდა, რომ ჰალუცინაცია იყოს. თვალებს რომ ვხუჭავ, თითქოს წელზე მისი ხელის სითბოს ვგრძნობ. რამოდენიმეჯერ იმ სუნამოს სუნიც მომეჩვენა. მგონი, ვგიჟდები... ასეთი რამ არასოდეს განმიცდია. შენ რა იგრძენი, როცა პირველად ნახე ნიკა?

- აუ, რავი... რაღა მახსოვს!

- თუ არ გახსოვს, ე.ი. არც გიგრძვნია, თორე არ დაგავიწყდებოდა.

- მოკლედ, მეორედ სველი თავით აღარ დაგინახო გარეთ გამოსული, შენი ჰაიმორიტიღა მაკლია! იმ არარსებულ პრინცზე ფიქრსაც მოეშვი და ნარკოტიკს აღარ გაეკარო!

- თათ, შენ წარმატებით ასრულებ დედის ფუნქციას!

- ყავა არ დავლიოთ?

- აუ, კიი... მე მანამდე კომპიუტერთან დავჯდები.

ელექტრონული ფოსტა შევამოწმე. სასმელების კომპანიიდან წერილი იყო მოსული. ჩემს მიერ გადაღებულ რეკლამასთან დაკავშირებით რაღაც პრობლემები შეექმნათ და მიბარებენ. ესღა მაკლდა. მომიწევს დღეს ოფისში მისვლა და ახალ ადვოკატთან შეხვედრა.

"ფეისბუქშიც" შევიხედე. მარიტას დაბადების დღის სურათები დაუდია. როგორც ჩანს, ჩემს მოსვლამდე იღებდნენ, რადგან მე არცერთ ფოტოზე არა ვარ. ძალიანაც კარგი. თათიამ ყავა მოიტანა და გვერდით მომიჯდა.

- უი, ნახე ერთი, რა დღეშია! ეს რომელია? ესაა მარიტა?

- არა, ეგ სალია. მარიტა მეორეა, ტუჩებს რო ბურცავს.

- რა იციან ეს, სურათებში ტუჩებს რო პრუწავენ... ნეტა ევასებათ კაცებს?.. რაღაც არა მგონია...

სურათებს რომ ვათვალიერებდით, უეცრად რაღაც დავინახე და კინაღამ ძარღვებში სისხლი გამეყინა. ერთ-ერთ სურათზე, სადაც სალი, მარიტა და ნატა პოზიორობენ, მათ უკან ბარი ჩანს, სადაც...

- ვაიმე, ისაა! - იმხელა ხმაზე წამოვიყვირე, რომ თათიას გული გავუხეთქე.

- ვინ?

- "მუსტანგის" ბიჭი...

სურათზე, ბართან ზურგით მდგომ ბიჭს თითი დავადე. ორივე ისე გადავიხარეთ მონიტორისკენ, რომ ლამის ცხვირები მივადეთ ეკრანს. შორიდან, მაგრამ კარგად ჩანდა მისი ყავისფერი ტყავის ქურთუკი...

- შენც იმას ხედავ, რასაც მე? - ვკითხე თათიას.

- კიი...

- გითხარი არაა! ნამდვილია-მეთქი! ის არის, ის ბიჭია! - პირდაპირ ყურში ჩავძახე თათიას გახარებულმა. ჩემს გულს ბაგა-ბუგი გაჰქონდა. ნეტა რა მიხარია? ჯერ არ მახსოვს, რომ ასეთი რეაქცია გამომეხატოს ოდესმე. თათია გაოგნებული მომჩერებოდა.

- დარწმუნებული ხარ?... - მკითხა ყოველი შემთხვევისთვის.

- მოჩვენებები არ დამწყებია! შეიძლება მანქანის ნომერი მომელანდა, მაგრამ ეს ბიჭი ნამდვილად იქ იყო. გარეთ გამიყვანა და "ცისარტყელები" მამღერა!

ამ სიტყვებს რომ ვამბობდი, თან ოთახში ვცემდი ბოლთას. მისმა ფოტოზე დანახვამ ჩემზე ძალიან იმოქმედა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი "მხსნელის" ვინაობა არ ვიცი და ფოტოზეც მხოლოდ ზურგითაა აღბეჭდილი, ძალიან გამიხარდა ის ფაქტი, რომ სავარაუდოდ რეალური აღმოჩნდა. ახლა მეცოდინება, რომ სადღაც არის...

თათიასთან დიდხანს ვეღარ გავჩერდი. ადგილს ვერ ვპოულობ. თავს ისე ვგრძნობ, თითქოს ხელები მაქვს შეკრული. რა შემიძლია გავაკეთო? ერთადერთი შანსი, მისი ნახვის, იმ კლუბში წასვლაა. ისიც, იმ შემთხვევაში გაამართლებს, თუ იმ კლუბის მუდმივი ან ხშირი სტუმარია. ჩემი ხასიათი რომ ვიცი, ქუჩაშიც ვეღარ ვივლი ნორმალურად, ყველგან წითელ "მუსტანგს" დავუწყებ ძებნას...

- "ლექსო, ოფისში ხართ? მოვდივარ!" - ჩემს უფროსს დავურეკე, როცა თათიასგან წამოვედი და ტაქსი გავაჩერე.

