ოცდამეხუთეს ეფექტი - 18+ (ეპიზოდი IV)

- ძალიან გთხოვთ, ისე გაიტანეთ, რომ მე არ დავინახო! - სამზარეულოდან გავძახე მეეზოვეს, რომელიც აივანს ასუფთავებდა.
- ნუ ნერვიანობ, გენაცვალე! - გამომძახა აივნიდან. იმის წარმოდგენამ, რომ ცოცხით მკვდარი მტრედი უნდა გამოიღოს, საშინლად დამზაფრა.

- საცოდავი... იცი რა, ქალბატონო, ესე იციან ტრედმა! ცოტა ხანში, აი მაგის ქმარი, ფრთები დაკეცამს და გადავარდება!

- ვაიმე, რას ამბობთ! - შევიცხადე.

- არ გაგიგიათ?

- არაა, მტრედის სუიციდზე ნამდვილად არაფერი მსმენია!

მეეზოვეს წასვლის წინ ოცი ლარი გადავუხადე. მან მკვდარი მტრედი (თავისი კვერცხებიანად) და ცოცხი წაიღო და წავიდა. მიუხედავად იმისა, რომ საერთოდ არ შევხებივარ, მისი წასვლის შემდეგ ხელების დაბანას თხუთმეტი წუთი მოვანდომე. მგონი, საჭმელსაც ვეღარ შევჭამ...

კომპიუტერი ჩავრთე. მოდელების სააგენტოდან გამოგზავნილი იმ არასრულწლოვანის დოსიე ლაშას დილითვე გადავუგზავნე. ჯერ არ დაურეკავს. ესღა მაკლდა... ვერაფრით ვიფიქრებდი, ის ბიჭი 18 წელზე პატარა თუ იქნებოდა. რამდენი სიფრთხილეა საჭირო ყველაფერში. იმ სააგენტომ ხომ იცოდა, რა რეკლამაშიც უნდა გადამეღო? რატომ არ გამაფრთხილეს? ოღონდ ფული გააკეთონ და არაფერი ანაღვლებთ.

უცებ ჩემი ბლოგი გამახსენდა, სიზმარზე რომ დავწერე და მისი წაკითხვა მომინდა. მეორე ღამეა, რაც დასაძინებლად 3-ის ნახევარზე ვწვები, რომ 02:08-ზე აღარ გამეღვიძოს. ეს მეთოდი მე თვითონ მოვიფიქრე.

ბლოგი ბოლომდე ჩავიკითხე. რა საინტერესოა, სულ სხვანაირი განწყობით ვწერ და სულ სხვა განწყობით ვკითხულობ ხოლმე საკუთარ ბლოგებს. ვიღაცას კომენტარი დაუტოვებია:

Alter Ego

- ოცნება ფრთხილად აირჩიე, შეიძლება მართლა ახდეს!

ამაკანკალა. ვინ და რა მიზნით დამიწერა ეს? ჩემი საიტის არსებობა თითქმის არავინ იცის... მხოლოდ თათია აკომენტარებს ხოლმე ჩემს ბლოგებს, ისიც იშვიათად. ვინმე შემთხვევით რომ გადაყროდა საიტს, ასეთ კომენტარს მაინც არ დაწერდა... ვინ რა იცის ჩემი ოცნებების შესახებ? ბლოგში კიდევ კლუბის ამბავი საერთოდ არ მიხსენებია. მხოლოდ სიზმარზე და 02:08-ზე დავწერე... უცნაურია ეს ყველაფერი...

სასწრაფოდ თათიას დავურეკე.

- თათ, ბლოგზე შენ დამიკომენტარე Alter Ego-ს ნიკით?... სიზმარზე რო დავწერე... არ გინახავს?... ვიღაცამ დააკომენტარა ამ ნიკით... რა და, ფრთხილად აირჩიე ოცნება, ის შეიძლება მართლა ახდესო... ვინ უნდა იყოს?.. არა, არ ვნერვიულობ, უბრალოდ... ჰო... ჰო... კიდე ვინ იცის და რა ვიცი... ლუკამ იცის, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ ეგ არ დააკომენტარებდა მაგას... კაი, ვკითხავ მაინც... კაი... წავედი და შეგეხმიანები მერე.... გკოცნი, პაკა...

