დათო არჩვაძემ და ეთუნა ფარეხელაშვილმა ჯვარი ღამის პირველ საათზე დაიწერეს

მუსიკოსმა დათო არჩვაძემ ახალი სიყვარული ბავშვობის მეგობრებს შორის იპოვა. ერთი წლის წინ ამერიკიდან ჩამოსულმა მეგობარმა მუსიკოსის ცხოვრება რადიკალურად შეცვალა.
დათოს რჩეული ხელოვნებათმცოდნე ეთუნა ფარეხელაშვილია, რომელიც ბოლო რვა წლის განმავლობაში ამერიკაში ცხოვრობდა. მათი სიყვარულის ისტორია მაშინ დაიწყო, როცა ეთუნა პირველად ჩამოვიდა თბილისში და მონატრებული მეგობრები მოინახულა. მას შემდეგ მათმა სიყვარულმა ინტერნეტით და ტელეფონით განაგრძო არსებობა... წყვილი პომპეზურ ქორწილს გეგმავდა, მაგრამ ექსპრომტად, ლამაზ და ორიგინალურ ჯვრისწერას დასჯერდნენ. 25 ოქტომბერს ისინი ცოლ–ქმარი გახდნენ.
დათო ირწმუნება, რომ ამ სიყვარულმა ის უბედნიერეს კაცად აქცია. პირველ ცოლთან, სოფო კუჭავასთან დაშორებამ ბევრი ტკივილი მოუტანა. ახალმა სიყვარულმა კი ძველი იარები მოუშუშა და, როგორც ამბობს, ახლა ცხოვრებას თავიდან იწყებს.
– დათო, გაგვაცანით თქვენი რჩეული. როდის გამოჩნდა ის თქვენს ცხოვრებაში?
დათო: დიდი სიამოვნებით წარვადგენ. ეს არის ქალი, რომელიც ყველაზე ძალიან მიყვარს და რომელმაც უბედნიერეს კაცად მაქცია. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ცხოვრება და ღმერთი ეთუნას სახით ასეთ საჩუქარს გამიკეთებდა. მე და ჩემი რჩეული, ეთუნა ფარეხელაშვილი ბავშვობიდან, სკოლის ასაკიდან ერთად მოვდივართ. ოჯახებით ვახლობლობთ, ის ჩემი დის კლასელი იყო. იმდენი ხანია მას ვიცნობ, რომ ვერც კი გავიხსენებ, პირველად სად ვნახე.
– როგორი იყო თქვენი ურთიერთობა მაშინ, ბავშვობის წლებში, მასზე შეყვარებული არ ყოფილხართ?
დათო: არა, 2011 წლის ნოემბრამდე ეს აბსოლუტურად სხვა ურთიერთობა და მეგობრობა იყო. ეთუნა 8 წელი ამერიკაში ცხოვრობდა, მაგრამ მეგობრული კავშირი არ გაგვიწყვეტია.
ეთუნა: მე და დათოს სიძე და და უახლოესი მეგობრები ვართ. აქედან გამომდინარე, დათოს ოჯახთან მუდმივად მქონდა კონტაქტი.
დათო: ბოლო ერთი წელია, რაც ეთუნას სხვა თვალით შევხედე და მას შემდეგ ძილი აღარ მქონია. მუდმივად ინტერნეტით ვეკონტაქტებოდით ერთმანეთს და იმის გამო, რომ საათობრივი სივრცე განსხვავებული გვქონდა, ღამეებს ვათენებდი. თანაც, შინაგანადაც ყველაზე პროდუქტიული ღამით ვარ.
– როგორ მოხდა, რომ ადამიანი, რომელიც წლების განმავლობაში თქვენ გარშემო ტრიალებდა, უცებ შეგიყვარდათ?
დათო: ყოველთვის ვამბობ, რომ უფალი ძალიან მოწყალეა. ჩემს ცხოვრებაში იყო რთული პერიოდები და სწორედ ამის შემდეგ გამოჩნდა სიყვარული, რომელიც სამარადჟამო გვირგვინია ჩემთვის. ჩვენს ურთიერთობას სხვა ახსნა არ აქვს.
