გიორგი აფციაურმა სალიტა ჩუბინიძეს ხელი სცენაზე სთხოვა
4 842 ნახვა
გადაცემა "თქვენი შოუს" წამყვანებმა გიორგი აფციაურმა და სალიტა ჩუბინიძემ 29 სექტემბერს ჯვარი დაიწერეს და ხელი მოაწერეს. ქორწილი კი თბილისის ზღვის კლუბში გადაიხადეს. თეთრი საქორწილო კაბა, ლამაზი ტორტი, ცაში გაშვებული გულის ფორმის ფრანები, ფეიერვერკები, ცეკვა ქართული... – ასე მოკლედ აღწერს წყვილი ამ ქორწილს. ყველაფერი კი ზაფხულში დაიწყო: ერთ დღეს აღმოაჩინეს, რომ ერთმანეთი უყვარდათ. "თქვენი შოუს" ერთ–ერთი კონცერტის დასრულების შემდეგ კი გიორგიმ სალიტას ხელი სთხოვა, თანაც პირდაპირ მაყურებლის წინაშე და საყვარელი ქალისგან თანხმობაც მაშინვე მიიღო.
– პირველ რიგში, გილოცავთ და ბედნიერებას გისურვებთ! როგორ გაიცანით ერთმანეთი?
გიორგი: ყველაფერი ჩემი ინიციატივით დაიწყო. გაცნობის დღიდან გავხდით კარგი მეგობრები. ხშირად გვიწევდა ერთმანეთის ნახვა, თუმცა მაშინ ვერც კი ვიფიქრებდი, რომ ოდესმე ერთმანეთს ცხოვრებას დავუკავშირებდით.
სალიტა: როცა ერთობლივად დავიწყეთ გადაცემის წაყვანა, ჩვენი მეგობრობა ჩვეულებრივად გრძელდებოდა, არაფერი იცვლებოდა. თუმცა ჩვენზე ხშირად ვიგებდით ჭორებს, რომ შეყვარებულები ვიყავით და ასე შემდეგ. ეს ამბავი სასაცილოდ არ გვყოფნიდა. მართლა წარმოუდგენლად მიმაჩნდა, რომ მომავალში ცოლ–ქმარი ვიქნებოდით.
– რატომ, მეგობრებს შორის ქორწინება ვერ წარმოგედგინათ?
სალიტა: პირიქით, მე იდეალურად მიმაჩნია, როცა მეგობრებს ერთმანეთი უყვარდებათ, მაგრამ ჩვენც თუ ასე დაგვემართებოდა, არ მეგონა. გიორგის მუდამ დიდ პატივს ვცემდი, მაგრამ ჩვენ შორის ყოველთვის იყო დისტანცია, რომელსაც არასოდეს ვაბიჯებდით.
გიორგი: ეს დისტანცია მაშინ დაირღვა, როცა ერთად დავიწყეთ გადაცემის წაყვანა, უფრო მეტ დროს ვატარებით ერთად, რეპეტიციებს ერთად გავდიოდით, ერთად ვემზადებოდით. ამან უფრო დაგვაახლოვა. საქმიდან გამომდინარე, გვიანობამდე გვიწევდა მუშაობა... ვერ დავასახელებ იმ დროს, როცა ჩვენ შორის სიყვარული გაჩნდა. ალბათ გაუცნობიერებლად მანამდეც მქონდა მის მიმართ გრძნობა, მაგრამ მერე სიყვარული უცებ, ერთბაშად აფეთქდა.
– მეგობრებმა ამ რომანის შესახებ იცოდნენ?
გიორგი: ჩვენი სიყვარულის შესახებ ბორჯომში კონცერტის დროს გაიგეს... ყოველთვის მეცინებოდა, რომ ამბობდნენ, წინასწარ ვერ დაგეგმავ, ვინ შეგიყვარდებაო. მე ვამბობდი, ეს თუ ვერ შეძელი, დებილი უნდა იყო–მეთქი. მაგრამ მერე ისე მოხდა, რომ ეს საკუთარ თავზე გამოვცადე, ყველაფერი დაუგეგმავად მოხდა.
– სალიტა, სიყვარულში როგორ გამოგიტყდათ?
სალიტა: ზაფხულის დაწყებასთან ერთად დაიწყო ერთმანეთის მისამართით ხუმრობით რეპლიკების სროლა.
გიორგი: თავიდან მეც მეგონა, კომპლიმენტებს რომ ვეუბნებოდი და თავს ვაწონებდი, ამ ყველაფერს ხუმრობით ვაკეთებდი.