დღეს შაბათია. ოფისში მხოლოდ ლექსო და რამოდენიმე თანამშრომელი დამხვდა.

- გამოჩნდი? - მკითხა ლუკამ და ჩემს შესახვედრად სკამიდან წამოდგა.

- როგორც ხედავ. - გავუღიმე და გადავკოცნე.

- შენ რო არ ხარ, ვერ ვმუშაობ! ჩემი მუზა ხარ, ხო იცი?

- დარწმუნებული ვარ, ასეთი უჟმური მუზა, შენს გარდა, სხვას არავის ეყოლება!

- ამართლებს და უჟმური ეძახე შენ! ისა.. ლექსომ, რო მოვა, შემოვიდეს ჩემთანო. იმ ადვოკატს ეჩქარება...

- ჰო, შევდივარ! იმედია, ახალი ადვოკატი წინასავით ჩლიფინა არ იქნება. გინახავს სადმე ჩლიფინა ადვოკატი? არასოდეს მესმოდა, რას მეჩლიფინებოდა...

- დღეს რაღაც ლაღი მეჩვენები! მოხდა რამე? ვინ დამასწრო?

- კაი რა ლუკ, მე და კაცები? არ გრცხვენიაა? - ორივეს გაგვეცინა. ლექსოს კაბინეტის კარი რო შევაღე, პირზე ჯერ კიდევ ღიმილი მქონდა შერჩენილი.

- როგორც იქნა! - ლექსო ფეხზე წამოდგა და ხელით მანიშნა, რომ მაგიდასთან მივსულიყავი. მის პირდაპირ, ჩემკენ ზურგით ახალგაზრდა კაცი იჯდა, რომელიც ჩემს შემოსვლისთანავე ფეხზე წამოდგა და შემოტრიალდა.

- ლუ, გაიცანი... ეს ჩვენი ახალი ადვოკატია, ლაშა! ლაშა, ეს არის ჩვენი ლუ, იმ ფოტოების ავტორი...

- სასიამოვნოა! - გამიღიმა ლაშამ და ხელი გამომიწოდა.

- ჩემთვისაც! - ჩამოვართვი.

ლაშა დაახლოებით 35-36 წლის იქნება. სიმპათიურია. მუქი ლურჯი თვალები აქვს. სამივე მაგიდას შემოვუსხედით.

- ახლა რა ხდება! - დაიწყო ლექსომ. - იმ სასმელების კომპანიას, შენ რომ გადაუღე რეკლამა, მოუვიდა ადმინისტრაციული აქტი, რის საფუძველზეც დაჯარიმებული იქნა სოლიდური თანხით, შენი პროდუქციის გამო. ჩვენ იძულებულები ვართ, ჩავებათ სასამართლო დავაში. აი, ლაშა აგიხსნის ყველაფერს...

- ანუ შარში ვარ?

- მოკლედ, სერიოზულ ჩიხში ხართ შენც და კომპანიაც. ორი შარია რა, პირველი - ფინანსური სანქცია, მეორე - კომპანიის პრესტიჟის შელახვა და შესაბამისად, მორალური ზიანის მიყენება. იმის გამო, რომ არყის რეკლამაში არასრულწლოვანი გადაიღე, ალკოჰოლის პროპაგანდას ჰქონდა ადგილი არასრულწლოვანებთან მიმართებაში.

- ანუ ის ბიჭი, ვინც რეკლამაში გადავიღე, არასრულწლოვანია?

- ეგრეა! ლუ, რა მასალები შეგიძლია წარმოადგინო, რომ ეს ბრალდება გავაბათილოთ? იმ არასრულწლოვანის სრული დოსიე მჭირდება, სრული ინფორმაცია მისი ცხოვრების წესის შესახებ!

- დღესვე დავუკავშირდები მაგ სამოდელო სააგენტოს და მოდელის პირადი ინფორმაციის გადმოგზავნას ვთხოვ. თქვენი სავიზიტო ბარათი მომეცით და იმეილზე გადმოგიგზავნით.

ლაშას ბარათი გამოვართვი. კომპანიის ოფისიდან რომ გამოვედი, ცუდ ხასიათზე დავდექი. სასამართლოსთან არასოდეს მქონია საქმე.

კომპანიის შესასვლელთან, ცოტა მოშორებით, რამოდენიმე ბიჭი იდგა, რომლებმაც თვალი გამომაყოლეს. ინსტინქტურად ჩანთას ხელი მაგრად მოვუჭირე და ნაბიჯს ავუჩქარე. შიშისა და უნდობლობის განცდა დამეუფლა. სახლამდე მთელი გზა იმ შეგრძნებით ვიარე, თითქოს ვიღაცა მითვალთვალებდა. აშკარად დაძაბული ვარ. ჯერ ის სიზმრები, მერე მტრედები... - ძალიან ცუდი წინათგრძნობა მაქვს...

გაგრძელება იქნება

იხილეთ ასევე:
ოცდამეხუთეს ეფექტი - გაიცანით ლუ ... (ეპიზოდი I)
ოცდამეხუთეს ეფექტი - 0208 (ეპიზოდი II)