ეთუნა: მე თვითონ ვერ ვხვდები, რა მოხდა ერთი წლის წინ, როდესაც ცოტა ხნით ჩამოვედი თბილისში. ალბათ ის რვაწლიანი პაუზა მნიშვნელოვანი იყო. ადამიანთან რაც უნდა ხშირად გქონდეს კონტაქტი ტელეფონით ან ინტერნეტით, როცა შორს ხარ, მეგობრობაც ნელ–ნელა პასიური ხდება. როცა თბილისში ჩამოვედი, სხვა მეგობრებთან ერთად დათოც ვნახე. ამბობს, როგორც კი დაგინახე, მივხვდი, რომ ცხოვრებაში ვისაც ვეძებდი, შენ იყავიო.
დათო: რვაწლიანი პაუზა, თუნდაც მეგობრობაში, დიდი დროა. ადრე რომ ვინმეს ეთქვა, ეთუნა შეგიყვარდებაო, ვერ დავუშვებდი, რადგან იმდენად ყოველდღიური ურთიერთობა გვქონდა, რომ ლამის ჩემი ოჯახის წევრად ვთვლიდი. რვა წლის შემდეგ კი სულ სხვა ქალი დავინახე.
– ძველი და ახალი, ანუ ამერიკიდან დაბრუნებული ეთუნა მნიშვნელოვნად განსხვავდება?
დათო: ბევრი მეგობარი და ნათესავი მყავს ამერიკაში და კარგად ვიცი, ადამიანს როგორ ცვლის ამერიკული ცხოვრების წესი და კულტურა. ჩემდა გასაოცრად, ეთუნა ისევ ისეთი დაბრუნდა, როგორსაც ვიცნობდი. უბრალოდ, არ ვიცი, რა დამემართა, მაგრამ, როგორც კი ვნახე, მაშინვე ვიგრძენი, რომ მიყვარდა. "ქალაქურში" გვქონდა კონცერტი, სადაც ეთუნა დავპატიჟეთ და მაშინვე სიმღერა მივუძღვენი სცენიდან. ჩემთვის ერთ–ერთი ყველაზე სანუკვარი სიმღერა ვუმღერე, რომელსაც ჰქვია "როგორ მოვიდა, არ ვიცი". ეს სიმღერა ჩემს გრძნობას ყველაზე კარგად გამოხატავს. ამ კონცერტის მეორე დღეს ჩემს მეგობრებთან გამოვედი სიტყვით, რომ ეს გოგო ჩემთვის მინდოდა. ჩემი გადაწყვეტილების შესახებ ჯერ ეთუნამაც არ იცოდა.
ეთუნა: მე კარგა ხანი მაინც არ ვთვლიდი, რომ დათოს ჩემ მიმართ სხვა გრძნობა ამოძრავებდა. როდესაც დიდხნიანი განშორების შემდეგ თბილისში ჩამოდიხარ, ყველა მეგობარი ცდილობს, განსაკუთრებულად მოგეფეროს, განსაკუთრებული ყურადღება მოგაქციოს. ამიტომ დათოს ინიციატივებსაც ვერ ვანსხვავებდი სხვებისგან. როცა ამერიკაში დავბრუნდი, უკვე მივხვდი, რომ დათო სულ სხვანაირად იქცეოდა. მაინც არ ვიჯერებდი, რადგან დათო ზოგადად ძალიან თბილი და რომანტიკული ადამიანია.