სალიტა: მაგრამ მერე და მერე ეს ხუმრობა სერიოზულ ურთიერთობაში გადაიზარდა. არ მინდოდა, ფლირტი გამეჩაღებინა. მერე რომ არაფერი გამოსულიყო, ამით მეგობრული ურთიერთობაც გაგვიფუჭდებოდა და სამსახურებრივიც. ასეთ შემთხვევაში ვეღარ შევძლებდი მასთან ერთად მუშაობას, ამიტომ ამ რისკზე ვერ მივდიოდი. სულ ვფიქრობდი, ბიჭები რას იტყვიან, ხალხი რას იფიქრებს–მეთქი. თუმცა მერე ყველას ძალიან გაუხარდა ჩვენი ერთად ყოფნა.
– კოლეგებმა არ გისაყვედურეს, როცა გაიგეს, რომ თქვენს გრძნობას მათაც უმალავდით?
გიორგი: არა, რადგან ბოლოს გაირკვა, რომ ჩვენი ბიჭები ისედაც ყველაფერს ხვდებოდნენ და, სხვათა შორის, არა მარტო ისინი – მაყურებელიც, ნათესავებიც... მგონი, მარტო ჩვენ ვერ ვხვდებოდით, რომ ერთმანეთი გვიყვარდა.
სალიტა: ფაქტობრივად სამი კვირა ვიყავით შეყვარებულები და ვერავინ ვერაფერს ამჩნევდა. უბრალოდ, როცა ერთად მოგვიწია ტურნეში წასვლა, იქ უკვე ვეღარ დავმალეთ ეს ყველაფერი. გვერდიგვერდ ვისხედით, მაგრამ წესიერად ვერ ვეკონტაქტებოდით ერთმანეთს. ერთხელაც გიორგი გამწარდა და დაიყვირა, მეტი აღარ შემიძლიაო...
გიორგი: კი არ ვასაიდუმლოებდით ჩვენს ურთიერთობას, უბრალოდ არ გვინდოდა, საჯაროდ გვეთქვა.
– ცოლ–ქმარს ერთად მუშაობა არ გიჭირთ? ალბათ რთულია ოჯახის და სამსახურის საქმეების ერთმანეთისგან გამიჯვნა.
სალიტა: არა, რადგან სახლში სამსახურის საქმეებზე არ ვსაუბრობთ, სამსახურში კი ოჯახურ თემებს არ განვიხილავთ. სამსახური სამსახურია, სახლი – სახლი. როგორი თანამშრომელიც აქამდე ვიყავი, ახლაც ზუსტად ისეთივე ვარ. არც მეტი მომეთხოვება და არც – ნაკლები.
– რომანტიკულად გთხოვათ ცოლობა?
სალიტა: 12 აგვისტოს ბორჯომში კონცერტის დასასრულს გიორგიმ მიკროფონი აიღო ხელში, მაყურებელს მადლობა გადაუხადა, დაემშვიდობა და ამას მოაყოლა ხელის თხოვნა, სალიტა, ცოლად გამომყევიო. ჩვენს კონცერტს უამრავი მაყურებელი ესწრებოდა, არც ბიჭებმა იცოდნენ დაზუსტებით არაფერი, ერთმანეთს გაკვირვებული უყურებდნენ.
– ბევრმა ალბათ მორიგ ხუმრობად მიიღო გიორგის სიტყვები.
სალიტა: დიახ, ბევრს ასეთი შთაბეჭდილება შეექმნა.
გიორგი: ვიდრე ჯვარი არ დავიწერეთ, ბევრს მორიგი პიარი ეგონა, რასაც ხშირად მივმართავთ ხოლმე.
– ცოლობაზე თანხმობა სცენაზევე უთხარით?
გიორგი: ხალხმა აიძულა, დამთანხმებოდა.
სალიტა: კი, მაშინვე ვუპასუხე, რომ მეც მიყვარდა და თანახმა ვიყავი, ცოლად გავყოლოდი. ბორჯომის შემდეგ ვიყავით ახალციხეში, სამტრედიაში, იქაც გავმართეთ კონცერტები. კარგად არ მქონდა გაცნობიერებული, რაც მოხდა. მეგონა, თბილისში ჩამოსვლისთანავე სახლში უნდა დავბრუნებულიყავი, მაგრამ ასე რომ არ მოხდა, თავადაც გაკვირვებული დავრჩი.
