ნინო თოლორდავა: "მეგობრების არჩევისას შევცდი"
2 799 ნახვა
საზოგადოებრივი მაუწყებლის ერთ–ერთმა სახემ, "მოამბის" წამყვანმა ნინო თოლორდავამ, რამდენიმე კვირის წინ ტელევიზია დატოვა და განაცხადა, რომ ეს პროტესტის ნიშნად გააკეთა. მან "პირველი არხის" არჩევნების შემდგომი საინფორმაციო პოლიტიკა გააკრიტიკა და თანამშრომლობაზე უარი განაცხადა მანამ, სანამ ეს პოლიტიკა არ შეიცვლებოდა. პროტესტზე, როგორც ჟურნალისტი ამბობს, ხელმძღვანელობისგან პასუხად გათავისუფლებაზე განცხადების დაწერის მოთხოვნა მიიღო. მიუხედავად იმისა, რომ ნინომ განცხადება არ დაწერა, ის მაინც გაათავისუფლეს.
საზოგადოებრივი მაუწყებლის განცხადებაში ნათქვამია: "საზოგადოებისთვის განვმარტავთ, რომ საინფორმაციო პროგრამის წამყვანის ფუნქციაა საინფორმაციო პროგრამა "მოამბის" ჟურნალისტთა საავტორო სიუჟეტებისა და რეპორტაჟების ნახვა, ნანახის გააზრება, სიუჟეტისთვის ავტორთან შეთანხმებული მოკლე ტექსტის მომზადება და საინფორმაციო პროგრამის წაყვანა. შესაბამისად, საინფორმაციო პროგრამის წამყვანი არ არის ჩართული შემოქმედებით პროცესში და, აქედან გამომდინარე, მასზე ზეწოლის განხორციელება შეუძლებელია.
ნინო თოლორდავა წლების განმავლობაში საკუთარი სურვილით მუშაობდა საინფორმაციო სამსახურში და მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში, მისი მხრიდან არასდროს დაფიქსირებულა არანაირი პროტესტი, ასეთი ვერც იქნებოდა, რადგან ბოლო რამდენიმე წლის საერთაშორისო მონიტორების დასკვნებით, ეუთო, ევროკავშირი, "ბიბისი" საზოგადოებრივი მაუწყებლის საინფორმაციო პოლიტიკას და მუშაობას ყველაზე მიუკერძოებლად და დაბალანსებულად თვლის. ყოველივე აქედან გამომდინარე, ვიტოვებთ უფლებას, მომხდარ ფაქტთან დაკავშირებით გვქონდეს ჩვენი პოზიცია და შევაფასოთ ის, როგორც გარკვეული პოლიტიკური პროვოკაცია, რომელიც ჟურნალისტმა პირადი კეთილდღეობისთვის გამოიყენა".
ნინო თოლორდავა ამ განცხადების საპასუხოდ მასმედიას იყენებს. "სარკის" მკითხველი შეიტყობს, თუ როგორ დაიწყო სამსახურებრივი კონფლიქტი და რას ფიქრობს ტელეწამყვანი მის გარშემო შექმნილ სიტუაციაზე.
– ნინო, პირველ რიგში, გკითხავთ, როგორ მოხვდით საზოგადოებრივ მაუწყებელში.
– მარკეტინგის დირექტორის ვაკანსია გამოცხადდა და გადავწყვიტე, ჩემი რეზიუმე გამეგზავნა. დამირეკეს, გამესაუბრნენ და მაშინდელმა დირექტორმა ლევან ყუბანეიშვილმა შემომთავაზა "მოამბის" წამყვანობა, რაზეც დავთანხმდი.
– როცა გია ჭანტურია გახდა თქვენი უფროსი, როგორი ურთიერთობა გქონდათ მასთან, თავიდანვე იყო თუ არა თქვენ შორის დაპირისპირება?
– ჩემსა და გიას შორის არასდროს ყოფილა არანაირი დაპირისპირება. გია სარედაქციო პოლიტიკაში არ ერეოდა. მასთან არანაირი პრობლემა და სამსახურებრივი შეხებაც კი არ მქონია. მხოლოდ ზოგად საკითხებზე თუ მიწევდა გასაუბრება.
– რა მოხდა 2 ოქტომბრის მერე?
