მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
2 508 ნახვა
– აღმასვლა. დაღმასვლა. წინსვლა. უკუსვლა. პროგრესი. რეგრესი. ცვლილებები. ერთი და ორი და სამი და.. წყვეტილი ხაზი. სიჩუმე. ხმაური. ასაფეთქებლად გამზადებული ტვინი. კადრები. მეხსიერება. გრძნობები. გული. სრული სიცარიელე. ფერადი. შავ–თეთრი. წარსული. მომავალი. დროში გაყინული აწმყო. მრავალწერტილები. კითხვის ნიშნები იქ, სადაც არც არის საჭირო კითხვის დასმა. ხანგრძლივობა. დროის სიმცირე. პიზის კოშკივით დახრილი ოცნების.. ჰოო, ეგეც კოშკი. ბანალურია. არაფერი იცვლება. იცვლებიან მხოლოდ სიტყვები, მაგრამ ისინიც ვერ ცვლიან შინაარსს. შინაარსი უცვლელია. უცვლელია შინაარსი. აი, ხომ ვთქვი. ცვლილებებშიც არაფერი იცვლება.
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
ერთმანეთის პირისპირ ვზივართ. მე მცივა. მას არა. მიჩვეულია. შეგუებულია. მე არ ვარ მიჩვეული და.. მე მცივა.
– ადამიანები ცხოვრებას თქვენით ირთულებთ და მერე ყოველთვის ერთმანეთს აბრალებთ, თუ რაიმე ისე არ მოხდება, როგორც გეგმავდით. დაუზოგავად იბრძვით იმისთვის, რაც არ არსებობს. არაფერი არ არსებობს, გესმის? არაფერი! ყველაფერი.. ეს ყველაფერი, ილუზიაა და მეტი არაფერი. როცა იქნება, ესეც დამთავრდება. როცა იქნება შენც დამთავრდები.
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
სხვა დროს შემეშინდებოდა ამ სიტყვების მოსმენა. გავიქცეოდი და დავიმალებოდი, მაგრამ ახლა არა. ახლა ვერც და არც მოხერხდება. თურმე რეალისტობა არც ისე ცუდი ყოფილა. გააჩნია, რომელი მხრიდან შეხედავ რეალობას.
– ..და ვინც გიყვარს, ის უნდა გიყვარდეს. აუცილებელი არ არის, მაინცადამაინც ერთ ადამიანს დაახარჯო შენი გრძნობა. როგორი ეგოისტიც არ უნდა იყო, უნდა შეგეძლოს სხვებისთვის სიყვარულის განაწილება. ბედნიერებაზე უფრო დიდი ბედნიერება, მაგ ბედნიერების სხვებთან გაზიარებაა, გახსოვდეს.
ვითმენ სიცივეს. ვითმენ გაყინულ ხელებს. ვითმენ ცრემლიან თვალებს. ვითმენ ტკივილს. ვითმენ დაღლილობას. ვითმენ უძილობას. სიცოცხლეს ვითმენ..
– შენი ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არ შენსავე ხორციელ სურვილებზე უარის თქმა. და საერთოდაც, შენი ცხოვრება, შენს დემონებთან ბრძოლა და მათი დამარცხებაა. ჭეშმარიტი გამარჯვება სწორედ მათს დამარცხებას მოჰყვება მხოლოდ.
ღამეს შეაჟრჟოლა და შავი სხეული სიცივისგან დაებურძგლა.
– სასწაულები? სასწაულები საერთოდ მაშინ ხდება, როცა ყველაზე ნაკლებად ელი. კარგად მოგეხსენება, არაფერი რომ არ მეორდება, მაგრამ იმედი.. იმედი იმ არაფერზე ძლიერია და ლოდინს გაიძულებს.. მიუხედავად იმისა, რომ კარგად იცი, განმეორება აღარ იქნება. „საშინელებაა, როცა არაფერი გაქვს, რომ დაელოდო..“
სულის სიღრმეში სათუთად ჩალაგებული მოგონებები სულის სიღრმისკენ ამოლაგდნენ, ერთმანეთში გაიხლართნენ და ერთ დიდ ზვინად იქცნენ, რომელსაც ვერც დასაწყისს მოუძებნი და ვერც დასასრულს.
სიჩუმე. მისი თვალებიდან წამოსული თბილი სილურჯე და.. ისევ სიჩუმე, რომელშიც ყველაფერიც იყო და არაფერიც.
და ღიმილი, რომელიც სიცოცხლეს ათბობს.