– როგორი იყო შეყვარებულობის სამი კვირა?
სალიტა: ეს ის სამი კვირა იყო, როცა ერთმანეთს გამოვუტყდით გრძნობებში. მანამდე ორივეს გაუცნობიერებლად გვიყვარდა ერთმანეთი.
– თქვენი ოჯახებისთვის მოულოდნელი იყო თქვენი შეუღლება?
სალიტა: როგორც კი ურთიერობა გავარკვიეთ, ჩემს ოჯახთან ამ თემაზე ვისაუბრე. მათთვის არ დამიმალავს, რომ მე და გიორგის ერთმანეთი გვიყვარდა, შესაბამისად, მათთვის მოულოდნელი არაფერი ყოფილა და ჩვენი გადაწყვეტილება დადებითად შეაფასეს.
გიორგი: ბიჭი მშრომელია (იცინის)!
სალიტა: მეტსაც გეტყვით, მამამ მადლობა მითხრა, რომ ყველაფერი ვუამბე. გიორგის ოჯახის წევრებისგან დიდ სიმპათიას ვგრძნობ.
გიორგი: ადრე ჩემი ოჯახის წევრები სალიტაზე ამბობდნენ, უი, რა კარგი, ნიჭიერი გოგოა, რა კარგად მღერისო. ახლა ამბობენ, უი, ჩვენი რძალი რა კარგი, ნიჭიერი გოგოა, რა კარგად მღერისო.
– სად ცხოვრობთ? ერთ ჭერქვეშ ცხოვრებასთან შეგუება ხომ არ გიჭირთ?
გიორგი: ჩემთან, სახლში, ჩემს ოჯახთან ერთად ვცხოვრობთ. რაც შეეხება შეგუებას, არ გვიჭირს. ვხვდები, რომ ცხოვრების სხვა ეტაპი დაიწყო, ეს ყველაფერი სასიამოვნო და კარგია. პრინციპში, სხვა სიტყვებით ვერც აღვწერ. ისე, უნდა გითხრათ, რომ კარგი ხასიათის ბიჭი ვარ, ძალიან კარგი სიმთვრალე მაქვს (იცინის).
სალიტა: ადრე გიორგის რიდი მქონდა, ცოტა მეშინოდა კიდეც.
გიორგი: არც ისეთი ბუა აღმოვჩნდი, როგორიც თავიდან ვეგონე.
სალიტა: გიორგი არ ამჟღავნებს, თორემ ძალიან რომანტიკულია.
გიორგი: ლექსებს ვერ ვიმახსოვრებ, სამაგიეროდ, ტელეფონის ნომრები კარგად მამახსოვრდება.
– გიორგის რომანტიკულობა რაში გამოიხატება?
სალიტა: დილით სახლის კარს რომ გავაღებდი, ყვავილების მთა მხვდებოდა. ეს სისტემატურად ხდებოდა.
გიორგი: ვიღაცეები უგზავნიდნენ და მე ვიბრალებდი.
– ახლა ქორწილის დეტალებზე გვიამბეთ.
გიორგი: ქორწილი 29 სექტემბერს გვქონდა. ჯვარი მცხეთაში, სვეტიცხოველში დავიწერეთ, ხელი თბილისის ზღვის კლუბში მოვაწერეთ, ქორწილიც იქ გვქონდა.
სალიტა: პრინციპში, შეიძლება ითქვას, რომ ქართული ტრადიციული ქორწილი გვქონდა. მე და გიორგიმ "ქართული" კი ვიცეკვეთ, მაგრამ ამ როლში ძალიან სასაცილოები ვიყავით. იყო ფეიერვერკი, ცაში გავუშვით გულის ფორმის ფრანები, გვქონდა ლამაზი საქორწილო ტორტი და, რაც მთავარია, მეცვა თეთრი საპატარძლო კაბა. ყველა კარგ ხასიათზე იყო.
– თაფლობისთვე მოიწყვეთ?
გიორგი: ვიდრე ქორწილს გადავიხდიდით, მანამდე წავედით მთაში, არავინ იცოდა, სად ვიყავით. ეს საუკეთესო დასვენება იყო. ქორწილის შემდეგ ე.წ. თაფლობისთვე არ გვქონია. თუმცა მთავარია, რომ თავს კარგად ვგრძნობთ.