– დეტალებზე საუბარს არ ვაპირებ, მაგრამ, როგორც "მაესტროს" ეთერში, ნინო ჟიჟილაშვილის გადაცემაში ვთქვი, მქონდა წინააღმდეგობა სარედაქციო პოლიტიკასთან დაკავშირებით და ეს პოლიტიკა ჩემთვის განსაკუთრებით მიუღებელი არჩევნების შემდეგ გახდა. უკვე ვთქვი და კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ მაუწყებელი საზოგადოებას ოპოზიციაში არ უნდა ედგეს – ეს იყო მთავარი, რამაც ჩემში პროტესტის გრძნობა გააჩინა. ამ ეტაპზე ამაზე მეტს ვერაფერს გეტყვით. პროტესტი გარკვეულ მოვლენებთან დაკავშირებით მანამდეც მქონდა და ბოლოს ეს დავაფიქსირე სამუშაო პროცესში. საკმაოდ ბანალურია, რადგან ჟურნალისტს გარკვეული შეხედულებები და განსხვავებული პოზიცია ამა თუ იმ საკითხთან მიმართებაში აუცილებლად უნდა უჩნდებოდეს, თუმცა ამას აჟიოტაჟი მოჰყვა, რადგან პოლიტიკურმა ვითარებამაც შეუწყო ხელი. არადა ჩვეულებრივია, როცა ჟურნალისტი აფიქსირებს თავის პოზიციას და ეს ასეც უნდა იყოს. სამწუხაროა, რომ ამას საჯაროდ არ ან ვერ აფიქსირებენ.
– თვითონ საზოგადოებრივმა მაუწყებელმაც განაცხადა, რომ თქვენი წამოსვლა პოლიტიკური ნაბიჯი იყო.
– დიახ, სწორედ ამ განცხადების გამო მივედი "მაესტროს" ეთერში. წინააღმდეგ შემთხვევაში შესაძლო იყო არანაირი განცხადება არ გამეკეთებინა. პრინციპში, "მაესტროს" ეთერში საკმაოდ თავშეკავებული ვიყავი და ვცადე, ბრალდებებისა და ხმამაღალი განცხადებებისგან თავი მაქსიმალურად შემეკავებინა. ამან კი საზოგადოებაში ბევრი კითხვა გააჩინა.
– კიდევ ჩაგეძიებით, რატომ ჩათვალა საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა თქვენი წამოსვლა პოლიტიკურ ნაბიჯად?
– რადგან არჩევნების შემდეგ წამოვედი, თუმცა ამას პოლიტიკური ხასიათი არ უნდა მისცემოდა. დარწმუნებული ვარ, ყველაფერი გამოჩნდება. სამწუხაროა, რომ წამყვანის ბუნებრივი რეაქცია და განსხვავებული პოზიცია პოლიტიკურ გადაწყვეტილებად შეფასდა. მომავალი წინ გვაქვს და ყველაფერი აუცილებლად თავის ადგილზე დადგება.
– საზოგადოებაში თქვენი და სხვა ჟურნალისტების მიმართ, ვინც ამ პერიოდში დატოვა ტელევიზია, გაჩნდა კითხვა – არჩევნებამდე რატომ არ გამოთქვამდით პროტესტს?
– ბევრი ფაქტორის გამო ამ ეტაპზე საუბარს მიზანშეწონილად არ ვთვლი, თუმცა მაუწყებლის მენეჯმენტმა ჩემი გადაწყვეტილების და პროტესტის კონკრეტული მიზეზები იცის. იყო ბევრი მოვლენა, რაზეც ჩემი კრიტიკული დამოკიდებულება მქონდა. მე არ გავურბივარ პასუხისმგებლობას და ვიცი, რომ ჩემი პოზიცია და გარკვეული პრეტენზია თავიდანვე საჯაროდ უნდა დამეფიქსირებინა და არამხოლოდ კოლეგების ვიწრო წრეში. ალბათ მაშინ გამოცდილება არ მეყო და ნაკლები პასუხისმგებლობის გრძნობაც მქონდა, მომავალში კი ეს კარგი გამოცდილება იქნება ჩემთვის. ამასთანავე ვამბობ, რომ პროტესტის დაფიქსირება არასოდეს არის გვიან და შეცდომის აღიარებასაც დიდი ძალა სჭირდება.
– და ეს არ იყო ე.წ. ჩაძირული გემიდან გადახტომის მცდელობა?