ყურმილი გავთიშე და ისევ ეკრანს მივაჩერდი. ადრეც გითხარით, რომ ემოციური არ ვარ, მაგრამ იმ ღამის მერე ისე წაეწყო მოვლენები, რომ საკუთარ თავს მე თვითონ ვეღარ ვცნობ. ხვალ ორშაბათია. ლუკას ვკითხავ, იქნებ კომენტარის ავტორის IP დამიდგინოს... მაგრამ ამითაც რას მივხვდები?..

უცებ მობილურმა დარეკა. ეკრანს დავხედე - "advokati-lasha".

- გისმენთ...

- გამარჯობა, ლუ, შეძლებთ, რომ ერთ საათში კაფე "ნოსტალგიაში" მოხვიდეთ?

- კი, როგორ არა! ჩემს სახლთან არც ისე შორსაა!

- კარგი, მაშინ გელოდებით...

აუჩქარებლად ჩავიცვი. ისევ იმ კომენტარზე ვფიქრობდი. ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ვინც ეს დაპოსტა, კლუბში მომხდარი ამბის შესახებ რაღაც იცის...

კაფემდე ფეხით ვიარე და 20 წუთში მივედი. ლაშა უკვე მისული იყო. ყავა შევუკვეთეთ.

- მოკლედ, რატომ დაგიბარე. - დაიწყო ხმადაბლა და ჩემკენ გადმოიხარა. - იმ არასრულწლოვანზე კანონდარღვევა აღმოვაჩინე...

- მართლა?.. რა კანონდარღვევა?

- შარშან ბუქარესტში რაღაც კონკურსში მიიღო მონაწილეობა. მაგ კონკურსში ასაკობრივი ცენზი იყო. ამ ბიჭს კონკურსამდე თვენახევრით ადრე შეუსრულდა 18 წელი. ამიტომ თავისი პირადობის მოწმობა გააყალბა.

- ვაიმე, რა მაგარია!.. ეს როგორ გაიგეთ?

- დროა, საუბრის შენობით ფორმაზე გადავიდეთ... ჯერ ერთი, საგამომძიებლო პრაქტიკა არ მაკლია, მეორეც, უშიშროების ყოფილი თანამშრომელი ვარ! - მითხრა ლაშამ და გამიღიმა.

- ე.ი. პრობლემა მოგვარდა?

- არა! ეგრე მარტივად არ არის საქმე... იმ მოდელს დავუკავშირდი და შეხვედრა ვთხოვე.

- მერე?

- გამირბის! მე ფაქტები არ მაქვს, ამიტომ მისი აღიარებითი ჩვენება მჭირდება, გესმის? უნდა ვაიძულოთ, რომ სიმართლე თქვას!

- გასაგებია... და რატო იტყვის სიმართლეს? პრობლემები არ შეექმნება?

- ხოდა, საქმეც მაგაშია! უფრო აგრესიულად უნდა ვიმოქმედო. ეგ მე მომანდე, ოღონდ, მანამდე რამენაირად შენ უნდა შემახვედრო! მოკლედ, თამაშში უნდა ჩაება!

- მეე?.. - საოცრად დავიბენი.

- ნუ გეშინია! ყველაფერი კარგად იქნება... შენ როგორმე დაუკავშირდი და შეხვედრაზე დაითანხმე. ოღონდ მე არ მახსენო!

- გასაგებია... ისე, ასეთი რამ არასოდეს გამიკეთებია!

- მოკლედ, შენ უკავშირდები და შეხვედრაზე უთანხმდები. ეცადე, ბუნებრივად და დამაჯერებლად ითამაშო! ყველა შენი ნაბიჯის საქმის კურსში უნდა ჩამაყენო, კარგი?

- კარგი!

