უნებლიედ შემიყვარდი 7-8
ისეთი ბედიენერები ვიყავით...ერთმანეთს ვავსებდით,არასდროს მეგონა თუ სანდრო ესე ძალიან შემიყვარდებოდა.მე მას ყოველთვის მამიკოს ბიჭად ვთვლიდი.მაგრამ ის ისეთი კარგიაა,მის მწავენე თვალებს რო შემომანათებს ყვეკაფერი მავიწყდება და უძიროდ ვიკარგები.
ამ თანაცხოვრების შემდეგ ოთხი თვე გავიდა უკვე ჩემი დაბადების დღე მოდიოდა.
18 აპრილი
დღეს ჩემი დაბადები დღეა ადრე გავიღვიძე სანდრო უკვე ამდგარი იყო(ჩვენ ერთ ოთახში ჯერაც არ გვეძინა ეს ჩემი აზრი იყო და სანდროს სხვა გზა არ ჰქონდა)
მისაღებში გავედი და იქაც არავინ იყო შემდეგ სამზარეულოში და დავინაზე მაგიდაზე ვარდების აი ძალიან დიდი თაიგული ასზე მეტი ვარდი იქნებოდა.შიგნით კი ბარათი იყო
''ნინი ჩემი ლამაზი გილოცავ დაბაების დღეს სულ ბედნიერი იყავი ჩემო ცხოვრება! რათქმაუნდა ჩემთან ერთად...მიყვარხააააარ ყველაზეე ძალიან.''
შენი იდიოტი ქმარი
მთელი დღე მილოცავდნენ მაგრამ დედას არ დაურეკია რამაც ძალიან მატკინა გული უკვე იმედი გადაწურუული მქონდა რომ საერთოოდ ახსოვდა.და აი მა დროს აწკრიალდა ტელეფონი ნომერს დავხედე და დედა იყო
-გისმენთ
-ჩემო ფერია გილოცავ დაბადების დღეს სულ ბედნიიერიი იყავიიი
-მადლოობა დეე
-ნინიი მომიყევი რა ხდება შენსკენ სანდროსკენ?
-რავიცი კარგად ვართ
-იმედია ნაწყენი აღარ ხარ ხომ იცი რომ ეს შენთვის გავაკეთეთეტ
-ვიცი დედა ეხლა ბედნიერი ვარ სანდროსთან მაგრამ ქორწინება მაინც ნაადრევი იყო
-სხვა გვარად შენ მასთან შეხვედრას არ დათანხმდებოდი
-დედა ეგ ჩემი საქმე იყო მე და სანდრო ისედაც ვიცნობდით ერთმანეთს
-კარგი ნინიმაპატიე დედი მიყვარხარ ხომ იცი
-მე დეე
-კარგი ნინი წავედი,ძალიან მინდოდა ჩამოსვლა მარამ მამაშენმა ვერ მოახერხა(დედა და მამა ამერიკაში არიან მამას საქმეების გამო)
-კარგი დეე
დედამ გამითიშა,უკვე დაღამდა სანდრო კი არ ჩანდა ტელეფონზე ვურეკავდი მაგარმ არ იღებდა უკვე ძალიან ვნერვიულობდი.ათი საათი იყოო და გარეთაც ძალიან ციოდა.უეცრად ფანჯარაში რაღაცამ გაანათა მეც გადავიხედე და ძირს ეწერა
''გილოცავ ნინი'' და დიდიიდ გულში მიყვარხაარრ .ისე გამეხარდა ისე რომ არ ვიციი პატარა ბავშვივით.მერე ძირს ჩავედი და ჩემს სანდროსთან მივედი ისისც ჩემკენ წამოვიდა ხელში ამიყვანა და დამაბაზრიალა შემდეგ კი ვნებიანად მაკოცა.
სახლში რომ ავედით სანდრომ დაიწყოო
-ნინი ეს ჯერ დასაწყისია
-რა კიდევ სიურპრიზი/?
-ხო ნნინი ეხლა მიდი გაემზადე ვახშამზე მივდივართ
-კარგიი
მე ოთახში შევედი და თეთრი საღამოს კაბა ჩავიცვი და ამავე ფერის ფეხსაცმელი ,თმა ამ ჯერად გავიშალე და მსუბუქი მაკიჟიც გავიკეთ.მისარებში რომ გავედი სანდრო გაშტერდა.
-სანდროოოო-უკვე ნერვები მომეშალა
-ხო წავედით
სანდრომ ულამაზეს რესტორანშუ მიმიყვანა ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო.ბოლოს კი სანდრომ ყელზე ბრილიანტის ყელსაბამი გამიკეთა
-სანდრო არა ამას ვერ ავიღებ
-ნინი ნუ გავიწყდება ჩემი ცოლი რომ ხარ
-ვერ გიტან-ვიხუმრე
-მეც მიყვარხაარ
უკვე წამოსვლა დავაპირეთ.სახლში რომ მივედით სანდრო არ გაჩერებულა სულ მკოცნიდა და მეფერებოდა,შემდეგ ჩვენს ოთახში შევედით და ნუ ალბათ ყველა მიხვდებით რაც მოხდა.
დილით ჩემი სანდროს გვერდით გავიღვიძე.მალევე შემომანათა მანაც მისი მწვანე თვალები.