– სამწუხაროდ, სწორედ ასე შეფასდა ყველაფერი. ამ აზრის საწყისი გახდა ის, რომ არჩევნების შემდეგ წამოვედი და ამიტომ მიეცა ასეთი სახე. ძალიან ბევრი შეურაცხმყოფელი რამ მოვისმინე ჩემი მისამართით, თუნდაც "ფეისბუქზე". ვთვლი, რომ ეს უსამართლოა, მაგრამ მზად ვიყავი ამისთვისაც. მე არ მიცდია ჩაძირული გემიდან გადახტომა, უბრალოდ სამუშაო პროცესში დავაფიქსირე ჩემი პოზიცია და პროტესტი, პასუხად კი მივიღე, რომ სამსახურიდან უნდა წავსულიყავი.
– "ფეისბუქზე" პირდაპირ გიწოდეს მოღალატე. ის უცხო ადამიანი იყო, ვინც ასე მოგიხსენიათ?
– უცხო ადამიანები გაცილებით დამნდობნი და ლოიალურები აღმოჩნდნენ, ვიდრე ნაცნობები. იმ პერიოდში ვამბობდი, რომ ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან უცხო ადამიანებისგან სიყვარული და მხარდაჭერა ვიგრძენი. ძალიან სასიამოვნო წერილებს ვიღებ. ბევრმა სწორად გაიგო ჩემი ნაბიჯი და მიხარია, რომ ასეთები არსებობენ. სამწუხაროა, რომ ნაცნობების ნაწილი ამ შემთხვევაში ნაკლებად ლოიალური აღმოჩნდა.
– თუ უპასუხეთ მათ, ვინც ღიად გამოხატა თავისი აგრესია თქვენ მიმართ?
– არ ვპასუხობ, რადგან არ ვთვლი, რომ ამას იმსახურებენ და იმავეს ვფიქრობ ახლაც.
– "მოამბიდან" წამოხვედით თუ გამოგიშვეს?
– მე დავიცავი ქცევის ელემენტარული კოდექსი და ჩემი პრეტენზია ჯერ უფროსს გავაცანი. სამწუხაროდ, პასუხი მივიღე, რომ განცხადება დამეწერა წასვლის შესახებ, მე კი განცხადება არ დავწერე, რადგან ვთვლი, რომ ჩემი პროტესტი სამართლიანი იყო. შემდეგ კი თავად გამათავისუფლეს.
– როგორ შეხვდა ოჯახი თქვენს გადაწყვეტილებას წამოსვლის შესახებ?
– მეუღლე ჩემს გადაწყვეტილებებს ყოველთვის პატივს სცემს და მის მხარდაჭერას მუდამ ვგრძნობ. როგორც მაშინ მედგა მხარში, რომ ამ სფეროში უნდა წავსულიყავი, იქიდან წამოსვლის დროსაც ისევე დამიჭირა მხარი. მას უნდა, ის საქმე ვაკეთო, რაც მიყვარს. ზუსტად იცის, რომ მე ძალიან დაკავებული უნდა ვიყო და საყვარელ საქმეს ვაკეთებდე. ასეთ დროს ორივე კარგად ვგრძნობთ თავს.
– სამსახურიდან წამოსვლას როგორ შეეგუეთ?
– ეს ყველაფერი საკმაოდ რთული იყო. ზოგადად რთულია არაპოპულარული ნაბიჯის გადადგმა. ასევე რთულია, როცა ამას შენ აკეთებ მარტო და არა – ბევრი ერთად, რა დროსაც უფრო მარტივი ხდება ყველაფერი. როცა მარტო იღებ ასეთ გადაწყვეტილებას, საზოგადოების გარკვეული ნაწილის კრიტიკული შეფასების ობიექტი ხდები, მაგრამ მე ამისთვის მზად ვიყავი. რთული იყო, რომ ადამიანების გარკვეულმა ჯგუფმა, ვისგანაც ამას არ ველოდი, ზურგი მაქცია. გამიკვირდა, როდესაც ვისგანაც თანაგრძნობას ველოდი, მისგან უხეში სიტყვები და შეურაცხმყოფელი განცხადებები მივიღე. საწყენია, როცა ენდობი ადამიანს და ის თურმე ამას არ იმსახურებს. ჩემთვის მეგობრობა ამას ნიშნავს – რა გადაწყვეტილებაც უნდა მიიღოს მან, ვეტყვი, რომ მე არ მომწონს ეს ნაბიჯი, მაგრამ მის გადაწყვეტილებას პატივს ვცემ და მეგობრად დავრჩები. მე ასე მოვიქცეოდი და გარკვეული პირებისგანაც ამას ველოდი. ეს რომ ვერ მივიღე, განსაკუთრებით გულსატკენი იყო ჩემთვის, მაგრამ მათი დანაკლისი ბევრი უცნობი ადამიანის და ჩემი ოჯახის წევრების, გარშემომყოფების სიყვარულმა ამინაზღაურა.