სალიტა: გიორგიმ ბევრი დადებითი თვისება გამოავლინა თანაცხოვრების პერიოდში. ჰარმონიული წყვილი ვართ. მადლობა ღმერთს, ჩვენი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიცვალა, ჩემი ნაწილი ვიპოვე და ძალიან ბედნიერი ვარ.
– შვილსაც ხომ არ ელოდებით?
სალიტა: ჯერ – არა, თუმცა, როცა ადამიანი ამ ნაბიჯს დგამს და ოჯახს ქმნის, რა თქმა უნდა, სურვილიც აქვს, რომ შვილი ჰყავდეს. ორივეს გვინდა, მალე მშობლები გავხდეთ.
ლანა კიკნაძე
– პირველ რიგში, გილოცავთ და ბედნიერებას გისურვებთ! როგორ გაიცანით ერთმანეთი?
გიორგი: ყველაფერი ჩემი ინიციატივით დაიწყო. გაცნობის დღიდან გავხდით კარგი მეგობრები. ხშირად გვიწევდა ერთმანეთის ნახვა, თუმცა მაშინ ვერც კი ვიფიქრებდი, რომ ოდესმე ერთმანეთს ცხოვრებას დავუკავშირებდით.
სალიტა: როცა ერთობლივად დავიწყეთ გადაცემის წაყვანა, ჩვენი მეგობრობა ჩვეულებრივად გრძელდებოდა, არაფერი იცვლებოდა. თუმცა ჩვენზე ხშირად ვიგებდით ჭორებს, რომ შეყვარებულები ვიყავით და ასე შემდეგ. ეს ამბავი სასაცილოდ არ გვყოფნიდა. მართლა წარმოუდგენლად მიმაჩნდა, რომ მომავალში ცოლ–ქმარი ვიქნებოდით.
– რატომ, მეგობრებს შორის ქორწინება ვერ წარმოგედგინათ?
სალიტა: პირიქით, მე იდეალურად მიმაჩნია, როცა მეგობრებს ერთმანეთი უყვარდებათ, მაგრამ ჩვენც თუ ასე დაგვემართებოდა, არ მეგონა. გიორგის მუდამ დიდ პატივს ვცემდი, მაგრამ ჩვენ შორის ყოველთვის იყო დისტანცია, რომელსაც არასოდეს ვაბიჯებდით.
გიორგი: ეს დისტანცია მაშინ დაირღვა, როცა ერთად დავიწყეთ გადაცემის წაყვანა, უფრო მეტ დროს ვატარებით ერთად, რეპეტიციებს ერთად გავდიოდით, ერთად ვემზადებოდით. ამან უფრო დაგვაახლოვა. საქმიდან გამომდინარე, გვიანობამდე გვიწევდა მუშაობა... ვერ დავასახელებ იმ დროს, როცა ჩვენ შორის სიყვარული გაჩნდა. ალბათ გაუცნობიერებლად მანამდეც მქონდა მის მიმართ გრძნობა, მაგრამ მერე სიყვარული უცებ, ერთბაშად აფეთქდა.
– მეგობრებმა ამ რომანის შესახებ იცოდნენ?
გიორგი: ჩვენი სიყვარულის შესახებ ბორჯომში კონცერტის დროს გაიგეს... ყოველთვის მეცინებოდა, რომ ამბობდნენ, წინასწარ ვერ დაგეგმავ, ვინ შეგიყვარდებაო. მე ვამბობდი, ეს თუ ვერ შეძელი, დებილი უნდა იყო–მეთქი. მაგრამ მერე ისე მოხდა, რომ ეს საკუთარ თავზე გამოვცადე, ყველაფერი დაუგეგმავად მოხდა.
– სალიტა, სიყვარულში როგორ გამოგიტყდათ?
სალიტა: ზაფხულის დაწყებასთან ერთად დაიწყო ერთმანეთის მისამართით ხუმრობით რეპლიკების სროლა.
გიორგი: თავიდან მეც მეგონა, კომპლიმენტებს რომ ვეუბნებოდი და თავს ვაწონებდი, ამ ყველაფერს ხუმრობით ვაკეთებდი.
სალიტა: მაგრამ მერე და მერე ეს ხუმრობა სერიოზულ ურთიერთობაში გადაიზარდა. არ მინდოდა, ფლირტი გამეჩაღებინა. მერე რომ არაფერი გამოსულიყო, ამით მეგობრული ურთიერთობაც გაგვიფუჭდებოდა და სამსახურებრივიც. ასეთ შემთხვევაში ვეღარ შევძლებდი მასთან ერთად მუშაობას, ამიტომ ამ რისკზე ვერ მივდიოდი. სულ ვფიქრობდი, ბიჭები რას იტყვიან, ხალხი რას იფიქრებს–მეთქი. თუმცა მერე ყველას ძალიან გაუხარდა ჩვენი ერთად ყოფნა.