- ჰო და კიდევ, მთავარი არ მითქვამს. იმ სასმელების კომპანიის იურისტს, რომელმაც საჩივრის ოქმი შეადგინა, ორი თვის წინ მიუმართავს იმ სააგენტოსთვის, სადაც ეგ ბიჭი მუშაობს. დაუკვირდი! - შენი რეკლამის გადაღებამდე ორი თვით ადრე. სერიოზული საფუძველი მაქვს ვიფიქრო, რომ მაგ კომპანიის მიზანი თავისი კონკურენტის ჩაძირვაა.

- რომელი კომპანიაა?

-"თეთრი არწივი". მოკლედ, როგორმე უნდა ავალაპარაკოთ ის ბიჭი!

დაძაბული ვიჯექი. ლაშა ეტყობა, მიხვდა, რომ ვნერვიულობდი და თემა შეცვალა. ჯერ გამაცინა, მერე სამსახურზე დავიწყეთ ლაპარაკი.

- იმ ახალ შეკვეთას გადავხედე და იურიდიულად ყველაფერი წესრიგშია!

- რომელ შეკვეთას? - ვკითხე და გამახსენდა, ლექსომ ახალი კლიენტის შესახებ რომ მომწერა. როგორ ამომივარდა თავიდან...

- შოკოლადი "სამეფოს"... აი, ხვალ რომ მიხვალ, ყველაფერს გეტყვის ლექსო.

- ლოკაცია ხომ არ უხსენებია? სად უნდა გადავიღოთ?

- არ იციან ჯერ. დამკვეთს ინტერიერი არ უნდა... ისე, ერთი ადგილი ვიცი, მარტვილშია. შარშან ვიყავი. მდინარეა, აქეთ-იქით მწვანე კლდეები... თურმე მაგ ადგილას დედოფალი ეკატერინე ბანაობდა ხოლმე. ერთი დიდი ლოდია, სადაც წვებოდა გასაშრობად... ულამაზესი ადგილია!

- თან "სამეფო" ჰქვია შოკოლადს... ძაან მაგარი იქნება! ხვალ მოხვალ ოფისში? შეგიძლია "გუგლის" რუკაზე რომ მაჩვენო ეგ ადგილი?

- კი, რა პრობლემაა! ისედაც შემიძლია წამოგყვეთ და მიგიყვანოთ... ცოტა ძნელი მისაგნებია...

- ძალიან მაგარი იქნება!

ცოტა გავხალისდი. ლაშა ძალიან კარგი მოსაუბრე აღმოჩნდა. ყავა დავლიეთ და სახლამდე მიმაცილა. გზაშიც ვლაპარაკობდით. ჩემს კორპუსს რომ მივუახლოვდი, უცებ თავში ერთმა აზრმა გამიელვა და ლაშას მივუბრუნდი.

- შენ ხომ არ შეგიძლია მანქანის ნომრის მიხედვით მისი პატრონის ვინაობის დადგენა?

- უპრობლემოდ!

გამაჟრიალა.

- მითხარი ნომერი!

- შეიძლება არც არსებობდეს ასეთი ნომერი, მაგრამ თუ ძნელი არ იქნება, მაინც გადაამოწმე...

- არ არის-მეთქი პრობლემა, მითხარი...

- 0208...

- კარგი, გაგირკვევ!

ლაშას დავემშვიდობე და სახლში ავედი. აივანზე გავიხედე. ქვრივი მტრედი კარადის თავზე შემომჯდარიყო. მგონი, არ აპირებს თავის მოკვლას.

ცხელი შხაპი მივიღე. მერე ლორიანი ბუტერბროდი გავიკეთე და საწოლში შევწექი. ტელევიზორი ჩავრთე. მობილურზე ისევ ლაშამ დამირეკა.

- ლუ, ხომ არ გაგაღვიძე?

- არა, არ მძინავს!

- გავარკვიე, რაც მთხოვე!

- ასე მალე? - გულმა ბაგაბუგი დამიწყო.

- მოკლედ, ის ნომერი არსებობს...

გაგრძელება იქნება

იხილეთ ასევე:

ოცდამეხუთეს ეფექტი - გაიცანით ლუ (ეპიზოდი I)

ოცდამეხუთეს ეფექტი - 02:08 (ეპიზოდი II)

ოცდამეხუთეს ეფექტი - საქმე N (ეპიზოდი III)