ამიერიდან ზუსტად ვიცი, ვინ იარსებებს ჩემს ცხოვრებაში და ვისი ადგილი აღარასდროს იქნება. ამ რთულ წუთებში გვერდით ჩემი პატარა შვილი, 12 წლის ამიკოც კი დამიდგა. ერთი პერიოდი სწავლაზეც დაეტყო, რადგან უნდოდა, სულ სახლში და ჩემ გვერდით ყოფილიყო. ამ პერიოდში წავიკითხე ელეონორა რუზველტის სიტყვები, რომ გენიოსები იდეებს განიხილავენ, ჩვეულებრივი ადამიანები – მოვლენებს, ხოლო სულელები – ხალხს. საოცრად მომეწონა. ზუსტად მივხვდი, რომ ასე უნდა მივუდგე ყველაფერს. ძლიერი ვარ და ვიცი, ყველაფერი თავის ადგილზე დალაგდება. ვთვლი, რომ ჯობია, ცუდი მეგობარი არ გყავდეს და მალევე გამოიცნო ის.
– ესე იგი მეგობრების შერჩევისას შეცდომები დაუშვით?
– კი, აბა, რა! გარდატეხა უნდა მოხდეს ცხოვრებაში, რომ მიხვდე, ვინ არის შენი ნამდვილი მეგობარი. ყველაფერი კარგად როცა მიდის, ამ შემთხვევაში ადვილია მეგობრობა. როგორც კი არაპოპულარულ განცხადებას გააკეთებ, ხვდები, ვინ დგას შენ გვერდით და ვინ – არა.
– რა გეგმები გაქვთ?
– ბევრი გეგმა და საინტერესო შემოთავაზება მაქვს. ჯერჯერობით მათზე არც არა–ს ვამბობ და არც კი–ს. ვფიქრობ, რომ ჯერ ბევრი რამ უნდა დალაგდეს. ჩემს გეგმებს ძირითადად მედიას ვუკავშირებ.
მანანა ნოდია წყარო
საზოგადოებრივი მაუწყებლის განცხადებაში ნათქვამია: "საზოგადოებისთვის განვმარტავთ, რომ საინფორმაციო პროგრამის წამყვანის ფუნქციაა საინფორმაციო პროგრამა "მოამბის" ჟურნალისტთა საავტორო სიუჟეტებისა და რეპორტაჟების ნახვა, ნანახის გააზრება, სიუჟეტისთვის ავტორთან შეთანხმებული მოკლე ტექსტის მომზადება და საინფორმაციო პროგრამის წაყვანა. შესაბამისად, საინფორმაციო პროგრამის წამყვანი არ არის ჩართული შემოქმედებით პროცესში და, აქედან გამომდინარე, მასზე ზეწოლის განხორციელება შეუძლებელია.
ნინო თოლორდავა წლების განმავლობაში საკუთარი სურვილით მუშაობდა საინფორმაციო სამსახურში და მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში, მისი მხრიდან არასდროს დაფიქსირებულა არანაირი პროტესტი, ასეთი ვერც იქნებოდა, რადგან ბოლო რამდენიმე წლის საერთაშორისო მონიტორების დასკვნებით, ეუთო, ევროკავშირი, "ბიბისი" საზოგადოებრივი მაუწყებლის საინფორმაციო პოლიტიკას და მუშაობას ყველაზე მიუკერძოებლად და დაბალანსებულად თვლის. ყოველივე აქედან გამომდინარე, ვიტოვებთ უფლებას, მომხდარ ფაქტთან დაკავშირებით გვქონდეს ჩვენი პოზიცია და შევაფასოთ ის, როგორც გარკვეული პოლიტიკური პროვოკაცია, რომელიც ჟურნალისტმა პირადი კეთილდღეობისთვის გამოიყენა".