– ახლა წავედი. ვჭირდები ცას. ისე კი, როცა არ უნდა დაგჭირდეს, ღამის ცას ახედე და გაიღიმე. გახსოვდეს, რომ მე იქ ვარ და შენთვის ვანათებ.
მერე, შუბლზე მაკოცა და ცაში აიჭრა. მე შემეშინდა და თვალები დავხუჭე. როცა ყველაფერი მიწყნარდა, ცალი თვალი გავაპარე ცისკენ..
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
ერთმანეთის პირისპირ ვზივართ. მე მცივა. მას არა. მიჩვეულია. შეგუებულია. მე არ ვარ მიჩვეული და.. მე მცივა.
– ადამიანები ცხოვრებას თქვენით ირთულებთ და მერე ყოველთვის ერთმანეთს აბრალებთ, თუ რაიმე ისე არ მოხდება, როგორც გეგმავდით. დაუზოგავად იბრძვით იმისთვის, რაც არ არსებობს. არაფერი არ არსებობს, გესმის? არაფერი! ყველაფერი.. ეს ყველაფერი, ილუზიაა და მეტი არაფერი. როცა იქნება, ესეც დამთავრდება. როცა იქნება შენც დამთავრდები.
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
სხვა დროს შემეშინდებოდა ამ სიტყვების მოსმენა. გავიქცეოდი და დავიმალებოდი, მაგრამ ახლა არა. ახლა ვერც და არც მოხერხდება. თურმე რეალისტობა არც ისე ცუდი ყოფილა. გააჩნია, რომელი მხრიდან შეხედავ რეალობას.
– ..და ვინც გიყვარს, ის უნდა გიყვარდეს. აუცილებელი არ არის, მაინცადამაინც ერთ ადამიანს დაახარჯო შენი გრძნობა. როგორი ეგოისტიც არ უნდა იყო, უნდა შეგეძლოს სხვებისთვის სიყვარულის განაწილება. ბედნიერებაზე უფრო დიდი ბედნიერება, მაგ ბედნიერების სხვებთან გაზიარებაა, გახსოვდეს.
ვითმენ სიცივეს. ვითმენ გაყინულ ხელებს. ვითმენ ცრემლიან თვალებს. ვითმენ ტკივილს. ვითმენ დაღლილობას. ვითმენ უძილობას. სიცოცხლეს ვითმენ..
– შენი ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არ შენსავე ხორციელ სურვილებზე უარის თქმა. და საერთოდაც, შენი ცხოვრება, შენს დემონებთან ბრძოლა და მათი დამარცხებაა. ჭეშმარიტი გამარჯვება სწორედ მათს დამარცხებას მოჰყვება მხოლოდ.
ღამეს შეაჟრჟოლა და შავი სხეული სიცივისგან დაებურძგლა.
– სასწაულები? სასწაულები საერთოდ მაშინ ხდება, როცა ყველაზე ნაკლებად ელი. კარგად მოგეხსენება, არაფერი რომ არ მეორდება, მაგრამ იმედი.. იმედი იმ არაფერზე ძლიერია და ლოდინს გაიძულებს.. მიუხედავად იმისა, რომ კარგად იცი, განმეორება აღარ იქნება. „საშინელებაა, როცა არაფერი გაქვს, რომ დაელოდო..“
სულის სიღრმეში სათუთად ჩალაგებული მოგონებები სულის სიღრმისკენ ამოლაგდნენ, ერთმანეთში გაიხლართნენ და ერთ დიდ ზვინად იქცნენ, რომელსაც ვერც დასაწყისს მოუძებნი და ვერც დასასრულს.
სიჩუმე. მისი თვალებიდან წამოსული თბილი სილურჯე და.. ისევ სიჩუმე, რომელშიც ყველაფერიც იყო და არაფერიც.
და ღიმილი, რომელიც სიცოცხლეს ათბობს.
– ახლა წავედი. ვჭირდები ცას. ისე კი, როცა არ უნდა დაგჭირდეს, ღამის ცას ახედე და გაიღიმე. გახსოვდეს, რომ მე იქ ვარ და შენთვის ვანათებ.
მერე, შუბლზე მაკოცა და ცაში აიჭრა. მე შემეშინდა და თვალები დავხუჭე. როცა ყველაფერი მიწყნარდა, ცალი თვალი გავაპარე ცისკენ..
მთვარემ თვალი ჩამიკრა და ღამის ცას ჩაეხუტა.. ; ))