– კოლეგებმა არ გისაყვედურეს, როცა გაიგეს, რომ თქვენს გრძნობას მათაც უმალავდით?
გიორგი: არა, რადგან ბოლოს გაირკვა, რომ ჩვენი ბიჭები ისედაც ყველაფერს ხვდებოდნენ და, სხვათა შორის, არა მარტო ისინი – მაყურებელიც, ნათესავებიც... მგონი, მარტო ჩვენ ვერ ვხვდებოდით, რომ ერთმანეთი გვიყვარდა.
სალიტა: ფაქტობრივად სამი კვირა ვიყავით შეყვარებულები და ვერავინ ვერაფერს ამჩნევდა. უბრალოდ, როცა ერთად მოგვიწია ტურნეში წასვლა, იქ უკვე ვეღარ დავმალეთ ეს ყველაფერი. გვერდიგვერდ ვისხედით, მაგრამ წესიერად ვერ ვეკონტაქტებოდით ერთმანეთს. ერთხელაც გიორგი გამწარდა და დაიყვირა, მეტი აღარ შემიძლიაო...
გიორგი: კი არ ვასაიდუმლოებდით ჩვენს ურთიერთობას, უბრალოდ არ გვინდოდა, საჯაროდ გვეთქვა.
– ცოლ–ქმარს ერთად მუშაობა არ გიჭირთ? ალბათ რთულია ოჯახის და სამსახურის საქმეების ერთმანეთისგან გამიჯვნა.
სალიტა: არა, რადგან სახლში სამსახურის საქმეებზე არ ვსაუბრობთ, სამსახურში კი ოჯახურ თემებს არ განვიხილავთ. სამსახური სამსახურია, სახლი – სახლი. როგორი თანამშრომელიც აქამდე ვიყავი, ახლაც ზუსტად ისეთივე ვარ. არც მეტი მომეთხოვება და არც – ნაკლები.
– რომანტიკულად გთხოვათ ცოლობა?
სალიტა: 12 აგვისტოს ბორჯომში კონცერტის დასასრულს გიორგიმ მიკროფონი აიღო ხელში, მაყურებელს მადლობა გადაუხადა, დაემშვიდობა და ამას მოაყოლა ხელის თხოვნა, სალიტა, ცოლად გამომყევიო. ჩვენს კონცერტს უამრავი მაყურებელი ესწრებოდა, არც ბიჭებმა იცოდნენ დაზუსტებით არაფერი, ერთმანეთს გაკვირვებული უყურებდნენ.
– ბევრმა ალბათ მორიგ ხუმრობად მიიღო გიორგის სიტყვები.
სალიტა: დიახ, ბევრს ასეთი შთაბეჭდილება შეექმნა.
გიორგი: ვიდრე ჯვარი არ დავიწერეთ, ბევრს მორიგი პიარი ეგონა, რასაც ხშირად მივმართავთ ხოლმე.
– ცოლობაზე თანხმობა სცენაზევე უთხარით?
გიორგი: ხალხმა აიძულა, დამთანხმებოდა.
სალიტა: კი, მაშინვე ვუპასუხე, რომ მეც მიყვარდა და თანახმა ვიყავი, ცოლად გავყოლოდი. ბორჯომის შემდეგ ვიყავით ახალციხეში, სამტრედიაში, იქაც გავმართეთ კონცერტები. კარგად არ მქონდა გაცნობიერებული, რაც მოხდა. მეგონა, თბილისში ჩამოსვლისთანავე სახლში უნდა დავბრუნებულიყავი, მაგრამ ასე რომ არ მოხდა, თავადაც გაკვირვებული დავრჩი.
– როგორი იყო შეყვარებულობის სამი კვირა?
სალიტა: ეს ის სამი კვირა იყო, როცა ერთმანეთს გამოვუტყდით გრძნობებში. მანამდე ორივეს გაუცნობიერებლად გვიყვარდა ერთმანეთი.
– თქვენი ოჯახებისთვის მოულოდნელი იყო თქვენი შეუღლება?