ნინო თოლორდავა ამ განცხადების საპასუხოდ მასმედიას იყენებს. "სარკის" მკითხველი შეიტყობს, თუ როგორ დაიწყო სამსახურებრივი კონფლიქტი და რას ფიქრობს ტელეწამყვანი მის გარშემო შექმნილ სიტუაციაზე.
– ნინო, პირველ რიგში, გკითხავთ, როგორ მოხვდით საზოგადოებრივ მაუწყებელში.
– მარკეტინგის დირექტორის ვაკანსია გამოცხადდა და გადავწყვიტე, ჩემი რეზიუმე გამეგზავნა. დამირეკეს, გამესაუბრნენ და მაშინდელმა დირექტორმა ლევან ყუბანეიშვილმა შემომთავაზა "მოამბის" წამყვანობა, რაზეც დავთანხმდი.
– როცა გია ჭანტურია გახდა თქვენი უფროსი, როგორი ურთიერთობა გქონდათ მასთან, თავიდანვე იყო თუ არა თქვენ შორის დაპირისპირება?
– ჩემსა და გიას შორის არასდროს ყოფილა არანაირი დაპირისპირება. გია სარედაქციო პოლიტიკაში არ ერეოდა. მასთან არანაირი პრობლემა და სამსახურებრივი შეხებაც კი არ მქონია. მხოლოდ ზოგად საკითხებზე თუ მიწევდა გასაუბრება.
– რა მოხდა 2 ოქტომბრის მერე?
– დეტალებზე საუბარს არ ვაპირებ, მაგრამ, როგორც "მაესტროს" ეთერში, ნინო ჟიჟილაშვილის გადაცემაში ვთქვი, მქონდა წინააღმდეგობა სარედაქციო პოლიტიკასთან დაკავშირებით და ეს პოლიტიკა ჩემთვის განსაკუთრებით მიუღებელი არჩევნების შემდეგ გახდა. უკვე ვთქვი და კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, რომ მაუწყებელი საზოგადოებას ოპოზიციაში არ უნდა ედგეს – ეს იყო მთავარი, რამაც ჩემში პროტესტის გრძნობა გააჩინა. ამ ეტაპზე ამაზე მეტს ვერაფერს გეტყვით. პროტესტი გარკვეულ მოვლენებთან დაკავშირებით მანამდეც მქონდა და ბოლოს ეს დავაფიქსირე სამუშაო პროცესში. საკმაოდ ბანალურია, რადგან ჟურნალისტს გარკვეული შეხედულებები და განსხვავებული პოზიცია ამა თუ იმ საკითხთან მიმართებაში აუცილებლად უნდა უჩნდებოდეს, თუმცა ამას აჟიოტაჟი მოჰყვა, რადგან პოლიტიკურმა ვითარებამაც შეუწყო ხელი. არადა ჩვეულებრივია, როცა ჟურნალისტი აფიქსირებს თავის პოზიციას და ეს ასეც უნდა იყოს. სამწუხაროა, რომ ამას საჯაროდ არ ან ვერ აფიქსირებენ.
– თვითონ საზოგადოებრივმა მაუწყებელმაც განაცხადა, რომ თქვენი წამოსვლა პოლიტიკური ნაბიჯი იყო.
– დიახ, სწორედ ამ განცხადების გამო მივედი "მაესტროს" ეთერში. წინააღმდეგ შემთხვევაში შესაძლო იყო არანაირი განცხადება არ გამეკეთებინა. პრინციპში, "მაესტროს" ეთერში საკმაოდ თავშეკავებული ვიყავი და ვცადე, ბრალდებებისა და ხმამაღალი განცხადებებისგან თავი მაქსიმალურად შემეკავებინა. ამან კი საზოგადოებაში ბევრი კითხვა გააჩინა.
– კიდევ ჩაგეძიებით, რატომ ჩათვალა საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა თქვენი წამოსვლა პოლიტიკურ ნაბიჯად?
– რადგან არჩევნების შემდეგ წამოვედი, თუმცა ამას პოლიტიკური ხასიათი არ უნდა მისცემოდა. დარწმუნებული ვარ, ყველაფერი გამოჩნდება. სამწუხაროა, რომ წამყვანის ბუნებრივი რეაქცია და განსხვავებული პოზიცია პოლიტიკურ გადაწყვეტილებად შეფასდა. მომავალი წინ გვაქვს და ყველაფერი აუცილებლად თავის ადგილზე დადგება.