დათო: მიუხედავად იმისა, რომ ეთუნას ჩამოსვლიდან ერთ დღეში დავრწმუნდი, რომ მასთან ერთად მთელი ცხოვრების გატარება მინდოდა, მაინც არ ვიჩქარე. სამ თვეში ის კვლავ ამერიკაში დაბრუნდა და მერე დაიწყო ჩვენი მიმოწერები და ვირტუალური კონტაქტი. ასეთ ურთიერთობაში უფრო გავიხსენი. სიყვარული ინტერნეტის საშუალებით ავუხსენი. ამ ერთი წლის განმავლობაში თუ რაიმე სიმღერა დამიწერია, თუ რაიმე მომხდარა ჩემს ცხოვრებაში, ყველაფერი ეთუნასთვის მაქვს გაგზავნილი და გაზიარებული. დეკანოზმა თავმასმა (ჩოხელი), რომელმაც ყველაფერი იცოდა ჩემი გრძნობების შესახებ, ლექსი დამიწერა და ჩემს სიყვარულს მიუძღვნა. ეს ლექსი მაშინვე ვაქციე სიმღერად – "მიყვარხარ, მაგ ღიმილს მოგტაცებ". ძალიან მიხარია, რომ ეს სიმღერა დღეს ჰიტია. მას დათო კენჭიაშვილთან და ანსამბლ "ქალდიასთან" ერთად ვმღერი. ეს ჩემი და ეთუნას სიყვარულის პირველი სიმღერაა. ამ სიმღერით ავუხსენი სიყვარული. ერთ საიდუმლოსაც გაგიმხელთ: ეთუნას ბავშვობიდან ვიცნობ, მაგრამ სწორედ ახლა აღმოვაჩინე, რომ საოცარ ლექსებს წერს. როცა ეს სიმღერა გავუგზავნე, თავისი ლექსები გამომიგზავნა და სიყვარული ასე ამიხსნა.
– მეგობრობიდან სიყვარულში გადაზრდილი გრძნობა ალბათ უფრო მნიშვნელოვანია, რადგან ერთმანეთს კარგად იცნობთ.
ეთუნა: სიყვარულმა მაინც ბევრი აღმოჩენა გაგვაკეთებინა. დათო უთქმელად ხვდებოდა ყველაფერს, რა დროს რა მჭირდებოდა. ყოველთვის იცოდა, რა გამიხარდებოდა.
დათო: სასწაული აღმოჩენები გავაკეთეთ – ყველაფერში ერთნაირი გემოვნება და შეხედულება გვაქვს. ელემენტარულად, საჭმელიც კი ერთნაირი გვიყვარს. ისეთი თანხვედრა გვაქვს, ხანდახარ გვიკვირს კიდეც. ერთ ისტორიას გეტყვით: საერთოდ უცხოურ სიმღერებს იშვიათად ვმღერი. ერთი ესპანური სიმღერა ძალიან მიყვარს და მის ჩაწერას ვაპირებ. ამ სიმღერას ბოჩელი მღერის, მაგრამ დიდად პოპულარული არ არის.
ეთუნა: ერთხელ დათოს ვკითხე, რატომ არ მღერი უცხოენოვან სიმღერებს–მეთქი. მკითხა, აბა, რომელი სიმღერა მომიხდებაო და მეც ის სიმღერა ვუთხარი, რომელზეც თვითონაც ფიქრობდა.
დათო: გავგიჟდი! წარმოიდგინეთ, მსოფლიო მასშტაბით რამდენი სიმღერა არსებობს და ორივე ერთ სიმღერაზე ვფიქრობდით.
– როგორც გავიგე, ორიგინალური ჯვრისწერა გქონდათ.
ეთუნა: ორივეს გვინდოდა, რომ ჩვენი ჯვრისწერა განსაკუთრებული და ლამაზი ყოფილიყო, მაგრამ ამას დრო უნდოდა. ისეთ ქორწილს, როგორიც გვინდოდა, მომავალში გავაკეთებთ. ახლა კი ძალიან სპონტანურად და ლამაზად ვიქორწინეთ.
დათო: შუაღამისას, პირველ საათზე დავიწერეთ ჯვარი, ჯვრის მამის ეკლესიაში ჩემმა მოძღვარმა, დეკანოზმა ზაზამ (კირვალიძე) შეასრულა ჯვრისწერის რიტუალი. ძალიან ლამაზი ღამე იყო, მეგობრები არც იჯერებდნენ, როცა ვუთხარი, რომ შუაღამეს ჯვარს ვიწერდი.