სულ მეგონა რომ ბედნიერება არ მოვიდოდა ჩემამდე მაგრამვცდებოდი ის ჩემს გვერდით იყო და კიდევ კარგი რომ მალევე მივხვდი...
ესე ერთმანეთი ფერებაში გავიდა ერთი კვირა.მე და სანდრო ძალიან ბედნიერები ვიყავით.მაგრამ ღმერთმა არ გვაცადა.დღეს სანდრო ვარჯიშზე წავიდა,საშინელი ამინდი იყოო მაისის თვეში ესეთი საშინელი წვიმა.თითქოს ცაც გრძნობდა რა უნდა მომხდარიყო.მე ამ ბოლო დროს თავს ცუდად ვგრძნობდი გულის რევა,გონების დაკარგვა და ასე შემდეგ.გადავწყვიტე ჩემს ეჭვებში დავრწმუნებულიყავი და ტესტრი ჩავიტარე პირველ ცდაზე დადებითი პასუხი მიჩვენა თავიდან არ მჯეროდა ამიტომ კიდევ ვცადე და იგივე პასუხი.
აი ვერც კი აგიღწერთ თუ როგორი ბედნიერი ვიყავი,ერთი სული მქონდა სანდროსთვის მეთქვა რომ მალე პატარა გვეყოლებოდა...მაგრამ განგებამ ეს სიხარული ჩაგვამწარა.
უკვე ძალიან გვიანი იყო სანდრო იგვიანებდა და ამიტომ გადავწყვიტე დამერეკა.უშედეგოდ არავინ არ იღებდა ამაზე ავნერვიულდი და მოსვენება დავკარგე...
სანდრო
გვიანი იყო ბიჭები ბარში ვიყავით და ცოტა ნასვამი ვიყავი.საშინელი ამინდი იყო გზებზეც ჭირდა მოძრაობა.ვცდილობდი პატრულს არ შევემჩნიე და ნელა დამყავდა მანქანა უკვე ჩვენ უბანთან ვუხვევდი რომ იქედან ორი შავი ჯიპი მოდიოდა დიდი სისწრაფით და უცბად ყველაფერი გაშავდა...!
ნინი
აღარ შემეძლო უკვე მოთმენა აღარ ვიცოდი რა მეღონა.უცბად კი ტელეფონი აწკრიალდა უცხო ნომერი იყო მაგრამ ავიღე
-გისმენთ
-ნინი შავიძე ხართ
-დიახ მე ვარ
-თქვენ სანდრო გერსამიას მეუღლე ხართ ხომ ?
-რა ხდება ?! სანდროს რამე დაემართა
-გთხოვთ ცენტარულ საავადმყოფოში მობრძანდეთ ყველაფერს აქ აგიხსნით
ცუდად გავხდი არ შემეძლო იმაზე ფიქრი რომ სანდრო ცუდად იყოო.სწრაფად ჩავიცვი და საავდმყოფოში წავედი.იქ უკვე დამხვდნენ სანდრო მშობლები როდესაც ოფიცერი დავინახე მისკენ წავედი და კითხვები დავაყარე
-ოფიცერო რა ხდება ? რა ჭირს ჩემ ქმარს?
-თქვენი მეოღლე ავარიაში მოყვა დანარჩენს კი ექიმბეი გეტყვიან
პირველივე ექთანს მივვარდი
-სანდრო გერსამიას ექიმი სადააა-ნერვიულობისგან ვყვიროდი
-ქალბატონო დაწყნარდით მე ვარ-უკნიდან მომესმა მმაკაცის ხმა
-მითხარით რა სჭირ სანდროს?
-სანდროს ეხლა ოპერაცის გავუკეთებთ მანამდე კი ვერსაფერს ვერ გეტყვით
-შეიძლება...-ვეღარ გავაგრძელე
-არ ვიცით ვერ გეტყვირ ეხლა კი მაპატიეთ
ჩავიკეცე აღაფერი მინდოდა სანდროს გარეშე.მხოლოდ ჩემი პატარა მაზლევდა ბრძოლის სურვილს მას მამა სჭირდებოდა სულ მინდოდა რომ ჩემ შვილს ჰქონოდა მშობლების სიყვარული რომელიც მე ასე მაკკლა...
დრო ძალიან ნელკა გადიოდა ექიმი აღარადა აღარ გამოდიოდა.უკვე სამი საათი გავიდა.სანდროს მშობლები მაწყნარებდნენ მაგარმ მე მხოლოდ სანდრო კარგად ყოფნა თუ დამაწყნარებდა.და აი ექიმიც გამოცნდა
-ექიმო სანდრო როგორაა?
-სანდრო კარგადაა ძლიერი ბიჭია ეხლა პალატაში გადავიყვანთ და ერთ საათში გონს მოვა
სანდრო პალატაში გადაიყვანეს მას გვერდიდან არ ვცილდებოდი ეს ერთი საათი საუკნუდე მომეჩვენა.სანდრომ თვალები გაახილა
-სანნ
-სად ვარ?
-სააავადმყოფოში
-და შენ ვინ ხარ ?-ამ სიტყვებზე კი გავშეშდი!
4 948 ნახვა
6-03-2017, 00:01