სალიტა: როგორც კი ურთიერობა გავარკვიეთ, ჩემს ოჯახთან ამ თემაზე ვისაუბრე. მათთვის არ დამიმალავს, რომ მე და გიორგის ერთმანეთი გვიყვარდა, შესაბამისად, მათთვის მოულოდნელი არაფერი ყოფილა და ჩვენი გადაწყვეტილება დადებითად შეაფასეს.
გიორგი: ბიჭი მშრომელია (იცინის)!
სალიტა: მეტსაც გეტყვით, მამამ მადლობა მითხრა, რომ ყველაფერი ვუამბე. გიორგის ოჯახის წევრებისგან დიდ სიმპათიას ვგრძნობ.
გიორგი: ადრე ჩემი ოჯახის წევრები სალიტაზე ამბობდნენ, უი, რა კარგი, ნიჭიერი გოგოა, რა კარგად მღერისო. ახლა ამბობენ, უი, ჩვენი რძალი რა კარგი, ნიჭიერი გოგოა, რა კარგად მღერისო.
– სად ცხოვრობთ? ერთ ჭერქვეშ ცხოვრებასთან შეგუება ხომ არ გიჭირთ?
გიორგი: ჩემთან, სახლში, ჩემს ოჯახთან ერთად ვცხოვრობთ. რაც შეეხება შეგუებას, არ გვიჭირს. ვხვდები, რომ ცხოვრების სხვა ეტაპი დაიწყო, ეს ყველაფერი სასიამოვნო და კარგია. პრინციპში, სხვა სიტყვებით ვერც აღვწერ. ისე, უნდა გითხრათ, რომ კარგი ხასიათის ბიჭი ვარ, ძალიან კარგი სიმთვრალე მაქვს (იცინის).
სალიტა: ადრე გიორგის რიდი მქონდა, ცოტა მეშინოდა კიდეც.
გიორგი: არც ისეთი ბუა აღმოვჩნდი, როგორიც თავიდან ვეგონე.
სალიტა: გიორგი არ ამჟღავნებს, თორემ ძალიან რომანტიკულია.
გიორგი: ლექსებს ვერ ვიმახსოვრებ, სამაგიეროდ, ტელეფონის ნომრები კარგად მამახსოვრდება.
– გიორგის რომანტიკულობა რაში გამოიხატება?
სალიტა: დილით სახლის კარს რომ გავაღებდი, ყვავილების მთა მხვდებოდა. ეს სისტემატურად ხდებოდა.
გიორგი: ვიღაცეები უგზავნიდნენ და მე ვიბრალებდი.
– ახლა ქორწილის დეტალებზე გვიამბეთ.
გიორგი: ქორწილი 29 სექტემბერს გვქონდა. ჯვარი მცხეთაში, სვეტიცხოველში დავიწერეთ, ხელი თბილისის ზღვის კლუბში მოვაწერეთ, ქორწილიც იქ გვქონდა.
სალიტა: პრინციპში, შეიძლება ითქვას, რომ ქართული ტრადიციული ქორწილი გვქონდა. მე და გიორგიმ "ქართული" კი ვიცეკვეთ, მაგრამ ამ როლში ძალიან სასაცილოები ვიყავით. იყო ფეიერვერკი, ცაში გავუშვით გულის ფორმის ფრანები, გვქონდა ლამაზი საქორწილო ტორტი და, რაც მთავარია, მეცვა თეთრი საპატარძლო კაბა. ყველა კარგ ხასიათზე იყო.
– თაფლობისთვე მოიწყვეთ?
გიორგი: ვიდრე ქორწილს გადავიხდიდით, მანამდე წავედით მთაში, არავინ იცოდა, სად ვიყავით. ეს საუკეთესო დასვენება იყო. ქორწილის შემდეგ ე.წ. თაფლობისთვე არ გვქონია. თუმცა მთავარია, რომ თავს კარგად ვგრძნობთ.
სალიტა: გიორგიმ ბევრი დადებითი თვისება გამოავლინა თანაცხოვრების პერიოდში. ჰარმონიული წყვილი ვართ. მადლობა ღმერთს, ჩვენი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიცვალა, ჩემი ნაწილი ვიპოვე და ძალიან ბედნიერი ვარ.
– შვილსაც ხომ არ ელოდებით?
სალიტა: ჯერ – არა, თუმცა, როცა ადამიანი ამ ნაბიჯს დგამს და ოჯახს ქმნის, რა თქმა უნდა, სურვილიც აქვს, რომ შვილი ჰყავდეს. ორივეს გვინდა, მალე მშობლები გავხდეთ.
ლანა კიკნაძე
