პლასტიკური ქირურგიის უარყოფითი ეფექტები
ბოლო ორი ოცწლეულია, პლასტიკური ქირურგია სულ უფრო აქტიურად ვითარდება. ადამიანებს სურთ, უფრო ლამაზად და ახალგაზრდულად გამოიყურებოდნენ ან შეისწორონ ის, რაც ბუნებამ მიანიჭა.
რა თქმა უნდა, ამაში ბევრი პლუსია: ადამიანთა უმეტესობას აქვს შანსი, გამოისწოროს ნაკლი და გათავისუფლდეს კომპლექსებისგან, მაგრამ არსებობს მინუსებიც: დღეს პლასტიკურ ქირურგიას მისდევს ყველა, ვისაც არ ეზარება - მცირე კლინიკებიდან დაწყებული, მასშტაბური და რესპუბლიკური საავადმყოფოებით დამთავრებული. სამწუხაროდ, პლასტიკა ყოველთვის არ ამართლებს მასში ჩადებულ თანხებსა და მოლოდინს.
რაშია პრობლემა?
მისი სპეციფიკის მიუხედავად, პლასტიკური ქირურგია მაინც ქირურგიაა - ეს არის ოპერაცია, რომელიც ნარკოზის ქვეშ ტარდება, რაც არ გამორიცხავს შესაძლო გართულებებსა და უკუჩვენებებს.
გარდა ამისა, ექიმი უნდა იყოს არა მარტო ქირურგი, არამედ მხატვარიც, სკულპტორი და ფსიქოლოგი ერთდროულად. მას უნდა ჰქონდეს ანატომიისა და ფიზიოლოგიის კარგი ცოდნა. ასეთი კი ბევრი არ არის.
ის შედეგი არ არის
ადამიანს, რომელიც უკმაყოფილოა საკუთარი გარეგნობით, თავის სახეს (ან აღნაგობას) ქმნის ფილმების, წიგნების გმირებისა და ვარსკვლავებისგან და საკუთარ თავზე "ირგებს".
ეს ადამიანები ზედმიწევნით კარგად ქმნიან თავის წარმოსახვაში გარეგნულ იერს და, ფაქტობრივად, ცხოვრობენ მასთან ერთად. მათ ერთი სული აქვთ, როდის გამოვლენ კლინიკიდან ახალი სახითა და სხეულით. და თუ ის შედეგს ვერ დაინახავს, ვარდება დეპრესიაში და კვლავ წვება სკალპელის ქვეშ.
ტკივილის შიში
პლასტიკური ოპერაციის შემდგომი პერიოდი საკმაოდ მტკივნეულია. ადამიანი შეიძლება წლობით წყვეტდეს ამ ნაბიჯზე წასვლას და ამ ყველაფრის შემდეგ შედეგით თუ უკმაყოფილო დარჩა, დაიტანჯება. გამეორებას და შესაბამისად, ყველაფრის გამოსწორებას ვერ შეძლებს - ტკივილის გახსენებაც აღარ მოუნდება.
სურვილი, გაიკეთოს ისევ და ისევ
ადამიანები, რომელთაც გაიკეთეს პლასტიკური ოპერაცია, ხშირად ისევ მიდიან ამ ნაბიჯზე. ამის მიზეზი პირველი ოპერაციის შედეგი ხდება. თუ მან მთლიანად გაამართლა, ჩნდება სურვილი, რომ ახლა სხვა რამე გამოისწოროს (გაიკეთოს ცხვირი, შეიცვალოს ტუჩის ან მკერდის ფორმა) და ამის შემდეგ მართლაც იდეალური იქნება.
ან პირიქით, თუ ოპერაციამ ვერ გაამართლა, განმეორებითი ოპერაცია უკვე საჭიროებას მოითხოვს. ასე შეიძლება გაგრძელდეს დაუსრულებლად.
ასეთი ადამიანები ხშირად დისმორფოფობიით იტანჯებიან - გარეგნობის შეცვლის ავადმყოფური მიდრეკილებით. ისინი იკეთებენ სვირინგებსა და პირსინგს, სახისა და სხეულის პლასტიკას და ეს ხდება დაუსრულებლად. ასეთ ადამიანებს აუცილებლად ესაჭიროებათ ფსიქოთერაპევტის და არა ქირურგის დახმარება.
2 342 ნახვა
9-03-2017, 23:31