– საზოგადოებაში თქვენი და სხვა ჟურნალისტების მიმართ, ვინც ამ პერიოდში დატოვა ტელევიზია, გაჩნდა კითხვა – არჩევნებამდე რატომ არ გამოთქვამდით პროტესტს?
– ბევრი ფაქტორის გამო ამ ეტაპზე საუბარს მიზანშეწონილად არ ვთვლი, თუმცა მაუწყებლის მენეჯმენტმა ჩემი გადაწყვეტილების და პროტესტის კონკრეტული მიზეზები იცის. იყო ბევრი მოვლენა, რაზეც ჩემი კრიტიკული დამოკიდებულება მქონდა. მე არ გავურბივარ პასუხისმგებლობას და ვიცი, რომ ჩემი პოზიცია და გარკვეული პრეტენზია თავიდანვე საჯაროდ უნდა დამეფიქსირებინა და არამხოლოდ კოლეგების ვიწრო წრეში. ალბათ მაშინ გამოცდილება არ მეყო და ნაკლები პასუხისმგებლობის გრძნობაც მქონდა, მომავალში კი ეს კარგი გამოცდილება იქნება ჩემთვის. ამასთანავე ვამბობ, რომ პროტესტის დაფიქსირება არასოდეს არის გვიან და შეცდომის აღიარებასაც დიდი ძალა სჭირდება.
– და ეს არ იყო ე.წ. ჩაძირული გემიდან გადახტომის მცდელობა?
– სამწუხაროდ, სწორედ ასე შეფასდა ყველაფერი. ამ აზრის საწყისი გახდა ის, რომ არჩევნების შემდეგ წამოვედი და ამიტომ მიეცა ასეთი სახე. ძალიან ბევრი შეურაცხმყოფელი რამ მოვისმინე ჩემი მისამართით, თუნდაც "ფეისბუქზე". ვთვლი, რომ ეს უსამართლოა, მაგრამ მზად ვიყავი ამისთვისაც. მე არ მიცდია ჩაძირული გემიდან გადახტომა, უბრალოდ სამუშაო პროცესში დავაფიქსირე ჩემი პოზიცია და პროტესტი, პასუხად კი მივიღე, რომ სამსახურიდან უნდა წავსულიყავი.
– "ფეისბუქზე" პირდაპირ გიწოდეს მოღალატე. ის უცხო ადამიანი იყო, ვინც ასე მოგიხსენიათ?
– უცხო ადამიანები გაცილებით დამნდობნი და ლოიალურები აღმოჩნდნენ, ვიდრე ნაცნობები. იმ პერიოდში ვამბობდი, რომ ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან უცხო ადამიანებისგან სიყვარული და მხარდაჭერა ვიგრძენი. ძალიან სასიამოვნო წერილებს ვიღებ. ბევრმა სწორად გაიგო ჩემი ნაბიჯი და მიხარია, რომ ასეთები არსებობენ. სამწუხაროა, რომ ნაცნობების ნაწილი ამ შემთხვევაში ნაკლებად ლოიალური აღმოჩნდა.
– თუ უპასუხეთ მათ, ვინც ღიად გამოხატა თავისი აგრესია თქვენ მიმართ?
– არ ვპასუხობ, რადგან არ ვთვლი, რომ ამას იმსახურებენ და იმავეს ვფიქრობ ახლაც.
– "მოამბიდან" წამოხვედით თუ გამოგიშვეს?
– მე დავიცავი ქცევის ელემენტარული კოდექსი და ჩემი პრეტენზია ჯერ უფროსს გავაცანი. სამწუხაროდ, პასუხი მივიღე, რომ განცხადება დამეწერა წასვლის შესახებ, მე კი განცხადება არ დავწერე, რადგან ვთვლი, რომ ჩემი პროტესტი სამართლიანი იყო. შემდეგ კი თავად გამათავისუფლეს.
– როგორ შეხვდა ოჯახი თქვენს გადაწყვეტილებას წამოსვლის შესახებ?