ეთუნა: სხვათა შორის, პირველი ზიარება ბავშვობაში სწორედ ამ ეკლესიაში მივიღე. მამა თავმასი რამდენჯერაც შემხვდება, სულ მეუბნება, შენი ადგილი ამ ტაძარში ისევ არისო. მეც გადავწყვიტე, ამ ტაძრის მრევლი გავხდე.
– ყველაფერი გამიგია, მაგრამ ღამის პირველ საათზე ჯვრისწერა, არა.
დათო: გვინდოდა, რომ ეს დღე ყველას დამახსოვრებოდა. მეჯვარეებიდან დაწყებული ყველას ყბა ჩამოუვარდა ამ ამბავზე. ჯვრისწერას წინ ლამაზი საღამო უსწრებდა. 6 საათით ადრე ეთუნას სახლთან სიურპრიზი მოვუწყვეთ. ნახალოვკაში მისი სახლის წინ ჩემი მეგობარი ცხოვრობს. მათი სახლების აივნები ერთმანეთს უყურებს. ჩემი მეგობრები შევკრიბე და ანთებული სანთლებით ხელში ვუმღერეთ. ისეთი ლამაზი სანახაობა გამოვიდა, რომ მთელი ნახალოვკა ქუჩაში იყო, მე კი მხოლოდ ერთ ქალს ვხედავდი და ეს ეთუნა გახლდათ. ასეთი საღამოს დაგვირგვინება ლამაზი ჯვრისწერა იყო. სერენადებს მომავალშიც ვუმღერებ, მაგრამ მინდოდა, მანამდე მემღერა, სანამ ჩემი ცოლი გახდებოდა.
ეთუნა: ძალიან სასიამოვნო მოულოდნელობა იყო ჩემთვის. ჩვენს ოჯახში დათოს სიძე იმყოფებოდა, რომელთანაც თურმე შეთანხმებული იყო და მოტყუებით გამიყვანა აივანზე, თითქოს საქმე ჰქონდა. სიბნელე იყო და უცებ წინა სახლის აივანზე სანთლები აინთო. თითქოს სამყარო გაიყინა, აღარაფერი მესმოდა და მხოლოდ დათოს ვუყურებდი.
– ამერიკაში რას საქმიანობდით?
ეთუნა: დისერტაციის დასაცავად წავედი და როგორც ხდება ხოლმე, შემდეგ იქ დარჩენა მომიწია. ჩემი პროფესიით ვმუშაობდი, ბოლოს მეტროპოლიტენ ოპერის მომღერლის ასისტენტად ვიყავი.
დათო: ესეც რა დამთხვევაა, რომ ის მუსიკალურ სამყაროში მუშაობდა. ეს სფერო ძალიან კარგად იცის, ბრწყინვალეა კონცერტების ორგანიზებაში და, სხვათა შორის, კარგადაც მღერის. ერთი–ორი წაუღიღინა და აღვფრთოვანდი.
– დათოს წარსული, პირველი ოჯახის დანგრევა სოფო კუჭავასთან ძალიან დრამატული იყო. ამის შესახებ მუდმივად იწერებოდა პრესაში. თქვენამდე თუ მოდიოდა ეს ამბები და როგორ აღიქვით?
ეთუნა: რა თქმა უნდა, ყველაფერი ვიცოდი და ძალიან გული მწყდებოდა, ასეთი კარგი ადამიანი, როგორიც დათო იყო, ასეთ მდგომარეობაში რომ აღმოჩნდა. ვგრძნობდი, რომ მის ცხოვრებაში ძალიან მტკივნეული პერიოდი იყო. ამ ტკივილს მეც განვიცდიდი.
– გქონდათ ამ თემაზე გულახდილი საუბრები? გაიგეთ, რატომ დაშორდა დათო პირველ ცოლს?
ეთუნა: კი, იმ დონემდე ვიცი ეს ამბავი, რაც საჭიროა. დათოს წარსულს და ნებისმიერ მის გადაწყვეტილებას ძალიან დიდ პატივს ვცემ.