– მეუღლე ჩემს გადაწყვეტილებებს ყოველთვის პატივს სცემს და მის მხარდაჭერას მუდამ ვგრძნობ. როგორც მაშინ მედგა მხარში, რომ ამ სფეროში უნდა წავსულიყავი, იქიდან წამოსვლის დროსაც ისევე დამიჭირა მხარი. მას უნდა, ის საქმე ვაკეთო, რაც მიყვარს. ზუსტად იცის, რომ მე ძალიან დაკავებული უნდა ვიყო და საყვარელ საქმეს ვაკეთებდე. ასეთ დროს ორივე კარგად ვგრძნობთ თავს.
– სამსახურიდან წამოსვლას როგორ შეეგუეთ?
– ეს ყველაფერი საკმაოდ რთული იყო. ზოგადად რთულია არაპოპულარული ნაბიჯის გადადგმა. ასევე რთულია, როცა ამას შენ აკეთებ მარტო და არა – ბევრი ერთად, რა დროსაც უფრო მარტივი ხდება ყველაფერი. როცა მარტო იღებ ასეთ გადაწყვეტილებას, საზოგადოების გარკვეული ნაწილის კრიტიკული შეფასების ობიექტი ხდები, მაგრამ მე ამისთვის მზად ვიყავი. რთული იყო, რომ ადამიანების გარკვეულმა ჯგუფმა, ვისგანაც ამას არ ველოდი, ზურგი მაქცია. გამიკვირდა, როდესაც ვისგანაც თანაგრძნობას ველოდი, მისგან უხეში სიტყვები და შეურაცხმყოფელი განცხადებები მივიღე. საწყენია, როცა ენდობი ადამიანს და ის თურმე ამას არ იმსახურებს. ჩემთვის მეგობრობა ამას ნიშნავს – რა გადაწყვეტილებაც უნდა მიიღოს მან, ვეტყვი, რომ მე არ მომწონს ეს ნაბიჯი, მაგრამ მის გადაწყვეტილებას პატივს ვცემ და მეგობრად დავრჩები. მე ასე მოვიქცეოდი და გარკვეული პირებისგანაც ამას ველოდი. ეს რომ ვერ მივიღე, განსაკუთრებით გულსატკენი იყო ჩემთვის, მაგრამ მათი დანაკლისი ბევრი უცნობი ადამიანის და ჩემი ოჯახის წევრების, გარშემომყოფების სიყვარულმა ამინაზღაურა.
ამიერიდან ზუსტად ვიცი, ვინ იარსებებს ჩემს ცხოვრებაში და ვისი ადგილი აღარასდროს იქნება. ამ რთულ წუთებში გვერდით ჩემი პატარა შვილი, 12 წლის ამიკოც კი დამიდგა. ერთი პერიოდი სწავლაზეც დაეტყო, რადგან უნდოდა, სულ სახლში და ჩემ გვერდით ყოფილიყო. ამ პერიოდში წავიკითხე ელეონორა რუზველტის სიტყვები, რომ გენიოსები იდეებს განიხილავენ, ჩვეულებრივი ადამიანები – მოვლენებს, ხოლო სულელები – ხალხს. საოცრად მომეწონა. ზუსტად მივხვდი, რომ ასე უნდა მივუდგე ყველაფერს. ძლიერი ვარ და ვიცი, ყველაფერი თავის ადგილზე დალაგდება. ვთვლი, რომ ჯობია, ცუდი მეგობარი არ გყავდეს და მალევე გამოიცნო ის.
– ესე იგი მეგობრების შერჩევისას შეცდომები დაუშვით?
– კი, აბა, რა! გარდატეხა უნდა მოხდეს ცხოვრებაში, რომ მიხვდე, ვინ არის შენი ნამდვილი მეგობარი. ყველაფერი კარგად როცა მიდის, ამ შემთხვევაში ადვილია მეგობრობა. როგორც კი არაპოპულარულ განცხადებას გააკეთებ, ხვდები, ვინ დგას შენ გვერდით და ვინ – არა.
– რა გეგმები გაქვთ?
– ბევრი გეგმა და საინტერესო შემოთავაზება მაქვს. ჯერჯერობით მათზე არც არა–ს ვამბობ და არც კი–ს. ვფიქრობ, რომ ჯერ ბევრი რამ უნდა დალაგდეს. ჩემს გეგმებს ძირითადად მედიას ვუკავშირებ.
მანანა ნოდია წყარო