– თავის პირველ სიყვარულს დათომ ბევრი სიმღერა მიუძღვნა, მათ შორის, ცნობილი ჰიტი "მონატრებიხარ ფიქრებს". ალბათ ძნელია თქვენთვის ამ სიმღერების მოსმენა.
ეთუნა: არა, იმ სიმღერებს სიამოვნებით ვუსმენ, რადგან იმ პერიოდში დათო გახარებული იყო და შესანიშნავ სიმღერებს წერდა. რატომ უნდა მაღიზიანებდეს, არ ვიცი.
დათო: სიმღერებში ჩემი ცხოვრებაა. ემოციებს არასოდეს ვმალავ. ახლა ჩემთვის მთავარია, რა იქნება მომავალში. მომავალს კი ეთუნასთან ერთად ვხედავ და ვიცი, რომ ეს სიყვარული გაცილებით ბევრ სიმღერას დამაწერინებს.
– ეთუნა, თქვენს ცხოვრებაშიც იყო ტკივილიანი სიყვარული და იმედგაცრუება?
ეთუნა: არა.
დათო: მხოლოდ და მხოლოდ დათო არჩვაძეს ელოდებოდა.
ეთუნა: შევეცდები, რომ დათოს ტკივილიც შევამსუბუქო.
დათო: უკვე ისე შეამსუბუქე, რომ არც კი მახსოვს, ცხოვრებაში რამე თუ მტკენია.
– დათო, როგორი დიასახლისია თქვენი რჩეული?
დათო: ერთი სული მაქვს, ეთუნას გაკეთებულ ხინკალს როდის შევჭამ. ვიცი, რომ ყველაფერი მაგრად გამოსდის.
ეთუნა: სამზარეულოში თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ და დიასახლისობა ჩემთვის უცხო არ არის. თანაც, დათოს ოჯახს ისე კარგად ვიცნობ, რომ მათთან შესაგუებლად დრო არ მჭირდება. გუშინაც ვფიქრობდი, რა კომპლექსები შეიძლება გამიჩნდეს დათოს სახლში ცხოვრებისას–მეთქი და ვხვდები, რომ აბსოლუტურად არავითარი პრობლემა არ მექნება. საერთოდ არ მესმის, როდესაც ქალი ამბობს, რომ საჭმლის მომზადება არ ეხერხება. შეიძლება რაღაც არ ვიცოდე, მაგრამ აუცილებლად ვისწავლი და გავაკეთებ. სამზარეულოში ჩემთვის "არ შემიძლია და ვერ გავაკეთებ" არ არსებობს.
დათო: ძალიან მიკვირს ხოლმე, თუნდაც თქვენს ჟურნალში, ქალები რომ ამაყობენ, სამზარეულოში არაფრის გაკეთება არ შეგვიძლიაო.
– ამერიკაში ამზადებდით ქართულ კერძებს ?
ეთუნა: კი, ხშირად. ამერიკელი მეგობრები ჩემს ხაჭაპურზე გიჟდებოდნენ.
– აპირებთ ამერიკაში დაბრუნებას?
ეთუნა: ჯერ არ ვიცი.
დათო: რაღაც პერიოდი ამერიკასთან კონტაქტს ვერ გავწყვეტთ. რამდენიმე თვით იქ წასვლა მოგვიწევს ხოლმე. თბილისს კი მთლიანად ვერ დავტოვებთ. შევეცდები, ამერიკაში ყოფნისას დრო გამოვიყენო და ქართველი ემიგრანტებისათვის კონცერტები ჩავატარო. თანაც, როგორც უკვე გითხარით, ეთუნას ორგანიზების საოცარი ნიჭი აქვს.

– დათო, რას შეადარებთ თქვენს ახლანდელ სიყვარულს?
დათო: ის სიმღერა, რომელიც ეთუნას მივუძღვენი, მთავრდება ასე:
"მიყვარხარ, მაგ ღიმილს მოგტაცებ,
ცხოვრება დავიწყოთ თავიდან...".
მგონი, ამ სიტყვებით ყველაფერია ნათქვამი.

ავთო ჩიტიძე